Έχοντας ήδη μιλήσει με τα παιδιά μας για τον πόλεμο και πως μας κάνει να αισθανόμαστε την προσοχή μας τράβηξε ένα μικρό παιδάκι, ένα κοριτσάκι που ζούσε εκείνη την εποχή. Μεσα στην αγριότητα του πολέμου το μικρό αυτό κορίτσι είχε παρατήσει όλα τα παιχνίδια της και η μόνη παρέα και συντροφιά της ήταν ένα μικρό περιστέρι που το κρατούσε με πολλή αγάπη μέσα στην αγκαλιά της. Όλη τη μέρα την περνούσε μαζί της. Τις νύχτες όμως που η μικρή κοιμόταν το μικρό περιστεράκι έβγαινε έξω από το σπίτι…..
” Τι πιστεύετε ότι έκανε εκεί έξω μόνο του παιδιά;” Οι ιδέες των παιδιών πολλές….μάζευε λουλούδια για ομορφιά, έβρισκε φαγητό και το έφερνε στο κοριτσάκι, κοιτούσε τη φωλιά του αν ήταν καλά, έφερνε φαγητό και σκουληκάκια στα μωρά του και άλλα πολλά.
Η έκπληξη των παιδιών μεγάλη όταν τους εξηγήσαμε ότι ήταν ένας μικρός….κλέφτης. Αλλά δεν έκανε κακό. Ήταν κλέφτης πιτσιλών.
Έκλεβε πιτσίλες με χρώμα από τις πεταλούδες για να ομορφύνει τον τόπο γύρω του από την ασχήμια του πολέμου.
Για να τον δει το μικρό κοριτσάκι και να χαμογελάσει ξανά.
Αφού ακούσαμε το τραγουδάκι που μιλούσε για το μικρό μας περιστεράκι αποφασίσαμε να γίνουμε κι εμείς στην τάξη μας μικρά περιστέρια – κλέφτες πιτσιλών. Χρησιμοποιώντας τις πολύχρωμες πιτσίλες από τις πεταλούδες στο πάτωμά μας φτιάξαμε ένα πολύχρωμο σύμβολο της ειρήνης