του κ. Κωνσταντίνου Παπαχριστοδούλου, Προέδρου του Δ.Σ. της Π.Ε.Γ
Η «Νέα Εποχή». Το Οικοδόμημα, οι Βασικές αρχές, Προβληματική
«Νέα Εποχή», «New Age», «Εποχή του Υδροχόου». Πρόκειται για ορολογίες που χαρακτηρίζουν την εποχή μας. Πολλές φορές όταν μιλάμε για τη «Νέα Εποχή» υπάρχει η εντύπωση ότι αποτελεί μια συγκεκριμένη οργάνωση, με αρχηγό, μέλη και καθορισμένη διδασκαλία. Αυτό δεν είναι αληθές. Πρόκειται για ένα κίνημα, μια τάση, ένα ρεύμα. Ακόμα και «μόδα» θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε αυτό το φαινόμενο, που σαν «τσουνάμι» έχει κατακλύσει τις δυτικές κοινωνίες και απειλεί το ευρωπαϊκό οικοδόμημα αξιών. Ένα οικοδόμημα που στηρίζεται στο αρχαίο Ελληνικό ιδεώδες και στις αξίες και τα διδάγματα του Χριστιανισμού.
Οι βασικές αρχές της «Νέας Εποχής» είναι απολύτως ξένες προς το Χριστιανισμό και την Ορθόδοξη πίστη ειδικότερα. Έχουμε να κάνουμε με νέα κοσμολογία, νέα ανθρωπολογία, νέα θεολογία και νέα αντίληψη περί ηθικής.
Ως κοσμοθεωρία απαντάται σε εξωχριστιανικές θρησκείες. Σύμφωνα μ’ αυτήν, η ανθρωπότητα περνάει από συνεχή εναλλαγή ορισμένων εποχών και δεν ακολουθεί οριζόντια τροχιά.
Ο μοντέρνος όρος «New Age» είναι παρμένος από την αστρολογία. Οι αστρολόγοι ισχυρίζονται ότι ο ήλιος μας και η οικογένεια των πλανητών του, «περιστρέφονται γύρω από ένα κεντρικό ήλιο, ο οποίος βρίσκεται εκατομμύρια μίλια μακριά και ότι απαιτείται περίπου μια περίοδος γύρω στα 26.000 χρόνια για να κάνει μία περιστροφή. Αυτή η τροχιά καλείται Ζωδιακός κύκλος και διαιρείται σε 12 ζώδια» .
Για να περάσει το ηλιακό σύστημα ένα από τα ζώδια αυτά χρειάζεται κάτι παραπάνω από 2.100 χρόνια. Αυτός ο χρόνος λογίζεται ως μία «Κοσμική Εποχή» ή «Διανομή».
Οι πιστοί της «Νέας Εποχής» ισχυρίζονται ότι κατά την εποχή της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ο ήλιος μπήκε στο ζώδιο των ιχθύων και άρχισε η «Εποχή των Ιχθύων». Ήταν η εποχή που έζησε ο Χριστός, η εποχή του Χριστιανισμού. Γι’ αυτό και το σύμβολο του Χριστού ήταν ο ιχθύς.
Η «Εποχή των Ιχθύων» λογίζεται από τους οπαδούς της New Age σαν εποχή περιορισμού και στενότητας. Σ’ αυτήν δήθεν, κυριαρχούσαν οι εντολές, ο έλεγχος των ιερέων, η δίωξη των ελεύθερα σκεπτομένων ανθρώπων, η εποχή των πολέμων, της αποικιοκρατίας, της καταστροφής της φύσης. Αυτή λοιπόν η εποχή, κατ’ αυτούς, τελειώνει και αρχίζει η «Νέα Εποχή», η «Εποχή του Υδροχόου»!
Βασική αρχή στη διδασκαλία της «Νέας Εποχής» είναι η «ολιστική» θεώρηση του κόσμου. Δηλαδή, ότι τα πάντα αποτελούν «εκροές» και εκφάνσεις μιας απρόσωπης θείας ουσίας, μιας «υπερσυμπαντικής συνειδητότητας». Οι άνθρωποι αποτελούμε πεσμένα κομμάτια αυτής της θείας ουσίας, ενώ η βασική προσπάθεια των όντων πρέπει να κατατείνει στην επιστροφή στον ωκεανό της «θείας» αυτής ουσίας. Αποτέλεσμα αυτής της διδασκαλίας η θεωρία του «Κάρμα» και της μετενσάρκωσης, της ανακύκλησης των εποχών και της έλευσης διαφόρων «φωτισμένων όντων» που θα μας οδηγήσουν στην εξέλιξη.
Στο κέντρο αυτής της θεωρίας βρίσκεται η διδασκαλία για την έλευση του νέου Μεσσία. Κάθε εποχή έχει το Μεσσία της. Η Εποχή των ιχθύων είχε Μεσσία τον Ιησού Χριστό. Η εποχή του Υδροχόου…; Εδώ περιπλέκονται τα πράγματα αφού η «Νέα Εποχή» έχει μία εντελώς διαφορετική αντίληψη περί του τι είναι Μεσσίας απ’ αυτή που έχει ο χριστιανισμός.
Για τη «Νέα Εποχή», ο Ιησούς Χριστός δεν αποτελεί το μοναδικό και ανεπανάληπτο πρόσωπο, τον Υιό του Θεού, ο οποίος σαρκώθηκε και έδρασε σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο με σκοπό τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους και τη δυνατότητα της θέωσης του ανθρώπου. Αυτή είναι η περί Χριστού διδασκαλία της Εκκλησίας.
Ο Μεσσίας της «Νέας Εποχής» η «Αβατάρ» όπως συνηθίζεται να λέγεται, είναι ένα πρόσωπο το οποίο «ενσαρκώνει» μία «κατάσταση χριστού», την λεγόμενη «χριστική κατάσταση». Η κίνηση της «θεοσοφίας» υπογραμμίζει ότι κάθε φορά που οι καιροί ωριμάζουν και η επίκληση των μαζών γίνεται διαπεραστική, έρχεται ένας Αβατάρ-Χριστός. Η έλευση του Χριστού του Υδροχόου αποτελεί κατά την κίνηση «ένα πνευματικό γεγονός», που θα φέρει «μεγάλες αλλαγές ή αποκαταστάσεις» και θα εγκαινιάσει ένα «καινούριο πολιτισμό»
Πολλές φορές ο Χριστός τοποθετείται στο ίδιο επίπεδο με τους: Σωκράτη, Βούδα, Κομφούκιο, Κρίσνα, αλλά και νεότερους όπως: Σάτυα Σάι Μπάμπα, Μουν, Σατυανάντα, αλλά και έλληνες όπως ο Διονύσης Δώριζας, που πίστευε ότι είναι ο Χριστός της «Νέας Εποχής». Όλοι αυτοί, μαζί και ο Χριστός, σύμφωνα με τη «Νέα Εποχή», αποτελούν τους «Μεγάλους Μύστες» της ανθρωπότητας. «Φωτισμένους» δηλαδή που «θυσίασαν» την απορρόφησή τους από τον «άπειρο θεϊκό ωκεανό», για να παραμείνουν στη γη και να καθοδηγήσουν τους ανθρώπους.
Στο σημείο αυτό χρειάζεται να γίνει αναφορά στη δεύτερη βασική διδασκαλία της «Νέας Εποχής» που αφορά στο «Κάρμα» και τη Μετενσάρκωση. Σύμφωνα μ’ αυτήν, ένα όν, μετά τον βιολογικό του θάνατο επα¬νέρχεται και πάλι στη ζωή με ένα νέο σώμα. Έτσι η ψυχή υπόκειται σε ατελείωτο κύκλο γεννήσεων και θανάτων, που επαναλαμβάνονται σαν συνεχής βασανισμός (Samsara). Από αυτό το βασανισμό υπόσχεται να ελευθερώσει τον άνθρωπο ο Γκουρού-Μεσσίας και η οργάνωση με τις τεχνικές της.
Η δύναμη που κρατάει τον άνθρωπο αιχμάλωτο στη Samsara, είναι ο νόμος του «Κάρμα». Σύμφωνα με αυτή τη διδασκαλία, κάθε καλή ή κακή πράξη έχει επακόλουθα που ενεργούν και πέρα από αυτή τη ζωή. Όλες οι συσσωρεύσεις του «Κάρμα», από προηγούμενες ζωές, είναι εκείνες που προσδιορίζουν τη ζωή του ανθρώπου στη γη, την οποία πρέπει να ζήσει, προκειμένου να πληρώσει το «Κάρμα» του. Η λέξη προέρχεται από τη ρίζα «Κρι», που σημαίνει «ενεργώ», «πράττω». Σημαίνει κυρίως την ενέργεια. Τα ανθρώπινα προβλήματα και τα βάσανα οφείλονται ακριβώς στο νόμο του «Κάρμα», που αναγκάζει τον άνθρωπο να ξαναέρχεται στη ζωή προκειμένου να ξεπληρώσει τη συσσωρευμένη ενέργεια, από την προηγούμενη ζωή. Σύμφωνα με ένα περιοδικό αυτού του χώρου: «Υπάρχει ο πόνος, η δυαδικότητα, η επαναγέννηση, το κάρμα. Δηλαδή με λίγα λόγια υπάρχουν τα ανθρώπινα προβλήματα και τα βάσανα». Έτσι λοιπόν, ο κακός άνθρωπος δεν είναι στην ουσία κακός, αλλά πρέπει να εκπληρώσει το «Κάρμα» του. Ο άδικος το ίδιο, το ίδιο ο τύραννος και ο εγκληματίας· αλλά και ο φτωχός και ο καταπιεσμένος. Απλώς, σε προηγούμενη ζωή ήταν κακοί, προκαλούσαν αδικίες τις οποίες και πληρώνουν στην παρούσα ζωή.
Πάνω σ’ αυτές τις βασικές αρχές στηρίχθηκε το οικοδόμημα της «Νέας Εποχής» όπως αυτό αναπτύχθηκε κατά τη δεκαετία του ’90. Ένα Βουδιστικό, ανατολικής και «Θεοσοφικής» προέλευσης θεωρητικό κατασκεύασμα, προσαρμοσμένο κατάλληλα στη νοοτροπία του δυτικού ανθρώπου. Έτσι αναπτύχθηκε ένα κύμα Γκουρουϊστικών, αποκρυφιστικών και νεογνωστικών ομάδων, που κατέκλυσαν το δυτικό κόσμο προσπαθώντας να υποτάξουν τον κενό από πνευματική εμπειρία, σύγχρονο άνθρωπο. Η εισβολή ήταν εντυπωσιακή και τα θύματα τόσα πολλά, ώστε κάποιες κυβερνήσεις, αλλά και η Ευρωπαϊκή Ένωση, ανησύχησαν μελέτησαν το φαινόμενο και έλαβαν μέτρα. Έτσι, έχουμε σήμερα εκθέσεις που ονομάζουν επίσημα τις ομάδες αυτές «καταστροφικές λατρείες», «destructive cults» ή «θρησκείες της νεότητας», διότι τα περισσότερα θύματα είναι νεαρά στην ηλικία.
Η κατάσταση είναι σήμερα όμως αρκετά διαφορετική και ιδιαιτέρως ανησυχητική. Η «Νέα Εποχή» σαν γιγάντια ομπρέλα καλύπτει ένα τεράστιο πλήθος τάσεων, ομάδων, θεωριών, πρακτικών, θρησκευτικών και μη «σεκτών». Ένα τεράστιο δίκτυο που εκτείνεται από τις «εναλλακτικές θεραπείες» μέχρι το Σατανισμό. Η κατάσταση αποτελεί μια πραγματική σύγχρονη Βαβέλ. Η σύγχυση είναι πολλές φορές τόσο μεγάλη και οι τεχνικές αλλοίωσης του χριστιανικού φρονήματος τόσο λεπτά καλυμμένες ώστε δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο να παρασύρονται σε επικίνδυνες ατραπούς ακόμα και άνθρωποι της Εκκλησίας.
Θα προσπαθήσουμε να παραθέσουμε επιγραμματικά τις περισσότερες σύγχρονες εκφάνσεις της «Νέας Εποχής» προκειμένου να γίνει αντιληπτό το μέγεθος του προβλήματος και οι απειλές που δέχονται τα παιδιά μας αλλά και οι γονείς από αυτό που πολύ εύστοχα ονόμαζε ο π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος «πλάνη του όφεως»
Γκουρουϊσμός.
Ένας μεγάλος αριθμός οργανώσεων «σεκτών» έχει να κάνει με βουδιστικές-ινδουιστικές διδασκαλίες. Πρόκειται για τις ομάδες που είναι γνωστές ως Γκουρουϊστικές από τον αρχηγό τους, που προσφωνείται Γκουρού. Πρόκειται για το δάσκαλο της οργάνωσης αυτόν που «σημαίνει φως, φώτιση, ακτινοβολία, αυτόν που διαλύει το σκοτά¬δι». Συνήθως πρόκειται για ένα πρόσωπο που απαιτεί απόλυτη και τυφλή υπακοή από τα μέλη της οργάνωσης. Ουσιαστικά ο ίδιος αποτελεί το κέντρο αναφοράς κάθε οπαδού-θύματος. Εδώ, αυτός που σώζει τον άνθρωπο δεν είναι ο Θεός αλλά ο Γκουρού. Σύμφωνα με την Γκουρού-Γκίτα ο Γκουρού «είναι η ανώτατη θεότης. Τίποτα δεν υπάρχει ανώτερο από αυτόν… Αν ο Σίβα οργιστεί, θα σε σώσει ο Γκουρού, αλλά αν οργιστεί ο Γκουρού κανένας δε θα σε σώσει… ο γκουρού είναι στην πράξη ολόκληρο το σύμπαν». Αποτέλεσμα αυτής της πίστης είναι η λατρεία του Γκουρού. Υπάρχουν ομάδες που τα μέλη τους πίνουν ακόμα και το νερό με το οποίο ο Γκουρού έπλυνε τα πόδια του θεωρώντας το αγιασμένο. Οι ομάδες αυτές συνήθως λειτουργούν σε κοινόβια όπου τα μέλη υποβάλλονται σε εξαντλητικές τεχνικές και σε εξοντωτική εργασία ώστε να νεκρώσουν τη σκέψη και να μην συσσωρεύουν «Κάρμα», που θα χρειαστεί να ξεπληρώσουν σε επόμενη ζωή. Πρόκειται για την απόλυτη εξαφάνιση της προσωπικότητας του ανθρώπου.
Αποκρυφισμός.
Κάτω από την ομπρέλα του Αποκρυφισμού βρίσκεται ένα πλήθος ομάδων, κινήσεων και τάσεων. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη ίσως απειλή σε σχέση με άλλες, κυρίως όσον αφορά τα παιδιά. Οι διδασκαλίες του Αποκρυφισμού είναι διάχυτες σήμερα σε κάθε είδους έντυπο, στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο και το χειρότερο στα παιδικά βιβλία και παιχνίδια. Αποκρυφισμός σημαίνει τη μυστική, την απόκρυφη γνώση. Αυτή που μπορεί να αποκτήσει κανείς μετά από ειδική μύηση. Ο όρος δικαιολογείται από διπλή άποψη. Τόσο σχετικά με το αντικείμενο της διδασκαλίας (απόκρυφες δυνάμεις) όσο και με το γεγονός ότι η διδασκαλία τηρείται μυστική. Οι κυριότερες εκφράσεις του Αποκρυφισμού είναι η «Θεοσοφία», ο Πνευματισμός, η Παραψυχολογία, η Μαγεία, η Αστρολογία, ο Σαμανισμός, η Καββάλα (Καμπαλά), ο Σατανισμός και γενικά κάθε παραφυσική ενασχόληση. Θα ήταν ατελέσφορο να αναφερθούμε αναλυτικά σε κάθε έναν από αυτούς τους κλάδους του Αποκρυφισμού. Μπορούμε όμως να σταχυολογήσουμε μερικά παραδείγματα παρμένα από το περιεχόμενο παιδικών ταινιών και παιχνιδιών.
Τα παιδιά και η «Νέα Εποχή».
Η «Νέα Εποχή» πολιορκεί άμεσα και με πολλούς τρόπους το παιδί. Από τη βρεφική κιόλας ηλικία η εύπλαστη παιδική ψυχή δέχεται πλήθος εικόνων και μηνυμάτων με τη θεματολογία και τις διδασκαλίες της «Νέας Εποχής».
Θα σταχυολογήσουμε μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα ώστε να παρουσιάσουμε, κατά το δυνατόν στους γονείς, το μέγεθος του προβλήματος.
Χάρι Πότερ ή η πλέον αριστοτεχνική αλλά και βίαιη εισβολή του αποκρυφισμού και της μαγείας στον κόσμο του παιδιού.
Το πρόβλημα δεν χρειάζεται συστάσεις. Αποτελεί από μόνο του ένα φαινόμενο παγκόσμιας εκδοτικής και κινηματογραφικής «επιτυχίας». Πρόκειται για ένα ελκυστικό μυθιστόρημα με πρωταγωνιστές-ήρωες παιδιά, με ενδιαφέρουσα πλοκή και αρκετή δράση και χιούμορ. Το θέμα δεν θα μας απασχολούσε αν οι πρωτοφανείς για τα χρονικά της διαφήμισης και του marketing χειρισμοί δεν είχαν εξαντλήσει κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσον προκειμένου να το προβάλουν και να το καταστήσουν «Νο1» στις επιλογές των μικρών καταναλωτών, με αποτέλεσμα οι προεκτάσεις του και τα παρελκόμενά του να αποτελέσουν πραγματικό κίνδυνο για τα παιδιά. Κι αν η «Ποτερομανία» δεν είχε χτυπήσει ακόμα και επίσημους φορείς.
Το Νοέμβριο του 2001 προβλήθηκε στη χώρα μας η πρώτη ταινία της σειράς. Ενόψει των Χριστουγέννων ολόκληρες τάξεις Δημοτικών, Γυμνασίων και Λυκείων, ακόμα και ολόκληρα σχολεία στην Αθήνα, συνοδευόμενα από δασκάλους και καθηγητές επισκέφθηκαν τους κινηματογράφους και μάλιστα μετά από σχετικό έγγραφο του Υπουργείου Παιδείας. Αργότερα ακολούθησαν και τα επόμενα βιβλία και οι επόμενες ταινίες. Η χρήση «κυνικού marketing» (όπως το απεκάλεσαν ειδήμονες του χώρου) είχε σαν αποτέλεσμα την τεράστια «επιτυχία», διανθισμένη συχνά από υστερικές εκδηλώσεις των οπαδών. Στο σημείο αυτό παραθέτουμε τα συμπεράσματα διεξοδικής έρευνας που διεξήχθη στα πλαίσια της Π. Ε. Γ. σχετικά με το φαινόμενο «Χάρι Πότερ»:
«Πόσο κατάλληλα μπορεί να είναι βιβλία που έχουν τα εξής προβλήματα;
1. Εξοικειώνουν με το κακό, τη μαγεία, τον αποκρυφισμό, τη δαιμονολογία.
2. Καλλιεργούν το φόβο.
3. Καλλιεργούν αρνητικά συναισθήματα.
4. Περιέχουν αντιπαιδαγωγικά μηνύματα.
5. Διαμορφώνουν ρατσιστική συνείδηση.
Να θυμίσουμε ότι σε πολλά σημεία των βιβλίων, οι ήρωες μαθαίνουν και εκτελούν ξόρκια, φτιάχνουν φίλτρα, κάνουν επικλήσεις, μαθαίνουν να χρησιμοποιούν φράσεις για «καλό» ή «κακό» σκοπό, ανυψώνουν αντικείμενα, επικοινωνούν με νεκρούς, διδάσκονται αστρολογία, μαντεία, κατάρες με τις οποίες μπορούν να εξουσιάσουν, να βασανίσουν ή και να φονεύσουν. Τα αποκρυφιστικά και σατανιστικά σύμβολα και στοιχεία είναι πολυάριθμα, το ίδιο και οι σκηνές που προκαλούν τρόμο φρίκη και αηδία. Με ύπουλο τρόπο τα μικρά παιδιά διδάσκονται ότι υπάρχει «καλή» και «κακή» μαγεία και ο καθένας είναι ελεύθερος να διαλέξει.
Αντί άλλης κριτικής θα παραθέσουμε μερικά σχόλια αναγνωστών των βιβλίων, μικρής ηλικίας, όπως είναι φυσικό, που κυκλοφορούσαν στο διαδίκτυο την περίοδο εκείνη:
Βασίλης Χ., 14 ετών: «…έχω διαβάσει όλα τα βιβλία του Χάρι Πότερ σε λιγότερο από 3 μήνες. Θέλω να σας ομολογήσω ότι θα έκανα τα πάντα για να ζήσω έστω και μία μέρα στον κόσμο των μάγων. Δεν με επηρεάζει μόνο το γεγονός ότι θα χρησιμοποιήσω μαγεία αλλά και το ότι ο τρόπος των μάγων είναι πιο απλός, ωραίος και καλός».
Ευτυχία Μ., 11 ετών: «Αγαπητέ Χάρι Πότερ, Ζω τόσο πολύ στον κόσμο της μαγείας, στον κόσμο σας δηλαδή που η μαμά μου τα βράδια μου κρύβει το βιβλίο για να πέσω για ύπνο. Μόνο που λυπάμαι τόσο πολύ που δεν μπορώ κι εγώ να κάνω μαγικά σαν και σένα».
Κωνσταντίνα Θ., 12 ετών: «Είσαι ένα φαινόμενο! όχι καιρικό αλλά μαγικό! Θα ήθελα πολύ να μού μάθεις το ξόρκι της κλήτευσης, που τόσο καλά ξέρεις, Ίσως μου φανεί χρήσιμο. Θέλω ακόμα μερικά ιδιαίτερα μαθήματα για την «Κατάρα Αβάντα Καντάβρα» Εύχομαι να είναι αποτελεσματική για να εξοντώσω τον κ. Γεωγραφίας και την κ. Γυμναστικής. Τους μισώ, όπως εσύ τον κ. Σνέιπ».
Νομίζουμε ότι οι αθώες, κατά τα άλλα επιστολές των μικρών παιδιών είναι αποκαλυπτικές. Οι εκδόσεις «Ψυχογιός» μας αναφέρουν ότι τα γράμματα των παιδιών μόνο κατά το έτος 2000 ξεπέρασαν τα 7.500.
Ειδικοί ερευνητές, σε διεθνές επίπεδο, υπογραμμίζουν ότι το περιεχόμενο των βιβλίων της Ρόουλινκ δεν αποτελεί ένα παραδοσιακό παιδικό ανάγνωσμα, αλλά περιέχουν ακριβή αναφορά σε αποκρυφιστικές διαδικασίες και πρακτικές με βάση ένα «σύγχρονο» τρόπο αναφοράς που προβάλλει τη μαγεία σαν μία αποδεκτή και επιβραβευμένη στάση ζωής. Η εντυπωσιακή δε αποδοχή των βιβλίων αυτών από τα παιδιά, οφείλεται προφανώς στο ισχυρότατο δίκτυο προώθησης της αποκρυφιστικής θεματολογίας, που είναι έργο της «Νέας Εποχής» του Υδροχόου. Αρκεί να πούμε ότι στο μηχανισμό προώθησης συμμετέχουν επιχειρηματικοί κολοσσοί όπως: η Coca Cola, η Lego, η Marks & Spenser και η Hewlett Packard.
Παιδικά παιχνίδια.
Η «Νέα Εποχή» δε θα μπορούσε να αφήσει ανέγγιχτο και το πιο αθώο μέσο επικοινωνίας με το παιδί, το παιχνίδι. Εδώ μπορούμε να πούμε χωρίς ενδοιασμούς ότι η εποχή της αθωότητας έχει παρέλθει οριστικά. Οι κούκλες έχουν δώσει τη θέση τους σε ομοιώματα ηρώων από τις ταινίες Χάρι Πότερ. Τα αρκουδάκια αντικαθίστανται από τα αμφιλεγόμενα «Πόκεμον». Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια βρίθουν δαιμονικών οντοτήτων, ωμής βίας, αποκρυφιστικών συμβόλων, και μαγικών πρακτικών. Και τα πλέον αθώα περιοδικά όπως το γνωστό «Μίκυ Μάους», διαθέτουν πλέον στήλη Αστρολογίας.
Οι παιδικές εκπομπές κυρίως αυτές, που απευθύνονται σε μεγάλα παιδιά και εφήβους προσπαθούν συστηματικά να προβάλουν τις αρχές της «Νέας Εποχής», και να δημιουργήσουν κυρίως εξοικείωση με το δαιμονικό, την ασχήμια και τη βία. Με όλα αυτά, δεν ηχεί πλέον παράξενα στ’ αυτιά μας η «δήλωση» ενός 10χρονου παιδιού το οποίο, στις πατρικές συμβουλές ενός ειδικού συνεργάτη απάντησε: «Δεν ξέρω τι μου λέτε, αλλά εμένα μου αρέσουν οι σατανιστες» . Αυτό μετά την τραγική έκκληση της μητέρας του για βοήθεια: «Σας παρακαλώ, είπε η μητέρα, πέστε κάτι στο γιο μου. Του αρέσει να διαβάζει βιβλία με μάγους, παραμελεί τα μαθήματά του και ζητάει επίμονα να του αγοράσουμε τα βιβλία του Χάρι Πότερ». Το γεγονός είναι πραγματικό. Η κατάσταση είναι πλέον ανεξέλεγκτη. Θα προσπαθήσουμε να επικεντρωθούμε σε μερικές χαρακτηριστικές περιπτώσεις ώστε να καταδείξουμε το μέγεθος του προβλήματος.
Επιτραπέζιο παιδικό παιχνίδι, που προσφέρεται σε κουτί με σχήμα φέρετρου, καλεί τα παιδιά να παίξουν πάνω σε χαρτόνι που απεικονίζει ένα νεκροταφείο με σπασμένα μνήματα. Οι μικροί παίκτες υποδύονται ρόλους όπως… το φάντασμα Χελίν, το βαμπίρ Μπάροθι… τη μάγισσα Σαντρέν, τον λυκάνθρωπο Τζιβαουντίν, τη μούμια Κονρού κ.λπ. Νικητής είναι όποιος φτάσει πρώτος στο κέντρο του νεκροταφείου όπου είναι γραμμένη η λέξη «Εφιάλτης». Στο παιχνίδι οι παίκτες κερδίζουν κάρτες με συνθήματα όπως: «Γίνε ανελέητος», «Κάνε ό,τι θες για να τρομάξεις κάποιον», «όταν δεις πανσέληνο ούρλιαξε», «Τους ηλίθιους τους κάνω ότι θέλω». Τώρα ρίξε το ζάρι γρήγορα, γιατί θα σου σπάσω τα μούτρα, παλιοσκουλίκι». Το μόνο σχόλιο που μπορούμε να κάνουμε είναι ότι το συγκεκριμένο παιχνίδι αποτελεί εισαγωγή στο σατανισμό. Τα συνθήματα δε που ακούγονται αποτελούν βασικές αρχές του σατανισμού!
Ο κόσμος του ηλεκτρονικού παιχνιδιού, ιδιαίτερα ελκυστικός και ευρύτατα διαδεδομένος μεταξύ των παιδιών, αποτελεί σίγουρα μία πύλη για την εισαγωγή στον αποκρυφισμό, τη μαγεία και το σατανισμό. Η ολοένα αυξανόμενη και απόλυτα ρεαλιστική εικονοπλασία, τα εξαιρετικής πλοκής σενάρια φαντασίας και κυρίως η ελεύθερη πρόσβαση όλων των παιδιών στο χώρο αυτό δημιουργούν ένα εκρηκτικό μίγμα. Θα αναφερθούμε σε πολύ χαρακτηριστικά παιχνίδια και στο περιεχόμενο τους.
α) «Ο Μύθος της Ζέλντα». Ξεκίνησε το 1986 και αριθμεί 10 τίτλους παιχνιδιών εκ των οποίων οι 5 πρώτοι, που δεν βρίσκονται στην κυκλοφορία, πούλησαν περισσότερα από 26.500.000 αντίτυπα. Από τα πρώτα παιχνίδια που περιλαμβάνουν αποκρυφιστικά σύμβολα.
β) «Primal» (Πρωτόγονος). Για το παιχνίδι αυτό θα αφήσουμε να μιλήσει η διαφήμισή του: «Η Τζεν και ο Σκρι πρέπει να σώσουν τον κόσμο Ομπλίβιον. Πορευθείτε μαζί τους στα τέσσερα δαιμονικά βασίλεια για να επαναφέρετε την τάξη στο Σύμπαν. Έχοντας τη δυνατότητα να βιώσετε τέσσερις δαιμονικές μορφές και να εξερευνήσετε τέσσερα δαιμονικά βασίλεια, το Primal είναι ο ιδανικός τρόπος να ανακαλύψετε τη σκοτεινή πλευρά σας». Εδώ πλέον μιλάμε για ταύτιση με τους δαίμονες και για πλήρη εξοικείωση με παραστάσεις και φρασεολογία δαιμονική.
γ) «Παιχνίδια Ρόλων. R.P.G. (Role Playing Games). Πρόκειται για παιχνίδια όπου τα παιδιά ταυτίζονται με φανταστικούς ρόλους και παίζουν ομαδικά πάνω σε ένα σενάριο. Το περιεχόμενο βέβαια δεν είναι καθόλου αθώο. Αυτό που πρέπει να ανησυχήσει τους γονείς είναι η εξάρτηση από το παιχνίδι και τους ρόλους που το παιδί υποδύεται. Παιδιά που έχουν απορροφηθεί σε ένα τέτοιο παιχνίδι παρουσιάζουν αντιδράσεις και συμπεριφορά όμοια με άτομα εγκλωβισμένα στις «σέκτες» και τις «καταστροφικές λατρείες». Οι χριστιανοί γονείς οφείλουν να ξέρουν ότι αυτό το φαινομενικά αθώο παιχνίδι περιέχει σε μεγάλο βαθμό θέματα όπως: 1. Μαγεία, δαιμονολογία, θεούς ημίθεους, 2. Οι παίκτες αναλαμβάνουν ρόλους κλεφτών, δολοφόνων, μάγων, πολεμιστών, κληρικών και θαυματοποιών, 3. Στα πλαίσια του παιχνιδιού οι παίκτες ακρωτηριάζονται, απαγάγονται, δολοφονούνται και προσφέρονται ως ανθρωποθυσίες για να κατευνάσουν τον ανάλογο θεό στον οποίο ο παίκτης δολοφόνος έχει ορκιστεί υποταγή. 4. Οι παίκτες εθίζονται στον αποκρυφισμό. Ας δούμε τη μαρτυρία ενός πρώην πρωταθλητή των R.P.G.: «…το βιβλίο οδηγιών τον παιχνιδιού ενθαρρύνει τους καλούς παίκτες να ψάξουν σε αποκρυφιστικές πηγές για πληροφορίες, με στόχο τη βελτίωση της απόδοσής τους στο παιχνίδι».
Παιδικά περιοδικά και αναγνώσματα.
Στις 23 Οκτωβρίου 2002, ένα νέο «παιδικό» περιοδικό είδε το φως της κυκλοφορίας. Το W.I.T.C.H. Περιοδικό που απευθύνεται κυρίως σε κορίτσια από 7 χρονών και άνω. Πρόκειται για ένα Comic με χαριτωμένες κατά τα άλλα ιστορίες. Ο τίτλος σημαίνει βέβαια «Μάγισσα» και αποτελεί τη μεταγλωττισμένη έκδοση ξενόγλωσσου πρωτοτύπου. Οι πρωταγωνίστριες είναι 5 των οποίων τα αρχικά των ονομάτων σχηματίζουν το W.I.T.C.H. και έχουν μαγικές δυνάμεις. Εκτός από το εικονογραφημένο ανάγνωσμα, τα παιδιά μας διδάσκονται στο ίδιο περιοδικό: Αριθμολογία (ή Αριθμοσοφία. Την απόκρυφη επιστήμη που προσδίδει μυστικιστικό συμβολισμό στους αριθμούς), Τεϊομαντεία (την «Καφεμαντεία» των Κινέζων), Αστρολογία, Αλχημεία (πυρ, αήρ, γη, ύδωρ), αποκρυφιστική χαρακτηρολογία και πολλά άλλα. Σας παρουσιάζουμε ενδεικτικά το περιεχόμενο μιας σελίδας.
«Τα κορίτσια ενώ διασκεδάζουν σ’ ένα σχολικό πάρτι το οποίο σημειωτέον, γίνεται με την ευκαιρία της παγανιστικής εορτής Halloween (Χαλοουγουΐν), η Συμπαντική/πλανητική ιεραρχία, των Ανειλημμένων Διδασκάλων (παραπέμπει στην Λεύκη αδελφότητα της Θεοσοφίας), προγραμματίζει το μέλλον τους. Σε άλλες σελίδες προβάλλονται δαίμονες και άρχοντες δαιμονίων».
Πρόσφατα, πριν τις γιορτές των Χριστουγέννων, κυκλοφόρησε από πολύ γνωστό εκδοτικό οίκο που ασχολείται με το εκπαιδευτικό βιβλίο, ένα φρικτό ανάγνωσμα. Η «Μαγολογία»! Πρόκειται για μία πολυτελέστατη έκδοση, ιδιαίτερα ελκυστική στο μάτι, με χρώματα, σχέδια και γραφικά τρικ που απευθύνεται σε παιδιά. Ουσιαστικά αποτελεί ένα εγχειρίδιο εισαγωγής στη μαγεία και το σατανισμό. Εκπαιδεύει τον αναγνώστη σε κάθε είδους «μαγικά» τεχνάσματα (αστρολογία, μαγικά σύμβολα, φίλτρα, επικλήσεις, ξόρκια, φυλαχτά, μαντεία κ.ά.). Τα παρουσιάζει δε με τέτοιο τρόπο ώστε να μοιάζουν με παιδικό παιχνίδι. Εξάπτει στο έπακρο τη φαντασία του παιδιού και το εθίζει σε ένα κόσμο ονειρικό και αρκούντως επικίνδυνο. Στο βιβλίο γίνονται αναφορές σε γραπτά κείμενα του Anton Szandor LaVey, του «πάπα» του Νεοσατανισμού και της «Σατανιστικής Βίβλου» με πολύ έντεχνο και καλυμμένο τρόπο. Από ένα και μόνο μικρό, χαρακτηριστικό κείμενο μπορεί να καταλάβει κάθε καλοπροαίρετος άνθρωπος τι κινδύνους κρύβει για τα παιδιά αυτό το βιβλίο: «Για να κάνεις τα μαγικά σου, πρέπει πρώτα να καλέσεις για βοήθεια το κατάλληλο ξωτικό, πνεύμα ή τζίνι. Τα μαγικά λόγια, όπως και η χρήση μανδύα με συγκεκριμένο χρώμα, θυμιάματος με συγκεκριμένο άρωμα ή ραβδιού με συγκεκριμένο ξύλο, είναι στην ουσία το μέσο για να έρθεις σε επικοινωνία με το ξωτικό και να του ζητήσεις να εκτελέσει την εντολή σου» . Αλλού διαβάζουμε: «Ο επιμελής μαθητής μπορεί να βρει διάφορους τρόπους να χρησιμοποιήσει τις μαγικές του δυνάμεις για να εκδικηθεί ανθρώπους που νιώθει ότι τον έχουν βλάψει ή παρεξηγήσει». Αφού αναφέρει αυτό, παρακάτω αποκαλύπτει ότι αυτά τα μάγια είναι απαγορευμένα γιατί ανήκουν στη μαύρη μαγεία. Ο «νοών νοείτω». Κατά την άποψή μας η έκδοση και κυκλοφορία τέτοιων βιβλίων αποτελεί εγκληματική ενέργεια εις βάρος των παιδιών και αποτελεί απότοκο της «Ποτερομανίας», που έχει καταλάβει όλο τον πλανήτη. Βλέπουμε ότι σιγά-σιγά το παιχνίδι γίνεται πιο σκληρό και τα μηνύματα, που εκπέμπονται δεν είναι πια καλυμμένα αλλά ωμά και χτυπούν ακριβώς το στόχο τους. Την παιδική ψυχή.
Τηλεόραση και τηλεοπτικές εκπομπές.
Η Ελλάδα θεωρείται η χώρα που οι κάτοικοί της δαπανούν τον περισσότερο χρόνο σε παρακολούθηση τηλεοπτικών εκπομπών, από κάθε άλλη χώρα της Ευρώπης. Σαν όργανο επικοινωνίας και πληροφόρησης θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Επομένως οτιδήποτε προβάλλεται μπορεί να επηρεάσει άμεσα μεγάλες μάζες πληθυσμού. Ο χώρος της «Νέας Εποχής» δεν θα μπορούσε να μη χρησιμοποιήσει αυτό το δημοφιλές μέσον. Θα επικεντρωθούμε κυρίως στις παιδικές εκπομπές. Όπως προείπαμε, η εποχή της αθωότητας έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Αρκεί να κάνουμε μία σύγκριση των παιδικών εκπομπών της 10ετίας του ’80 με την σημερινή πραγματικότητα: ’80 (1. «Μάγια η Μέλισσα», 2. «Ο Παραμυθάς» με τον Νίκο Πιλάβιο, 3. «Φρουτοπία», 4. «Στρουμφάκια», 5. «Νιλς Χόλγκερσον», 6. «Χάιντι», 7. «Κάντυ Κάντυ», 8. «Ρόζ Πάνθηρας», 9. Sport Billy, 10. «Μπόλεκ και Λόλεκ», 11. «Τομ και Τζέρυ», 12. Looney Tunes κ.λπ.). Σήμερα τα παιδιά μας παρακολουθούν: 1. τα Pokemon και τα Digimon (τα μικρά ζωάκια Πόκεμον στην αρχή φαίνονται αθώα και μετά εξελίσσονται σε τέρατα. Είναι προικισμένα με υπερφυσικές και παραφυσικές δυνάμεις με αποτέλεσμα ο «κόσμος των Πόκεμον» να είναι σε μεγάλο βαθμό, όχι απλώς φανταστικός, αλλά αποκρυφιστικός), 2. το «Γιου-Γκι-Ο» (παιχνίδι με κάρτες και τηλεοπτικές σειρές στις οποίες εικονίζονται τέρατα, δαίμονες και αποκρυφιστικά σύμβολα. Πρόσφατα, μητέρα κατήγγειλε ότι στο Νηπιαγωγείο θεώρησαν καλό να προβάλουν σε βίντεο τις πιο πάνω σειρές με αποτέλεσμα το παιδί της να σταματήσει να ζωγραφίζει αθώα σχέδια και να ζωγραφίζει πλέον τέρατα). 3. Τις «Μάγισσες» (εκπομπή για μεγάλους τηλεθεατές με απροκάλυπτη παρουσίαση μαγικών τεχνικών, επικλήσεων, φίλτρων, παρουσία δαιμονικών μορφών και κάθε είδους αποκρυφιστικής και σατανιστικής πρακτικής). Και όλα αυτά σε ώρες υψηλότατης τηλεθέασης. Δεν θα αναφερθούμε σε πλήθος άλλων παιδικών εκπομπών που προβάλλουν διάφορους τερατόμορφους και σατανικούς ήρωες δημιουργώντας αυτό που ονομάζουμε εξοικείωση με τον τρόμο και την ασχήμια. Ούτε και το γεγονός ότι τέτοιοι «ήρωες» φιγουράρουν ως «στόλισμα» και αξεσουάρ πάνω σε πασχαλινές λαμπάδες.
Internet -Διαδύκτιο.
Το σπουδαίο αυτό εργαλείο πληροφόρησης μπορεί, όπως είναι φυσικό, να οδηγήσει τα παιδιά σε πολύ επικίνδυνες ατραπούς. Το Διαδύκτιο είναι γεμάτο με ιστοσελίδες που παραπέμπουν σε χιλιάδες «Νέοεποχήτικες» ομάδες, κινήσεις και σέκτες. Οι πλέον επικίνδυνες είναι αυτές που προπαγανδίζουν το σατανισμό και τη μαγεία. Έτσι, μπορεί κανείς να βρει σε ιστοσελίδα σατανιστικής ομάδας, υπό τον τίτλο «Νέα της Κόλασης», ποιοι είναι οι «Δέκα λόγοι για τους οποίους είναι πολύ θαυμάσιο να είσαι σατανιστής». Και βέβαια υπάρχει εκτενής ανάλυση για το πώς θα το πετύχεις. Σε άλλη σελίδα διαβάζουμε: «Συμμετέχετε για να προάγουμε τις μεθόδους και να γεννήσουμε ένα σατανικό έθνος με το να προχωρήσετε στις επίλεκτες δυνάμεις των πιστών οπαδών του σατανά… Έχει φτάσει η ώρα να συντρίψουμε τη Χριστιανική υποκρισία και να φέρουμε στο προσκήνιο την κυριαρχία του σατανά στη γη, να φέρουμε τους χριστιανούς γονατιστούς μπροστά μας, δηλαδή να τους υποτάξουμε και να τους κυριεύσουμε…» Η προσφορά μέσω του Internet εμπλουτίζεται ακόμη με πολλές «αγγελίες» για αναζητήσεις φίλων σατανιστών ή με την προβολή των προτιμήσεών τους σε θυσίες, ακρωτηριασμούς, κανιβαλισμό… μπάνιο σε αίμα κατσίκας και πώς να το πίνει κανείς σε ανθρώπινο κρανίο» . Εδώ έχουμε μία από τις πιο σκληρές πλευρές του Διαδυκτίου με απρόβλεπτες συνέπειες στον ευαίσθητο ψυχισμό του παιδιού και των εφήβων.
Μουσική
(Heavy metal, Black metal, Death metal).
Και μόνο οι λέξεις χαρακτηρίζουν το περιεχόμενο αυτής της κατ’ ευφημισμόν αποκαλούμενης μουσικής. Δυστυχώς, αρκετοί νέοι μέσα στην εφηβική τους αναζήτηση και αμφισβήτηση θεωρούν ότι η ενασχόληση με αυτό το είδος «μουσικής» αποτελεί ένα είδος επανάστασης και απελευθέρωσης από το κατεστημένο. Η ιδιαίτερη εμφάνιση που προκαλεί το ντύσιμο, τα μαλλιά, και οι ψυχεδελικές απόκοσμες φιγούρες που εικονίζονται πάνω στα μαύρα ρούχα δίνουν την εντύπωση ότι ο νεαρός οπαδός αυτής της νοοτροπίας βρίσκεται σε άλλο κόσμο ενίοτε όχι φυσιολογικό. Δεν είναι λίγες οι φορές που αυτού του είδους η ενασχόληση μπορεί να οδηγήσει ακόμα και στο σατανισμό, αφού η όλη ατμόσφαιρα, η εμφάνιση των συγκροτημάτων, το περιεχόμενο των τραγουδιών αλλά και η ομολογία των «μουσικών», παραπέμπουν σε αυτόν.
Διάσπαρτα παντού είναι και τα σατανιστικά σύμβολα: 1. Evil-sing (ο γνωστός χαιρετισμός διπλώνοντας τα μεσαία δάχτυλα με τον αντίχειρα και εκτείνοντας τα δυο ακριανά. Ο χαιρετισμός αυτός συναντάται σε όλα τα είδη της metal μουσικής και βέβαια ως σήμα κατατεθέν στο χώρο της thrash, death, black, gothic σκηνής. Προέρχεται από το χώρο του παγανισμού των Κελτών και αποτελεί ένα είδος ομολογίας προς το σατανά. 2. Ανεστραμμένη πεντάλφα, 3. ανάποδος Σταυρός, 4. Corpse-paint (Ειδικό μακιγιάζ για τις συναυλίες με άσπρο χρώμα που δίνει στα μέλη του συγκροτήματος την εμφάνιση πτώματος!). Απ’ όλα αυτά προκύπτει αβίαστα ένα ερώτημα: Ποια παιδαγωγική, ψυχική, και πολιτιστική ωφέλεια, μπορεί να έχει ένας νέος που ασχολείται, ενίοτε με πάθος με αυτού του είδους τη «μουσική». Αν η πραγματική μουσική, σε όλα τα είδη και τις εκφάνσεις της, κατατείνει στην ψυχική ανάταση και την πρόκληση ευφορίας και πλούσιων συναισθημάτων, η κατ’ ευφημισμόν metal μουσική οδηγεί τον άνθρωπο στην αποκτήνωση και στην απόλυτη διαστροφή.
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 47 ΑΠΡΙΛΙΟΣ ΙΟΥΝΙΟΣ 2007
http://www.impantokratoros.gr/goneis-paidia-nea-epoxh.el.aspx
Στην αρχή το πρόγραμμα επεκτάθηκε μόνο στις ενορίες γύρω από το Ναϊρόμπι κάθε Σάββατο και σταδιακά έφτασε μέχρι το όρος Κιλιμάντζαρο, χάρη στην πολυτάλαντη και δραστήρια πρεσβυτέρα του εκεί ιερέα μας.
Οι Ιεραποστολές, λοιπόν, καλούνται να διαδραματίσουν πρωτοποριακό ρόλο στην αντιμετώπιση των καταστάσεων αυτών, ιδιαίτερα στην Αφρική, και να μην περιμένουν τις διεφθαρμένες κυβερνήσεις, πού μόνο για τα δικά τους συμφέροντα ενδιαφέρονται.
