Άνθρωπε άνθρωπε άλλαξε ζωή, φέρε την ανθρωπιά στον κόσμο και στη φύση
Συγγραφέας: kantonopou στις 16 Οκτωβρίου, 2008
Γράφει ο κ. Γεώργιος Λέφας, συνταξιούχος δάσκαλος
Το ανθρώπινο μυαλό μέσα στη μακροχρόνια αλληλεπίδραση με το φυσικό περιβάλλον για τον αγώνα της ζωής, έφτασε στη σημερινή απίστευτη εξέλιξη και ανάπτυξη.
Αναγκάστηκε ο άνθρωπος να κατασκευάζει εργαλεία με τα οποία επιδρούσε ενεργητικά στο φυσικό περιβάλλον και το τροποποιούσε όπως αυτόν βόλευε για να ικανοποιεί τις ανάγκες του. Έτσι κατόρθωσε ο αδύναμος και ανίσχυρος στην αρχή απέναντι στα στοιχεία της φύσεως ο άνθρωπος, αργότερα να γίνει μια εξουσιαστική δύναμη πάνω στον πλανήτη μας και στο διάστημα, που τρέμει και ο ίδιος μήπως δεν μπορέσει να τιθασεύσει αυτή τη δύναμη και επιφέρει ο ίδιος τον αφανισμό του από τον κόσμο.
Ο άνθρωπος αναπτύχθηκε πνευματικά και τεχνολογικά όμως δεν κατάφερε να αποβάλει την αρπακτική και την καταστροφική του διάθεση προς το φυσικό και ανθρώπινο περιβάλλον.
Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΡΟΜΟΙΑΣΤΕΙ ΜΕ ΕΝΑ ΓΙΓΑΝΤΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΜΥΑΛΟ ΝΗΠΙΟΥ.
Η αρπαχτική του διάθεση μεταβιβάστηκε από γενεά σε γενεά και σήμερα με τα σύγχρονα τεχνικά μέσα γίνεται φοβερά καταστροφική. Ο σύγχρονος και τάχα «πολιτισμένος» άνθρωπος περιφρόνησε τους αιώνιους και ακατάλυτους φυσικούς και ηθικούς νόμους, διαποτίστηκε από την αλαζονική αντίληψη ότι αυτός είναι ο ανεξέλεγκτος κυρίαρχος της φύσης και ο πλανήτης υπάρχει μόνο και μόνο για να ικανοποιεί τις ανάγκες και τα γούστα του, γι? αυτό έφτασε στο χείλος του γκρεμού, σίγουρα από καθαρή τύχη υπάρχει σήμερα ανθρώπινη ζωή πάνω στη μάνα γη.
Παράλογος και αφηνιασμένος ο σημερινός άνθρωπος, σήμερα ρίχτηκε σ΄ ένα όργιο καταστροφής του φυσικού περιβάλλοντος και της ανθρώπινης κοινωνίας. Στην πρωτόγονη εποχή εκείνος φοβόταν τη φύση, τώρα η φύση φοβάται τον πανίσχυρο, τον παντοδύναμο και αλαζόνα άνθρωπο.
Μπορεί ο άνθρωπος να είναι το ύψιστο είδος της γήινης δημιουργίας δεν παύει όμως να είναι και αυτός ενταγμένος μέσα στο φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον που επιδρά ολόπλευρα και βαθειά μέσα μας και έτσι να επιτυγχάνεται η «ισορροπία της φύσης».
Ώστε λοιπόν αν μολυνθεί και καταστραφεί το φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον σωτηρία για τον άνθρωπο δεν υπάρχει, ήδη πληρώνουμε με βαρύ τίμημα τα λάθη μας από την μερική μόλυνση και καταστροφή του φυσικού και κοινωνικού περιβάλλοντος.
Καταστρέψαμε το φυσικό περιβάλλον στις πόλεις και στα δάση με αποτέλεσμα να χάσουμε τον ήλιο, τον καθαρό αέρα, την ψυχική γαλήνη, την ανθρώπινη υπόσταση και δεν γνωρίζουμε πότε έχουμε καλοκαίρι και πότε χειμώνα.
Φτιάξαμε μια ανθρώπινη κοινωνία άρρωστη χωρίς ιδανικά, αξίες και πνευματικούς στόχους, κυνηγούμε το εύκολο κέρδος και εκμεταλλευόμαστε το συνάνθρωπό μας με αποτέλεσμα να δημιουργήσουμε τα εκρηκτικά προβλήματα που περικύκλωσαν τον άνθρωπο όπως: Μοναξιά, άγχος, ναρκωτικά, αρρώστιες, πόνους, ζήλια και η ζωή μας έγινε απάνθρωπη, ανυπόφορη.
Τελικά κρίση δεν διαπερνά μόνο τις ανθρώπινες σχέσεις επικοινωνίας, τις αρχές, αξίες, ιδανικά, αλλά βαρύτερη και πιο επίκαιρη κρίση διέρχεται η ζωή γενικότερα και ειδικότερα η ζωή πάνω στον πλανήτη μας. Αλήθεια πόσο θ΄ αντέξουμε, ακόμη;
Αμεσότατος ο κίνδυνος αφανισμού πολλών ειδών ζωής στον πλανήτη μας που αποτελούν το λεγόμενο βιότοπο απειλείται και η ανθρώπινη ύπαρξη ταυτόχρονα.
Δεν υπάρχει δικαιολογία για εφησυχασμό και αδιαφορία. Πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας σαν πολίτες, σαν άτομα, σαν λαός ευρύτατα. Ήδη έχει χτυπήσει η «Σειρήνα θανάτου, κινδύνου». Η ανθρωπότητα αργοπεθαίνει και δεν το καταλαβαίνει.
Ο άνθρωπος δημιουργεί τα καλά και ο ίδιος τα καταστρέφει, άρα πρέπει μόνος του να πάρει την πρωτοβουλία για επανάσταση, μεταρρύθμιση στην ατομική του ζωή. Θα επιβάλλει την κοινωνική ανακατάταξη στην πολιτική, κοινωνική, πολιτιστική, δημιουργία και στην καινούρια ηθική τάξη πραγμάτων.
Μέσα στο σύγχρονο κόσμο κυριαρχεί το συμφέρον, η δύναμη, ο εγωϊσμός, ο χουλιγκανισμός, ο παραλογισμός και όλα τα στραβά κι ανάποδα που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος σε τούτον τον πλανήτη.
Ο Θεός έκανε τα πουλιά να κελαηδούν και την όμορφη φύση, για να χαίρεται ο άνθρωπος κι αυτός κάνει τη γη μας έρημο και απάνθρωπη.
Υπάρχει ένα είδος ποντικού που επιτίθενται εναντίον και σκοτώνει τους ομοίους του, το ίδιο και ο άνθρωπος είναι ένα ποντίκι, αφού σκοτώνει τους συνανθρώπους του.
Ευτυχώς η στροφή του ανθρώπου προς την ανθρωπότητα και η αδυναμία του στην αποκτηθείσα παντοδυναμία του, έφερε τους ηγέτες των ισχυρών της γης τον έναν, κοντά στον άλλον και διαφαίνεται μια ειρηνική ανθρώπινη ζωή στον πλανήτη μας.
Αν μπορέσει ο άνθρωπος να προσαρμόσει έναν καλύτερο, τρόπο ζωής στα σύγχρονα μέτρα, πλαίσια και σταθμά, τότε ελπίζουμε και ευελπιστούμε για συνέχιση της ανθρώπινης ζωής στη γη μας.
Η ατομικιστική τάση της εποχής μας φέρνει την μοναξιά, το κενό του ανθρώπου, τη στιγμή που σπρώχνεται με το διπλανό του στις μεγαλουπόλεις για να περάσει το δρόμο.
Οι καλύτερες συνθήκες ζωής και η ευτυχία δεν αποκτούνται με το να παίρνει κανείς το καλύτερο για τον εαυτό του, αλλά με το να προσφέρει το καλύτερο στους άλλους. Ευτυχισμένος είναι αυτός που δίνει, που σκέφτεται το συνάνθρωπό του, που επικοινωνεί, συνεργάζεται και δημιουργεί αξίες και ιδανικά με το συνάνθρωπό του.
Ας μετατρέψουμε τα ιδανικά μας από ατομικοκεντρικά σε ετεροκεντρικά. Ας διδαχθούμε από τη διδασκαλία και τη ζωή του Μεγάλου Δασκάλου, του Χριστού.
Ας πλησιάσουμε με αγάπη και σεβασμό το Θεό, τη φύση και τον άνθρωπο, για να φτιάξουμε μια καλύτερη ανθρώπινη ζωή, για να έλθει η ελπίδα, η ειρήνη, η αγάπη, η ανθρωπιά πάνω στη γη.
Ας σεβαστούμε και ας αγαπήσουμε το Θεό, τη φύση και το συνάνθρωπό μας, για να επανέλθουν τα ιδανικά και οι αξίες που θα δώσουν νόημα, χαρά και ευτυχία στη ζωή του ανθρώπου.
Τότε, θα βελτιώσουμε τις συνθήκες υγιεινής και αληθινής ζωής και με την αντίληψη της παγκοσμιότητας, πέρα από χρώματα, γλώσσες, εθνικότητες και θρησκείες, θα επιφέρουμε την ειρήνη και την ανθρώπινη φυσική ζωή στην οικουμένη
Πηγή: http://www.e-erevna.gr/story.aspx?ID=48509.0000
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.