Απόστολος Ανδρέας ο πρωτόκλητος
Συγγραφέας: kantonopou στις 30 Νοεμβρίου, 2010
Ο πρωτόκλητος Απόστολος Ανδρέας καταγόταν από μία μικρή πόλη της περιοχής της Ιερουσαλήμ, ονομαζόμενη Βηθσαϊδά, η οποία ήταν πατρίδα και του Αποστόλου Πέτρου και του Αποστόλου Φιλίππου επίσης. Οι αδελφοί Ανδρέας και Πέτρος είχαν πατέρα τον Ιωνά, έναν πολύ καλλιεργημένο και έμπειρο ψαρά. Ο Πέτρος είχε επιλέξει τον έγγαμο βίο, και νυμφεύθηκε την κόρη του Αριστοδούλου, αδελφού του Αποστόλου Βαρνάβα, ο δε Ανδρέας προτίμησε την παρθενία.
Οι Απόστολοι, μετά την Ανάσταση του Κυρίου, έβαλαν κλήρο σχετικά με το που θα πήγαινε ο κάθε ένας από αυτούς να κηρύξει. Ο δε Ανδρέας έλαβε κλήρο να κηρύξει στην Βηθανία, την Θράκη, τα παράλια της Κων/λεως από το Βυζάντιο, την Καβάλα η οποία λέγεται και Νεάπολης. Στον κλήρο του έλαχε όλη γενικώς η Ελλάδα, δηλαδή η Μακεδονία, η Θεσσαλία και όλα τα μέρη από την Θεσσαλονίκη μέχρι τα Φάρσαλα, και μέχρι την Αχαϊα, όπου βρίσκεται και η παλαιά Πάτρα.
Εκεί, στην Πάτρα, θαυματούργησε επανειλημμένως, προσελκύοντας στην σωτήρια πίστη αμέτρητους ανθρώπούς, δια του κηρύγματος και των θαυμάτων. Οι νέοι Χριστιανοί έρχονταν και του έθεταν στα πόδια πολλά χρυσαφικά και δώρα, αλλά αυτός τους παρότρυνε να τα δώσουν στους ανθρώπους που έχουν ανάγκη, εκτός από ένα μικρό μέρος των χρημάτων, το οποίον πρότεινε να το διαθέσουν ώστε να κτίσουν ναό, και να δοξάζουν εκεί τον Θεό. Εντός ολίγου ο μεγαλοπρεπείς Ναός ήταν έτοιμος. Έρχονταν εκεί και ευχαριστούσαν – λάτρευαν τον Θεό. Εκεί ο ένδοξος Απόστολος κήρυττε, και εκεί χειροτόνησε τους κληρικούς της νεοσύστατης τοπικής Εκκλησίας.
Ηγεμόνας της πόλεως τότε ήταν ο ονομαζόμενος Αιγεάτης, του οποίου ένας δούλος ήταν παράλυτος, και γι’ αυτό περιφρονημένος. Όταν τον είδε ο Απόστολος, τον σπλαχνίσθηκε, και του λέγει. Εν ονόματι του Ιησού Χριστού που εγώ κηρύττω, γίνε υγιείς, και πορεύσου εν ειρήνη. Αμέσως ο πρώην παράλυτος πήγε στο παλάτι και διηγήθηκε το περιστατικό στην σύζυγο του Αιγεάτη, ονομαζόμενη Μαξιμίλλα. Μετά από καιρό, η Μαξιμίλλα αρρώστισε, και δαπανήθηκαν πολλά χρήματα για να γίνει καλά, αλλά κανείς γιατρός δεν μπόρεσε να την ιατρεύσει, με αποτέλεσμα ο Αιγεάτης να είναι πολύ απελπισμένος, μέχρι σημείου αυτοκτονίας. Τότε θυμήθηκαν τον Απόστολο κάποιοι, το είπαν στον Αιγεάτη, και αμέσως αυτός κάλεσε τον Απόστολο να μεταβεί προς συνάντηση του. Ο ένδοξος Ανδρέας, έθεσε τα χέρια του μετά από προσευχή στην ασθενή, και αμέσως η Μαξιμίλλα θεραπεύθηκε. Από την χαρά του ο Αιγεάτης προσέφερε πολλούς θησαυρούς στα πόδια του Αγίου, και γονατιστός παρακαλούσε να τα δεχθεί. Ο Απόστολος αρνήθηκε, Λέγοντας πως Ο Διδάσκαλος μας, μας είπε” «Δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δώτε». Εμείς δεν κάνουμε αυτά τα θαύματα με αμοιβή χρημάτων.
Μετά από λίγο καιρό, ο Αιγεάτης μετέβη στην Ρώμη για κάποιες υπηρεσιακές ανάγκες. Ο Στρατοκλής, ο αδελφός του Αιγεάτη, σοφός άνδρας και καταξιωμένος μαθηματικός, ήλθε στην Πάτρα για να επιτροπεύσει κατά την απουσία του αδελφού του. Είχε μαζί του ο Στρατοκλής έναν υπηρέτη, τον οποίον αγαπούσε πολύ. Αυτός δυστυχώς, κατά την εκεί παραμονή του, σεληνιάσθηκε, και υπόφερε τρομερά. Ο Στρατοκλής αγαπούσε τόσο πολύ τον δούλο Του, που έφτασε μέχρι του σημείου να κλαίει μαζί του! Όταν έμαθε η Μαξιμίλλα το γεγονός, κάλεσε τον ανδράδελφό της και του είπε. Είναι αδύνατον να γιατρευτεί ο δούλος σου, ό,τι και να κάνεις. Υπάρχει όμως εδώ στην πόλη μας ένας ξένος ιατρός, που θεραπεύει μόνο με έναν λόγο, χωρίς χρήματα. Όταν άκουσε αυτά ο Στρατοκλής, σοφός και πεπαιδευμένος καθώς ήταν, εξ Αθηνών καταγόμενος, προσκάλεσε τον Άγιο σπίτι του. Με την είσοδο του Αγίου στο σπίτι, αμέσως τα δαιμόνια εξαφανίστηκαν. Όταν είδαν το θαύμα ο Στρατοκλής και η Μαξιμίλλα, αμέσως ανεθεμάτησαν την αρχαία εκείνη πλάνη, έγιναν Χριστιανοί, και βαπτίσθηκαν από τον Απόστολο. Έκτοτε δεν έλειπαν από κοντά του.
Μετά ΑΠΌ λίγο καιρό, επέστρεψε ο Αιγεάτης από την Ρώμη, μα βρήκε αλλαγμένη την σύζυγό του. Στις επανειλημμένες ερωτήσεις του για την αλλαγή αυτή, η γυναίκα του φανέρωσε τελικά την αλήθεια. Ο ηγεμόνας είχε όμως δυστυχώς Περικυκλωθεί από πολλά δαιμόνια, και απ’ αυτά παρακινούμενος, συνέλαβε τον Απόστολο, και τον έριξε στην φυλακή. Σκεπτόταν μάλιστα με ποιον τρόπο να τον θανατώσει. Κατά τα μεσάνυκτα, ο Στρατοκλής και η Μαξιμίλλα επισκέφθηκαν τον Απόστολο στο δεσμωτήριο. Εκεί Παρακαλούσαν τον Άγιο Ανδρέα να τους δυναμώσει στην πίστη. Τους κατήχησε αρκετά ακόμη, και χειροτόνησε τον Στρατοκλή, επίσκοπο Παλαιών Πατρών, αποστέλλοντας τους εν ειρήνη.
Τυφλωμένος από τον θυμό του ο Ηγεμών, αποφάσισε τον Σταυρικό θάνατο, νομίζοντας πως όταν θα ακούσει την καταδίκη του ο Απόστολος, θα φοβηθεί, και θα μεταμεληθεί. Αυτή όμως η καταδίκη, ήταν για τον πρωτόκλητο Μαθητή του Κυρίου μας, ιδιαίτερη χαρά, τιμή και αγαλλίαση, αφού έτσι, θα γινόταν συγκοινωνός των Παθημάτων του Διδασκάλου του.
Οι στρατιώτες είχαν διαταγή να τον σταυρώσουν κατακέφαλα, δηλ. με το κεφάλι προς τα κάτω. Όταν έφθασαν στον τόπο και είδε ο Απόστολος Ανδρέας τον Σταυρό του, χάρηκε πολύ, και «ανέβηκε» στον Σταυρό, αφού πρώτα ευλόγησε τους παρευρισκόμενους χριστιανούς. Μετά την Σταύρωση, ο Στρατοκλής προσπάθησε να ξεκρεμάσει από τον Σταυρό τον Άγιο, αλλά ο Αιγεάτης έχοντας την εξουσία της πόλεως, δεν τον άφησε. Συγκεντρώθηκαν πολλοί Χριστιανοί που διαμαρτύρονταν, και ζητούσαν να κατεβάσουν τον Άγιο από τον Σταυρό, αλλά ο Άγιος Απόστολος που ζούσε ακόμη, προέτρεψε τους Χριστιανούς να μην επιμείνουν στο αίτημά τους αυτό, γιατί, και ήθελε, και ήταν ευχαριστημένος από αυτόν τον Σταυρικό Θάνατο! Όταν είδε την μεγάλη αναταραχή ο Αιγεάτης, προσπάθησε ο ίδιος να τον κατεβάσει, αλλά ούτε αυτόν άφησε ο Άγιος, παρά μόνον του είπε. Καλύτερα είναι να λύσεις τον εαυτό σου από τα δεσμά της απιστίας, παρά εμένα. Εγώ σε λίγο μεταβαίνω σε αιωνία ανάπαυση, ενώ εσύ αν δεν μετανοήσεις, σε λίγες ημέρες χάνεις και την πρόσκαιρη ζωή, και την αιώνια. Αυτά είπε ο Απόστολος του Θεού, και Παρέδωσε την ψυχή του στα χέρια του Κυρίου και αγαπημένου Διδασκάλου του.
Ο Αιγεάτης μην υποφέροντας την φωνή του λαού, και οδηγημένος από τα δαιμόνια, για τον άδικο θάνατο του Αποστόλου και ιατρού της πόλεως, ανέβηκε σε ψηλό γκρεμό, ονομαζόμενο, ΥΨΗΛΑ ΑΛΩΝΙΑ, έπεσε από εκεί, οπότε και διασκορπίστηκαν τα οστά του. Τότε ο Στρατοκλής και η Μαξιμίλλα κατέβασαν από το Σταυρό το Λείψανο του Αποστόλου Ανδρέα, τον άλειψαν με Μύρο, και τον ενταφίασαν σε τόπο επίσημο. Ο δε Στρατοκλής διαμοίρασε τα πλούτη του αδερφού του στους πτωχούς. Διετέλεσε πρώτος Επίσκοπος ΠΑΛΑΙΩΝ ΠΑΤΡΩΝ, μέχρι τέλος της ζωής του.
Το ίδιο έκανε και η Μαξιμίλλα. Έζησε δηλαδή και αυτή Θεοπρεπώς, μοίρασε τα πλούτη της στους έχοντες ανάγκη συμπολίτες της, και «απήλθεν εις τας αιωνίους Μονάς εν ειρήνη».
Το θαυματόβρυτο Ιερό Λείψανο του Αποστόλου, μεταφέρθηκε αργότερα στην Βασιλεύουσα των Πόλεων, και τέθηκε στον ναό των Αγίων Αποστόλων, μαζί με τα εκεί φυλασσόμενα Άγια Αποστολικά σκηνώματα. Η μνήμη του Πρωτοκλήτου Αποστόλου Ανδρέου τελείται την τριακοστή του Νοεμβρίου μηνός.
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.