7o ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ

Το υπουργείο Παιδείας της Γαλλίας τοποθέτησε χθες απόσπασµα αστυνοµικών σε ένα λύκειο. Αυτήν την απάντηση βρήκε η γαλλική κυβέρνηση στη σχολική βία. Το κλοµπ. Με αυτήν τη λογική, τι περιµένει αύριο τους µαθητές; Ενας δικαστής; Και µεθαύριο; Ενας δεσµοφύλακας;

Οι καθηγητές της Γαλλίας, όµως, έχουν εξοργιστεί και από µια άλλη απόφαση του υπουργείου, η οποία οδηγεί σε ένα «λύκειο λάιτ»: να περιορίσει τις ώρες διδασκαλίας της αρχαίας ελληνικής και της λατινικής γλώσσας στη δευτεροβάθµια εκπαίδευση. Νιώθουµε σαν είδος που απειλείται µε εξαφάνιση, διαµαρτύρονται οι καθηγητές που πέρυσι τις δίδαξαν σε 500.000 µαθητές του γυµνασίου και του λυκείου.

«Είναι κρίµα να σκύβουµε το κεφάλι σε µια ωφελιµιστική ιδεολογία, που δεν βλέπει παρά µόνο τις πρακτικές επιστήµες», λέει ο εκδότης Ζερόµ Μιγιόν. «Πρέπει να σώσουµε τις ανθρωπιστικές επιστήµες» (τον προσεχή µήνα θα εκδώσει το «Λεξικό λατινικών και ελληνικών φράσεων» του Ρέντσο Τόσι, µε πρόλογο του Ουµπέρτο Εκο).

Αυτή η γενοκτονία της πολιτισµικής κληρονοµιάς δεν αφορά µόνο τη Γαλλία:

Eίναι προγραµµατισµένη σε όλον τον ευρωπαϊκό χώρο, που υποκύπτει διαρκώς στις πρακτικές ανάγκες της παγκοσµιοποίησης.

Οµως, τι αποµένει από τις πρακτικές µας γνώσεις όταν φύγουµε από τα θρανία; Τι αποµένει από τον κύκλο του Οϊλερ και τις δευτεροβάθµιες εξισώσεις; Σχεδόν τίποτα. Και τι αποµένει από τα Λατινικά και τα Ελληνικά; «Ολα εκείνα στα οποία οφείλουµε σήµερα αυτό που λέµε καλλιεργηµένο πνεύµα», λέει ο συγγραφέας Χ. Κεραλί. «Τα ιδρυτικά κείµενα της λογικής σκέψης, τη γέννηση των επιστηµών και της πολιτικής, τη φιλοσοφική έρευνα που συχνά περνάει µέσα από την ετυµολογία, τη σχέση µε τις ρίζες των περισσότερων λέξεων, τα γλωσσικά όπλα του Δικαίου, της Ιατρικής και εν γένει των επιστηµών, την Αντιγόνη που έδειξε πως υπάρχουν υψηλότερες αξίες από τους ατελείς νόµους των ανθρώπων, όλους τους µεγάλους µας µύθους. Σίγουρα υπάρχουν εξαιρετικές µεταφράσεις του Οµήρου, του Θουκυδίδη, του Σοφοκλή. Οµως, τίποτα δεν συγκρίνεται µε την εµπειρία να σκύβουµε πάνω στο πρωτότυπο».

Οι λεγόµενες «νεκρές γλώσσες» παραµένουν ζωντανές σε ολόκληρο τον δυτικό πολιτισµό. Κι αυτός ο πολιτισµός δεν πρόκειται να γίνει καλύτερος µε τη δολοφονία των Ελληνικών και των Λατινικών πάνω στα σχολικά θρανία. Αντιθέτως, όπως είχε προβλέψει η Ζακλίν ντε Ροµιγί στο περιοδικό «Λε Πουάν» το 2007, αυτή η παιδαγωγική δολοφονία θα ανοίξει άλλη µια πόρτα στη σχολική βία και τη βαρβαρότητα.

Εγραφε η ελληνίστρια: «Αυτό που λατρεύω στα ελληνικά κείµενα είναι η συνάντηση µε τη γέννηση της έλλογης σκέψης, η έκρηξη φωτός που πρωτοφάνηκε σε έναν κόσµο αµήχανο και σκοτεινό. Ο λόγος είναι το τείχος που προστατεύει από την κτηνωδία. Οποιος δεν γνωρίζει, όποιος δεν ξέρει να εκφραστεί, όπως πολλοί νέοι µας σήµερα, όποιος δεν έχει λόγο επαρκή για να ακουστεί, επειδή η σκέψη του είναι µπερδεµένη και σκοτισµένη, τότε δεν του αποµένουν παρά οι γροθιές, το ξυλοκόπηµα, η ωµή, ανόητη και τυφλή βία».

του Ρούσσου Βρανά

“Από τα αρχαιότατα χρόνια και ως τον Μεσαίωνα, η άμυνα μιας χώρας εναντίον των επιδρομέων, ήταν κυρίως τα τείχη που την κύκλωναν. Τα τείχη αυτά χτιζόντουσαν, συνήθως, με τη βοήθεια των σκλάβων και των αιχμαλώτων που συλλαμβάνονταν στις μάχες. Οι μηχανικοί, όμως, ανήκαν απαραίτητα στο στενό περιβάλλον του άρχοντα ή του βασιλιά, που κυβερνούσε τη χώρα. Τέτοιοι… πασίγνωστοι μηχανικοί, ήταν ο Αθηναίος Αριστόθουλος -ένας από αυτούς που έχτισαν τα μεγάλα τείχη του Πειραιά-, ο Λαύσακος, που ήταν στενός φίλος του Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου και ο Ναρσής, που υπηρετούσε κοντά στο Λέοντα τον Σγουρό.

Όταν ο τελευταίος, κυνηγημένος οπό τους Φράγκους κλείστηκε στην Ακροκόρινθο, ο Ναρσής τού πρότεινε ένα σχέδιο φρουρίου, που έγινε αμέσως δεκτό. Το χτίσιμό του κράτησε ολόκληρο χρόνο κι όταν τέλειωσε, αποδείχτηκε πράγματι πως ήταν απόρθητο. Στα τείχη του φρουρίου ο Ναρσής έκανε και μια καινοτομία εκπληκτική για την εποχή του. Σε ορισμένα σημεία, τοποθέτησε μερικούς μυστικούς σωλήνες από κεραμόχωμα, που έφταναν, χωρίς να φαίνονται, ως κάτω στα υπόγεια, το οποία χρησίμευαν για φυλακές. Όταν κανείς,λοιπόν, βρισκόταν πάνω στις επάλξεις του πύργου, από ‘κει ψηλά μπορούσε ν’ ακούσει από μέσα από τους σωλήνες, ό,τι λεγόταν από τους αιχμαλώτους, που ήταν κλεισμένοι εκεί. Ήταν, ας πούμε, ένα είδος…ακουστικών…της εποχής του. Τότε όμως τα έλεγαν «ωτία».

Τη φράση αυτή τη βρίσκουμε ακόμα, στην όπερα του Μπετόβεν «Φιντέλιο». Εκεί υπάρχει το τραγούδι των φυλακισμένων που τελειώνει με τη φράση: «Έχουν και οι τοίχοι αφτιά».

Η φράση αυτή έμεινε παροιμιώδης από το εξής περιστατικό: Σ’ ένα από τα μουσικά απογευματινά που έδινε η βασίλισσα Αμαλία, σύζυγος του Όθωνα, έπαιξε πιάνο και τραγούδησε η ανηψιά του Κωλέττη, που είχε σπουδάσει στην Ευρώπη. Τελειώνοντας, λοιπόν, το τραγούδι με τη φράση: «έχουνε και οι τοίχοι αφτιά», οι αντιοθωνικοί βρήκαν την ευκαιρία να διαδώσουν τη φράση αυτή σαν σύνθημα, λέγοντας, συγχρόνως, να φυλάγονται από τους κατασκόπους των Βαυαρών.”

Τα κομπιούτερ θα διαβάζουν πλέον και αρχαία κείμενα, ακόμη και από γλώσσες που δεν έχουμε αποκρυπτογραφήσει, λένε οι ερευνητές του ΜΙΤ. Μην πείτε και τι μας νοιάζει εμάς. Εχουμε μια γλώσσα, τον κώδικα της οποίας δεν κατάφερε να σπάσει κανείς, τη λεγόμενη Γραμμική Α χαραγμένη σε πήλινες πινακίδες που βρέθηκαν κυρίως στην Κρήτη. Για να μην πούμε για τον περίφημο και πλήρως ακατανόητο δίσκο της Φαιστού, για τον οποίο ακόμα αναρωτιόμαστε τι θέλει να πει ο ποιητής, καθώς δεν έχει αποκρυπτογραφηθεί.

Ομως υπάρχει ένα «αλλά». Μπορεί μεν το συγκεκριμένο πρόγραμμα να αποκωδικοποιήσει μια άγνωστη γλώσσα, αλλά πρέπει αυτή τη γλώσσα να την ταυτίσει κανείς με κάποια γνωστή. Η συγκεκριμένη αμερικανική ομάδα διάβασε μια αρχαία σημιτική γραφή, την ουγκαριτική (έχει σχέση με την πόλη Ουγκαρίτ, στη Μεσοποταμία). Τη διάβασε όμως επειδή ως γλώσσα αυτής της γραφής αναγνωρίστηκε η εβραϊκή. Εν ολίγοις, όπως εξηγούν σε ανακοίνωσή τους σε συνέδριο οι γλωσσολόγοι, το πρόγραμμα ανίχνευσε 29 από τα 30 γράμματα και με αυτά ξεκίνησε τη διαδικασία «ανάγνωσης».

Συνεχίστε να διαβάζετε »

Ο Ξενοφών Ζολώτας ως πρέσβης της ελληνικής γλώσσας εκφώνησε στις 26 Σεπτεμβρίου 1957 ενώπιον του ΔΝΤ ένα λόγο στα ελληνικά χρησιμοποιώντας την αγγλική, προκαλώντας παγκόσμια αίσθηση. Μίλησε ελληνικά και τον κατάλαβαν όλοι γιατί χρησιμοποίησε ατόφια την αγγλική γλώσσα!

 Επακολούθησε ανυπόκριτος ενθουσιασμός και χειροκροτήματα από όρθιους τους συνέδρους. Την επομένη είχαν πρωτοσέλιδο το λόγο του οι “New York Times” και η “Washington Post”, περνώντας σε όλο τον κόσμο το μήνυμα, ότι η ελληνική γλώσσα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και να λειτουργήσει σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες.

Μάλιστα, τόση ήταν η εντύπωση, που προκάλεσε η πρώτη αυτή ομιλία στα αγγλικά, ώστε ο τότε Πρόεδρος της Διεθνούς Τράπεζας, Γιουτζίν Μπλάκ, τον παρακάλεσε και σε επόμενη ετήσια συνεδρίαση του ΔΝΤ και της Διεθνούς Τράπεζας να μιλήσει πάλι αγγλικά, αλλά με ελληνικές λέξεις, κάτι, που επανέλαβε το 1959.

Ο ίδιος ο Ξενοφών Ζολώτας ανέφερε σχετικά: “Βέβαια τη δεύτερη φορά ο λόγος είχε περιεχόμενο ουσιαστικό. Αναφερόταν στην ουσία: για το νομισματικό και οικονομικό πρόβλημα της εποχής”. Μάλιστα, δεν παρέλειψε να αναφέρει, ότι οι πατέρες της αμερικανικής ανεξαρτησίας, ο Ουάσιγκτον, ο Τζέφερσον, ο ‘Ανταμς και άλλοι όταν συνέτασσαν το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών, το 1787, είχαν προτείνει η γλώσσα του νέου κράτους να είναι η ελληνική, προς τιμή της γλώσσας του Έθνους εκείνου, που πρώτο γέννησε τη Δημοκρατία και τη διέδωσε στον κόσμο. Μία ψήφος, όμως ήταν αρκετή για να προκριθεί η αγγλική.

Ο λόγος του 1957

Kyrie,

I eulogize the archons of the Panethnic Numismatic Thesaurus and the Oecumenical Trapeza for the orthodoxy of their axioms methods and policies, although there is an episode of cacophony of the Trapeza with Hellas.

With enthusiasm we dialogue and synagonize at the synods of our didymous Organizations in which polymorphous economic ideas and dogmas are analyzed and syntherized.

Our critical problems such as the numismatic plethora generate some agony and melancholy. This phenomenon is charateristic of our epoch. But, to my thesis we have the dynamism to program therepeutic practices as a prophylacis from chaos and catastrophe.

In parallel a panethnic unhypocritical economic synergy and harmonization in a democratic climate is basic.

I apologize for my eccentric monologue. I emphasize my eucharistia to your Kyrie to the eugenic and generous American Ethnos and to the organizers and protagonists of this Ampitctyony and the gastronomic symposia.

Ο λόγος του  1959

Kyrie,

It is Zeus’ anathema on our epoch and the heresy of our economic method and policies that we should agonize the Skylla of nomismatic plethora and the Charybdis of economic anaemia.It is not my idiosyncracy to be ironic or sarcastic but my diagnosis would be that politicians are rather cryptoplethorists. Although they emphatically stigmatize nomismatic plethora, they energize it through their tactics and practices. Our policies should be based more on economic and less on political criteria. Our gnomon has to be a metron between economic strategic and philanthropic scopes.

In an epoch characterized by monopolies, oligopolies, monopolistic antagonism and polymorphous inelasticities, our policies have to be more orthological, but this should not be metamorphosed into plethorophobia, which is endemic among academic economists.

Nomismatic symmetry should not antagonize economic acme. A greater harmonization between the practices of the economic and nomismatic archons is basic.Parallel to this we have to synchronize and harmonize more and more our economic and nomismatic policies panethnically. These scopes are more practicable now, when the prognostics of the political end economic barometer are halcyonic.

The history of our didimus organization on this sphere has been didactic and their gnostic practices will always be a tonic to the polyonymous and idiomorphous ethnical economies. The genesis of the programmed organization will dynamize these policies.

Therefore, I sympathize, although not without criticism one or two themes with the apostles and the hierarchy of our organs in their zeal to program orthodox economic and nomismatic policies.

I apologize for having tyranized you with my Hellenic phraseology. In my epilogue I emphasize my eulogy to the philoxenous aytochtons of this cosmopolitan metropolis and my encomium to you Kyrie, the stenographers.

Η “μετάφραση”

Κύριοι,

Είναι “Διός ανάθεμα” στην εποχή μας και αίρεση της οικονομικής μας μεθόδου και της οικονομικής μας πολιτικής το ότι θα φέρναμε σε αγωνία την Σκύλλα του νομισματικού πληθωρισμού και τη Χάρυβδη της οικονομικής μας αναιμίας.

Δεν είναι στην ιδιοσυγκρασία μου να είμαι ειρωνικός ή σαρκαστικός αλλά η διάγνωσή μου θα ήταν ότι οι πολιτικοί είναι μάλλον κρυπτοπληθωριστές. Αν και με έμφαση στιγματίζουν τον νομισματικό πληθωρισμό, τον ενεργοποιούν μέσω της τακτικής τους και των πρακτικών τους. Η πολιτική μας θα έπρεπε να βασίζεται περισσότερο σε οικονομικά και λιγότερο σε πολιτικά κριτήρια. Γνώμων μας πρέπει να είναι ένα μέτρο μεταξύ οικονομικής στρατηγικής και φιλανθρωπικής σκοπιάς.

Σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από μονοπώλια, ολιγοπώλια, μονοπωλιακό ανταγωνισμό και πολύμορφες ανελαστικότητες, οι πολιτικές μας πρέπει να είναι πιο ορθολογιστικές, αλλά αυτό δεν θα έπρεπε να μεταμορφώνεται σε πληθωροφοβία, η οποία είναι ενδημική στους ακαδημαϊκούς οικονομολόγους.

Η νομισματική συμμετρία δεν θα έπρεπε να ανταγωνίζεται την οικονομική ακμή. Μια μεγαλύτερη εναρμόνιση μεταξύ των πρακτικών των οικονομικών και νομισματικών αρχόντων είναι βασική.

Παράλληλα με αυτό, πρέπει να εκσυγχρονίσουμε και να εναρμονίσουμε όλο και περισσότερο τις οικονομικές και νομισματικές μας πρακτικές πανεθνικώς. Αυτές οι θεωρήσεις είναι πιο εφαρμόσιμες τώρα, που τα προγνωστικά του πολιτικού και οικονομικού βαρομέτρου είναι χάλκινα.

Η ιστορία της δίδυμης οργάνωσης σε αυτήν την σφαίρα είναι διδακτική και οι γνωστικές τους εφαρμογές θα είναι πάντα ένα τονωτικό στις πολυώνυμες και ιδιόμορφες εθνικές οικονομίες. Η γένεση μιας προγραμματισμένης οργάνωσης θα ενισχύσει αυτές τις πολιτικές.

Γι’ αυτόν το λόγο αντιμετωπίζω με συμπάθεια, αλλά όχι χωρίς κριτική διάθεση, ένα ή δύο θέματα με τους αποστόλους της ιεραρχίας των οργάνων μας στον ζήλο τους να προγραμματίσουν ορθόδοξες οικονομικές και νομισματικές πολιτικές.

Απολογούμαι που σας τυράννησα με την ελληνική μου φρασεολογία. Στον επίλογό μου δίνω έμφαση στην ευλογία μου, προς τους φιλόξενους αυτόχθονες αυτής της κοσμοπολίτικης μητρόπολης καθώς και το εγκώμιό μου προς εσάς, κύριοι στενογράφοι.

σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης

1. Για τα επίθετα που τελειώνουν σε «ης-ες» τους επιφυλάσσω μια τεράστια έκπληξη: ΚΛΙΝΟΝΤΑΙ!!! Λέμε «ο διεθνής Τύπος, η διεθνής κατακραυγή, το διεθνές αντίκτυπο». Δεν λέμε «αυτό είναι πολύ ευγενής παιδί», «τα άτομα αυτά είναι πολύ προσηνής». Ή μάλλον, όταν το λέμε, ετοιμαζόμαστε μετά να θρηνήσουμε θύματα.

2. Επίσης κλίνονται τα «ων-ουσα-ον». «Με τον υπάρχων νόμο»;

Ναι, το άκουσα κι αυτό. «Τρία άτομα ήταν απών». Ναι, το άκουσα και είμαι ακόμα ζωντανή.

3. Αντιθέτως ΔΕΝ κλίνονται τα επώνυμα. Η Γεννηματά της Γεννηματάς, η Καρέζη της Καρέζης; Όταν ακούω- κατά κόρον- εκείνο το «της Ακρίτας», μια σκοτοδίνη μου ΄ρχεται, χάνω τον κόσμο! Αφήστε τα ήσυχα, ρε παιδιά! Τα καημένα τα επώνυμα δεν ενοχλούν κανέναν. Όπως τα ακουμπάς στη γωνίτσα τους στην ονομαστική, έτσι μένουν και στη γενική. Δεν κόβουν βόλτες πέρα δώθε!

4. Κάποιος είναι ανώτερος από τον άλλον.

Συνεχίστε να διαβάζετε »

 Φαντάζομαι όλοι ξέρετε ότι η γλώσσα που μιλάμε απέχει πολύ, μα πάρα πολύ, από την αρχαία Ελληνική. Όχι μόνο στη σύνταξη αλλά κυρίως στην προφορά.Τίποτα δεν ήταν τυχαίο τότε. Όταν ένας φθόγγος ή ένα φωνήεν ήταν μακρό προφέρονταν ακριβώς έτσι. Δυστυχώς έχουμε απομακρυνθεί πολύ από τη γλώσσα των προγόνων μας. Υπάρχει ωστόσο η ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΦΟΡΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΛΑΤΙΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ (SORGLL). Έχουν καταφέρει και έχουν αναπαράγει ηχητικά αρχεία από αναγνώσεις αρχαίων Ελληνικών και Λατινικών κειμένων. Όμηρος,Ευριπίδης,Αριστοφάνης και άλλοι. Στην αρχή ίσως να σας φανεί τελείως ξένη η γλώσσα αυτή.Ίσως και να απογοητευτείτε. Σιγά σιγά όμως θα κατανοήσετε πόσο πλούσια και πόσο μουσική ήταν η αρχαία Ελληνική γλώσσα και γιατί υπήρχε το πολυτονικό σύστημα στην γραφή. Είπαμε, τίποτα δεν ήταν τυχαίο ούτε στα γραπτά τους ούτε και στον προφορικό τους λόγο. Πατήστε εδώ για να ακούσετε απαγγελία της Ιλιάδος σε αρχαία προφορά! Από 

Σταματήσαμε την εκσκαφή και πήγαμε αμέσως να δούμε …….. τι να δούμε ……. μάλλον να συναντηθούμε με την Ιστορία της περιοχής που έρχονταν από το μακρυνό παρελθόν …… 3.000 χρόνια πριν!!!!!http://kavrochori.blogspot.com/

Μία εργασία βασισμένη σε Μελέτη της ομογενούς καθηγήτριας Αναστασίας Γονέου. Με τίτλο «Ελληνική Γλώσσα – τροφός όλων των γλωσσών», η Αναστασία Γονέου, μεταξύ άλλων, αναφέρει: «Η Ομηρική (Ελληνική) Γλώσσα, αποτελεί τη βάση επάνω στην οποία στηρίχτηκαν πλήθος σύγχρονων γλωσσών. Ακόμα κι αν δεν υπήρχε καμία άλλη αναφορά, ακόμα κι αν δεν είχε διασωθεί κανένα προκατακλυσμιαίο μνημείο, θα αρκούσε η Ελληνική Γλώσσα ως απόδειξη της ύπαρξης στο παρελθόν, μίας εποχής μεγάλου πολιτισμού. Στη γλώσσα μας είναι εμφυτευμένη όλη η γνώση που κατέκτησε ο άνθρωπος, έως την παρούσα στιγμή. Κάθε ελληνική λέξη-όρος φέρει ένα βαρύ φορτίο νόησης, φορτίο που οι προγενέστεροι ‘εξόδευσαν’, για να κατακτήσουν γνωστικά τη συγκεκριμένη έννοια και να την ‘βαπτίσουν’ με το συγκεκριμένο όνομα-λέξη».

Παραδείγματα:

AFTER = Από το ομηρικό αυτάρ= μετά. Ο Όμηρος λέει: ”θα σας διηγηθώ τι έγινε αυτάρ”.

AMEN = λατινικά: amen. Το γνωστό αμήν προέρχεται από το αρχαιότατο ή μήν = αληθώς, (Ιλιάδα Ομήρου β291-301), ημέν. Η εξέλιξη του ημέν είναι το σημερινό αμέ!

Συνεχίστε να διαβάζετε »

Ένας ένας οι «μύθοι» του ιστορικού της Αρχαιότητας βγαίνουν αληθινοί! Το πιο πρόσφατο παράδειγμα αφορά τους στρατιώτες του Πέρση βασιλιά Καμβύση που θάφτηκαν στην έρημο και ήρθαν τώρα στο φως μέσα από το συγκλονιστικό ταξίδι δύο δίδυμων ιταλών σκηνοθετών

Με το τέλος του 2009 και το τέλος της δεκαετίας, σίγουρα όλοι έχουμε «πήξει» στις ανασκοπήσεις. 

Αλλά αν, υποθετικά, τις «δούμε σε γρήγορη κίνηση» παράλληλα με εκείνες των 50 χρόνων πριν, θα εντοπίσουμε μία κύρια διαφορά οπτικής των ανθρώπων: τότε όλοι κοιτούσαν μπροστά, τώρα όλοι πίσω! Πώς θα το «δούμε»; Από το ότι τότε- στα χρόνια του Σπούτνικ- κυριαρχούσαν οι ταινίες και τα βιβλία επιστημονικής φαντασίας, γεμάτα από φαντασιώσεις για το διαστημικό μας μέλλον. Τώρα κυριαρχούν οι… αναπολήσεις του παρελθόντος. Οπως πολύ σωστά σημείωνε στο «Βήμα» της 15ης Νοεμβρίου 2009 η καθηγήτρια Νεότερης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, Χριστίνα Κουλούρη, «πρόκειται για τη “νοσταλγία του παρόντος”, σύμφωνα με τη διατύπωση του Fredric Jameson, όπου η στροφή προς τη μνήμη προσφέρει καταφύγιο μέσα σε έναν κόσμο γρήγορης και ευρείας αλλαγής, στο πλαίσιο του οποίου εξαφανίζονται τα σημεία αναφοράς και ανατρέπονται οι βεβαιότητες». Ψάχνουμε για «σταθερές αναφοράς», λοιπόν, ανατρέχοντας σε εποχές που έχει «στεριώσει» η ιστορία. Τότε που τα πράγματα εκτυλίσσονταν με μια σειρά και το κάθε τι είχε αίτιο και αιτιατό. Η καταγραφή αυτών των «σταθερών του χρόνου» ξεκίνησε, βεβαίως, από τον «πατέρα της Ιστορίας», τον Ηρόδοτο. Ήταν γόνος έλληνα αποίκου της Καρίας και γεννήθηκε το 485 π.Χ. στην Αλικαρνασσό. Θα ζούσε μια εύπορη και ήσυχη ζωή, αν δεν τον ξερίζωνε από την πατρίδα του η αντίσταση στην τυραννία. Ήταν 30 χρόνων όταν βρέθηκε να περιπλανιέται στα μέρη του τότε γνωστού κόσμου, από την Κύπρο ως τη Βαβυλωνία και από την Κριμαία ως την Αθήνα, την Αίγυπτο και την Κυρηναϊκή. Κατέληξε να ιδρύσει, μαζί με τον Πρωταγόρα, την αποικία των Θουρίων, στην Κάτω Ιταλία. Εκεί έζησε τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του, γράφοντας τα όσα είχε δει και είχε ακούσει. Την «παγκόσμια Ιστορία» του οι αλεξανδρινοί μελετητές τη χώρισαν σε εννέα βιβλία και έδωσαν στο καθένα το όνομα μίας από τις εννέα Μούσες. Τα πέντε τελευταία βιβλία του περιέγραφαν αναλυτικά τους Περσικούς Πολέμους, αλλά τα τέσσερα πρώτα θεωρήθηκαν περισσότερο πολιτικο-γεωγραφικές πληροφορίες, μύθοι και ανέκδοτα για τους μακρινούς μας λαούς. Από αυτά πήγασε η «ρετσινιά» που τον ακολουθεί ως σήμερα: «ιστοριογράφος ναι, ιστορικός όχι». Άρα, αμφιβόλου αξιοπιστίας.

Συνεχίστε να διαβάζετε »

H ηλεκτρονική έκδοση του Σπουδαστηρίου Nέου Eλληνισμού περιλαμβάνει ευρύ πολιτισμικό υλικό στην Ψηφιακή Βιβλιοθήκη: Ανθολόγιο κειμένων από την Νέα Ελληνική Λογοτεχνία, Ανθολόγιο Αναγνώσεων (σε μορφή αρχείων mp3), Ανθολόγιο Μαρτυριών και Ανθολόγιο Παιδικής Παράδοσης, ένα Χρονολόγιο (1801-1981), Έργα Αναφοράς και χρήσιμες διαδικτυακές Συνδέσεις. Επίσης η έκδοση περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, βιογραφικά στοιχεία και εργογραφίες των Κ.Π. Καβάφη, Κ.Θ. Δημαρά και Γ.Π. Σαββίδη.

Η ζωοφόρος του Παρθενώνα, ένα μοναδικό έργο τέχνης, παρουσιάζεται σε έναν νέο δικτυακό τόπο (www.parthenonfrieze.gr) που αξιοποιεί τις τεχνολογίες του Διαδικτύου για την ανάδειξη και προβολή πολιτιστικού περιεχομένου. Η εφαρμογή, η οποία αναπτύχθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού (Υπηρεσία Συντήρησης Μνημείων Ακρόπολης – Τομέας Ενημέρωσης και Εκπαίδευσης) και το Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης (ΕΚΤ), απευθύνεται τόσο στους ειδικούς επιστήμονες όσο και στο ευρύτερο κοινό, ενώ διαθέτει και ψηφιακά παιχνίδια για παιδιά. 

H πρώτη ιστοσελίδα του parthenonfrieze.gr

Η ψηφιακή αναπαράσταση της ζωφόρου του Παρθενώνα παρουσιάζει, με εύληπτο και κατανοητό τρόπο στην ελληνική και αγγλική γλώσσα, τη συνολική εικόνα ενός έργου μεγάλης αρχαιολογικής αξίας. Όμως, χαρακτηρίζεται ταυτόχρονα και από επιστημονική τεκμηρίωση, γεγονός που την καθιστά απαραίτητο εργαλείο τόσο για τον αρχαιολόγο-μελετητή, που έχει τη δυνατότητα να διευρύνει τη σχετική έρευνα, όσο και για τον καθηγητή, που μπορεί να τη χρησιμοποιήσει ως εκπαιδευτικό βοήθημα.

Στον δικτυακό τόπο της ζωφόρου έχουν συγκεντρωθεί και υπομνηματισθεί, στην ελληνική και αγγλική γλώσσα, φωτογραφίες όλων των σωζόμενων λίθων της ζωφόρου των μουσείων Ακρόπολης, Βρετανικού και Λούβρου, οι οποίες έχουν συμπληρωθεί με τα σωζόμενα σχέδια του J.Carrey (1674) και του J. Stuart (1751), με σκοπό να δοθεί η κατά το δυνατόν πληρέστερη εικόνα του συνόλου.

Συνεχίστε να διαβάζετε »

Ο Πολιτιστικός Θησαυρός της Ελληνικής Γλώσσας (ΠΟΘΕΓ) περιλαμβάνει αντιπροσωπευτικά κείμενα συγγραφέων από όλα τα λογοτεχνικά είδη και από μια ευρεία περίοδο της νεοελληνικής γραμματείας που ξεκινά από το νεοελληνικό Διαφωτισμό (τέλη του 18ου αιώνα – αρχές 19ου αιώνα) και φθάνει μέχρι τη σημερινή εποχή. Κάθε κείμενο συνοδεύεται από εκτενή τεκμηρίωση (βιογραφία και εργογραφία συγγραφέα, αποσπάσματα κριτικών κείμενων, βιβλιογραφία, φωτογραφικό υλικό), καθώς και από πρωτότυπο υλικό με πληροφορίες για το ρεύμα και τη λογοτεχνική σχολή στην οποία εντάσσεται.

Συνεχίστε να διαβάζετε »

“Ν΄ αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω.

“Ν΄ αγαπάς τον καθένα ανάλογα με τη συνεισφορά του στον αγώνα. Μη ζητάς φίλους· να ζητάς συντρόφους!

“Να ΄σαι ανήσυχος, αφχαρίστητος, απροσάρμοστος πάντα. Όταν μια συνήθεια καταντήσει βολική, να τη συντρίβεις. Η μεγαλύτερη αμαρτία είναι η ευχαρίστηση. 

Στη σελίδα http://www.diaplous.org/library/askitiki.php,  έχει αναρτηθεί όλο το κείμενο της Ασκητικής του Νίκου Καζαντζάκη. Η Ασκητική: Salvatores Dei είναι έργο που δεν έχει τυπική πρώτη έκδοση. Απλά δημοσιεύτηκε στο περιοδικό του Δ. Γληνού “Αναγέννηση” το 1927. Η επίσημη πρώτη έκδοση αναφέρεται το 1945. 

Ο ΒΑΣΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΟΥ JAFFE 

Υπάρχουν μερικά πράγματα που είναι αδύνατον να τα ξέρεις –αλλά είναι αδύνατον να ξέρεις ποια είναι αυτά τα πράγματα.

Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ MUIR

Όταν προσπαθούμε να απομονώσουμε κάτι, ανακαλύπτουμε ότι είναι ενωμένο με το σύμπαν.

ΤΟ ΑΞΙΩΜΑ ΤΟΥ DUCHARM

Αν κανείς κοιτάξει το πρόβλημά του από κοντά, θα διαπιστώσει ότι και ο ίδιος αποτελεί μέρος του προβλήματος.

Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ O’REILLY ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΥΖΙΝΑ

Η καθαριότητα συμβαδίζει με το ανέφικτο.

Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ JENSEN

Κερδίζεις ή χάνεις, πάντα χάνεις.

ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΕΠΙΛΟΓΗΣ

Αν η αίθουσα στην οποία γίνεται το μάθημα που σε ενδιαφέρει περισσότερο έχει “ν” θέσεις, θα είσαι ο “ν+1” που θα δηλώσει συμμετοχή.

Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΜΕΡΦΥ

Αν κάτι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει. 

Η λιγότερο δαπανηρή άμυνα των κρατών είναι η Παιδεία. Ε. Μπυρκ 

Η Παιδεία είναι πολύ σπουδαίο πράγμα. Καλό είναι όμως να θυμόμαστε πότε πότε πως τα πράγματα που αξίζει να ξέρει κανείς δε διδάσκονται. Ο. Ουάιλντ

Εκπαίδευση είναι εκείνο που μένει όταν έχουμε ξεχάσει καθετί που μάθαμε στο σχολείο. Α. Αϊνστάιν

Η Παιδεία κάνει το λαό εύκολο να οδηγηθεί, αλλά δύσκολο να εξαπατηθεί, εύκολο να κυβερνηθεί, αλλά αδύνατο να υποδουλωθεί. Μπ. Χαρμ 

H μόρφωση είναι η καλύτερη επένδυση για τα γεράματά σου. Αριστοτέλης

Παιδεία είναι η ικανότητα να ακούς σχεδόν τα πάντα χωρίς να χάνεις τη ψυχραιμία ή την αυτοπεποίθησή σου. Ρόμπερτ Φροστ

Η διαφορά μεταξύ σχολείου και πραγματικής ζωής: Στο σχολείο διδάσκεσαι ένα μάθημα και δίνεις ένα τεστ. Στην πραγματική ζωή δίνεις ένα τεστ που σου διδάσκει ένα μάθημα. Τομ Μπόντετ

Ό,τι είναι η γλυπτική για ένα κομμάτι μάρμαρο είναι  η μόρφωση για τη ψυχή. Τζόζεφ Άντισον

Κανένας δεν διδάσκει καλύτερα από το μυρμήγκι, που δε λέει τίποτα. Μπ. Φράνκλιν 

Είναι χίλιες φορές καλύτερο να διαθέτεις κοινή λογική χωρίς  μόρφωση, παρά μόρφωση χωρίς κοινή λογική. Ρόμπερτ Γκριν Ινγκρέσολ

Η μόρφωση είναι ένα από τα λίγα πράγματα που ένας άνθρωπος είναι πρόθυμος να πληρώσει χωρίς να το αποκτήσει. Γουίλιαμ Λόου Μράιαν

Δεν μπορείς να διδάξεις ένα καβούρι να περπατάει ευθεία. Αριστοφάνης

Είμαι ευτυχισμένος που είδα πόσα πολλά πράγματα δεν χρειάζομαι. Σωκράτης (ύστερα από τη βόλτα στην αγορά) 

Απόφθεγμα: μυθιστόρημα που γνώρισε πολύ σκληρή επιμέλεια. Αγνώστου