Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια πανέμορφη λίμνη με κρυστάλλινα και καθαρά νερά που μέσα της κολυμπούσαν τα ομορφότερα ψάρια με τα περισσότερα χρώματα.

Σ’  εκείνη λοιπόν τη λίμνη ήρθαν να κάνουν μπάνιο η ΘΛΙΨΗ και η ΟΡΓΗ.

Έβγαλαν  τα ρούχα τους οι κοπέλες και μπήκαν γυμνές να κολυμπήσουν στη λίμνη.

Η  ΟΡΓΗ ως συνήθως βιαστική χωρίς να ξέρει το γιατί, έκανε μπάνιο στα γρήγορα και βγήκε γρήγορα  από  το νερό…Αλλά  η ΟΡΓΗ είναι τυφλή ή  τέλος  πάντων δεν βλέπει ξεκάθαρα  την πραγματικότητα.

Έτσι  γυμνή και καθαρή, μόλις βγήκε από  τη λίμνη φόρεσε όποιο  φόρεμα βρήκε. Συνέβη όμως εκείνο το ρούχο να μην είναι το δικό της αλλά της ΘΛΙΨΗΣ. Και έτσι ντυμένη σαν θλίψη   έφυγε η ΟΡΓΗ.

Σε λίγο, πολύ ήρεμα και γαλήνια, η ΘΛΙΨΗ  τελείωσε το μπάνιο της και χωρίς καμία βιασύνη, και χωρίς τη συναίσθηση του χρόνου που κυλούσε βγήκε από  τη λίμνη. Στην όχθη συνειδητοποίησε ότι τα ρούχα της  έλειπαν.

Όπως  όμως όλοι ξέρουμε στην ΘΛΙΨΗ  δεν αρέσει να είναι γυμνή. Έτσι  φόρεσε το μοναδικό ρούχο που υπήρχε στην ακτή. Αυτό φυσικά ήταν της ΟΡΓΗΣ.

Από τότε λοιπόν, λένε ότι συναντάμε την  ΟΡΓΗ  τυφλή, σκληρή, τρομερή  και θυμωμένη.

Αν όμως κοιτάξουμε καλύτερα, καταλαβαίνουμε ότι αυτή η  ΟΡΓΗ  που βλέπουμε είναι μια μεταμφίεση και  πίσω από  τη σκληρή της όψη   στην πραγματικότητα κρύβεται η ΘΛΙΨΗ…