Ένας άξεστος χωριάτης, κρατάει στα χέρια το σαντούρι του και σπάει το κοινωνικό κατεστημένο, για να ζήσει ελεύθερος και να απολαύσει κάθε στιγμή με το πάθος που της αξίζει.
Ένας μετρημένος “καλαμαράς”, που ψάχνει δικαιολογία να ζήσει την αληθινή ζωή.
Η συνάντησή τους καθοριστική….
Το 2ο Γυμνάσιο Καλλιθέας έχει τη χαρά να συμμετέχει σ’ ένα πολλά υποσχόμενο πρόγραμμα τέχνης!…
Πραγματοποιείται μέσα στη σχολική τάξη από τους ερμηνευτές του Ελληνικού Παιδικού Μουσείου και ολοκληρώνεται σε δύο συναντήσεις διάρκειας 1 ώρας και 45 λεπτών η καθεμία.
“Στόχοι του προγράμματος είναι οι μαθητές να έρθουν σε επαφή και να ευαισθητοποιηθούν όσον αφορά στη σύγχρονη τέχνη με βιωματικό τρόπο, να εξοικειωθούν με σύγχρονα καλλιτεχνικά ρεύματα και τους εκπροσώπους τους και να αναπτύξουν πολλαπλούς, προσωπικούς και συλλογικούς τρόπους προσέγγισης του έργου τέχνης.
Στην πρώτη συνάντηση, οι μαθητές έρχονται σε επαφή με τη σύγχρονη τέχνη γνωρίζοντας τρία βασικά καλλιτεχνικά ρεύματα και τους εκπροσώπους τους. Ανακαλύπτουν την ψυχοσύνθεση των καλλιτεχνών, τους συνδέουν με γεγονότα της εποχής που επηρέασαν την τέχνη τους κι εξοικειώνονται με υλικά και σύμβολα που εκείνοι χρησιμοποιούν. Στη συνέχεια, οι μαθητές εμπνεόμενοι από τα καλλιτεχνικά ρεύματα που ανακάλυψαν, δημιουργούν έργα αξιοποιώντας αντικείμενα που βρίσκονται μέσα στην τάξη τους.
Παράλληλα, δίνεται ένα σχέδιο εργασίας στους μαθητές σύμφωνα με το οποίο δημιουργούν έργα χρησιμοποιώντας όποιον τρόπο επιθυμούν με σκοπό να τα παρουσιάσουν στην επόμενη συνάντηση. Στη δεύτερη συνάντηση, οι μαθητές, με δημιουργικές δραστηριότητες ανακαλούν στη μνήμη τους τα καλλιτεχνικά ρεύματα που ανακάλυψαν στην πρώτη συνάντηση. Στη συνέχεια, ανακαλύπτουν νέα κινήματα της σύγχρονης τέχνης και εκπροσώπους τους κι έρχονται σε επαφή με τον βίο και το έργο τους αξιοποιώντας οπτικοακουστικό υλικό. Το πρόγραμμα ολοκληρώνεται με τη χρήση πραγματικών αντικειμένων, τα οποία συνδέονται με τους καλλιτέχνες και το έργο τους και γίνονται έργα στα χέρια των μαθητών.”
“Τα Εκπαιδευτήρια Ε. Μαντουλίδη, διοργανώνουν τους πανελλήνιους μαθητικούς Αγώνες Τέχνης, από την Πέμπτη 25 έως και το Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2016. Οι Αγώνες Τέχνης απευθύνονται σε μαθητές γυμνασίου-λυκείου της Ελλάδας και της Ομογένειας και αφορούν το θέατρο, την ποίηση, τη μουσική (μουσικά και χορωδιακά σύνολα), τη ζωγραφική, τη φωτογραφία και την παραγωγή video…”
Τα σχολεία που κα συμμετάσχουν στις κατηγορίες: ποίηση, ζωγραφική, φωτογραφία και video θα διαγωνιστούν με θέμα το γνωστό στίχο από “Το Άξιον Εστί” “Αυτός ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας!”.
Το 2ο Γυμνάσιο Καλλιθέας θα συμμετάσχει στο διαγωνισμό ζωγραφικής με 5 υποψηφίους της Γ’τάξης, έως τώρα, οι οποίοι θα κληθούν στις αρχές του Δεκέμβρη να δημιουργήσουν τα έργα τους σε καθορισμένες ώρες, εντός του σχολικού ωραρίου, στην αίθουσα των καλλιτεχνικών, προκειμένου να επιλεγούν τα τρία καλύτερα που θα μας αντιπροσωπεύσουν στο διαγωνισμό.
Καλή επιτυχία σε όλους! Η συμμετοχή σας και μόνο μας κάνει υπερήφανους, αν και θεωρώ πάρα πολύ πιθανή και τη διάκριση!
Πόσες φορές μαθητές δημοτικού μας καθηλώνουν με τη μαγεία της παιδικής αθωότητάς τους που γίνεται τέχνη! Πόσο υπέροχα η ποίηση γεννά κι άλλη τέχνη, το θέατρο, τη μουσική, τη ζωγραφική, το κολλάζ.
Ο Οδυσσέας Ελύτης προσφέρει έμπνευση προς κάθε μορφή τέχνης. Ο ίδιος ασχολήθηκε με την τέχνη του κολλάζ και κάποιοι μαθητές έκαναν την ποίησή του κολλάζ!
Πόσες εικόνες “κολλάνε” μεταξύ τους στο “Άξιον Εστί”: η θάλασσα με τα νησιά του Αιγαίου που μοιάζουν με “ίππους πέτρινους με τη χαίτη ορθή
και γαλήνιους αμφορείς
και λοξές δελφινιών ράχες”, τα λιόδεντρα που “κρησάρουν” το φως, τα τζιτζίκια, “το δέντρο μονάχο του”, ο πλατύς ουρανός”, τα “χιονόδοξα” βουνά, η “πασχαλιά αναστάσιμη”, η Ελλάδα του ποιητή,
“ΑΥΤΟΣ
ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας!”
Έψαχνα τόσον καιρό ένα υπόδειγμα για την εργασία που πρέπει να κάνετε για τους “λογοτεχνικούς μας αγώνες” και ιδού, η Δήμητρα μου έστειλε ό,τι καλύτερο!
Η παραλογή “Του νεκρού αδερφού” σε μια υπέροχη, τρυφερή, μελαγχολική, καλλιτεχνική παρουσίαση!
Ζωγραφικοί πίνακες και μουσική επένδυση στολίζουν τους στίχους μιας άψυχης για εμάς παραλογής, της δίνουν λυρική υπόσταση και τη μετουσιώνουν σε ποίηση αενάως ομιλούσα…. Γιατί αυτό είναι το δημοτικό τραγούδι, πάντοτε μιλάει στην ψυχή μας, πάντοτε υπάρχει.
Κι εκείνο το “γιοφύρι της Άρτας” πόσα να έχει να μας πει….