Ένα τεράστιο ΓΙΑΤΙ στα μάτια των παιδιών παραμένει αναπάντητο... Το κοριτσάκι, παιδί του πολέμου, νομίζοντας ότι ο φακός του δημοσιογράφου είναι όπλο, σηκώνει τα χέρια και παραδίνεται… Κραυγή αγωνίας, για τη χαμένη ανθρωπιά και την ειρήνη!

 Η ειρήνη είναι και θα είναι πάντα το υπέρτατο αγαθό, η αιώνια ουτοπική επιδίωξη του ανθρώπου. Η ελπίδα για μια ιδανική κοινωνία, όπου όλοι οι άνθρωποι θα ζούμε αγαπημένοι.

Η ειρήνη αποτελεί πηγή έμπνευσης για  πολλούς καλλιτέχνες. Από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα, από την σατυρική κωμωδία του Αριστοφάνη «Ειρήνη» μέχρι την Guernica του Πικάσο, φαίνεται πως το αίτημα της ειρήνης αποτελεί διαχρονικό προβληματισμό.

Όλοι είμαστε άνθρωποι και το μόνο που θέλουμε είναι ένα καλύτερο μέλλον. Η απληστία και η δίψα των ηγετών για δύναμη και εξουσία οδηγούν τους λαούς στην απόλυτη καταστροφή. Οι πολιτικοί χρησιμοποιούν τους ανθρώπους σαν πιόνια προκειμένου να ικανοποιήσουν τα συμφέροντα και την προσωπική τους ματαιοδοξία. Ας μην υπακούμε στις ψεύτικες έχθρες που μας δημιουργούν. Ο πόλεμος στην οποιαδήποτε εκδοχή του επεκτατικός, αμυντικός, θρησκευτικός, ιερός, εμφύλιος κλπ αποτελεί καταστροφή για μια κοινωνία και μας πηγαίνει πολλά βήματα πίσω. Ο ανθρώπινος νους είναι ικανός για πολλά σπουδαία πράγματα, είναι όμως εξίσου ικανός για την απόλυτη καταστροφή!

Πάρε μόνο ό,τι είναι πιο σημαντικό του Σέρχι Ζαντάν

ένα αντιπολεμικό μήνυμα μέσα από ένα ποίημα που μας δίνεται όμορφα μέσα από τις παιδικές φωνές των μαθητών της Ε΄ τάξης του 1ου Δημοτικού Σχολείου  Σγουρού. Τα παιδιά διαβάζουν με τον δικό τους τρόπο το ποίημα του Σέρχι Ζαντάν
( Serhiy Zhadan) , που περιγράφει με ιδιαίτερη ευαισθησία τις ζοφερές στιγμές των ανθρώπων που βιώνουν έναν πόλεμο. Οι εικόνες και οι ζωγραφιές είναι επιλογές και έργα των μαθητών.

Ας απολαύσουμε και τους στίχους του ποιήματος …..

Πηγή εικόνας : https://www.magnumphotos.com/theory-and-practice/picturing-place-with-mark-power/

Πάρε μόνο ό,τι είναι πιο σημαντικό. Πάρε τα γράμματα.
Πάρε ό,τι μόνος σου μπορείς να μεταφέρεις.
Πάρε τις εικόνες και το κέντημα, πάρε το ασήμι,
Πάρε τον ξύλινο σταυρό και τα χρυσά ομοιώματα.

Πάρε ψωμί και τα λαχανικά, και φύγε.
Ποτέ πια δε θα γυρίσουμε εδώ.
Ποτέ πια δε θ’ αντικρύσουμε την πόλη μας.
Πάρε τα γράμματα. Όλα. Ως και το τελευταίο πικρό χαρτί.

Ποτέ πια δε θα μπούμε στα νυχτερινά μπακάλικα.
Ποτέ πια δε θα πιούμε απ’ το ξερό πηγάδι.
Ποτέ πια δε θα δούμε γνώριμα πρόσωπα.
Εγώ κι εσύ είμαστε πρόσφυγες. Θα τρέχουμε όλη νύχτα.

Θα τρέχουμε μέσα από χωράφια με ηλιοτρόπια.
Θα τρέχουμε μακριά απ’ τα σκυλιά, θα ξαποσταίνουμε ανάμεσα στις αγελάδες.
Θα μαζεύουμε το νερό με τις παλάμες, περιμένοντας στα στρατόπεδα,
ενοχλώντας τους δράκους επάνω στις σημαίες του πολέμου.

Δε θα γυρίσεις και οι φίλοι δεν θα επιστρέψουν πια.
Δε θα υπάρχουν κουζίνες που καπνίζουν, δουλειές συνηθισμένες,
δε θα υπάρχουν ονειρικά φώτα σε νυσταγμένες πόλεις,
δε θα υπάρχουν πράσινες κοιλάδες, προαστιακές ερημιές.

Ο ήλιος θα είναι μια μουντζούρα στο παράθυρο των κλεισμένων θέσεων,
περνώντας ορμητικά από λάκκους χολέρας καλυμμένους με ασβέστη.
Θα υπάρχει αίμα στα τακούνια των γυναικών,
κουρασμένοι φρουροί στα χιόνια των συνόρων,

ένας ταχυδρόμος με άδειες τσάντες πυροβολημένος,
ένας παπάς με ξέγνοιαστο χαμόγελο απ’ τα πλευρά του κρεμασμένος,
η ησυχία ενός νεκροταφείου, ο θόρυβος ενός διοικητηρίου,
λίστες νεκρών, τυπωμένες χωρίς διόρθωση

τόσο μακριές που ο χρόνος δε θα φτάνει
σ’ αυτές να ψάχνεις κάθε μέρα το όνομα σου.

Ιούνιος 2014

απόδοση στα ελληνικά: Μαρία Θεοφιλάκου
*για το ποίημα στα ουκρανικά και στα αγγλικά: 
https://www.wordsforwar.com/take-only-what-is-most-important

Πηγή:https://trenopoiisis.blogspot.com/2022/05/serhiy-zhadan-take-only-what-is-most-important.html

“Το τραγούδι της Ελπίδας”-(The Song of Hope)

Ένα υπέροχο τραγούδι από την παιδική χορωδία του Δημήτρη Τυπάλδου αφιερωμένο στα απορημένα βλέμματα των παιδιών από την Βοσνία.Το θέαμα των διωγμών  και των σφαγών άμαχων ανθρώπων είναι η μεγαλύτερη προσβολή της ανθρωπότητας

Μουσική: Νότης Μαυρουδής
Στίχοι: Νανά Νικολάου
Album: Χάρτινο Καράβι

Στίχοι:

Σήμερα σ’ ένα ποίημα πάτησα στον έβδομο ουρανό περπάτησα
ένα αερόστατο και μια οβίδα της φαντασίας ήταν ή τα είδα.
Εσείς που ακούτε το τραγούδι αυτό μαζί μας πείτε τούτο το σκοπό σαν τη βροχή,
το κύμα, το αηδόνι να το ακούει η πίκρα και να λιώνει.
Μην κλείνεις την ειρήνη στο ντουλάπι απ’ το σεντούκι βγάλε την αγάπη
μια ιστορία νέα θ’ ανατείλει μ’ ένα χαμόγελο γλυκό στα δυο της χείλη.
Αν οι μεγάλοι θέλουν να σκοτώνουν τα όνειρά μας να τα μαχαιρώνουν
μύθοι και ήρωες θα ‘ρθούνε πάλι να τ’ ακουμπήσουν απαλά στο προσκεφάλι.

Ο πόλεμος εξαγριώνει τον άνθρωπο. Βγάζει στην επιφάνεια τα πιο κτηνώδη του ένστικτα.  Πολλοί αναρωτιούνται ποια είναι τα αίτια του πολέμου και τα κατηγοριοποιούν σε οικονομικά, πολιτικά, θρησκευτικά.. Στην πραγματικότητα όμως, η ουσιαστική πηγή κάθε πολέμου είναι η ανθρώπινη ματαιοδοξία, η απληστία και η αγάπη για εξουσία.

«Ο κόσμος είναι αρκετά μεγάλος να ικανοποιήσει τις ανάγκες του κάθε ανθρώπου, αλλά είναι πολύ μικρός για να ικανοποιήσει την ανθρώπινη απληστία.»
Mahatma Gandhi

Σε έναν πόλεμο δεν υπάρχουν νικητές και χαμένοι, μα μόνο ηττημένοι. Ο οφθαλμός αντί οφθαλμού οδηγεί σε έναν κόσμο τυφλών. Άραγε είναι εφικτό να έχουμε έναν κόσμο όπου θα βασιλεύει κάποτε η ειρήνη; Ίσως. Όμως για να συμβεί αυτό όλοι μας θα πρέπει να δράσουμε. Κι αυτό γιατί ο κόσμος μας θα αλλάξει μόνο άμα αλλάξουμε εμείς. Ο πόλεμος ξεκινάει από την αδιαφορία μας στον συνάνθρωπό μας που μας έχει ανάγκη. Από την αδιαφορία μας για τον άστεγο, τον ανήμπορο και τον αδύναμο. Αυτός είναι ο πραγματικός πόλεμος.

“Τα ιδανικά της ειρήνης και της δικαιοσύνης, όσο νωρίτερα μπαίνουν στις καρδιές, τόσο βαθύτερα θα ριζώσουν και τόσο περισσότερο θα διατηρηθούν.¨ – Γιώργος Σεφέρης

«Όταν η δύναμη της αγάπης ξεπεράσει την αγάπη για δύναμη, ο κόσμος θα γνωρίσει την ειρήνη! » Mahatma Gandhi

Tα μικρά παιδιά δεν μπορούν να αντιληφθούν τη σοβαρότητα της λέξης πόλεμος αφού συνήθως στο σχολείο παρουσιάζουμε τις πολεμικές συρράξεις στις οποίες έχει εμπλακεί η χώρα μας μέσα σε ένα εορταστικό κλίμα (κυρίως αν η χώρα μας έχει αναδειχτεί ο νικητής!).

Είναι καιρός να αρχίσουμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να καταλάβουν ότι ο πόλεμος δεν είναι παιχνίδι και το παρακάτω τραγούδι  των Γκάτσου- Χατζηνάσιου μπορεί να αποτελέσει  αφόρμηση για μια ωραία συζήτηση…

Το παραπάνω τραγούδι έγινε βιβλιαράκι με εργασιούλες από από την συνάδελφο Χρύσα

Λήψη αρχείου

Τι είναι ο πόλεμος
από τον ιστότοπο «Χρωματιστή Τάξη’

Πατήστε στην παρακάτω εικόνα για να επισκεφθείτε το άρθρο

​Δείτε ακόμη από τον ίδιο ιστότοπο το άρθρο “Οι πόλεμοι που συγκλόνισαν τον πλανήτη”

Πατήστε στην παρακάτω εικόνα για να επισκεφθείτε το άρθρο

Όταν  κάνουνε  πόλεμο
άρθρο από το blog “Όλα εν… τάξη!!” της   συναδέλφου- συνεργάτιδας  Κίτσιου Σωτηρίας

πατήστε στην παρακάτω εικόνα

Δείτε ακόμη ένα βίντεο: Πόλεμος & Ειρήνη.mp4

Πατήστε στην παρακάτω εικόνα

Η πόλη που έδιωξε τον πόλεμο (θεατροποιημένη αφήγηση) 

Οπτικοακουστική αφήγηση του παραμυθιού του Αντώνη Παπαθεοδούλου, εκδόσεις Πατάκη.

https://www.youtube.com/watch?app=desktop&v=OHINKo1ZMaE&ab_channel=%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BC%CF%8D%CE%B8%CE%B9%CE%9C%CF%8D%CE%B8%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CE%A1%CE%B5%CE%B2%CF%8D%CE%B8%CE%B9%21

Αντιπολεμικό μήνυμα των μαθητών του Δημοτικού Σχολείου Σκουροχωρίου

Μήνυμα κατά του πολέμου
Επιμέλεια βίντεο: Μάκης Τσιάνας και Βούλα Στεφανίδου

Η φρίκη του πολέμου μέσα από την τέχνη

από τον ιστότοπο «Χρωματιστή Τάξη’

Πατήστε στην παρακάτω εικόνα για να επισκεφθείτε το άρθρο

Αντιπολεμικό μήνυμα των μαθητών του Δημοτικού Σχολείου Σκουροχωρίου
κοινοποιήθηκε στις 3/03/2022

Το όνειρό μας, η Ειρήνη (Our dream is Peace)

Οι μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Σκουροχωρίου Ηλείας με αφορμή τα πρόσφατα γεγονότα  στην Ουκρανία δημιούργησαν ένα βίντεο θέλοντας να στείλουν το μύνημα να σταματήσει αμέσως ο πόλεμος¨.
Στέλνουμε από τη Γη της Ολυμπίας το μήνυμα της Εκεχειρίας.

Διαβάζουμε την ανακοίνωση των παιδιών:

“Η σημαιοφόρος του Σχολείου μας μαθήτρια της Στ τάξη Σόικο Βικτώρια έχει τις αδελφές της στην Ουκρανία – Η μητέρα της είναι από τη Ρωσία και ο μπαμπάς της από την Ουκρανία.
Στο σχολείο μας έχουμε κι άλλους μαθητές και μαθήτριες που οι γονείς τους κατάγονται από τη Ρωσία και την Ουκρανία.
Το όνειρό μας, η Ειρήνη (Our dream is Peace)… Στέλνουμε από τη Γη της Ολυμπίας το μήνυμα της Εκεχειρίας.Όνειρο όλων των παιδιών της Γης είναι η Ειρήνη”

«No Borders», Έργο του καλλιτέχνη δρόμου, STMTS

ΕΙΡΗΝΗ-Τ.ΠΑΠΑΣΤΕΦΑΝΟΥ-Γ.ΡΙΤΣΟΣ-ΑΛ.ΚΑΓΙΑΛΟΓΛΟΥ-ΧΟΡΩΔΙΑ ΤΡΙΚΑΛΩΝ

Στηρίζοντας τα παιδιά μας στο άκουσμα ενός πολέμου

Τα παιδιά αφουγκράζονται την πραγματικότητα και όσα ακούν στα Μ.Μ.Ε.. Συνήθως έρχονται με ερωτήματα. Μπορούμε να τα βοηθήσουμε να οδηγηθούν σε μια καλύτερη κατανόηση, εξηγώντας την αλήθεια. Φροντίζουμε όμως οι λέξεις που θα χρησιμοποιήσουμε να είναι σύμφωνες με την ηλικία τους. Οι λέξεις έχουν «δύναμη» και επηρεάζουν το πώς νιώθουμε.

Στη συζήτηση με το παιδί μπορούμε να αξιοποιήσουμε τις παρακάτω συμβουλές:

1.Αρχικά εξηγούμε με απλό λόγο την έννοια του πολέμου

«Ο πόλεμος είναι το αποτέλεσμα μιας έντονης σύγκρουσης, μιας έντονης διαφωνίας ανάμεσα στους αρχηγούς των λαών. Οι αρχηγοί μπορούν να διαφωνούν για διάφορους λόγους, αυτό είναι κάτι που συμβαίνει. Όταν όμως ξεκινά ένας πόλεμος, οι διαφωνίες επιλύονται με τον λάθος τρόπο. Χρησιμοποιούνται τα όπλα αντί για τα λόγια. Η χρήση των όπλων είναι επικίνδυνη για τη ζωή των ανθρώπων, με αποτέλεσμα για ένα χρονικό διάστημα να χρειαστεί να απομακρυνθούν από το σπίτι τους».

2.Κατόπιν αναφερόμαστε στις ανθρώπινες ζωές και κάνουμε λόγο για το δίχτυ προστασίας και ασφάλειας που προσφέρουν οι λαοί που συνορεύουν

«Όσο για τους ανθρώπους, για τους γονείς και τα παιδιά τους, μεταφέρονται σε ασφαλή μέρη. Είτε σε φίλους ή συγγενείς οι οποίοι δεν κατοικούν κοντά στην περιοχή του πολέμου, είτε σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους που έχουν δημιουργήσει τα ίδια τα κράτη, ή οι γειτονικοί λαοί. Η προσπάθεια όλων στρέφεται στην φροντίδα των ανθρώπων, να είναι ασφαλείς και να έχουν ό,τι χρειάζονται μέχρι να επιστρέψουν σπίτι τους. Δυστυχώς, δεν τα καταφέρνουν πάντοτε, γι’ αυτό και σε έναν πόλεμο χάνονται ζωές. Ο πόλεμος δεν είναι παιχνίδι. Κάθε ζωή είναι μοναδική και πρέπει να προστατεύεται…».

3.Εξηγούμε πως χρειάζεται να έχουμε υπομονή αλλά και την ελπίδα πως κάθε σύγκρουση τελικά επιλύεται και οι άνθρωποι σιγά σιγά επιστρέφουν στην κανονικότητά τους.

«Πιστεύω πως σύντομα θα λυθεί. Οι συγκρούσεις μερικές φορές είναι έντονες, όμως συνήθως ακολουθεί η λύση, έρχεται ένας συμβιβασμός ανάμεσα στα διαφορετικά «θέλω» των δύο πλευρών. Μπορεί όμως να πάρει χρόνο και να χρειαστεί να επιδείξουμε υπομονή και να φροντίσουμε όσους έχουν ανάγκη».

4.Επιτρέπουμε την έκφραση δυσφορικών συναισθημάτων, όπως ο φόβος

Η βία του πολέμου γεννά συναισθήματα φόβου για τους συνανθρώπους μας, αλλά και για εμάς τους ίδιους. Είναι βοηθητικό να επιτρέψουμε στα παιδιά να εκφράσουν κάθε δυσφορικό συναίσθημα. Η έκφραση θα τα ανακουφίσει. Βάζουμε σε λόγια πως κάθε στενάχωρο συναίσθημα είναι φυσιολογικό και μιλούμε και για τα δικά μας συναισθήματα.

5.Καλλιεργούμε αίσθημα ασφάλειας

Σε συνέχεια της πιθανής έκφρασης επιβαρυντικών συναισθημάτων, προσπαθούμε να τους δημιουργήσουμε ένα αίσθημα της ασφάλειας. Εξηγούμε πως στη συγκεκριμένη σύγκρουση δεν εμπλέκεται άμεσα η χώρα μας. Τόσο εκείνα όσο και εμείς, οι γονείς τους, οι δικοί μας άνθρωποι, oι φίλοι μας στο σχολείο, είμαστε όλοι ασφαλείς. Ο δικός μας ρόλος αφορά στην έμπρακτη στήριξη που οφείλουμε να προσφέρουμε σε όσους πλήττονται.

6. Συζητούμε για το τι μπορούμε να κάνουμε.Στη συζήτηση με τα παιδιά για μία δύσκολη συνθήκη, βοηθά να εστιάζουμε στο τι μπορούμε να κάνουμε – σε αντίθεση με όσα πιθανά δεν μπορούμε να αλλάξουμε.

«Μπορούμε και εμείς να στείλουμε πρώτες ύλες, ώστε να συνδράμουμε στη φροντίδα των ανθρώπων. Μπορούμε να έρθουμε σε επαφή με οργανισμούς που αναλαμβάνουν να στείλουν απαραίτητες πρώτες ύλες (όπως φάρμακα, τρόφιμα και ρούχα)».

Κατά τη διάρκεια της ευαισθητοποίησης προς τα παιδιά μας, είναι σημαντικό να μην οδηγηθούμε σε πολιτικές συζητήσεις. Ο πόλεμος συνιστά μια λάθος στρατηγική επίλυσης προβλημάτων, διαφωνιών και συγκρούσεων. Προφυλάξτε τα από το να πάρουν θέση.

Είναι σημαντικό να δοθεί έμφαση στο γεγονός πως επιλέχθηκε ο λάθος τρόπος επίλυσης διαφωνιών. Αντιγνωμίες πάντοτε υπάρχουν. Δεν έχει όμως επιλεχθεί ο κατάλληλος τρόπος επίλυσης. Οι διαφωνίες χρειάζεται να επιλύονται με συζήτηση.

Στη συζήτηση με τα παιδιά μας παραμένουμε σταθεροί στο γεγονός ότι η παγκόσμια κοινότητα καταδικάζει τη βίαιη σύγκρουση και όλοι μαζί φροντίζουμε για τους συνανθρώπους μας. Είναι σημαντικό να ενεργοποιήσουμε στα παιδιά μας συναισθήματα αλληλεγγύης.

Πηγή : Τμήμα Σχολικών Ψυχολόγων του CGS

Μια ενδιαφέρουσα αντιπαράθεση

Όταν τα μέταλλα δεν χρησιμοποιούνται από μισάνθρωπους, αιμοσταγείς, πολεμοκάπηλους για την κατασκευή και την εμπορία φονικών όπλων που κατασπαράζουν ανθρώπους και καταστρέφουν χώρες, αλλά από ευφάνταστους, επιδέξιους καλλιτέχνες που προάγουν την τέχνη, τον πολιτισμό, απαλύνουν το ψυχικό άλγος, ψυχαγωγούν ,καλλιεργούν την αισθητική, μας κάνουν να αισθανόμαστε άνθρωποι..

«ΟΙ ΑΓΡΙΟΧΗΝΕΣ» Η ΠΑΙΔΙΚΗ WEB ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΗ ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕΜΙΑ

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΑ-ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ
Τούτες τις μέρες πολλοί γονείς αισθάνεστε την ανάγκη να μπολιάσετε τις παιδικές συνειδήσεις με αντιπολεμικά αντιρατσιστικά μηνύματα.
Σας προτείνουμε μια λίστα με παραμύθια που ακούστηκαν στην παιδική  εκπομπή “ΑΓΡΙΟΧΗΝΕΣ” στα δύο χρόνια λειτουργίας της και τα οποία υπάρχουν στο διαδίκτυο στη διεύθυνση:
https://pamehellas.gr/category/greek-categories/radiofono/politistikes-ekpompes

Η λίστα των παραμυθιών 

1) Ο σπόρος της Ειρήνης της Izabel Pin
2) Τι κουτί του Σιλάν των Άλκιστις Χαλκιά και Ντανιέλας Σταματιάδη
3) Το ξενολούλουδο της Ειρήνης Καμαράτου-Γιαλλούση
4) Ο μαύρος κότσυφας κι ο άσπρος γλάρος της Crowther Kitty
5) Το κανόνι της Ειρήνης της Φρόσως Χατόγλου
6) Ένα θαλασσινό γεφύρι των Λία Καραβία και Σερπίλ Ουράλ
7) Με ένα κόκκινο κουμπί της Ελένης Μπετινάκη
8) Ο ταξιδιάρης χαρταετός
9) Η πόλη που έδιωξε τον πόλεμο του Αντώνη Παπαθεοδούλου
10) Το Βατραχέλι των Ευσταθίου-Σελάχα Κατερίνα και Τυρίκου-Εργας Γιώργου
11) Δάσκαλος σε δύο ρόδες της Μαρίας Ανδρικοπούλου
12) Ρόμπολο, το προσφυγάκι του δάσους της Φιλομήλας Βακάλη-Συρογιαννοπούλου
13) Γεια χαρά του Γιώργου Μαρίνου
14) Το Ηφαίστειο του Γιώργου Μαρίνου
15) Η Λυσιστράτη της Σοφίας Ζαραμπούκα
16) Η φάλαινα που τρώει τον πόλεμο του Ευγένειου Τριβιζά
17) Ο πόλεμος των δασών της Φρόσως Χατόγλου
18) Πετρόσουπα του Mouth J. Jon
19) Το τραγούδι των πουλιών της Μαρίνας Αντωνίου
20) Πατάτες πατάτες της Anita Lobel
21) Το μαγικό μολύβι της Μαλάλα της Malala Yousafzai
22) Το παιχνίδι που ενώνει του Μιχάλη Κουντούρη

Διδακτική αξιοποίηση ταινιών & animation

ή παρακάτω στο you tube

Γερμανοί στο δάσος/Germans in the Woods 

Πατήστε στην παρακάτω εικόνα για να δείτε την ταινία

Η ανάμνηση του Joseph, ενός ενενηντάχρονου άντρα, βετεράνου του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου μιας μέρας κατά τη διάρκεια του πολέμου. O στρατιώτης πεζικού Τζόζεφ Ρόμπερτσο περιγράφει πώς σε  μια θανατηφόρα αντιπαράθεση πυροβόλησε και σκότωσε ένα νεαρό Γερμανό. Στο δεύτερο μισό του βίντεο ο Joseph περιγράφει τα συναισθήματα που του προκάλεσε αυτή του η πράξη αλλά και την επίδραση που είχε στον ίδιο, καθώς  συνέχισε να τον στοιχειώνει σε όλη του τη ζωή.

Gloria Victoria, animation μικρού μήκους για την φρίκη του πολέμου
άρθρο από τον ιστότοπο “Γύρω από τη Μουσική”

Πατήστε στην παρακάτω εικόνα για να δείτε το άρθρο με την ανάλυση του animation

Most Shocking Second a Day Video

Το παρακάτω είναι ένα από τα πιο συγκινητικά βίντεο που προκαλούν προβληματισμό και ανησυχία στην κοινωνία σήμερα, αντικατοπτρίζοντας τη λύπη και τη δυστυχία που νιώθει ένα παιδί κατά τη διάρκεια του πολέμου

Το μήνυμα που υπογραμμίζεται στο τέλος του βίντεο είναι: «Just because it isn’t happening here, it doesn’t mean it isn’t happening» που σημαίνει : «Επειδή δε συμβαίνει εδώ, αυτό δε σημαίνει πως δε συμβαίνει».

Το αγόρι πίσω από το συρματόπλεγμα (The Boy With The Striped Pajamas, 13+,)

Η κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου και ταυτόχρονη γροθιά στο στομάχι, – Η ιστορία του “The Boy in Sripe Pijamas” είναι μια ιστορία όχι μόνο περιπέτειας, αλλά είναι μια ιστορία φιλικού χαρακτήρα.Μια φανταστική ιστορία που διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος, το αγόρι με τις ριγέ πιτζάμες είναι συγκινητική και σπαρακτική. Ο συγγραφέας της Boyne ρίχνει φως στα ελαττώματα ενός κόσμου ενηλίκων από την οπτική γωνία ενός νεαρού αγοριού, του οποίου η αθωότητα και η αφέλεια μας διδάσκουν τόσα πολλά για την ανθρώπινη συμπεριφορά.

Υπόθεση / Σκηνικό

Το αγόρι με τις ριγέ πιτζάμες διαδραματίζεται στη χρονική περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και όταν υπήρχαν όλα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Αυτή η χρονική περίοδος ήταν από τη δεκαετία του 1930 έως τη δεκαετία του 1940. Σε αυτή την ιστορία υπάρχει αυτό το μικρό αγόρι εννέα ετών, που ακούει στο όνομα Μπρούνο. Ο πατέρας του εργάζεται για τον Χίτλερ κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.Στην αρχή της ιστορίας, η οικογένεια του Μπρούνο ζούσε στο Βερολίνο της Γερμανίας. Ζούσαν σε μια πολύ πλούσια πόλη όπου είχαν ένα πολύ μεγάλο και ωραίο σπίτι. Μερικά κεφάλαια στο βιβλίο, η οικογένεια του Μπρούνο μετακομίζει στην Πολωνία. Μετακομίζει σε αυτό το μέρος που ονομάζεται “Out-With”. Το Out-With είναι πραγματικά το Άουσβιτς, ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Πολωνία. Άουσβιτς, 1943. Η οικογένεια του Μπρούνο μετακομίζει σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης που διευθύνει ο μπαμπάς του Μπρούνο.

Στον εννιάχρονο Μπρούνο δεν αρέσει αυτό το μέρος: είναι πολύ μακριά από τους τρεις καλύτερους φίλους του και το μεγάλο σπίτι στο Βερολίνο. Το μόνο που έχει είναι η δωδεκάχρονη αδερφή του, αλλά είναι, όπως μας πληροφορεί, «Απελπισμένη Υπόθεση».
Ο πατέρας του Μπρούνο δεν ήθελε ο Μπρούνο να αλληλεπιδρά με κανέναν από την άλλη πλευρά γιατί στην άλλη πλευρά του φράχτη βρίσκεται το στρατόπεδο συγκέντρωσης. Από τη μοναξιά και την πλήξη, ο Μπρούνο ξεκινά να εξερευνήσει κατά μήκος του μυστηριώδους συρμάτινου φράχτη, όπου συναντά το αγόρι που θα του αλλάξει τη ζωή. Ο Shmuel, ένα αγόρι που ζει μια παράξενη παράλληλη ύπαρξη στην άλλη πλευρά του παρακείμενου συρμάτινου φράχτη και που, όπως και οι άλλοι άνθρωποι εκεί, φοράει μια στολή με ριγέ πιτζάμες.Αυτά τα δύο αγόρια μιλάνε μεταξύ τους καθημερινά δίπλα στον φράχτη..Οι δυο τους δημιουργούν μια ασυνήθιστη, μυστική φιλία καθώς βρίσκουν κοινό έδαφος σε δύο πολύ διαφορετικές ζωές. Και οι δύο είναι εννέα ετών, μια περίοδος μάθησης για τον κόσμο γύρω τους. Ο εννιάχρονος Μπρούνο δεν γνωρίζει τίποτα για την Τελική Λύση ή το Ολοκαύτωμα. Αγνοεί τις φρικτές σκληρότητες που επιβάλλονται στους λαούς της Ευρώπης από τη χώρα του. Το μόνο που ξέρει είναι ότι έχει μεταφερθεί από ένα άνετο σπίτι στο Βερολίνο σε ένα σπίτι σε μια έρημη περιοχή όπου δεν υπάρχει τίποτα να κάνει και κανένας να παίξει.  Και εξερευνώντας αυτό το μέρος στο οποίο είναι άθελά του , αναπόφευκτα θα υποκύψει στην τρομερή διαδικασία.
Η φιλία του Bruno με τον Shmuel θα τον οδηγήσει από την αθωότητα στην αποκάλυψη. Μια μέρα, ο Μπρούνο πηγαίνει στην πλευρά του φράχτη του καλύτερου φίλου του…..

Ένα δύσκολο έργο για κάθε παιδί, αλλά αυτό το ζευγάρι έχει πολλά να αναλάβει και κανένας δεν καταλαβαίνει τι κάνουν οι ενήλικες γύρω του.
Δείτε την ταινία για να μάθετε τι συμβαίνει στην άλλη πλευρά του φράχτη.

Πατήστε στην παρακάτω εικόνα για να δείτε την ταινία

Δραστηριότητες για την ταινία και το βιβλίο :Διαβάζω κι ανοίγω τα μάτια μου στον κόσμο

Ο τάφος των πυγολαμπίδων

Το “Grave of the fireflies” ή “Ο τάφος των πυγολαμπίδων” όπως θα ήταν μία κυριολεκτική μετάφραση του τίτλου στα ελληνικά είναι μία ταινία anime του 1988 του Isao Takahata.Ο τάφος των Πυγολαμπίδων” είναι μία δυνατή συναισθηματική εμπειρία, ένα σπουδαίο αντιπολεμικό έργο που μπορεί να σε κάνει να  αναθεωρήσεις  πολλές σκέψεις κι απόψεις, όσον αφορά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, τις ανθρώπινες σχέσεις και τη ζωή στην Ιαπωνία την περίοδο εκείνη.
Σύνοψη

Βρισκόμαστε στην πόλη Kobe της Ιαπωνία και στους βομβαρδισμούς των συμμάχων το Μάρτιο του 1945, που προκάλεσαν το θάνατο 8,841 κατοίκων καταστρέφοντας το 1/5 της πόλης.

Δύο παιδιά θα βρεθούν ορφανά και θα προσπαθήσουν να επιβιώσουν κάτω από δύσκολες συνθήκες. Ενώ εκ πρώτης όψεως μοιάζει για μία αντιπολεμική ταινία ο ίδιος ο σκηνοθέτης έχει δηλώσει πως το φιλμ επιχειρεί να φωτίσει την εσωτερική φύση του ανθρώπου. Και συγκεκριμένα πώς τα άτομα προσεγγίζουν το ζήτημα της ανθρωπιάς σε καταστάσεις σε περίοδο κρίσεων.

Ο συγγραφέας του διηγήματος ήταν αυτόπτης μάρτυρας αυτών των βομβαρδισμών. Όντας ο μοναδικός που επέζησε από την οικογένειά του, κουβαλούσε την ενοχή του για το θάνατο της αδερφής του. Στην προσπάθειά του να βρει τροφή, έβαζε πρώτα τον εαυτό του και μετά εκείνη. Ο θάνατός της από πείνα θα στοίχειωνε τον συγγραφέα για χρόνια και θα τον οδηγούσε στη συγγραφή του εν λόγω μυθιστορήματος σε μία προσπάθεια να απαλλαχθεί από τους δαίμονες και τις τύψεις που τον ακολουθούσαν.

Ανάλυση

Ίσως δεν υπάρχει τίποτα πιο τραγικό από το να βιώνεις τον πόλεμο μέσα από τα μάτια ενός παιδιού. Η απώλεια της παιδικότητας σε συνδυασμό με την  αδικία της επιβολής μιας τέτοιας πραγματικότητας σε μια αθώα παιδική ψυχή είναι αρκετά για να συγκινήσουν ακόμα και τον πιο σκληροτράχηλο θεατή. Από την πρώτη σκηνή είναι εμφανής η κατάληξη της ταινίας και αυτό ίσως κάνει την εμπειρία ακόμα πιο σπαρακτική. Δεν μπορώ να τονίσω αρκετά το πόσο θλιβερή είναι η ιστορία ενός αγοριού και της μικρής αδερφής του, που πασχίζουν να επιβιώσουν στην Ιαπωνία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Μέσα απ’ το ταξίδι τους ερχόμαστε για ακόμη μια φορά αντιμέτωποι με την πραγματικότητα του πολέμου, στην οποία δεν υπάρχει χώρος για καλούς και για κακούς, αλλά μόνο για ρημαγμένες πόλεις και αμάχους που υποφέρουν. Ο σκηνοθέτης Isao Takahata εκθέτει τους τρόπους με τους οποίους τα παιδιά καταφέρνουν να αντιμετωπίσουν τον τρόμο του πολέμου, δημιουργώντας παράλληλα μια αλληγορία για την καταστρεπτική φύση της εμμονής με την περηφάνια που παρουσιάζει η Ιαπωνική κουλτούρα. Το Grave of the Fireflies είναι μια ταινία που άπαξ και την δεις χαράζεται στο μυαλό σου για πάντα και αυτό μόνο αρκεί για να την καθιερώσει ως μια από τις καλύτερες πολεμικές ταινίες. Να είστε έτοιμοι για πολύ κλάμα από την αρχή μέχρι το τέλος!

Πατήστε στην παρακάτω εικόνα για να δείτε την ταινία

Το διαχρονικό και συγκινητικό αντιπολεμικό anime του Studio Ghibli, Ο τάφος των πυγολαμπίδων (Grave Of The Fireflies, 12+). Πρόκειται για την ιστορία δύο παιδιών που προσπαθούν να επιζήσουν μόνα τους στην βομβαρδιζόμενη Ιαπωνία στα τέλη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Seita και η μικρή του αδελφή, Setsuko, μένουν απροστάτευτοι από τους γονείς του, μιας και η μητέρα τους έχει υποστεί σοβαρά εγκαύματα από βομβαρδισμό των Αμερικανικών επιδρομών. Όσον αφορά τον πατέρα τους, υπηρετεί το Ιαπωνικό ναυτικό, αλλά τα παιδιά δεν έχουν λάβει νέα από αυτόν καθόλου. Έτσι ο Seita και η Setsuko προσπαθούν να επιβιώσουν μένοντας σε μια συγγενή τους. Ωστόσο, ο Seita δεν μπορεί να συμβιώσει με την συγγενή του και αποφασίζει να φύγει, παίρνοντας Setsuko μαζί του, για να ζήσουν μόνοι τους.

Δείτε την παρακάτω έκδοση του 2008 

Ας δώσουμε στα παιδιά αυτό που ο ίδιος ο Πικάσο επιθυμούσε:

ένα ισχυρό αντιπολεμικό μήνυμα.

Συναφή άρθρα 

© “Ας πολεμήσουμε…για την ειρήνη” … μια εκπαιδευτική παρέμβαση ευαισθητοποίησης (“Στο όνομα της ειρήνης…”)

© Το ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ μέσα από την τέχνη της Ζωγραφικής / «Συνοµιλώντας µε τη Γκουέρνικα»

©  Μη ξεχνάτε τα παιδιά… ένα καλλιτεχνικό αντιπολεμικό πρότζεκτ

© THE BOX /μια ταινία μικρού μήκους για τη βία και τον παραλογισμό του πολέμου

Αυτή η εργασία έχει άδεια χρήσης Creative Commons Αναφορά δημιουργού4.0.