ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ Μαρία Σταμάτογλου 

Μπορεί να άργησα, αλλά δεν ελησμόνησα … Ε, ναι! Εδώ τα ντοκουμέντα της θρυλικής γιορτής της “Ηλιαχτίδας 2GK”. Πρέπει βέβαια να ομολογήσω ότι ο προσωπικός μου φωτογράφος αυτή τη φορά δεν επιδόθηκε απερίσπαστα στο έργο του, διότι κάποιο “αδέσποτο” νήπιο κοιμήθηκε στην αγκαλιά του …

Δίπλα από την αφίσα της  “Ηλιαχτίδας” μια ζωντανή ηλιαχτίδα …

Κατά τις πυρετώδεις προετοιμασίες στο καμαρίνι μας…

Πασχίζοντας να ανεβούμε όλοι επί σκηνής …

Ανεβήκαμε!                                                          Εδώ σίγουρα κουνιέται η κ. Μπάλλου! Γεια σου, Μαρία!

Τώρα, ή εμείς κουνιόμαστε πολύ ή ο φωτογράφος (αλλά είναι εκπαιδευμένος!)

Και τέλος, η θρυλική ανθοδέσμη! (Κ. Πουλιάνου, ο δαίμων του φωτογραφείου κούνησε ανεπανόρθωτα τη δική σας ανθοδέσμη! Καλύτερα όμως, για να φαίνομαι μόνο εγώ!)

Πάλι έλαμψαν τα προσωπάκια σας! Μα τι μαγική δύναμη είναι αυτή που έχετε;

Στο ΕΠΑΛ Γλυφάδας, κατά την παρουσίαση του περιεχομένου και των στόχων του προγράμματος.

Μικροί μου εθελοντές,

δεν είστε πια μικροί! Στα μάτια όλων είστε μεγάλοι, πιο μεγάλοι κι από μας που νομίζουμε πως τα ξέρουμε όλα …

Σας ευχαριστώ πολύ για την απίστευτη εμπειρία που μου χαρίσατε, σας ευχαριστώ πολύ που καταφέρατε να ξεχάσετε ότι όλο αυτό ήταν ένα πρόγραμμα και το κάνατε μια πραγματική ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ. Σας ευχαριστώ που γίνατε εθελοντές, ποιητές, ζωγράφοι, στοχαστές.

Σας ευχαριστώ για τα υπέροχα τριαντάφυλλα και για τη ζεστή σας χειρονομία. Μόνο που εγώ τα είχα χαμένα και δεν έδωσα ένα φιλί στον Τάσο και σε όλους σας. Αύριο όμως …

Και μην ξεχνάτε. Το πρόγραμμα τώρα αρχίζει …

Μαρία

Ας το γιορτάσουμε λοιπόν!

Τρέξαμε, πουλήσαμε, κουβαλήσαμε, “δεθήκαμε”,ζωγραφίσαμε, φωτογραφίσαμε, γράψαμε ποιήματα, φυτέψαμε, blogάραμε, παίξαμε με παιδάκια, προσφέραμε ό,τι είχαμε, κάναμε ό,τι μπορούσαμε και πολλές φορές ό,τι δεν μπορούσαμε …. Ήρθε η ώρα να καμαρώσουμε γι’ αυτό.

Είμαστε η “Hλιαχτίδα 2GK”, μαθητές σε δράση εθελοντική, αλλά πάνω απ’  όλα μαθητές του 2ου Γυμνασίου Καλλιθέας και καλούμε όλους τους συμμαθητές μας, γονείς, εκπαιδευτικούς και όσους συνέβαλαν με τον ένα ή άλλο τρόπο στην ολοκλήρωση του έργου μας στη μικρή γιορτή που ετοίμασαν για όλους εμάς οι καθηγήτριές μας Μαρία Σταμάτογλου και Κασσιανή Πουλιάνου.

Θα τραγουδήσουμε και θα χορέψουμε όλοι μαζί! Να’  χουμε μια γλυκιά ανάμνηση για τις διακοπές του καλοκαιριού!

Ε, μικροί εθελοντές! Θα φοράμε ανοιχτόχρωμο τζιν παντελόνι και μονόχρωμο μπλουζάκι!

Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο
δυο καρδιές κι έναν ήλιο στη μέση.
Παίρνω φως απ’ τον ήλιο και φτιάχνω την αγάπη
και μου λες πως σ’ αρέσει.

Τα παιδιά τραγουδούν μες στους δρόμους
κι η φωνή τους τον κόσμο αλλάζει.
Τα σκοτάδια σκορπάνε κι η μέρα λουλουδίζει
σαν ανθός στο περβάζι.

Ένα σύννεφο είν’ η καρδιά μου
κι η ζωή μου γιορτή σε πλατεία.
Σ’ αγαπώ κι ο απέραντος κόσμος πόσο μοιάζει
με μικρή πολιτεία.

Μια ηλιαχτίδα από το φως σου
Και μουσική
Το όνομα μου, το δικό σου
Κάνεις πιο ΄δω, κάνω πιο ‘κει
Και το ξέρω πως ήρθε η στιγμή
Μόνοι ή μαζί
Και το ξέρω το θέλω πολύ
Θέλεις και εσύ

Έεει!

Ο αέρας που αναπνέω
Είναι δροσιά
Και οι λέξεις που σου λέω
Είναι φιλιά
Σε κοιτώ και μου φεύγει η μιλιά
Έλα κοντά
Κι όλα γίνονται πάλι απλά
Τόσο απλά

Έεει!

Πόσο, Θεέ μου, δεν χορταίνω
Να σε κοιτώ
Την ανάσα σου ανασαίνω
Πίνω, μεθώ
Και ‘χω τόσα πολλά να σου πω
Και σε φιλώ
Δεν υπάρχει καλό και κακό
Μόνο εσύ, μόνο εγώ