Μπορεί να άργησα, αλλά δεν ελησμόνησα … Ε, ναι! Εδώ τα ντοκουμέντα της θρυλικής γιορτής της “Ηλιαχτίδας 2GK”. Πρέπει βέβαια να ομολογήσω ότι ο προσωπικός μου φωτογράφος αυτή τη φορά δεν επιδόθηκε απερίσπαστα στο έργο του, διότι κάποιο “αδέσποτο” νήπιο κοιμήθηκε στην αγκαλιά του …
Δίπλα από την αφίσα της “Ηλιαχτίδας” μια ζωντανή ηλιαχτίδα …
Κατά τις πυρετώδεις προετοιμασίες στο καμαρίνι μας…
Πασχίζοντας να ανεβούμε όλοι επί σκηνής …
Ανεβήκαμε! Εδώ σίγουρα κουνιέται η κ. Μπάλλου! Γεια σου, Μαρία!
Τώρα, ή εμείς κουνιόμαστε πολύ ή ο φωτογράφος (αλλά είναι εκπαιδευμένος!)
Και τέλος, η θρυλική ανθοδέσμη! (Κ. Πουλιάνου, ο δαίμων του φωτογραφείου κούνησε ανεπανόρθωτα τη δική σας ανθοδέσμη! Καλύτερα όμως, για να φαίνομαι μόνο εγώ!)