kantonopou’s blog

του Αρχιμ. Νικοδήμου Παυλόπουλου

Σημείον Ιωνά του Προφήτου

«Από προσώπου του Θεού φεύγεις πάλαι, νυν δε πρόσωπον Ιωνά τούτου βλέπεις».

Σήμερα, αγαπητοί μου αδελφοί, εορτάζομε τη μνήμη του αγίου ενδόξου Προφήτου Ιωνά. Γεννήθηκε τον ένατο προ Χριστού αιώνα, στο χωριό Γεθχοφέρ, βορειότερα της Ναζαρέτ, από τον Αμαθί.

Νωρίς έμεινεν ορφανός από πατέρα και η ευσεβέστατη μητέρα του ήλθε στα Σάρεπτα της Σιδωνίας οπού ήταν ευνοϊκώτερες οι συνθήκες για να ζήση εκείνη και το παιδί της, αφού δα λιμός είχε πέσει στη γη της Ιουδαίας και της Γαλιλαίας.

Η μητέρα του εφιλοξένησε και τον Προφήτη Ηλία με το λίγο λάδι και το ελάχιστο αλεύρι πού είχε και πού δεν της απόλειψεν, άλλα με την ευλογία του Ηλία ανέγγιχτο έμεινε.

Μάλιστα ο Ιωνάς μικρός απέθανε και με την προσευχή και την πίστι του προφήτου Ηλία ανέζησε.

Και μετά ταύτα ο Ιωνάς ως Προφήτης έδρασε στο βόρειο βασίλειο του Ισραήλ επί βασιλέως Ιεροβοάμ του δευτέρου.

Άλλα ο Θεός πάντων των εθνών υψηλήν αποστολή στον Προφήτη ανέθεσε. Τον απέστειλε να πάη στη Νινευή, την πόλι τη μεγάλη, την γεμάτη από διαφθορά και να κήρυξη : «έτι τρεις ημέραι και Νινευή καταστραφήσεται». Ο Προφήτης ετρόμαξε στο άκουσμα της Δεσποτικής προσταγής. Σκέφτηκε ότι η αυστηρή του απόφασι ήταν αντίθετη από την αγάπη του και την ευσπλαχνία του. Δεν επίστεψεν ότι ο Θεός τελικά θα την κατέστρεφε και για να μη διαψευσθή κατέβηκε στην Ιόππη εναύλωσε πλοίο και νομίζοντας ότι φεύγει από προσώπου του Κυρίου, κατευθύνθηκε στην Ισπανική πόλι Θαρσείς.

Άλλα «από του προσώπου του Κυρίου που φύγωμεν;». Ενώ ο Ιωνάς «έρρεγχε» στο αμπάρι του πλοίου φοβερή τρικυμία εσήκωσεν η παντοδύναμη δεξιά του Ύψιστου και πανικόβλητοι όλοι, και πλήρωμα και ναύκληροι, άρχισαν να πετούν στη θάλασσα το φορτίο και γονατιστοί να προσεύχωνται, ο κάθε ένας στο Θεό του. Και ευρισκόμενοι σε απορία εξύπνησαν και τον κοιμώμενο Προφήτη και τον εκίνησαν σε προσευχή, μήπως και ο Θεός του έκανε το θαύμα. Έβαλαν μάλιστα και κλήρο για να ιδούν ποιος ήταν η αιτία της θεομηνίας. Και ο κλήρος έπεσε στον Ιωνά. Και ο Ιωνάς συντετριμμένος εξομολογήθηκε την όλην ιστορία του και την ανυπακοή του εις το θείο θέλημα και με επίγνωσι της ένοχης του επρότεινε «και είπεν Ιωνάς προς αυτούς, άρατε με και εμβάλετέ με εις την θάλασσαν, και κοπάσει η θάλασσα αφ’ υμών». Και ώ του θαύματος, έτσι εκόπασεν ο σάλος. «Ο δε Θεός βασιλεύς ημών» διέταξε μεγάλο κήτος της θαλάσσης να καταπιή τον Προφήτη. Και ώ του θαύματος χωρίς να πάθη ο Προφήτης κατήλθε στην κοιλιά του κήτους και εκεί προσευχόταν τρεις ήμερες και τρεις νύχτες και έλεγε: «…εγώ δε μετά φωνής αινέσεως και εξομολογήσεως θύσω σοι, όσα ηυξάμην αποδώσω σοι εις σωτηρίαν μου τω Κυρίω».

Και ο Κύριος ωδήγησε το κήτος στην παραλία της Παλαιστίνης και εξήμεσε τον Ιωνά στην ξηρά και εκ νέου επρόσταξεν ο Κύριος τον Ιωνά να πορευθή στην Νινευή και να κήρυξη την καταστροφή πού είχεν αποφασίσει ο Θεός για τις πολλές της αμαρτίες.

Με μισή καρδιά τώρα πορεύεται ο Προφήτης. Διέσχισεν όλη την πόλι και εκήρυξε λέγοντας: «έτι τρεις ημέραι και Νινευή καταστραφήσεται». Και μετά απομακρύνθηκε στην πλαγιά του βουνού, έστησε μια πρόχειρη καλύβα και ανέμενε να ιδή το τέλος. Άλλα έγινε εκείνο πού από την πρώτη φορά επίστευε. Μετανόησαν δηλαδή οι Νινευήτες, και από τους άρχοντες μέχρι τον απλό λαό και τα ζώα ακόμη εκήρυξαν νηστεία και πένθος, ο δε Κύριος τους ευσπλαγχνίστηκε και προς μεγάλη λύπη του Ιωνά δεν τους κατέστρεψε.

Παράλληλα διέταξεν ο Θεός και εφύτρωσεν έξω από την καλύβα του Ιωνά μια κολοκυθιά, η οποία αστραπιαία εμεγάλωσε και έσκιασε την είσοδο όπου καθόταν ο Προφήτης και επερίμενε την καταστροφή της Νινευή. Το άλλο πρωΐ επρόσταξε πάλιν ο Θεός ένα σκουλήκι και έκοψε τη ρίζα της κολοκυθιάς και την εξέρανε προς μεγάλη λύπη του Προφήτου, του οποίου το κεφάλι εκαυμάτιζεν ο ήλιος «και είπεν ο Θεός προς Ιωνάν, ει σφόδρα λελύπησαι συ επί τη κολοκύνθη; και είπε σφόδρα λελύπημαι εγώ έως θανάτου. Και είπε Κύριος, συ εφείσω υπέρ της κολοκύνθης, υπέρ ης ουκ εκακοπάθησας επ’ αυτήν ουδέ εξέθρεψας αυτήν η εγεννήθη υπό νύκτα και υπό νύκτα απώλετο, εγώ δε ου φείσομαι υπέρ Νινευή της πόλεως της μεγάλης, εν η κατοικούσι πλείους δώδεκα μυριάδες ανθρώπων, οίτινες ουκ έγνωσαν δεξιάν αυτών ή αριστεράν αυτών;» Και έτσι εγύρισεν ο Προφήτης στην πατρίδα του και εκεί εκήδεψε τη μητέρα του και την έθαψε στη Βελανιδιά της Δεβόρρας.

Και εκεί εσυνέχισε το προφητικό του έργο στη γη Σεναάρ όπου και απέθανε και ετάφη στο σπήλαιο του Κεναιζαίου του κριτού.

Ο βίος του προφήτου Ιωνά, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι όλος σκιά και προτύπωσι της τριημέρου ταφής και της αναστάσεως του Κυρίου. Ο δε Κύριος μας χαρακτηρίζει το θαύμα της εν τη κοιλία του κήτους παραμονής του Προφήτου ως «σημείον» και ακόμη προλέγων τα του πάθους του και της αναστάσεως Του οικειοποιείται το σημείον του Ιωνά και λέγει. «ώσπερ γαρ ην Ιωνάς εν τη κοιλία του κήτους τρεις ημέρας και τρεις νύκτας, ούτως έσται ο Υιός του ανθρώπου».

Δι’ ο και κατά τον Εσπερινό του Μεγάλου Σαββάτου αναγιγνώσκεται ολόκληρο το βιβλίον του Προφήτου Ιωνά σαν προανάκρουσμα της αναστάσεως του Κυρίου.

Άμποτε, αγαπητοί μου αδελφοί, όλοι μας να λάβωμε μέρος στην ανάστασι της ζωής και όχι της κατακρίσεως.

(Αρχιμ. Νικοδήμου ΠαυλόπουλουΚαθηγουμένου Ι. Μ. Αγίου Ιγνατίου – Λειμώνος Λέσβου, από το βιβλίο του «Εορτοδρόμιον»)

http://www.zoiforos.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=4276&Itemid=1