Αποφασίσαμε με τα παιδιά να αξιοποιήσουμε την μακέτα της Αμυγδαλιάς που δημιούργησε η ομάδα του ολοήμερου!

 

Προτείναμε στα παιδιά να αξιοποιήσουμε την μακέτα μας και να την μετατρέψουμε σε θεατρική σκηνή! Αφού πρώτα τους εξηγήσαμε τι ακριβώς θα κάνουμε, τα παιδιά έδειξαν έντονο ενθουσιασμό κι αμέσως αρχίσαμε να συζητάμε για το πως θα υλοποιηθεί η ιδέα αυτή.

 

Διαβάσαμε τον μύθο της Αμυγδαλιάς και καταγράψαμε τους ήρωες του μύθου. Έπειτα χωριστήκαμε σε μικρές ομάδες και η κάθε ομάδα ανέλαβε να δημιουργήσει κι ένα στοιχείο για τη θεατρική μας σκηνή.

 

Ο Παγωμένος Βοριάς

 

 

 

Το μαγικό ραβδί που αναπαριστά την ώρα όπου η Αμυγδαλιά παγώνει από την αγκαλιά του βοριά!

 

 

 

Η μητέρα της Αμυγδαλιάς και ο πύργος!

 

 

Η Αμυγδαλιά!

 

 

Στα παιδιά τέθηκε το ερώτημα: «Πώς μπορούμε να κρύψουμε την αμυγδαλιά από τη θεατρική μας σκηνή, ώστε το δέντρο να εμφανίζεται στο τέλος του μύθου;»

 

 

Ιδέες παιδιών: 

« Να φτιάξουμε ένα μεγάλο φόρεμα με σακούλα» (πλαστική από τα ανακυκλώσιμα που συλλέγουμε).

«Ναι, κυρία! Να της φτιάξουμε ένα μεγάλο φόρεμα γιατί είναι πριγκίπισσα».

«Να της φτιάξουμε ένα μακριό φόρεμα για πριγκίπισσες με αυτό το χαρτόνι που μας έδωσες και φτιάξαμε τα λουλούδια της».

«Ναι! Να είναι άσπρο και ροζ!»

 

 

 Έτοιμη η θεατρική σκηνή για τον μύθο της Αμυγδαλιάς.
Ώρα για παιχνίδι!!!

Τα παιδιά παρουσιάζουν στην ολομέλεια της τάξης τον μύθο της Αμυγδαλιάς χρησιμοποιώντας τη θεατρική σκηνή που δημιουργήσαμε.

 

Για το τέλος της παράστασης προτείναμε στα παιδιά να γράψουμε ένα τραγούδι με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης. Τους εξηγήσαμε τι είναι η τεχνητή νοημοσύνη και τα παιδιά έδειξαν  ιδιαίτερο ενδιαφέρον να δουν πως λειτουργεί.

 

Τα παιδιά πρότειναν κάποιους δικούς τους στίχους, τα βοηθήσαμε και τα ενθαρρύναμε να γράψουμε το τραγούδι.

 

 

Στίχοι τραγουδιού:

Η Αμυγαλιά είμαι εγώ

κι είμαι μόνη μου εδώ,

χωρίς φίλους μες στον κάμπο,

μες στον  κρύο τον καιρό.

Μακάρι να ‘χα συντροφιά,

Να γελούσα δυνατά,

Να με ζέσταινε ο ήλιος,

Να ‘χα αγάπη αληθινά.

Όμως, ήρθε ο βοριάς,

μες στην κρύα του αγκαλιά,

μ’ έκλεισε κι έμεινα σκιά.

Πάγωσα, λιποθύμησα,

κι η θέση μου αδειανή,

μα στη ρίζα μου ένα δέντρο

ΦΥΤΡΩΣΕ ΣΕ αυτή τη γη.

Όμως ήρθε ο βοριάς,

μες στην κρύα του αγκαλιά,

μ’ έκλεισε κι έμεινα σκιά.

 

Αφού, το δημιουργήσαμε μαζί, ακούσαμε το αποτέλεσμα της τεχνητής νοημοσύνης και τις μικρές αλλαγές σε στίχους που μας πρότεινε.

 

 

Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν με το αποτέλεσμα και ακούγοντάς το χόρευαν στην παρεούλα! Τα παιδιά ζητούν να ακούσουν το τραγούδι τους και επιθυμούν να μάθουν να το τραγουδούν!

 

 

Κάθε φορά τα παιδιά που παίζουν σκέφτονται να δημιουργήσουν ή και να προσθέσουν νέα στοιχεία στην παράστασή τους. Ιδέες που ζητήθηκαν να υλοποιηθούν καθώς έπαιζαν για να μας δείξουν τη μαγεία τη στιγμής, όπου παγώνει η Αμυγδαλιά!

«Κυρία να ρίχνουμε χαρτάκια όταν παγώνει η Αμυγδαλιά;»  ,  «Μπορούμε να ρίξουμε βαμβάκι;» ,  «Να κάνουμε μεγάλους κύκλους χιονονιφάδες από μαρκαδόρους;»  ,  «Να ρίξουμε χρυσόσκονη;» ,  «Να ρίξουμε αλάτι του σχολείου, αυτό που κάναμε χειροτεχνίες…που κάναμε τη χιονονιφάδα»