Βρισκόμαστε στην εποχή της γρήγορης εναλλαγής εικόνας που έχει αντικαταστήσει το βιβλίο, των ηλεκτρονικών παιχνιδιών που έχουν κερδίσει έδαφος ως προς τα παιχνίδια στην αυλή καθώς φυσικά και του κινητού τηλεφώνου που έχει εξαφανίσει την επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων.
Οι ψυχολόγοι λένε πως η υγιής ανάπτυξη των παιδιών πρέπει να περιλαμβάνει την επικοινωνία, το δημιουργικό – φανταστικό παιχνίδι και πάνω απ’ όλα την επαφή με τον αληθινό, φυσικό κόσμο. Δυστυχώς όμως ο εθιστικός κόσμος της οθόνης θαμπώνει και εμποδίζει αυτές τις διαδικασίες υγιούς ανάπτυξης.
Είναι σοκαριστικό πραγματικά το γεγονός ότι στην εποχή μας 1 στα 3 παιδιά χρησιμοποιεί τάμπλετ ή κινητό προτού καν μιλήσει.
Πολλοί γονείς καταλαβαίνουν ότι οι φωτεινές οθόνες έχουν αρνητική επιρροή στα παιδιά. Όλοι έχουμε προσέξει επιθετικές εκρήξεις θυμού όταν παίρνουμε τις συσκευές μακριά, καθώς και την ελλιπή ικανότητα συγκέντρωσης όταν τα παιδιά παύουν να δέχονται αδιάκοπα ερεθίσματα από τις συσκευές τους. Ακόμα περισσότερο καταλήγουμε να βλέπουμε παιδιά που βαριούνται, που είναι απαθή και αδιάφορα όταν δεν έχουν μια συσκευή στα χέρια τους.
Δυστυχώς είναι ακόμα χειρότερο απ’ ότι πιστεύουμε. Όλα τα Ipads, τα κινητά, τα Xboxes είναι μια μορφή ψηφιακού ναρκωτικού. Ναι, ναι ακριβώς!!! Πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι μπορούν να επηρεάσουν το μπροστινό μέρος του εγκεφάλου με τον ίδιο τρόπο που το επηρεάζει η κοκαϊνη. Γι’ αυτό και είναι δύσκολο να ξεκολλήσουμε τα παιδιά από τις οθόνες τους.
Μια ουγκιά πρόληψης αξίζει όσο μια λίβρα θεραπείας…Μόλις το παιδί περάσει τη διαχωριστική γραμμή του αληθινού τεχνολογικού εθισμού, η θεραπεία μπορεί να είναι πολύ δύσκολη. Οπότε πως προστατεύουμε τα παιδιά μας από το να ξεπεράσουν το όριο; Δεν είναι εύκολο.
Το κλειδί είναι να αποτρέψουμε το 4χρονο, 5χρονο ή 8χρονο μας από το να κολλήσει σε οθόνες. Αυτό σημαίνει παιχνίδι και βιβλία και φύση και άθληση αντί για τηλεόραση, κινητά, I pads. Τρώμε φαγητό με τα παιδιά μας χωρίς ηλεκτρονικές συσκευές στο τραπέζι.
Κάνουμε ειλικρινείς συζητήσεις με το παιδί μας σχετικά με το γιατί του περιορίζουμε την πρόσβασή του σε οθόνες. Τους εξηγούμε ότι κάποια παιδιά παίζουν τόσο πολύ με τις συσκευές τους που δυσκολεύονται να σταματήσουν ή να κοντρολάρουν πόσο θα παίξουν. Τους εξηγούμε πόσο θα επηρεάσει άλλα κομμάτια της ζωής τους , όπως να μη θέλουν να διαβάζουν βιβλία, να χάσουν το ενδιαφέρον τους για τη φύση και να κόψουν τη σχέση τους με τους φίλους τους. Τους δείχνουμε δηλαδή την πραγματικότητα.
Μην πέφτετε θύματα του “ο γονιός είναι κουρασμένος γι ‘αυτό ασχολείται” καθώς όπως ξέρουμε τα παιδιά κάνουν ότι βλέπουν. Ξέρουμε ότι τα παιδιά είναι πιο επιρρεπή σε εθισμούς όταν νιώθουν μόνα, αποξενωμένα και βαριούνται. Γι’ αυτό πρέπει να τα βοηθάμε να συνδέονται με αληθινές εμπειρίες ζωής και αληθινούς δεσμούς και σχέσεις. Το παιδί που ασχολείται με δημιουργικές δραστηριότητες και επικοινωνεί με την οικογένειά του έχει λιγότερες πιθανότητες να ξεφύγει στον ψηφιακό κόσμο της φαντασίας.
Στο χέρι μας είναι λοιπόν να δημιουργήσουμε τις κατάλληλες συνθήκες για να προστατέψουμε τα παιδιά μας!!!
