kantonopou’s blog

Η   Κ Α Τ Α   Χ Ρ Ι Σ Τ Ο    Ζ Ω Η

«Χριστῷ συνεσταύρωμαι ·  ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός.» (Γαλ. β΄ 19-20)

Μόλις, ἀγαπητοί ἀδελφοί, γιορτάσαμε τήν Παγκόσμια Ὕψωση τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ.  Ἔτσι σύμφωνα μέ τήν παράδοση καί τάξη τῆς Ἐκκλησίας περιφέραμε τό Τίμιο Ξύλο μέσα στούς ναούς, μέ πλούσια συγκίνηση καί δυνατή πίστη.  Αὐτή ἡ λιτάνευση ἐγένετο μέσα στή μυροβόλο ἀτμόσφαιρα τῶν εὔοσμων ἀνθέων, τά ὁποῖα ἡ ἀγάπη τοῦ θεοφιλοῦς λαοῦ μας προσεκόμισε πλουσιοπάροχα γιά τό στόλισμα τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.  Στή συνέχεια ἐγένοντο μέ κάθε εὐλάβεια οἱ καθιερωμένες ὑψώσεις καί δεήσεις, ἐψάλη πολλές φορές τό«Κύριε, ἐλέησον» καί ἀκολούθησε ὁ ἁσπασμός τοῦ Σταυροῦ καί ἡ διανομή τῶν εὐλογημένων λουλουδιῶν στούς πιστούς.

Ἡ σταύρωση τοῦ Κυρίου, πάνω στό ξύλο τῆς κατάρας, στήν κορυφή τοῦ Γολγοθᾶ, τοῦ γνωστοῦ ὡς «κρανίου τόπος», ἀποτελεῖ τήν κορωνίδα τῆς πυραμίδος τῆς προσφορᾶς ἀγάπης ἀπό μέρους τοῦ Κυρίου πρός τό ἀνθρώπινο γένος.  Σ’ αὐτό τό σημεῖο ἔχουμε τό ἀποκορύφωμα τοῦ Ἀρχιερατικοῦ ἀξιώματος τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ.  Τοῦτο τό ἀξίωμα περιλαμβάνει κάθε θυσία καί προσφορά τοῦ Κυρίου γιά τή δική μας σωτηρία, ἀπό τή στιγμή τῆς ἐνανθρωπήσεως μέχρι καί τήν ἀτιμωτική καί ἀπόλυτα ταπεινωτική ποινή τῆς σταυρώσεως.

Τότε ἀπό τό ὕψος τοῦ Σταυροῦ κινήθησαν τά στεγνά χείλη τοῦ Κυρίου καί πρόφεραν τό «τετέλεσται».  Αὐτή ἡ τελευταία λέξη σφραγίζει τό διάστημα τῆς ἐπιγείου ζωῆς τοῦ Κυρίου.  Τό «τετέλεσται» ἀποτελεῖ μιά λέξη κλειδί ὡς πρός τήν κατανόηση τοῦ σωτηριολογικοῦ ἔργου τοῦ Χριστοῦ.  Αὐτός ὁ ὅρος ὑπενθυμίζει ὅτι οἱ προφητεῖες οἱ ἀναφερόμενες στό πρόσωπο τοῦ Κυρίου ἐκπληρώθησαν καί ὁλοκληρώθησαν.

Σήμερον, Κυριακή μετά τήν Ὕψωση, τό Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα μέσα ἀπό τό ὁποῖο ὁμιλεῖ ὁ θεῖος Παῦλος γιά τόν ἑαυτό του, μᾶς λέγει: «Χριστῷ συνεσταύρωμαι». Ὁ μέχρι τότε σκληρός διώκτης τῶν Χριστιανῶν, ἔπειτα ἀπό τό ὅραμα τῆς Δαμασκοῦ, ἀκολούθησε πρόθυμα τό δρόμο τοῦ Χριστοῦ καί μετεβλήθη σέ διαπρύσιο κήρυκα τοῦ Εὐαγγελίου.  Ὁ θεῖος Παῦλος εἶναι ἕτοιμος γιά κάθε θυσία καί προσφορά στό βωμό τῆς ἀγάπης, στό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἐπιπρόσθετα ὅλα τά πράγματα τοῦ κόσμου τούτου γιά τόν Παῦλο κατέστησαν πιά ἀνύπαρκτα καί ἀδύναμα νά τόν κρατήσουν.  Ἔτσι λέγει: «Τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπό τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ; θλῖψις ἤ στενοχωρία ἤ διωγμός ἤ λιμός ἤ γυμνότης ἤ κίνδυνος ἤ μάχαιρα» (Ρωμ. η΄ 35).  Μέ ἁπλᾶ λόγια: Τί, λοιπόν, μπορεῖ νά μᾶς χωρίσει ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ;  Μήπως τά παθήματα, οἱ στενοχωρίες, οἱ διωγμοί, ἡ πείνα, ἡ γύμνια, οἱ κίνδυνοι ἤ ὁ μαρτυρικός θάνατος;

Τά λόγια τοῦ ἀποστολικοῦ ἀναγνώσματος καί τό ζωντανό παράδειγμα τοῦ Παύλου ἀπευθύνουν πρόσκληση σέ ὅλους ἐμᾶς, οἱ ὁποῖοι ἐνταχθήκαμε στήν παράταξη τοῦ Χριστοῦ μέ τό μυστήριο τοῦ βαπτίσματος, νά ζοῦμε ὡς ἐσταυρωμένοι.  Νά ἀπομακρυνθοῦμε ἀπό τόν παλαιό ἑαυτό μας, νά συνεχίσουμε νά παραμένουμε νεκροί ὡς πρός τά διάφορα ἁμαρτωλά πάθη καί νά προχωροῦμε μέσα στά πλαίσια μιᾶς ζωῆς ἀναγεννημένης, ἡ ὁποία νά ἀποτελεῖ ὁδοδείκτη πρός τήν κατεύθυνση ὅπου βασιλεύει ὁ Χριστός.

Ἐκεῖ ὅπου πρυτανεύει τό φρόνημα τοῦ κόσμου, ὁ Χριστός περιφρονεῖται, διώκεται καί ὑβρίζεται.  Κάποιος δυνατό νά πεῖ: πότε εἶδα τό Χριστό καί ποῦ τόν εἶδα γιά νά τόν βλάψω; Κάθε μέρα ὅμως ἀσχολεῖται μέ τήν ἱεροκατηγορία, κρίνει καί κατακρίνει τήν Ἐκκλησία καί τούς ἀνθρώπους της καί κατά τά ἄλλα ἔχει ἐλαφρά τή συνείδηση ὅτι εἶναι καλός χριστιανός.

Οἱ ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι ἔχουν τά κίνητρά τους περιορισμένα στήν ὁριζόντια διάσταση τῆς ζωῆς, δέν ἐπιθυμοῦν τήν παρουσία τοῦ Κυρίου στή ζωή τους, γιατί ἐλέγχονται καί ἔχουν κρίση συνειδήσεως.  Μήπως ὅσοι προσποιοῦνται τόν ἄθεο, δέν εἶναι αὐτό τό πρόβλημά τους;  Δυστυχῶς αὐτή ἡ κατηγορία τῶν ἀνθρώπων ζεῖ μέσα στά πλαίσια μιᾶς διχασμένης προσωπικότητος καί ἀμφιταλαντευομένης ζωῆς.  Ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ καί ἡ κατά Χριστό Ζωή ἀποτελοῦν φῶς, σκορπίζουν χαρά, προσφέρουν ἐλπίδα καί γεννοῦν αἰσιοδοξία στήν ψυχή τοῦ πιστοῦ.  Ἀμήν!

Ελληνορθόδοξη Κοινότητα Απ. Βαρνάβα