18 δευτερόλεπτα κράτησε το πρώτο φιλί στην ιστορία του κινηματογράφου στην ταινία «The Kiss» το μακρινό 1896. Επρόκειτο για μια μεταφορά στη μεγάλη οθόνη ενός θεατρικού μιούζικαλ, που θεωρήθηκε σκανδαλώδης. Μάλιστα ένας κριτικός έφτασε στο σημείο να πει: «Αν σε φυσικό μέγεθος η σκηνή ήταν κτηνώδης, μεγεθυμένο σε γιγαντιαίες διαστάσεις και επαναλαμβανόμενο τρεις φορές είναι απολύτως αηδιαστικό». Η πρώτη αυτή διστακτική προσπάθεια απεικόνισης της αγάπης είχε αλυσιδωτές αντιδράσεις. Ωστόσο, η κατά την ρωμαιοκαθολική εκκλησία αποχαλίνωση των ηθών δεν κράτησε πολύ: το 1930, το φιλί απαγορεύτηκε δια νόμου από το σινεμά.
Ενώ πλησίαζαν τα 30 χρόνια από την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας, το 1979, ένα εθιμοτυπικό αδελφικό σοσιαλιστικό φιλί, σύνηθες στη Σοβιετική Ένωση, έλαβε χώρα. Επρόκειτο για τον παραδοσιακό τρόπο χαιρετισμού πολιτικών προσωπικοτήτων χωρών του Ανατολικού μπλοκ, που αντιτάσσονταν στην χειραψία των πολιτικών αρχηγών του Δυτικού κόσμου. Οι Λεονίντ Μπρέζνιεφ, γενικός γραμματέας της ΕΣΣΔ και ο Έριχ Χόνεκερ, αρχιγραμματέας της Ανατολικής Γερμανίας δεν θα μας ήταν τόσο γνώριμοι σήμερα αν ο Ρώσος street artist Ντμίτρι Βρούμπελ δεν είχε φτιάξει ένα κολοσσιαίο, γκράφιτι, κι ένα από τα πιο φωτογραφημένα γκράφιτι στην ιστορία, στο Τείχος του Βερολίνου το 1990, με τον τίτλο «Θεέ μου, βοήθησε με να επιζήσω από αυτόν τον θανάσιμο έρωτα».
Δυστυχώς ο καλλιτέχνης απεβίωσε το 2022 λόγω κορονοϊού, στα 62 του χρόνια. *Πηγή, εφημ. Καθημερινή