spetsiotou blog Δάσκαλε … τον ήρωά μου!

 Σωρεία, σοβαρών ερωτημάτων προκαλεί η απόφαση (τίνος άραγε) να μην εκτίθεται, από τώρα και στο εξής, στο επισκευασμένο Βυζαντινό Μουσείο Χίου (Μετζιτιέ Τζαμί), το πιστό αντίγραφο της Σφαγής της Χίου, του διάσημου Γάλλου Ζωγράφου Ευγένιου Ντελακρουά.
Ο εκπληκτικός αυτός πίνακας προκάλεσε, τότε, συγκίνηση και αποτροπιασμό για τις κτηνωδίες των Τούρκων, σε βάρος των κατοίκων της Χίου.
Την έλλειψη του πίνακα, διαπίστωσε σε ξενάγησή της, στο χώρο της έκθεσης η Νομαρχιακή Σύμβουλος Χίου, Ισαβέλλα Μπουρνιά, η οποία ήδη με επιστολή της προς τον Υπουργό Πολιτισμού, Παύλο Γερουλάνο, ζητεί την παρέμβασή του.
Η κ. Ισαβέλλα Μπουρνιά σχετικά με το θέμα δήλωσε: «Αυτή τη στιγμή ο πίνακας βρίσκεται αποθηκευμένος στο Οσμανίε Τζαμί, που ανήκει στο Υπουργείο Πολιτισμού και στην 3η Εφορία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, στην περιοχή του Φραγκομαχαλή. Το Οσμανίε Τζαμί, λειτουργεί ως αποθηκευτικός χώρος, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι μετακινήθηκε εκεί, προκειμένου να μην μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως έκθεμα.» Και υπογράμμισε: «Χώρος στο Μετζιτιέ Τζαμί, υπάρχει. Υπάρχουν πολλοί κενοί τοίχοι προκειμένου να συμπεριληφθεί το αντίγραφο της σφαγής ως έκθεμα».
Όπως αναφέρει το ρεπορτάζ, υπάρχει ήδη μία μυστική προφορική συμφωνία προκειμένου να καθαιρεθεί ο πίνακας, ως ένδειξη απάλειψης του ιστορικού χάσματος που χωρίζει τους δύο λαούς. Για την Ιστορία πάντως, η Τουρκία, επεδίωξε τη μεν πρώτη φορά, να αφαιρεθούν οι ταμπέλες από τις οστεοθήκες των θυμάτων της Σφαγής, στη Μονή του Αγίου Μηνά, που έφεραν την επιγραφή: “ΕΡΓΑ ΟΘΩΜΑΝΩΝ” καθώς και την καθαίρεση της αντίστοιχης επιγραφής στη Νέα Μονή Χίου. Τότε η τουρκική εφημερίδα TIME TURK, (http://i34.tinypic.com/21omobb.jpg) κυκλοφόρησε με πρωτοσέλιδο: “Χειρονομία καλής θέλησης της Ελλάδας προς τον Ερντογάν”. Το άρθρο ανέφερε πως “Στο μοναστήρι Νέα Μονή στην Χίο στον χώρο τον κειμηλίων και εκθεμάτων της μονής υπάρχουν δυο αίθουσες με προθήκες στις οποίες φυλάσσονται ανθρώπινα κρανία με τις μέχρι πρότινος επιγραφές “… Έργα Οθωμανών” και “Σφαγιάσθηκαν από τους Οθωμανούς” οι οποίες μετά από τις αντιδράσεις της Τουρκικής πλευράς αντικαταστάθηκαν αφού πρώτα απαλείφθηκαν οι επίμαχες λέξεις αφήνοντας ικανοποιημένες και τις δύο πλευρές.
Να τονίσουμε πως το πρόβλημα της Τουρκίας με την Νέα Μονή Χίου δεν είναι πρόσφατο, τον Νοέμβριο του 2007 ο γενικός πρόξενος της Τουρκίας στα Δωδεκάνησα είχε ζητήσει από τον δήμαρχο Χίου την αφαίρεση της επιγραφής “Έργα Οθωμανών” και την εξάλειψη του οστεοφυλακίου, τονίζοντας στην επιστολή του «Θέλω να επικεντρώσω την προσοχή σας στο επίγραμμα του ναού της Νέας Μονής με τις εκφράσεις “Έργα Οθωμανών” στις προθήκες με τους σκελετούς. Οι επιτροπές και οι επισκέπτες οι οποίοι επισκέπτονται το νησί σας αντιδρούν σε αυτό το επίγραμμα το οποίο βρίσκεται σε αντίθεση με τις προσπάθειες φιλίας που αναπτύσσονται…»
Η πρόσφατη επέτειος της απελευθέρωσης της Χίου (11η Νοεμβρίου 1912) και ενσωμάτωσής της με την Ελλάδα, τιμήθηκε με πολλά ερωτηματικά. Πολλοί αναρωτιούνται, ως που θα φθάσει η Ελληνική υποχώρηση και αν αυτή είναι άξια να διαγράψει τη σφαγή 58.000 κατοίκων και την εξαφάνιση πολιτιστικών εκθεμάτων πανευρωπαϊκής και παγκόσμια εμβέλειας.
Πάντως οι Χιώτες διαμαρτύρονται με κάθε τρόπο. Και κάθε σπιθαμή αυτής της πατρίδας οφείλει να διαμαρτύρεται για την επιλεκτική παρουσίαση της αλήθειας, όποτε αυτό επιχειρείται. Δυστυχώς το πρόταγμα στις νοσούσες αυτές συνειδήσεις είναι η μέθοδος της μισής αλήθειας: Στη δεκαετία του 80 χαιρετίσαμε τα βιβλία της ιστορίας, όχι επειδή είχαν εικόνες, αλλά επειδή είχαν πηγές. Στη συνέχεια, οι αμύητοι στην ομάδα, διαπιστώσαμε ότι, ναι, μεν υπήρχαν οι πηγές, αλλά καταχωριζόταν στην ύλη εκείνο το απόσπασμά τους, το οποίο εξυπηρετούσε το «κρυφό πρόγραμμα» του Προγράμματος Σπουδών.
Καμία διαμαρτυρία δεν έγινε τότε, όπως επί υπουργίας Γιαννάκου, αν και οι υπουργοί Βερυβάκης, Τρίτσης, Κακλαμάνης, Παπανδρέου, κ.ά θα μπορούσαν να ακυρώσουν, να τροποποιήσουν, τα βιβλία ως προς σημεία, αλλά και ελέγξουν το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο για κανόνες δεοντολογίας απέναντι στην αλήθεια. Στην περίπτωση Γιαννάκου, το πρόβλημα ήταν σαφές και η λύση δημοκρατική και υπεύθυνη. Η συγγραφή του βιβλίου ανατέθηκε από τον προηγούμενο υπουργό, οι κατευθυντήριες γραμμές δόθηκαν τότε και όταν τελικά το βιβλίο τυπώθηκε είχε ελεγχθεί από επιτροπή ή οποία προφανώς κάλυψε τις εγκληματικές ανακρίβειες. Αυτό, όμως έγινε γνωστό, οι εκπαιδευτικοί και οι πνευματικοί άνθρωποι που είχαν φιλότιμο διαμαρτυρήθηκαν και η υπουργός έπραξε τα δέοντα. Στην περίπτωση όμως των πηγών, που προανέφερα, ουδέποτε διαμαρτυρήθηκε κανείς για τον δόλιο τρόπο απεικόνισης γεγονότων και προθέσεων επί δύο δεκαετίες περίπου (μήπως όσο χρειάζεται για να διαλυθεί η αιδώς μιας κοινωνίας;) . Ούτε βέβαια για την οριζόμενη ως διδακτέα ύλη που λειτουργούσε διαλυτικά ως δούρειος ίππος. Επιλεκτικά, δυστυχώς, διαμαρτυρόμαστε. Με διαφορετικά μέτρα και σταθμά κρίνουμε. Να είναι μόνο σύγχυση ή μήπως είναι και σύγχιση;

 http://www.tvpatrida.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=1547&Itemid=1 Χίος http://odysseaschios.blogspot.com/2009/11/blog-post_7576.html
http://www.greekamericannewsagency.com/gana/index.php?option=com_content&task=view&id=6416&Itemid=83

Notes

The Massacre of Chios. Greece had been under Turkish occupation since the 15th century. The national liberation movement of the Greek people against the Turkish oppression started at the beginning of the 19th century. In 1821 a big uprising took place in different parts of Greece. The Turkish government in return took severe measures against the revolting Greeks, it organized Greek pogroms all over the country. In a massacre on the island of Chios, 98,000 Greeks were killed or sold into slavery. Only 2,000 people remained.
Greece on the Ruins of Missolonghi. Missolonghi was a small but strategically important city in Greece, captured by the rebelling Greeks. Unable to suppress the uprising all over the country the Turkish government asked the Egyptian army for help. The Egyptian commander Ibraghim-Pasha (son of the ruler of Egypt) besieged Missolonghi in May 1825. The city managed to resist the onslaught for almost a year. Only in April 1826, did the Turkish and Egyptian troops conquer it. All surviving defenders were executed.
See: Eugène Delacroix:

 The Massacre of Chios, 1824, oil on canvas.”Louvre”, Paris, France.

Greece on the Ruins of Missolonghi, 1826, oil on canvas. “Musée des Beaux-Arts”, Bordeaux, France 

 Liberty Leading the People (28 July 1830). 1830. Oil on canvas. “Louvre”, Paris, France