Αν πιστεύουμε, ότι οι εκδηλώσεις της εφηβείας αλλάζουν και μεταβάλλονται από εποχή σε εποχή, δεκαετία σε δεκαετία, κάνουμε λάθος. Πριν από χρόνια τα περισσότερο γνωστά βιβλία παιδαγωγικής ψυχολογίας ήσαν τα βιβλία του Rudolf Dreikurs.
Ο Dreikurs που γεννήθηκε στη Βιέννη το 1897, σπούδασε ιατρική και ψυχιατρική στο πανεπιστήμιο της ίδιας πόλης. Οι επίμονες έρευνες του στον τομέα της κοινωνικής ψυχιατρικής τον οδήγησαν στην ίδρυση της πρώτης στον κόσμο Επιτροπής Διανοητικής Υγείας με έδρα την Αυστρία. Υπήρξε ο στενότερος συνεργάτης του Άλφρεντ Άντλερ, διηύθυνε παιδιατρικές κλινικές και από το 1939 άρχισε να διδάσκει ψυχιατρική στην Ιατρική Σχολή του Σικάγου, ενώ ανέλαβε και τη διεύθυνση του Ινστιτούτου Άλφρεντ Άντλερ του Σικάγου. Πρωτοστάτησε στην ίδρυση συμβουλευτικών σταθμών για γονείς και υπήρξε από τους θεμελιωτές της ιδέας για τις ομαδικές συζητήσεις στην τάξη και του οικογενειακού συμβουλίου στο σπίτι. Πέθανε το 1972.
Μεταξύ των άλλων πολύτιμων θέσεών του είναι και οι ακόλουθες. Διαβάζοντας, θα αισθανθείτε πως τίποτε δεν αλλάζει στην εφηβεία, τίποτε δεν άλλαξε από όσα οφείλουμε να κάνουμε για την εφηβεία.
«Με τον όρο ενίσχυση ή ενθάρρυνση στη διδακτική πράξη εννοούμε την ενίσχυση του μαθητή από μέρους του διδάσκοντος προκειμένου να αναπτύξει και ξεδιπλώσει όλες τις ικανότητες του για μάθηση και γνώση. Πρόκειται για πολύπλοκη υπόθεση και εξαρτάται από πολυάριθμες συνθήκες που διαφοροποιούνται συνεχώς. Είναι μια ενέργεια που μεταβιβάζει στο παιδί το μήνυμα ότι ο καθηγητής το σέβεται, το εμπιστεύεται και πιστεύει σ’ αυτό και ότι οι ελλείψεις του δεν ελαττώνουν με κανένα τρόπο την παιδαγωγική διάθεση του δασκάλου να το ενισχύσει. Ο διδάσκων πρέπει να έχει υπόψη του τα ακόλουθα, αν θέλει να ενθαρρύνει τους μαθητές του στη μάθηση και τη γνώση[1]:
- Αξιοποιείτε τους μαθητές έτσι, όπως είναι.
- Δείχνεται ότι πιστεύετε στο παιδί και κάνετέ το να έχει πίστη στον εαυτό του.
- Πιστεύετε στην ικανότητα του παιδιού και κερδίστε την εμπιστοσύνη του, ενώ συγχρόνως αναπτύξτε τον αυτοσεβασμό του.
- Αναγνωρίζετε την «καλή εργασία».
- Αναγνωρίζετε την προσπάθεια.
- Χρησιμοποιήστε την ομάδα της τάξης για να διευκολύνετε και να εξάρετε την ανάπτυξη του παιδιού.
- Ολοκληρώνετε την ομάδα έτσι, ώστε να μπορεί το παιδί να είναι βέβαιο για τη θέση του μέσα σ’ αυτή.
- Βοηθάτε να αναπτύσσονται δεξιότητες συγχρονισμένες χρονικά και ψυχολογικά, ώστε να φέρνουν την επιτυχία.
- Αναγνωρίζετε τις δυνάμεις και τις δεξιότητες του παιδιού και συγκεντρώνετε την προσοχή σας σε αυτές.
- Χρησιμοποιείτε τα ενδιαφέροντα του παιδιού, ώστε να ενεργοποιείται η δημιουργική του δραστηριότητα».
[1] Rudolf Dreikurs, Διατηρώντας την ισορροπία στη τάξη (Μτφ. Μπάμπη Γραμμένου, Αν. Κοντοσιάνου) εκδ. θυμάρι Αθήνα 1979 σελ.139 και Rudolf Dreikurs, Ενθαρρύνοντας το παιδί στη μάθηση (Μτφ. Δ. Κοντοσιάνου) Αθήνα 1975.
Δεν υπάρχουν σχόλια μέχρι τώρα ↓
Δεν υπάρχουν σχόλια ακόμη.