Την Παρασκευή 12/12/2025 πραγματοποιήθηκε στο χώρο του σχολείου μας συνάντηση- ενημέρωση για τους γονείς, με θέμα “”Αναγνώριση και διαχείριση του θυμού στα παιδιά προσχολικής ηλικίας”
Η υποστήριξη της συγνάντηση έγινε από την κα Ζαλαώρα Νεφέλη, ψυχολόγο του σχολείου μας.
Η παρουσίαση χωρίστηκε σε δύο μέρη, στο πρώτο συζητήθηκαν ζητήματα θυμού σε παιδιά προσχολικής ηλικίας, τρόπο έκφρασης του, τρόποι παρέμβασης και διαχείρισης, ενώ στο δεύτερο μέρος ο σύλλογος διαδασκόντων εστίασε σε θέματα συνεκπάιδευσης.
Ευχαριστούμε πολύ τους γονείς για την παρουσία και την επικοδομητική συζήτηση.
Η 3η Δεκεμβρίου έχει καθιερωθεί ως η Παγκόσμια ημέρα ατόμων με αναπηρία. Είναι μια μέρα ευαισθητοποίησης, ενημέρωσης για τα δικαιώματα και προώθησης της ισότητας των ατόμων με αναπηρία.
Στην τάξη μας ενημερωθήκαμε, επεξεργαστήκαμε και προσεγγίσαμε βιωματικά διαφόρων ειδών αναπηρίες. Μπήκαμε στη θέση του άλλου μέσω διαφόρων δραστηριοτήτων με στόχο την ανάπτυξη της ενσυναίσθησης και την κατανόηση των εμποδίων που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία. Αντιληφθήκαμε ότι όλοι είμαστε διαφορετικοί αλλά ίσοι.
Πριν δύο εβδομάδες υποδεχτήκαμε στο νηπιαγωγείο μας την κ. Χριστίνα, ένα άτομο με οπτική αναπηρία, μαζί με τον σκύλο- οδηγό της. Μας ενημέρωσε ότι η Λούνα, όπως και κάθε σκύλος- οδηγός, έχει εκπαιδευτεί ειδικά για να βοηθάει ανθρώπους που δεν βλέπουν. Ο σκύλος γίνεται τα μάτια του ανθρώπου για να κινείται με ασφάλεια στους δρόμους, να σταματά σε εμπόδια, να βοηθάει να περάσουν μαζί τη διάβαση και γενικά πολλά άλλα. Επίσης, μας ενημέρωσε τι δεν πρέπει να κάνουμε αν συναντήσουμε στο δρόμο ένα σκύλο- οδηγό. Δεν πρέπει να τον χαϊδέψουμε, να του δώσουμε φαγητό και να παίξουμε μαζί του, γιατί μπορεί να μπερδευτεί και να κινδυνεύσει ο άνθρωπος που βοηθάει. Έπειτα, τα παιδιά με τη σειρά τους έκαναν ερωτήσεις στην κυρία Χριστίνα και τους έλυσε πολλές απορίες.
Στο τέλος, τους μοίρασε διάφορα χαρτιά με γραφή Braille(σύστημα γραφής με ανάγλυφες κουκίδες) για να έρθουν τα παιδιά σε επαφή και να επεξεργαστούν τη γραφή.
Στη συνέχεια, μεταφερθήκαμε στην αυλή όπου είχε φτιαχτεί μια αυτοσχέδια διαδρομή με εμπόδια. Τα μισά παιδιά έδεσαν στα μάτια τους ένα μαντίλι και τα άλλα μισά έγιναν ο σκύλος- οδηγός. Έτσι, μπήκαν σε μια βιωματική διαδικασία να καταλάβουν ως ένα σημείο την ευθύνη που έχει ένας σκύλος- οδηγός, αλλά και το πώς αισθάνονταν όταν δεν έβλεπαν και έπρεπε να τους οδηγήσει κάποιος άλλος.
Την Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου ξεκινήσαμε την ημέρα μας με έναν διαφορετικό τρόπο. Μετά το ελεύθερο παιχνίδι οι νηπιαγωγοί άρχισαν να «μιλούν» στα παιδιά στη νοηματική γλώσσα. Σκοπός ήταν τα παιδιά να προβληματιστούν, να σκεφτούν και να προκύψει το θέμα της ημέρας από τα ίδια τα παιδιά.
Στη συνέχεια, συζητήσαμε για το ποιες άλλες αναπηρίες γνωρίζουν και είδαμε την ταινία μικρού μήκους με τίτλο «Βλέπω… Νιώθω… Ακούω», η οποία έχει δημιουργηθεί από το Ειδικό Νηπιαγωγείο Κωφών και Βαρήκοων Πάτρας σε συνεργασία και με άλλα σχολεία. Η ταινία στοχεύει στην ευαισθητοποίηση για τα άτομα με αναπηρία και προωθεί τις αξίες του σεβασμού, της αλληλεγγύης και της αποδοχής.
Έπειτα, είδαμε το παραμύθι «Η Αργυρώ γελάει» και καταλάβαμε ότι μπορεί να κάνει πολλά πράγματα όπως όλα τα παιδιά παρότι βρίσκεται σε αναπηρικό αμαξίδιο.
Στη συνέχεια, μαζευτήκαμε πάλι στην παρεούλα και παίξαμε ένα κουίζ με ερωτήσεις για το πώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε και να επικοινωνούμε με τα άτομα με αναπηρία.
Μόλις ολοκληρώσαμε το κουίζ, συνεχίσαμε με μια κινητική δραστηριότητα. Κάποια παιδιά κάλυψαν τα μάτια τους και κράτησαν ένα μπαστούνι, ενώ τα υπόλοιπα παιδιά πήραν τον ρόλο του οδηγού. Έτσι με υπευθυνότητα προσπάθησαν να τους οδηγήσουν μέσα στο χώρο με ασφάλεια.
Μετά , καλύψαμε ξανά τα μάτια μας και προσπαθήσαμε να βρούμε από πού έρχεται ο ήχος από το κουδουνάκι. Νιώσαμε πώς είναι να στηριζόμαστε σε μία αίσθηση, την ακοή.Έπειτα, παρακολουθήσαμε διάφορα βίντεο με αθλήματα και με παραολυμπιονίκες και αντιληφθήκαμε ότι μπορούν να κάνουν πολλά από τα αθλήματα που γνωρίζουμε απλά με κάπως διαφορετικό τρόπο.
Μόλις είδαμε το βίντεο από το τραγούδι «Ρούντολφ το ελαφάκι» στη νοηματική, μπήκαμε σε διαδικασία να μάθουμε και εμείς κάποια νοήματα όπως το καλημέρα, το καληνύχτα και το χειροκρότημα.
Στη συνέχεια, είδαμε ένα βίντεο με τον Έλληνα ζωγράφο Ηλιάδη Τριαντάφυλλο, ο οποίος έχει κινητική αναπηρία και ζωγραφίζει με το στόμα. Παρακολουθήσαμε πολλές από τις δημιουργίες του και προσπαθήσαμε και εμείς να γίνουμε καλλιτέχνες ζωγραφίζοντας με το στόμα. Τα παιδιά αντιλήφθηκαν πόσο δύσκολο είναι, αλλά κατάλαβαν ότι όταν έχεις θέληση μπορείς να καταφέρεις τα πάντα.
Μόλις ο πίνακάς μας ολοκληρώθηκε τα παιδιά έγραψαν από κάτω ¨Χρόνια Πολλά¨ στη γραφή Braille.
Η μέρα έκλεισε με την προσπάθεια των παιδιών, τα οποία ήταν καθισμένα στο πάτωμα, να σηκωθούν έχοντας τα χέρια τους στην πλάτη τους.
Ελπίζουμε οτι ο βιωματικός χαρακτήρας των δράσεων μας βοήθησε τα παιδιά να καλλιεργήσουν την ενσυναίσθηση και την αποδοχή για τους συνανθρώπους μας….Αυτός ο κόσμος μας χωράει όλους!
Αφιερωμένη στα παιδιά όλου του κόσμου και στα δικαιώματά τους, είναι η 20η Νοεμβρίου, ημέρα της διακήρυξης και της υπογραφής της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, το 1989.
Φέτος συμμετέχουμε στην εικαστική έκθεση «Τα παιδιά ζωγραφίζουν τα δικαιώματά τους», που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο των δράσεων «Όλα τα δικαιώματα, για όλα τα παιδιά».
Συμμετέχουμε λοιπόν με μια διπλή μακέτα που δημιουργήθηκε μετά από τη συνεργασία των παιδιών και των εκπαιδευτικών και των δύο τμημάτων. Η μακέτα μας παρουσιάζει δύο “κόσμου” πάνω στον παγκόσμιο χάρτη.. Τον κόσμο που τα δικαιώματα του παιδιού ανθίζουν… και τον κόσμο που τα δικαιώματα καταπιέζονται και δεν υπάρχουν.
Η διπλή αυτή μακέτα συνδέεται μέσω ενός κοινού δρόμου, που μετά την έκθεση θα αποτελέσει τη διαδρομή για τα πίονα του επιτραπεζίου
Η πρωτοβουλία για την οργάνωση και την υλιποίηση της έκθεση έγινε από την Παιδαγωγική Ομάδα «Το Σκασιαρχείο»
Επίσης τους συνδέσμους της ψηφιακής εκδοχής της έκθεσης ώστε να δείτε όλα τα έργα που δημιούργησαν οι μαθητές και οι μαθήτριες από όλη τη χώρα.
H επέτειος της 17ης Νοεμβρίου μας δίνει τη δυνατότητα να προσεγγίσουμε με τα παιδιά τις έννοιες της δημοκρατίας, της ελευθερίας της γνώμης, της επιλογής… Μέσα από την ιστορία της Τενεκεδούπολης, για αλλη μια χρονιά ταξιδεψαμε σε αυτό τον “φαντάστικό” κοσμο και μαζί με τους πρωταγωνιστές τραγουδίσαμε γνωστα τραγούδια και διώξαμε τον καταπιεστη.
Εδώ νηπιαγωγείο, εδώ νηπιαγωγείο… μιλάμε για το Πολυτεχνείο, την Ελευθερία και τα Δικαιώματα…
Μαζί με άλλα 7 Νηπιαγωγεία συνεργαζόμαστε και δημιουργούμε ένα υπέροχο ραδιοφωνικό μήνυμα με αφορμή την 52η επέτειο του Πολυτεχνείου αλλά και την 20η Νοεμβρίου Παγκόσμια Ημέρα των Δικαιωμάτων των παιδιών.
Τα παιδιά υψώνουν τη φωνή τους και μιλούν για την Ελευθερία, την Ειρήνη, τη Δημοκρατία Μικρές φωνές, μεγάλα μηνύματα που μας θυμίζουν πόσο σημαντικό είναι να μιλάμε, να ονειρευόμαστε και να στεκόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλον.
(11ο Πειραματικό Νηπιαγωγείο Αλίμου, ΝΓ Νέας Πεντέλης, 2ο ΝΓ Περάματος, 2ο ΝΓ Λυκόβρυσης, 47ο ΝΓ Ηρακλείου Κρήτης, 18ο ΝΓ Αγίου Δημητρίου, 6ο ΝΓ Αγίου Δημητρίου, 22ο ΝΓ Κερατσινίου)
Τη φετινή σχολική χρονιά οι αναφορές μας στα γεγονότα του Πολυτεχνείου το 1973 ήρθαν ως συνέχεια της ενασχόλησης μας με τα Δικαιώματα του Παιδιού …και φυσικά όλων των ανθρώπων.
Πήραμε έμπνευση από την ανάρτηση της εξαιρετικής συναδέλφου Καλλιόπης Παπουτσάκη και την ιστοσελίδα της όπου προτείνει μια προσέγγιση του θέματος με τους πίνακες του ζωγράφου Γ.Γαΐτη.
Αφού μελετήσαμε τον πίνακα του Ανθρωπάκια και σχολιάσαμε τα χρώματα,τα συναισθήματα που μας δημιουργεί, προσπαθήσαμε να αιτιολογήσουμε τον τίτλο που έδωσε ο ζωγράφος …
Γίναμε οι ίδιοι κομμάτι του πίνακα και κατόπιν μετατρέψαμε τα ανέκφραστα πρόσωπα από τα ανθρωπάκια σε πρόσωπα ανθρώπων:
Τα ανέκφραστα ανθρωπάκια
Τα ανθρωπάκια αποκτούν συναισθήματα και σκέψη…
Κατόπιν συζητήσαμε πολλούς πίνακες του ζωγράφου και προσπαθήσαμε να φτιάξουμε μια ιστορία…που δεν απήχε και πολύ από τα πραγματικά γεγονότα στο Πολυτεχνείο εκείνο το Νοέμβρη του 1974…:
“Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας στρατιώτης με τα στρατιωτάκια του και είπε στους στρατιώτες του να σκοτώσουν το περιστέρι της ειρήνης.Ήρθαν όμως κάποιοι ήρωες και ήθελαν να σώσουν την ειρήνη. Ο στρατιώτης έστειλε έναν μεγάλο άνθρωπο να σκοτώσει τους ήρωες. Όμως οι ήρωες φώναξαν Κάτω η Χούντα και έσωσαν την ειρήνη”
Οι πίνακες υπάρχουν εδώ: https://blogs.sch.gr/18nipagdim/files/2025/11/pinakes-gaiti.pdf
Αφού γνωρίσαμε τα γεγονότα μέσα από εκπαιδευτικά βίντεο δημιουργήσαμε μια ομαδική σύνθεση τόσο με τις εικόνες της ιστορίας όσο και με τις μάσκες ανθρωπάκια, που μετατρέψαμε σε πρόσωπα φοιτητών έγκλειστων στο ιστορικό κτίριο του Πολυτεχνείου …
Όμως….Πόσο παλιά συνέβησαν όλα αυτα;
Όχι και τόσο…
Σε ενα χαρτί του μέτρου φτιαξαμε την γραμμή της ιστορίας…
Πότε γεννήθαν τα παιδιά… οι γονείς… οι παππούδες μας…
Οπτικοποιήσαμε τον ιστορικό χρόνο και σημειώσαμε τα σημαντικά γεγονότα
Με αφορμή τα χαρακτικά του Τάσσου και της Βασως Κατράκη, “φορέσαμε” τη μάσκα του Πολυτεχνέίου και μέσα από αυτη μιλήσαμε για τα συναισθήματα μας… “Πώς αισθάνονταν οι φοιτητές και οι πολίτες την περίοδο της δικτατορίας;”
Πραγματοποιήσαμε την πρώτη άσκηση αντιμετώπισης του Σεισμού σύμφωνα με τις οδηγίες του Υπουργείου Παιδείας. Έχοντας η χώρα μας έντονη σεισμική δραστηριότητα, η απόκτηση γνώσεων για την σωστή αντιμετώπιση του φαινομένου του σεισμού πρέπει να αρχίζει από την προσχολική ηλικία.
Συζητήσαμε για την έννοια του σεισμού, καταγράφηκαν οι γνώσεις τους και μέσα από εικόνες και βίντεο τα παιδιά έμαθαν πότε γίνεται σεισμός, τι συμβαίνει στο εσωτερικό της γης και τι πρέπει να κάνουμε στην περίπτωση σεισμού όταν βρισκόμαστε στο σχολείο. Τέλος φτιάξαμε με “προσωμοίωση” μια πόλη με ψηλά και χαμηλά κτίρια, όπου κάτω από το έδαφός της βρίσκονται οι τεκτονικές πλάκές… Τί γίνεται όταν κουνηθόυν λίγο.. ή πολύ;
“Σεισμός, κάτω…” ακούγεται και τότε προστατευόμαστε κάτω από ένα τραπέζι, καλύπτοντας το κεφάλι και το σώμα μας…
“Όλα εντάξει παιδιά, είμαστε ασφαλείς”, σε τρενάκι και καλύπτοντας το κεφάλι οδηγούμαστε προς την έξοδο.
Ομως…Τι πρέπει να πάρω μαζί μου όταν γίνει σεισμός. Συζητήσαμε για το τι θα πρέπει να πάρουμε μαζί μας όταν γίνει σεισμός και ετοιμάσαμε το βαλιτσάκι μας, μιλήσαμε για τα τηλέφωνα έκτακτης ανάγκης.
Έφτασε το φθινόπωρο και το σχολείο μας επισκέφθηκε η κα Σταυρούλα η γεωπόνος από την υπηρεσία πρασίνου του Δήμου. Μαζί της έφερε…. Μαρούλια και Κρεμμυδάκια!
Αφου πρώτα βοηθήμασαμε και εμείς στο κλάδεμα και στην τακτοποίηση του παρτεριού ήρθε η ώρα να φυτεύσουμε!
Σκαλίζοντας βρήκαμε καινουργιους “φίλους”…. τους εργάτες της γής! Τους γαιοσκώληκες… που ανοίγουν τρύπες για να περνάει το νερό και να αερίζεται το χώμα… Οι γαιοσκώληκες “φτιάχνουν” και το κομπόστ..
Στον λαχανόκηπο λοιπόν!
Παραμύθι: “Στον λαχανόκηπο με τον παππού και τη γιαγιά”, MULLER GERDA, Καλειδοσκόπιο
Με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940, προσεγγίσαμε τον ιστορικό χρόνο μέσα από βίντεο και ασπρόμαυρες φωτογραφίες της εποχής. Εστιάσαμε στα παιδιά που έζησαν στην περίοδο του πολέμου και τις συνέπειες που αυτός είχε στη ζωή τους, όπως τα συσσίτια και την απομάκρυνση από τα σπίτια και τις οικογένειές τους. Πως αισθάνονταν; Βγάλαμε τίτλους και δώσαμε φωνή σε κάθε μία από τις φωτογραφίες, τις οποίες στη συνέχεια με επιχρωματισμό τις “φέραμε στη ζωή”.
Έπειτα ασχοληθήκαμε με τον πόλεμο σε αντιδιαστολή με την ειρήνη. Πως τα χρώματα αλλάζουν στον πόλεμο; Πως αυτά συνδέονται με τα συναισθήματά μας; Διαβάσαμε και μια ιστορία για μια πόλη που κατάφερε να διώξει τον πόλεμο! Κάθε τμήμα δημιούργησε από έναν ομαδικό πίνακα με θέμα την ειρήνη και τον πόλεμο.
Τέλος, παρατηρήσαμε και μιλήσαμε για την ελληνική σημαία, φτιάξαμε τις δικές μας μαζί με κονκάρδες και πίνακες με το περιστέρι της Ειρήνης.
Η εβδομάδα έκλεισε με την γιορτή που κάναμε την παραμονή 28ης Οκτωβρίου στο σχολείο μας, όπου παρουσιάσαμε κάνοντας body percussion το τραγούδι “Τα ραφτικά της γιαγιάς”, παρελάσαμε και τραγουδήσαμε όλοι μαζί τον Εθνικό Ύμνο.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
