ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΜΕ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΦΥΤΕΨΟΥΜΕ, ΒΡΗΚΑΜΕ ΤΟ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΣΗΜΕΙΟ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΗΣ ΑΥΛΗΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΑΜΕ ΤΑ ΦΥΤΑ ΜΑΣ
ΕΠΕΙΤΑ ΣΚΑΛΙΣΑΜΕ,ΦΥΤΕΨΑΜΕ ΚΑΙ ΠΟΤΙΣΑΜΕ ΤΑ ΝΤΟΜΑΤΙΝΙΑ ΜΑΣ………………………….ΑΝΑΜΕΝΟΥΜΕ ΚΑΡΠΟΥΣ!
ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΟΜΟΡΦΥΝΕΙ ΚΙ ΑΛΛΟ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΦΥΤΕΨΑΜΕ ΜΑΡΓΑΡΙΤΕΣ, ΣΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ.
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΝΕΛΑΒΑΝ ΤΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΤΩΝ ΦΥΤΩΝ…..
Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΟΜΟΡΦΗ ΕΧΕΙ ΤΑ ΙΔΙΑ ΣΧΕΔΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΥΟ ΤΗΣ ΦΤΕΡΑ ΚΑΙ ΜΕΙΣ ΔΟΥΛΕΨΑΜΕ ΤΙΣ ΣΥΜΜΕΤΡΙΕΣ…..
ΓΙΑ ΤΑ ΧΕΡΑΚΙΑ ΤΑ ΚΑΛΑ,
ΠΟΥ ΦΡΟΝΤΙΖΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ!!!
ΦΤΙΑΞΑΜΕ ΚΡΕΜΑ ΧΕΡΙΩΝ
ΥΛΙΚΑ
ΚΑΤΑΓΡΑΨΑΜΕ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΗ ΜΑΜΑ ΤΟΥΣ
ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΦΙΣΑ 
ΚΟΛΛΗΣΑΜΕ ΤΗΝ ΑΦΙΣΑ ΕΞΩ, ΝΑ ΤΗ ΔΟΥΝ ΟΙ ΜΑΜΑΔΕΣ 
“Η Μάνα”, Γεώργιος Μαρτινέλλης
«Μάνα» κράζει το παιδάκι,
«Μάνα» ο νιος και «Μάνα» ο γέρος,
«Μάνα» ακούς σε κάθε μέρος,
α! τι όνομα γλυκό.
Τη χαρά σου και τη λύπη,
με τη μάνα τη μοιράζεις,
ποθητά την αγκαλιάζεις,
δεν της κρύβεις μυστικό.
Εις τον κόσμον άλλο πλάσμα,
δεν θα βρεις να σε μαντεύει,
σαν τη μάνα που λατρεύει,
σαν τη μάνα που πονεί.
Την υγειά της, τη ζωή της,
όλα η μάνα τ’ αψηφάει,
για το τέκνο π’ αγαπάει,
για το τέκνο που φιλεί.
Όπου τρέχεις, πάντα η μάνα,
με το νου σε συντροφεύει,
σε προσμένει, σε γυρεύει,
μ’ ανυπόμονη καρδιά.
Κι αν σκληρός εσύ φαρμάκια,
την ποτίζεις την καημένη,
πάντα η μάνα σ’ απανταίνει,
με τα ολόθερμα φιλιά.
Δυστυχής όποιος τη χάνει,
ο καημός είναι μεγάλος.
Σαν τη μάνα δεν είν’ άλλος,
εις τον κόσμο θησαυρός.
Κι’ όποιος μάνα πια δεν έχει,
«Μάνα» κράζει στ’ όνειρό του.
Πάντα «Μάνα» στον καημό του,
είν’ ο μόνος στεναγμός!
ΚΑΡΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΜΕ ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ
ΤΑ ΠΟΡΤΡΕΤΑ ΤΩΝ ΜΑΜΑΔΩΝ
Η ΜΑΜΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΤΗΣ….
ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΜΕ ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΝΟΥΛΑ
Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΩ ΤΗ ΜΑΜΑ, ΦΟΥΣΚΩΝΕΙ ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ!
ΔΕ
ΥΠΟΔΕΧΘΗΚΑΜΕ ΤΟ ΜΑΪΟ ΜΕ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΤΙΚΑ ΣΤΕΦΑΝΙΑ!
ΠΟΛΥΧΡΩΜΑ ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΜΕ ΔΑΚΤΥΛΟΜΠΟΓΙΕΣ!
ΚΑΝΑΜΕ ΤΟΥΣ ΚΥΚΛΟΥΣ ΤΟΥ ΚΑΝΤΙΝΣΚΙ ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ, ΝΑ ΣΤΟΛΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΑΞΗ.
