Στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ημέρας για το Θέατρο στην Εκπαίδευση, του προγράμματος Νοιάζομαι και δρω και της ευαισθητοποίησης των μαθητών για τους στόχους βιώσιμης ανάπτυξης  οι μαθητές και οι μαθήτριες της Γ1 τάξης παρουσίασαν στους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες τους της Γ2 Τάξης με θεατρικό δρώμενο το παραμύθι του Σελ Σιλβερστάιν “Το δένδρο που έδινε”. Ένα παραμύθι με δυνατά μηνύματα,  όπως την αγάπη, τη φιλία, τον εγωισμό, την προσφορά, τη γενναιοδωρία, την πλεονεξία, την  ανικανοποίηση και τη διαρκή απαίτηση για περισσότερα, για τη χρήση των φυσικών πόρων από τον άνθρωπο, για τον κύκλο της ζωής και τον θάνατο.

Μια φορά ήταν μια μηλιά …και αγαπούσε ένα αγοράκι. Κάθε μέρα το αγοράκι πήγαινε και μάζευε τα φύλλα της και έπλεκε στεφάνι κι έπαιζε τον βασιλιά του δάσους.

Σκαρφάλωνε στον κορμό της κι έκανε κούνια στα κλαδιά της κι έτρωγε μήλα.

Παίζανε και κρυφτό..κι όταν το αγόρι κουραζότανε, αποκοιμιόταν στον ίσκιο της. Το αγόρι αγαπούσε τη μηλιά… πάρα πολύ κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη. Μα πέρασαν τα χρόνια και το αγόρι μεγάλωσε. Και πολλές φορές η μηλιά έμενε μοναχή.

Τότε μια μέρα το αγόρι πήγε στη μηλιά κι η μηλιά είπε: «Έλα αγόρι , έλα να σκαρφαλώσεις στον κορμό μου και να κάνεις κούνια στα κλαδιά μου, να φας μήλα και να παίζεις στον ίσκιο μου από κάτω και να ‘σαι ευτυχισμένο»

«Είμαι μεγάλος πια για να σκαρφαλώνω και να παίζω», είπε το αγόρι. «Θέλω ν΄αγοράσω πράγματα και να καλοπεράσω. Θέλω λεφτά. Μπορείς να μου δώσεις λεφτά;»

«Λυπάμαι»  είπε η μηλιά, «μα εγώ δεν έχω λεφτά. Έχω μονάχα φύλλα και μήλα. Πάρε τα μήλα μου, αγόρι, και πούλησέ τα στην πόλη. Έτσι θα ‘χεις λεφτά και θα είσαι ευτυχισμένο.»

Και τότε το αγόρι σκαρφάλωσε στη μηλιά, μάζεψε τα μήλα της και τα πήρε μαζί του. Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη. Μα το αγόρι έκανε πολύ καιρό να ξαναφανεί… και η μηλιά ήταν λυπημένη.

Ώσπου το αγόρι μια μέρα ξαναγύρισε κι η μηλιά τρεμούλιασε από τη χαρά της κι είπε: «¨Έλα αγόρι, έλα να σκαρφαλώσεις στον κορμό μου και να κάνεις κούνια στα κλαδιά μου και να ‘σαι ευτυχισμένο.».

«Δεν έχω πια χρόνο να σκαρφαλώνω», είπε το αγόρι. «Θέλω ένα σπίτι που να δίνει ζεστασιά», είπε. «Θέλω γυναίκα και παιδιά, και γι αυτό χρειάζομαι ένα σπίτι. Μπορείς να μου δώσεις ένα σπίτι;» «Εγώ δεν έχω σπίτι» είπε η μηλιά.

«Σπίτι μου είναι το δάσος, μα μπορείς να κόψεις τα κλαδιά μου και να χτίσεις ένα σπίτι. Τότε θα είσαι ευτυχισμένο» Κι έτσι το αγόρι έκοψε τα κλαδιά της και τα πήρε μαζί του για να χτίσει το σπίτι του.

Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη. Μα το αγόρι έκανε πολύ καιρό να ξαναφανεί.. Και όταν γύρισε η μηλιά ήταν τόσο ευτυχισμένη που ούτε να μιλήσει καλά –δεν μπορούσε.

«Έλα, αγόρι», ψιθύρισε, «έλα να παίξεις».

«Είμαι πια πολύ γέρος και πολύ λυπημένος για να παίζω» είπε το αγόρι. «Θέλω μια βάρκα να με πάρει μακριά. Μπορείς να μου δώσεις μια βάρκα;»

«Κόψε τον κορμό μου και φτιάξε μια βάρκα», είπε η μηλιά. « ‘Ετσι, θα μπορέσεις να φύγεις μακριά..και να ‘σαι ευτυχισμένο».

Και τότε το αγόρι έκοψε τον κορμό της έφτιαξε μια βάρκα κι έφυγε μακριά. Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη…μα όχι πραγματικά. ΚΙ ύστερα από πολύ καιρό το αγόρι ξαναγύρισε.

«Λυπάμαι αγόρι», είπε η μηλιά, «μα δεν μου απόμεινε τίποτα πια να σου δώσω..Δεν έχω μήλα». «Τα δόντια μου δεν είναι πια για μήλα», είπε το αγόρι. «Δεν έχω κορμό», είπε η μηλιά. «Δεν μπορείς να σκαρφαλώσεις…»

¨Είμαι πολύ κουρασμένος πια για να σκαρφαλώνω¨, είπε το αγόρι. «Λυπάμαι», αναστέναξε η μηλιά. «Μακάρι να μπορούσα να σου δώσω κάτι..μα δεν μου απόμεινε τίποτα πια. Δεν είμαι παρά ένα γέρικο κούτσουρο. Λυπάμαι…»

«Δε θέλω και πολλά τώρα πια», είπε το αγόρι, «μονάχα ένα ήσυχο μέρος να κάτσω και να ξαποστάσω. Είμαι πολύ κουρασμένος».

«Τότε», είπε η μηλιά, κι ίσιωσε τον κορμό της, «τότε, ένα γέρικο κούτσουρο είναι ό,τι πρέπει να κάτσεις και να ξαποστάσεις. Έλα, αγόρι. Κάτσε και ξεκουράσου».

Και το αγόρι έκατσε και ξεκουράστηκε. Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη».

Τα παιδιά ήταν υπέροχα.  Τα απολαύσαμε πραγματικά. Στη συνέχεια έγινε επεξεργασία των μηνυμάτων που δίνει το παραμύθι και συζήτηση με τα παιδιά και των δύο τμημάτων. Ακολούθησε ομαδική δραστηριότητα απεικόνισης του δέντρου που δίνει. Η συζήτηση συνεχίστηκε στην τάξη με έμφαση  στα συναισθήματα που βιώνει αυτός που δίνει, αλλά και στον άνθρωπο που ζητάει όλο και περισσότερα από τη φύση και στην ανάγκη μείωσης της χρήσης των πόρων με στόχο τη βιώσιμη κατανάλωση και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής.

Υπεύθυνη εκπαιδευτικός για τη δράση: Παπαμιχαήλ Στεφανία ΠΕ91.01

Συνεργάστηκαν οι εκπαιδευτικοί: Αερανοπούλου Ευδοξία ΠΕ08, Βικοπούλου Κωνσταντίνα ΠΕ70, Δερβίση Δήμητρα ΠΕ71

Η μίμηση, η υποκριτική λειτουργία, η αφήγηση, η μουσική, ο χορός το τραγούδι, η κίνηση διαθέτουν κώδικες πλούσιους για να πάρει μορφή η όποια φαντασία και το όποιο όραμα μέσα στην τάξη. Παίζοντας, δρώντας, δημιουργώντας, βιώνοντας, μαθαίνουμε σε ένα κλίμα κεφιού, συνεργασίας και επικοινωνίας.

Η συγκεκριμένη δράση ευαισθητοποίησε με ευχάριστο τρόπο τα παιδιά και αποτέλεσε σημείο προβληματισμού και σκέψης για τη δική τους στάση ως καταναλωτές και καταναλώτριες, για την αλόγιστη κατανάλωση ενέργειας και πόρων και τους κινητοποίησε να συμμετέχουν ενεργά  στη διαδικασία εξοικονόμησης ενέργειας και  ανακύκλωσης τόσο στο σχολείο όσο και στο σπίτι.

Σαρρούδη Ιωάννα