Μετά από αυτήν τη μοναδική εμπειρία για όλους μας, θα ήθελα να καταγράψετε όσοι παρευρεθήκατε χθες στο Πρότυπο Νηπιοτροφείο Καλλιθέας τις εντυπώσεις σας, τις όμορφες μικρές στιγμές που ζήσατε, αλλά και τις σκέψεις σας, με αφορμή αυτή την επίσκεψη, για τη συμμετοχή σας σε αυτό το πρόγραμμα εθελοντισμού, τις αρχικές σας προσδοκίες και την εξέλιξή του και φυσικά την άποψή σας περί εθελοντισμού γενικά.
Σας ακούω, λοιπόν!
Μετά το Π.Ε.Ν. ….
Σήμερα το απόγευμα πραγματοποιήσαμε την προγραμματισμένη επίσκεψη στο Πρότυπο Εθνικό Νηπιοτροφείο Καλλιθέας, η οποία εξελίχθηκε σε μία ανεκτίμητης αξίας εμπειρία για όλους μας!
Οφείλω να ομολογήσω ότι οι μικροί μας εθελοντές από καιρό με πίεζαν να επισπεύσω την επίσκεψη, φρόντισαν μάλιστα να αγοράσουν και τα δωράκια τους στους μελλοντικούς τους φίλους, αλλά εγώ δεν μπορώ να πω ότι πίστευα το μέγεθος του ζήλου τους … Πόσο λάθος έκανα! Και πόσο χαίρομαι γι΄ αυτό!
Έφτασα στο ραντεβού μας έξω από το Π.Ε.Ν. στις 16:30, κάπως κουρασμένη από το φόρτο της ημέρας, με τις γνωστές σκέψεις ” τι θέλω και μπλέκω κάθε φορά”, “δε θα φταίει ο άντρας μου αν με χωρίσει” κλπ, αλλά τους βρήκα σχεδόν όλους να με περιμένουν μπροστά από την είσοδο, να φωνάζουν για να τους δω – λες και γινόταν να κάνω κι αλλιώς – και με ένα γλυκό χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό τους να μου επισημαίνουν ότι είχαν καταφθάσει από ώρα και με περίμεναν! “Μη δίνεις σημασία”, λέω από μέσα μου, “θα τους περάσει”.
Περάσαμε μέσα. Οι υπεύθυνες μας παρουσίασαν όλα τα παιδιά με το μικρό τους όνομα, τα οποία φάνηκε ότι ανυπομονούσαν για την επίσκεψή μας. Η ημέρα ήταν υπέροχη και αποφασίσαμε να βγάλουμε τα παιδιά στην καταπράσινη, τεράστια και γεμάτη κούνιες και ποδηλατάκια αυλή. Εγώ γέλαγα από μέσα μου, γιατί ήμουν σίγουρη ότι πολύ σύντομα θα με παρακάλαγαν κατάκοποι να φύγουμε μια ώρα αρχύτερα … Πάλι έπεσα έξω!
Η Ιωάννα, η Άννα, η Στέλλα, η Ειρήνη, η Καλυψώ, η Κατερίνα, η Μάγια, ο Γεράσιμος, η Άννα, η Στέλλα, ο Τάσος, ο Κωνσταντίνος, η Ιωάννα, η Κωνσταντίνα, ο Πέτρος, ο Χρήστος, η Ίριδα, ο Έκτορας έπαιζαν ασταμάτητα με τους μικρούς μπόμπιρες! Άλλος έτρεχε από δω, άλλος από κει, άλλος κυνηγούσε πολλά παιδάκια μαζί, άλλος έπαιζε μπάλα, άλλος έκανε κούνια και πολύ σύντομα όλοι κράταγαν κι από κάποιο αγγελούδι αγκαλιά! Ήταν ένα υπέροχο θέαμα! Τα μεγάλα παιδιά έγιναν μικρά παιδιά κι έδωσαν ό, τι περίσσευμα αγάπης είχαν μέσα τους! Όταν έδωσα το σύνθημα της αποχώρησης, όλοι κατσούφιασαν. Τα μικρά σφίχτηκαν στην αγκαλιά των μεγάλων, αλλά ενημερώθηκαν ότι μπορούν να επισκέπτονται τους νέους τους φίλους όποιο απόγευμα θέλουν από δω και στο εξής!
Όλα τώρα αρχίζουν, λοιπόν! Κάτι μου λέει ότι σήμερα γεννήθηκαν αληθινοί εθελοντές, άνθρωποι πρόθυμοι να προσφέρουν στο συνάνθρωπο όχι ως πράξη φιλανθρωπίας, αλλά ως στάση ζωής. Εύχομαι να σας έχει πάντα ο Θεός καλά για να ζεσταίνετε με τα χαμόγελά σας τις πληγωμένες καρδιές του άδικου κόσμου μας! Σας ευχαριστώ ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ!
ΥΓ1. Μήπως να κάνουμε μάθημα στο ύπαιθρο;
ΥΓ2. Όλοι 20 στο γ΄ τρίμηνο; (!)
Έχω να ανακοινώσω ότι η φωτογράφηση στην ΑΝΙΜΑ θα γίνει το Σάββατο κατά τη 1:00 μάλλον και στο ΠΕΝ έκλεισα ραντεβού για τις 06/03/2014, ημέρα Πέμπτη, στις 16:30.
Σας φιλώ, μικροί μου εθελοντές..