ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ Μαρία Σταμάτογλου 

Πίνοντας ήλιο κορινθιακό
Διαβάζοντας τα μάρμαρα
Δρασκελίζοντας* αμπέλια θάλασσες
Σημαδεύοντας με το καμάκι
Ένα τάμα* ψάρι που γλιστρά
Βρήκα τα φύλλα που ο ψαλμός του ήλιου αποστηθίζει*                                                                                                                                                                        Τη ζωντανή στεριά που ο πόθος χαίρεται
Ν’ ανοίγει.

Πίνω νερό κόβω καρπό
Χώνω το χέρι μου στις φυλλωσιές του ανέμου
Οι λεμονιές αρδεύουνε* τη γύρη της καλοκαιριάς
Τα πράσινα πουλιά σκίζουν τα όνειρά μου
Φεύγω με μια ματιά
Ματιά πλατιά όπου ο κόσμος ξαναγίνεται
Όμορφος από την αρχή στα μέτρα της καρδιάς.

Ο. Ελύτης, Ποίηση, Ίκαρος

Σας παραθέτω τα ποιήματα που έγραψαν οι μαθητές της Β΄ τάξης, αφού δανείστηκαν λέξεις από το παραπάνω ποίημα του Ελύτη, με τον όρο αυτά να έχουν υπερρεαλιστικά στοιχεία:

Ο πόλεμος

Σημαδεύοντας αγνώστους

το φως χάνεται

οι καρδιές θρηνούν

τα άγρια πράσινα πουλιά πετούν στον αέρα

το φως της ελπίδας χάνεται πίσω από τα

μαύρα σύννεφα του πολέμου.

Δρασκελίζοντας την κόκκινη θάλασσα

που ζήλια, φθόνος και φόβος έφτιαξαν.

Ο άνεμος κόβει την ψυχή στα δύο

χώνοντας στα μυαλά των ανθρώπων τις συνέπειες

των πράξεών τους

τα μαύρα σύννεφα θα εξαφανιστούν και το φως του

ήλιου θα επιστρέψει πιο ισχυρό, πιο δυνατό,

στις καρδιές μας φέρνει ελπίδα.

Βάσια, Αγγελιάννα, Αντιγόνη

Πηγαίνοντας στο κόκκινο αμπέλι
δρασκέλισα ουρανό και θάλασσα
σημαδεύοντας το νου μου
τα παλιά καλοκαίρια
Ο άνεμος με έριξε
πάνω στις ακτίνες του ηλίου
πίνοντας το φως του ονείρου μου
γεννήθηκα ξανά
χέρι χέρι με τα πράσινα πουλιά .

Κων/να, Μαρκέλλα

Πίνοντας τον λαμπερό ήλιο

Δρασκελίζοντας τις θάλασσες

Και σημαδεύοντας τους ανέμους

Χώνω το χέρι μου στο φως του καλοκαιριού

Την αμμουδιά που η καρδιά μας χαίρεται να κοιτά.

‘Εχοντας τα πράσινα πουλιά στην καρδιά μας

Δρασκελίζοντας τους ανέμους

Χωνόμαστε στ’ αμπέλια

Κόβοντας τον κρύο τους καρπό.

Χριστίνα, Ιζαμπέλα

Χώνω το χέρι μου

Στην καρδιά του δάσους.

Σημαδεύω τα πράσινα πουλιά που

κατοικούν στις φυλλωσιές των δέντρων

και με το φως τους

παίρνω δύναμη

και δρασκελίζω τη θάλασσα.

Πίνω τον δροσερό άνεμο

της καλοκαιριάς

και λιάζομαι ξέγνοιαστα στον ήλιο.

Κόβω βόλτες στον λόφο

όπου ώριμα αμπέλια μυρίζουν

κόκκινη μπογιά της αγάπης.

Αντώνης, Δήμητρα, Μαρία

Δρασκελίζοντας σχολειά
Σημαδεύοντας παιδιά
Πίνοντας την φύση
Κόβοντας την Βίσση
Χώνοντας το χέρι στην καρδιά
Ο ήλιος φώτισε στεριά
Ένα αμπέλι θάλασσα
Το χέρι περνά
Στον άνεμο κόντρα
Και τα πράσινα πουλιά
Δείχνουν την καλοκαιριά.

Βάσια, Παναγιώτης