Με αφορμή το ποίημα του Ν. Λαπαθιώτη “Νυχτερινό , ζητήθηκε από τους μαθητές να γράψουν το δικό τους ποίημα, το οποίο να υποβάλλει την αίσθηση του αποχωρισμού από πρόσωπο αγαπημένο, χρησιμοποιώντας τα δικά τους σύμβολα και προαιρετικά τη φράση του ποιήματος “τίποτ’ άλλο”.
“Στη σιωπή της νύχτας
μελαγχολικά φέγγει το φεγγάρι – κι εγώ μόνος.
Του ρολογιού οι δείκτες σταμάτησαν
έμεινε το βλέμμα στο κενό -κι εγώ μόνος.
Φωνές εραστών εισέρχονται στο δώμα
και μου καρφώνουν μαχαίρι στην πληγή.
Η μοναξιά είναι η συντροφιά μου
μια πένα κι ένα χαρτί.”
Μπάμπης, Γ1