Μονόλογοι από το Αιγαίο. Το ταξίδι και τα όνειρα ασυνόδευτων ανήλικων προσφύγων.
Ζολμάν
Το όνομά μου είναι Ζολμάν, είμαι 15 χρονών, από το Αφγανιστάν. Το 2015, λόγω της επίθεσης των Ταλιμπάν στην πόλη μου, αναγκάστηκα να φύγω από την πατρίδα μου. Το ταξίδι μου δεν ήταν ένα κανονικό ταξίδι. Χρειάστηκαν τρεις μήνες μέχρι να φτάσω στην Ελλάδα. Πείνασα, δίψασα και κινδύνεψα να πνιγώ στη θάλασσα του Αιγαίου.
Ίσως ήταν οι ευχές των γονιών μου, ίσως έγινε ένα θαύμα και τελικά κατάφερα να φθάσω ως εδώ. Στο ταξίδι τα πήγαινα καλά με όλους και είχα καθαρό μυαλό. Αυτό βοήθησε πολύ. Πολλοί από τους ανθρώπους που ταξίδευαν μαζί μου πνίγηκαν στη θάλασσα ή πέθαναν στο δρόμο από κούραση και πείνα. Εμένα με έσωσε ο Αλάχ και οι ευχές των γονιών μου.
Μου ζήτησαν να ζωγραφίσω τη ζωή μου και εγώ ζωγράφισα δέντρα στη σειρά. Η ιστορία των δέντρων αυτών μοιάζει με τη δική μου ιστορία. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουν σαν ένα πράσινο δεντράκι και μεγάλωνα, σαν όλα τα μικρά δέντρα. Οι γονείς μου, σαν τη γη, με πότιζαν και μου έδιναν ό,τι είχα ανάγκη. Όμως, ξαφνικά όλα άλλαξαν. Οι καταστροφές πήραν τη θέση των καλών καιρών. Άρχισε ο πόλεμος. Κι εγώ βρέθηκα μόνος, σαν μικρό, αδύναμο δεντράκι μέσα στην καταιγίδα. Έπρεπε να φύγω, δεν είχα άλλη επιλογή.
Έτσι, ξεκίνησα ένα ταξίδι με άγνωστο προορισμό. Μετά από καιρό και πολλές δυσκολίες έφτασα σε ένα ξένο, αλλά γόνιμο τόπο. Θέλω να ξεκινήσω την καινούρια μου ζωή εδώ και να μεγαλώσω. Να καταφέρω να βγάλω καρπούς και, τόσο εγώ όσο και οι άλλοι συνάνθρωποί μου, να αξιοποιήσουμε τους καρπούς αυτούς. Εύχομαι ποτέ μα ποτέ να μην ξανασυναντήσω τέτοια κακοκαιρία στο δρόμο μου.
Τώρα εδώ, στην Ελλάδα, αισθάνομαι καλύτερα. Μπορώ χωρίς φόβο να βγω από το σπίτι και να πάω σχολείο. Όταν βλέπω τους συμμαθητές μου νιώθω πάρα πολύ χαρούμενος. Σιγά σιγά βρίσκω ελπίδα για το μέλλον. Το όνειρό μου είναι να ασχοληθώ επαγγελματικά με το Taeκwon-Do. Φαντάζομαι τον εαυτό μου Murabbi Taeκwon-Do, δηλαδή προπονητή! Αυτό θα με κάνει να νιώθω πολύ περήφανος. Προσπαθώ να μάθω τη γλώσσα σας, γιατί έχω πολλά πράγματα να πω και να μοιραστώ μαζί σας. Θέλω να μάθω καλά τα ελληνικά. Θέλω να τελειώσω το σχολείο και να βρω μια δουλειά. Θέλω να μάθω πώς περνούν οι συνομήλικοί μου που έχουν τα ίδια προβλήματα με εμένα και μαζί να τους βοηθήσουμε να ζήσουν με ειρήνη. Να μπορέσουν να πάνε σχολείο.
Πριν τελειώσω, θέλω να σας μιλήσω για ένα μαγικό λουλούδι. Το λουλούδι αυτό αναδύει ένα υπέροχο άρωμα. Όποιος το αγγίζει παίρνει τη μυρωδιά του και δεν τη χάνει ποτέ. Μοσχοβολάει σε όλη του τη ζωή. Αν όμως πάψουν να το ποτίζουν, αυτό δεν ευωδιάζει πια και πεθαίνει λυπημένο. Δεν θέλω να μαραθεί το λουλούδι αυτό. Ποτέ. Θέλω να υπάρχει για πάντα. Για να μπορώ να το μυρίζω.
Ιούλιος 2016
