Μια εντυπωσιακή φωτογραφία από τον πλανήτη Άρη, τραβηγμένη από τα διαστημόπλοια της NASA, που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από αυτόν, δείχνει πως υπάρχουν δένδρα στην επιφάνεια του. Η φωτογραφία αυτή, που τραβήχτηκε συγκεκριμένα από το HiRiSE, την πιο ισχυρή κάμερα που έχει σταλεί ποτέ σε άλλο πλανήτη, ήρθε στο φως της δημοσιότητας από την ίδια την NASA.

Με μια πρώτη ματιά νομίζεις πως πρόκειται για κωνοφόρα δένδρα, που έχουν φυτρώσει στους λόφους, αλλά τα φαινόμενα απατούν, αφού δεν πρόκειται για δένδρα. Ουσιαστικά είναι μια οπτική αυταπάτη, από σημάδια που δεν είναι άλλα από τα ίχνη φερτών υλών, που δημιουργούνται από τις κατολισθήσεις, καθώς οι πάγοι λιώνουν κατά την αρειανή άνοιξη.

Τέλος, αξίζει να αναφερθεί πως οι επιστήμονες μας εξηγούν την φωτογραφία αυτή, λέγοντας μας πως βλέπουμε αμμόλοφους σκεπασμένους από ένα λεπτό στρώμα παγωμένου διοξειδίου του άνθρακα, ή ξηρού πάγου, περίπου 400 χλμ. νοτιότερα από το βόρειο πόλο του πλανήτη.

Ο Καναδός δισεκατομμυριούχος και ιδρυτής του διάσημου Cirque de Soleil, Γκι Λαλιμπερτέ, πλήρωσε 35 εκατομμύρια δολάρια στην Space Adventures για το εισιτήριό του, έκλεισε θέση στο Ρωσικό διαστημόπλοιο Soyuz και εκτοξέυθηκε σήμερα το πρωί από το Καζακστάν, προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Γη.

Πρόκειται για τον έβδομο κατά σειρά “διαστημικό τουρίστα” που επιλέγει αυτή τη μέθοδο για να ‘τριπάρει’ γύρω από τον πλανήτη. Όμως ενώ οι προηγούμενοι δήλωναν ως κίνητρο την επιστήμη, ο Λαλιμπερτέ έχει άλλα, πιο δημιουργικά σχέδια.

Όπως δήλωσε, στις 9 Οκτωβρίου πρόκειται να δώσει από το διαστημικό σταθμό μια ποιητική performance, σε ένα κείμενο του βραβευμένου με Booker Γιαν Μαρτέλ. Η performance με τίτλο “One Drop”, που θα μεταδωθεί μέσω ίντερνετ, και στην οποία θα συμμετέχουν μεταξύ άλλων ο Al Gore και οι (σωστά μαντέψατε!) U2, στοχεύει να ευαισθητοποιήσει τις κυβερνήσεις όλου του κόσμου σχετικά με το πόσο σημαντικό είναι να έχει ο κόσμος πρόσβαση στο καθαρό, πόσιμο νερό.

Στο ταξίδι του προς το διάστημα, ο Λαλιμπερτέ συνοδεύεται από έναν Αμερικανό και ένα Ρώσο κοσμοναύτη. Can you hear me major Tom?  Lifo

Στις 16 Ιουλίου 1969, πριν από ακριβώς 40 χρόνια, το Apollo 11 έστειλε τους πρώτους ανθρώπους στο φεγγάρι. Στο www.wechoosethemoon.org, τον ιστότοπο που δημιουργήθηκε με αφορμή τη σημαντική αυτή επέτειο, μπορείτε να παρακολουθήσετε την αναβίωση του διαστημικού ταξιδιού. Η διαδικτυακή «εκτόξευση» του Apollo 11 έγινε χθες το μεσημέρι, το ταξίδι θα διαρκέσει περί τις 4 ημέρες και έχετε την επιλογή να ειδοποιηθείτε με e-mail όταν γίνει η προσελήνωση. Στο site, στο οποίο έβαλε χέρι βοηθείας και η NASA, υπάρχουν ακόμα αρκετά από τα ιστορικά οπτικοακουστικά ντοκουμέντα που καταγράφησαν τότε. Ενα ιδιαίτερο και μοναδικό ταξίδι που μπορείτε όλοι να κάνετε νοητά με τη βοήθεια του Διαδικτύου! enet

Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο οι επιστήμονες παρατηρούν ελάχιστα ίχνη δραστηριότητας στην επιφάνεια του Ηλίου κι αρκετοί ανησυχούν ότι το φαινόμενο ενδέχεται να επηρεάσει αρνητικά το κλίμα της Γης. Το 2008 ήταν η πιο ήσυχη χρονιά για τον Ήλιο εδώ και 50 χρόνια. Πέρασαν 266 ημέρες χωρίς ούτε μία ηλιακή κηλίδα ορατή από τη Γη στην επιφάνειά του. Αυτό συνεχίστηκε και τους πρώτους τέσσερις μήνες της νέας χρονιάς. «Επικρατεί νέκρα», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Ντέιβιντ Χάθαγουεϊ, φυσικός της ΝΑSΑ, ειδικός για τον Ήλιο. Τον Ιούνιο αλλά και στις αρχές Ιουλίου εμφανίστηκαν ορισμένες κηλίδες, όμως τις τελευταίες ημέρες έπεσε και πάλι η απόλυτη σιωπή… Οι επιστήμονες εκτιμούν πως αυτός ο ηλιακός κύκλος θα είναι μικρός και ήσυχος και ότι το μέγιστο της δραστηριότητας, που αναμένεται τον Μάιο του 2013, θα πλησιάσει το αρνητικό ρεκόρ στα χρονικά των μετρήσεων.
Αυτά βέβαια είναι καλά νέα για τους δορυφόρους, τις τηλεπικοινωνίες και τα ενεργειακά δίκτυα σε όλο τον κόσμο. Τα μαγνητικά πεδία τα οποία δημιουργούν τις ηλιακές κηλίδες στέλνουν μια καταστροφική βροχή σωματιδίων στη Γη που υπερφορτώνει και βραχυκυκλώνει συστήματα και ηλεκτρονικό εξοπλισμό. Όλα είναι φυσιολογικά. Η αμερικανική υπηρεσία ωκεανών και ατμόσφαιρας συγκρότησε μία επιτροπή 12 ειδικών, η οποία προβλέπει πως τον Μάιο του 2013 οι ηλιακές κηλίδες θα φτάσουν κατά μέσον όρο τις 90 τον μήνα. Αυτός θα είναι ο ασθενέστερος ηλιακός κύκλος από το 1928, όταν οι κηλίδες ήταν 78. Σε ένα μέσο ηλιακό μέγιστο, ο Ήλιος καλύπτεται από 120 κηλίδες. Υπάρχουν ωστόσο επιστήμονες που πιστεύουν ότι όλα θα είναι φυσιολογικά, αλλά και αυτοί που λένε πως θα είναι πολύ μικρότερα τα νούμερα. Οι τελευταίοι μάλιστα εκφράζουν φόβους πως η ηλιακή δραστηριότητα θα φτάσει πάλι στο χαμηλότερο σημείο της, παρόμοιο με το «Ελάχιστο του Μόντερ», δηλαδή μία περίοδο που θα διαρκέσει δεκαετίες και θα χαρακτηρίζεται από την παντελή έλλειψη ηλιακών κηλίδων. Αυτό συνέβη τον 17ο και τον 18ο αιώνα και συνέπεσε χρονικά με μια εκτεταμένη ψυχρή περίοδο. Ο Χάθαγουεϊ φοβόταν ότι θα συμβεί αυτό, αλλά μετά την πρόσφατη εμφάνιση των κηλίδων- έστω και παροδική- άλλαξε γνώμη. «Είναι όμως πιθανή η επανεμφάνιση του “Ελάχιστου του Ντάλτον”, δηλαδή δύο ηλιακοί κύκλοι στις αρχές του 1800 που είχαν κατά μέσον όρο μόνο 50 κηλίδες». … Διαβαστε εδώ…..ΤΑNEA

 Σαράντα χρόνια μετά το «μικρό βήμα» του Νιλ Άρμστρονγκ στην επιφάνεια της Σελήνης, η ΝΑSΑ ξεκίνησε τα μεσάνυχτα της Πέμπτης το ταξίδι με προορισμό τη δημιουργία ανθρώπινης αποικίας στον δορυφόρο της Γης. Η αποστολή μεταφέρει δύο διαστημικά αναγνωριστικά οχήματα στο φεγγάρι, με στόχο να βρουν το πολυπόθητο νερό και πιθανές τοποθεσίες για την αποικία, το όνειρο κάθε συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας. Τα σχέδια για την αποικία στο φεγγάρι ανακοίνωσε ο Τζορτζ Μπους το 2004, όταν πρότεινε την επιστροφή του ανθρώπου στη Σελήνη μέχρι το 2020. Η βάση θα χρησιμεύσει ως σταθμός προετοιμασίας και ανεφοδιασμού για τις αποστολές στον Άρη και σε άλλα σημεία. Οι περιοχές που βρίσκονται στο σκοτάδι ίσως κρύβουν στρώματα πάγου ηλικίας μερικών δισεκατομμυρίων ετών. Αυτός ο πάγος θα είναι πολύτιμος, όχι μόνο για τα αποθέματα νερού αλλά και για την παραγωγή οξυγόνου, το οποίο μπορεί να χρησιμεύσει και ως πυραυλικό καύσιμο για τα ταξίδια στη Γη. Αν πάντως υπάρχει νερό στη Σελήνη, οι επιστήμονες είναι σίγουροι πως θα το βρουν με αυτή την αποστολή. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό της ΝΑSΑ, η κατασκευή των υλικών που θα αποτελέσουν τα θεμέλια της διαστημικής βάσης θα αρχίσει το 2013. Η βάση θα βρίσκεται σε απόσταση τριών ημερών από τη Γη και, σύμφωνα με τις πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις, θα μπορεί να φιλοξενεί ανθρώπους για διάστημα 6 μηνών.  TA NEA

Η αμερικανική Διεύθυνση Αεροναυτικής και Διαστήματος (NASA) προσφέρει 160 δολάρια την ημέρα σε όσους είναι διατεθειμένοι να βρίσκονται ξαπλωμένοι ανάσκελα, σε κρεβάτι με κλήση 9,5 μοιρών, για διάστημα τουλάχιστον 6 ημερών. Οι περισσότεροι μάλιστα από τους «εθελοντές» που έχουν προσφερθεί, επιλέγουν να παρατείνουν κατά πολύ, το διάστημα παραμονής τους στο κρεβάτι για χάρη της… επιστήμης. Το πείραμα αυτό έχει στόχο να μελετήσει τις επιπτώσεις από την έλλειψη βαρύτητας στο ανθρώπινο σώμα και προσομοιώνει τις συνθήκες βαρύτητας της Σελήνης. Οι «εθελοντές» που παραμένουν στο κρεβάτι της NASA, όπως και οι αστροναύτες που εργάζονται σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας στο διάστημα, παρουσιάζουν σοβαρά συμπτώματα όπως ατροφία των μυών, πονοκεφάλους, ναυτία μέχρι και μια μετρίου μεγέθους απώλεια οστικής μάζας. Στο μεταξύ η προσαρμογή των αστροναυτών στις γήινες συνθήκες βαρύτητας μπορεί να πάρει από μερικές εβδομάδες μέχρι και ολόκληρους μήνες. Τα πειράματα αυτά πάντως, παρά τις δυσάρεστες συνέπειες για τους «εργάτες της επιστήμης» βοηθούν σημαντικά τη NASA να βρει τρόπους έτσι ώστε να περιορίσει τα συμπτώματα της έλλειψης βαρύτητας στους αστροναύτες.

Όπως εξομολογείται η εθελόντρια του πειράματος Heather Archuletta, μετά την παραμονή της για 50 συνεχείς ημέρες στο κρεβάτι της NASA, η εμπειρία δεν είναι και τόσο άσχημη, καθώς οι εθελοντές έχουν την ευκαιρία να δουν πολλές ταινίες, να διαβάσουν βιβλία και να γνωρισθούν καλά μεταξύ τους διασκεδάζοντας με αυτό τον τρόπο τις ατέλειωτες ώρες υποχρεωτικής… ανάπαυλας. Παλαιότερα πειράματα της NASA για τις επιδράσεις της έλλειψης βαρύτητας απαιτούσαν την συμμετοχή εθελοντών οι οποίοι ήταν πρόθυμοι να παραμείνουν για τουλάχιστον 3 μήνες σε κρεβάτι με κλήση.

Θέτω τον εαυτό μου στην υπηρεσία της επιστήμης, αφιλοκερδώς! Για να μην πώ ότι πληρώνω κιόλας, αν είναι να χρησιμοποιηθώ ως εθελόντρια!

Πηγή: WIRED

Oι αστροναύτες του… καναπέ που μόνο να ονειρευτούν μπορούσαν μια βόλτα στη Σελήνη έχουν τώρα την ευκαιρία να τη δουν από κοντά, έναντι ενός αστρονομικού ποσού, χάρη στο βιβλίο με τίτλο «». Το λεύκωμα περιέχει το χρονικό της ιστορικής αποστολής του «Αpollo 11». Χαρακτηρίστηκε το υπέρτατο λεύκωμα και διαφημίστηκε από τον εκδότη ως μία από τις πιο ακριβές εκδόσεις στον κόσμο διότι επιτρέπει στον κάτοχό του όοχι μόνο να διαβάσει για το φεγγάρι αλλά και να το… αγγίξει.  Δώδεκα αντίτυπα του τόμου θα περιέχουν μία φλοίδα από έναν μετεωρίτη ο οποίος εκσφενδονίστηκε από τη Σελήνη στη Γη. Χωρίς το σουβενίρ, το βιβλίο κοστίζει περίπου 700 ευρώ. Μαζί με αυτό η τιμή του θα αγγίζει πρωτοφανή ύψη, φτάνοντας τα εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ. Κάθε αντίτυπο θα είναι υπογεγραμμένο από τον Μπαζ Ολντριν, τον έναν από τους δύο αστροναύτες που πάτησαν πρώτοι το πόδι τους στη Σελήνη. Στο εμπόριο θα διατεθούν μόνο 1.969 αντίτυπα. Τα πρώτα 1.957 διατίθενται μέσω Διαδικτύου, ενώ για τα βαρύτιμα 12 που θα περιέχουν τον σεληνιακό μετεωρίτη υπάρχει ήδη λίστα αναμονής. TOBHMA

Με το «τεράστιο άλμα για την ανθρωπότητα» που πραγματοποίησε την 21η Ιουλίου 1969 ο Νιλ Αρμστρονγκ πατώντας στη Σελήνη, δεν γύρισε μόνο μια σελίδα από τις πλέον σημαντικές των ανθρώπινων κατακτήσεων. Σαράντα χρόνια μετά, η αποστολή του Apollo 11 σηματοδοτεί ακόμα το άνοιγμα οριζόντων στο επιστημονικό πεδίο, ανακαλύψεων που αποδείχθηκαν χρήσιμες και καθοριστικές για τους κατοίκους της Γης. Σαράντα χρόνια πριν, σε κάθε γωνιά του πλανήτη μας, οι άνθρωποι που σαν μαγεμένοι παρακολουθούσαν από τηλεοράσεως την καταγραφή του επιτεύγματος, αδυνατούσαν να φανταστούν τον αντίκτυπο που θα είχε στη ζωή τους η κατάκτηση της Σελήνης, από τους Αρμστρονγκ, Μπαζ Ολντριν και Μάικλ Κόλινς. Ενα μικρό δείγμα τεχνολογικών εφαρμογών εκείνης της αποστολής, που μετεξελίχθηκαν αργότερα από την επιστήμη και υιοθετήθηκαν στη συνέχεια στην καθημερινότητά μας, καθιστά την 40ή επέτειο από την ημέρα που ο άνθρωπος πάτησε στο φεγγάρι, υπόθεση όλων μας.

Ιατρική: Οι μαγνητικοί και αξονικοί τομογράφοι που σήμερα σώζουν ζωές, μέσω της έγκαιρης διάγνωσης ασθενειών, τεχνολογικά είναι απότοκοι συσκευών που ανέπτυξε η NASA για να λαμβάνει ευκρινέστερες διαστημικές φωτογραφίες. Αλλά και οι συσκευές αιμοκάθαρσης δημιουργήθηκαν με βάση τεχνολογία που ανέπτυξε η NASA για τον καθαρισμό τοξικών αποβλήτων. Και όχι μόνο: ακόμα και τα ασύρματα τρυπάνια που χρησιμοποιούνται στα χειρουργεία, κατασκευάστηκαν αρχικώς από τη NASA για να διευκολύνουν τους αστροναύτες στις εργασίες που απαιτούσαν υψηλή ακρίβεια.

Κατοικία: Οι ανιχνευτές καπνού, που σήμερα χρησιμοποιούνται ευρέως σε γραφεία και σπίτια έχοντας σημαντικό ρόλο στη διάσωση ανθρώπων από πυρκαγιές, είναι μετεξέλιξη της τεχνολογίας που αναπτύχθηκε το 1970 από τη NASA αποκλειστικά για το διαστημικό εργαστήριο. Τα μονωτικά υλικά που κατασκευάστηκαν για να προστατεύουν τους αστροναύτες και τα εργαλεία τους από τη θερμότητα και την ακτινοβολία, σήμερα χρησιμοποιούνται για τη μόνωση των κτιρίων. Και τα συστήματα αποστείρωσης νερού που χρησιμοποιήθηκαν στο πρόγραμμα Apollo βρήκαν εφαρμογές ακόμα και στα οικιακά δίκτυα υδροδότησης.

Ενδυση – υπόδηση: Ακόμα και τα… αθλητικά παπούτσια κέρδισαν από το πρόγραμμα Apollo. Τεχνολογία από την κατασκευή των διαστημικών στολών και ιδιαίτερα αυτή της απορρόφησης κραδασμών, που εφαρμόστηκε αρχικά στο πρόγραμμα Apollo, έχει υιοθετηθεί από το σύνολο των κατασκευαστών αθλητικών παπουτσιών. Επίσης οι στολές των αστροναυτών, και ειδικότερα το σύστημα ψύξης που διέθεταν και επέτρεπε στους ταξιδιώτες του διαστήματος να νιώθουν άνετα, χρησιμοποιούνται σήμερα για την κατασκευή στολών οδηγών αγώνων ταχύτητας αυτοκινήτων, εργατών ναυπηγείων, αλλά και για ειδικές στολές ατόμων που πάσχουν από ορισμένες ασθένειες που προκαλούν κακή «θερμορύθμιση» του σώματος. Μετά την πυρκαγιά που στάθηκε μοιραία για τρεις αστροναύτες κατά τη διάρκεια εκπαιδευτικού διαστημικού προγράμματος, η NASA δημιούργησε υφάσματα άφλεκτα τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για τις στολές των αστροναυτών, βρίσκοντας εφαρμογή και στα διαστημικά οχήματα. Αυτά τα ίδια υλικά σήμερα χρησιμοποιούνται από πυροσβέστες, στρατιώτες κ.λπ.

Περιβάλλον: Το υλικό που χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή των στολών των αστροναυτών του προγράμματος Apollo, μεταξύ άλλων θεωρείται σήμερα ένα καλό οικοδομικό υλικό και μάλιστα ιδιαίτερα φιλικό προς το περιβάλλον. Οι ίνες από fiberglass, με επικάλυψη Teflon, δημιουργούν ένα είδος μόνιμου «στέγαστρου», με χαμηλό κόστος, που επιτρέπει να περνά το φως και εξοικονομεί ενέργεια.
Της Διονυσιας Bοριδη

Αν έως σήμερα μόλις 12 αστροναύτες έχουν περπατήσει στη Σελήνη, το κρίσιμο ερώτημα είναι πότε θα υπάρξει και… 13ος. Σε μόλις 11 χρόνια, θα απαντούσαν κατηγορηματικά μέχρι πριν από λίγο καιρό οι περισσότεροι ειδικοί, λαμβάνοντας υπόψη τη δέσμευση του Τζορτζ Μπους πριν από μία πενταετία. Τότε, ο Αμερικανός πρόεδρος είχε εξαγγείλει πως το 2020 η διαστημική υπηρεσία θα επιστρέψει στον φυσικό δορυφόρο της Γης, ξεκινώντας μία σειρά από επανδρωμένες αποστολές οι οποίες θα σηματοδοτήσουν τη «μόνιμη παρουσία» πλέον του ανθρώπου στο φεγγάρι, αφού ένας από τους στόχους τους θα είναι να εγκαταστήσουν τις απαραίτητες υποδομές για την πρώτη σεληνιακή βάση. Σύμφωνα άλλωστε με αυτό το σενάριο, το φεγγάρι θα αποτελέσει το «προκεχωρημένο φυλάκιο» της διαστημικής υπηρεσίας, ώστε να οργανώσει ακόμη μακρινότερες αποστολές προς τον Αρη.

Σήμερα, πάντως, δεν είναι λίγοι αυτοί που αμφισβητούν το κατά πόσο η NASA θα προχωρήσει με τα βήματα και τις χρονικές προθεσμίες, που είχε καθορίσει ο απελθών πρόεδρος. Και αυτό όχι μόνο γιατί ο τωρινός Αμερικανός ηγέτης θεωρείται λιγότερο φιλόδοξος από τον προκάτοχό του όσον αφορά την κατάκτηση του Διαστήματος, αλλά και επειδή στην παρούσα οικονομική κρίση μάλλον θεωρείται πολυτέλεια να δαπανηθούν 35 δισ. δολάρια για να κατασκευαστούν ένα νέο διαστημόπλοιο, μία καινούργια σεληνάκατος και η επόμενη γενιά προωθητικών πυραύλων. Μία λύση που διαφαίνεται στον ορίζοντα είναι η αναθεώρηση των σχεδίων ώστε να χρησιμοποιηθεί ένα μεγάλο μέρος του εξοπλισμού που ήδη υπάρχει, ώστε να μειωθεί δραστικά το κόστος του αμερικανικού διαστημικού προγράμματος που θα φέρει τις ΗΠΑ πίσω στη Σελήνη.

Αλλωστε, σε αντίθεση με ό,τι ίσχυε τη δεκαετία του ’60 (όταν υλοποιήθηκε το πρόγραμμα Apollo), η Αμερική σήμερα δεν έχει να ανταγωνισθεί κάποια αντίπαλη υπερδύναμη, η οποία να συγκεντρώνει πολλές ελπίδες να στείλει πρώτη δικούς της αστροναύτες στο φεγγάρι. Από τις υπόλοιπες χώρες που διαθέτουν σήμερα διαστημική τεχνογνωσία -τη Ρωσία, την Κίνα, την Ινδία, την Ιαπωνία και την Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία- μόνον οι τρεις πρώτες έχουν δηλώσει ρητά πως βλέπουν θετικά το ενδεχόμενο μιας επανδρωμένης πτήσης στη Σελήνη. Και από αυτές, μόνο ίσως στην περίπτωση της Κίνας το πολιτικό γόητρο θα μπορούσε να αντισταθμίσει ως κίνητρο τις τεράστιες οικονομικές επενδύσεις που θα σήμαινε ένα τέτοιο εγχείρημα. “Κ”

Εδώ και χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι προσπαθούν να μετρήσουν την ακριβή απόσταση της Γης από τον Ήλιο, τη λεγόμενη και «αστρονομική μονάδα». Ο Αρίσταρχος ο Σάμιος, ο πραγματικός «πατέρας» της ιδέας του ηλιοκεντρικού ηλιακού συστήματος, ήταν ένας από αυτούς. Σήμερα πια ξέρουμε ότι αυτή η απόσταση είναι 149.597.870.696 χιλιόμετρα. Όμως -και αυτό είναι λιγότερο γνωστό- αυτή η απόσταση συνεχώς μεγαλώνει. Γιατί; Μια θεωρία που προτάθηκε, είναι ότι ο Ήλιος σταδιακά χάνει μάζα, λόγω της συνεχούς πυρηνικής σύντηξης στο εσωτερικό του και των ηλιακών ανέμων, γεγονός που βαθμιαία οδηγεί σε μείωση της βαρυτικής ελκτικής δύναμης του στη Γη. Άλλες εξηγήσεις περιλαμβάνουν την αλλαγή στη βαρυτική σταθερά G, τις συνέπειες της κοσμικής επέκτασης, την επίδραση της σκοτεινής ύλης κ.α., αλλά καμία από αυτές τις θεωρίες δεν θεωρηθεί απολύτως ικανοποιητική.

Τώρα, μια ομάδα ιαπώνων επιστημόνων, υπό τον Τακάχο Μιούρα του πανεπιστημίου Χιροσάκι, σε άρθρο τους στο ευρωπαϊκό περιοδικό αστρονομίας και αστροφυσικής “Astronomy and Astrophysics”, σύμφωνα με το New Scientist, πιστεύουν ότι βρήκαν την απάντηση: Ισχυρίζονται ότι ο Ήλιος και η Γη κυριολεκτικά σπρώχνουν ο ένας την άλλη μακριά λόγω μιας παλιρροιακής αλληλεπίδρασης. Είναι ουσιαστικά η ίδια διαδικασία που βαθμιαία ωθεί την τροχιά της Σελήνης μακρύτερα από τη Γη. Υπολόγισαν ότι, χάρη στη Γη, η περιστροφή του Ήλιου επιβραδύνεται κατά 3 χιλιοστά του δευτερολέπτου ανά αιώνα (ή 0,00003 δευτερόλεπτα κάθε χρόνο). Με βάση τη νέα εξήγηση, η απόσταση Γης-Ήλιου αυξάνεται, καθώς ο Ήλιος χάνει τη στροφορμή του.