Απ’ αυτούς που μένουν στα πανδοχεία, μερικοί παίρνουν κρεβάτια. Άλλοι όμως, που δεν έχουν κρεβάτι αλλά κοιμούνται χάμω στο έδαφος, παρ’ όλον τούτο ροχαλίζουν όπως ακριβώς αυτοί που κοιμούνται στα κρεβάτια. Κι’ αφού θα περιμένουν να περάσει το σκοτάδι της νύχτας, αφήνουν τα κρεβάτια του πανδοχείου από τα χαράματα και βγαίνουν όλοι μαζί, βαστάζοντας μόνον […]

Εφ’ όσον εννοείς τα περί Θεού, να είσαι ευσεβής, χωρίς φθόνο, αγαθός, σώφρων, πράος, χαριστικός κατά δύναμιν, κοινωνικός, αφιλόνεικος και τα όμοια. Διότι αυτό είναι το απαραβίαστο απόκτημα της ψυχής, να αρέσει στο Θεό με τέτοιες πράξεις και με το να μην κρίνει κανέναν και να λέει για κανέναν, ότι ο δείνα είναι κακός και […]

Γνωρίζετε ότι οι σωματικοί πόνοι είναι φυσική ιδιότητα του σώματος, που είναι φθαρτό και υλικό. Πρέπει λοιπόν, η καταρτισμένη ψυχή να προβάλλει στα σωματικά πάθη ευχαρίστως καρτερία και υπομονή και να μην κατηγορεί το Θεό, ότι έκαμε το σώμα ( να πονά).

Να διαφυγή κανείς το θάνατο είναι αδύνατο και αναπόφευκτο. Γνωρίζοντάς το αυτό οι αληθινά λογικοί άνθρωποι και γυμνασμένοι στις αρετές και στον θεοφιλή λογισμό, δέχονται το θάνατο χωρίς στεναγμούς και φόβο και πένθος, γιατί θυμούνται ότι ο θάνατος είναι απαραίτητος και (συνεπάγεται) την απαλλαγή από όλα τα κακά της ζωής.

Απόφευγε να μιλείς στους πολλούς τα λόγια περί ευσεβείας και καλής ζωής. Δεν το λέγω από φθόνο, αλλά νομίζω ότι θα θεωρηθείς από τους ασυλλόγιστους ως καταγέλαστος. Διότι το όμοιο με το όμοιο χαίρει και τα λόγια αυτά έχουν λίγους ακροατές, ίσως δε και πολύ σπάνιους. Καλλίτερα είναι να μην μιλείς, μήπως (οι λόγοι σου) […]

Όταν κατέχεις ανώτερη εξουσία (είσαι άρχοντας ή διοικητής), να μην απειλήσεις με θάνατο, ποτέ καθέναν τόσο πρόχειρα, ξέροντας ότι εκ φύσεως και συ υπόκεισαι στο θάνατο και ότι η ψυχή σαν τελευταίο χιτώνα ξεντύνεται το σώμα. Γνωρίζοντας αυτό καλά, εξάσκησε (την εξουσία με) πραότητα και κάνοντας καλό να ευχαριστείς δια παντός τον Θεό. Διότι εκείνος […]

Πρέπει οι άνθρωποι ή να μην αποκτούν τίποτα περισσό ή εφ’ όσον έχουν πρέπει να γνωρίζουν με πάσαν βεβαιότητα ότι όλα τα βιοτικά είναι εκ φύσεως φθαρτά και χάνονται εύκολα ή είναι για πέταμα και σπάζουν. Συνεπώς οφείλουν οι άνθρωποι (που τάχουν περισσά) να μην αδιαφορούν προς τα γεγονότα αυτά (προς την πραγματικότητα αυτήν).

Αυτούς που λησμονούν τη χρηστή και αρεστή στο Θεό πολιτεία και δεν παραδέχονται τα ορθά και θεοφιλή δόγματα, δεν χρειάζεται να τους μισούμε, αλλά μάλλον να τους ελεούμε σαν ανάπηρους ως προς τη διάκριση και τυφλούς ως προς την καρδιά και τη διάνοια. Διότι εφ’ όσον δέχθηκαν το κακό για καλό, χάνονται από την αγνοία […]

Μόνα τα αποκτήματα της ψυχής είναι ασφαλή και απαραβίαστα Και είναι αυτά, η ενάρετη και αρεστή στο Θεό διαγωγή, καθώς και η γνώση και η πράξη των αγαθών έργων. Διότι ο πλούτος είναι τυφλός οδηγός και σύμβουλος ανόητος και καταστρέφει την «αναίσθητων» ψυχήν, σ’ αυτόν που κάνει κακή και μαλθακή χρήση του πλούτου.

Εάν έχεις αμφιβολία, ότι η κάθε μία πράξη παρακολουθείται αφ’ υψηλού από τον Θεό, εξέτασε (τον εαυτό σου) και θα δεις, ότι συ, που είσαι άνθρωπος και χώμα, μπορείς να εξετάζεις και να εννοείς ταυτοχρόνως πολλά και διάφορα θέματα. Πόσον μάλλον ο Θεός, που τα βλέπει όλα σαν σπυρί σιναπιού. Αυτός που τα πάντα ζωογονεί […]

Όσοι δεν βλέπουν (ότι αυτό είναι) το (αληθινό) συμφέρον τους, αν και γνωρίζουν το αγαθό, είναι ψυχικά τυφλοί και έχει γίνει τελείως αναίσθητη μέσα τους η διάκριση (μεταξύ καλού και κακού). Ώστε δεν πρέπει να προσέχομε τη νοοτροπία τους κι αυτό για να μην περιπέσομε κατ’ ανάγκην κι εμείς, απρονόητα, στα ίδια, σαν τυφλοί (για […]