kantonopou’s blog

 Ο Απόστολος των Εθνών, ο Απόστολος Παύλος, ο Αθηναίων διδάσκαλος, το της οικουμένης αγλάϊσμα, δικαιότατα θεωρείται ο Ανάδοχος της Χριστιανικής Ευρώπης. Είναι το «αντίδωρο» της Ανατολής προς την Δύση. Η Δύση παλαιότερα δια του Μεγάλου Αλεξάνδρου προσέφερε την γλώσσα, την φιλοσοφία και τις τέχνες. Η Ανατολή δια του Αποστόλου Παύλου προσφέρει τον μέγιστο «Σαρκωθέντα Λόγο του Θεού».

Όταν ο Πρώτος των Αποστόλων, κήρυττε στους Εβραίους της Ανατολής, στήριζε το κήρυγμά του στην Παλαιά Διαθήκη, στον «λόγο του Θεού». Όταν μιλούσε στους ειδωλολάτρες της Δύσεως, στηρίζονταν στην Δημιουργία του Θεού, στα δημιουργήματά Του ?την φύση και τον άνθρωπο.Την εποχή που ο Απόστολος Παύλος, αυτός ο «επουράνιος άνθρωπος» έφθασε στην Ελλάδα, η Ελλάς βρισκόταν στον απόηχο της δόξας της. Είχε περάσει ο «χρυσούς αιών», η δόξα των κατακτήσεων του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Η χώρα ήταν ρωμαϊκή επαρχία.Ένα απέραντο μουσείο τέχνης, μόνο που της έλειπε ο Προφήτης για να θρηνήσει την συμφορά της. Η γοητεία όμως που ασκούσε ήταν απαράμιλλη. (J. Holzner).

Η επιτυχία του κηρύγματος του Παύλου στις βόρειες ελληνικές πόλεις ήταν τέτοια που σχεδόν «διωκόμενος» έφθασε στην Αθήνα. Εδώ, σ? αυτήν την πόλη, ο Παύλος έμεινε έκθαμβος από το μεγαλείο της και την ομορφιά της.Η ειδωλολατρία ήταν σε έξαρση και πτώση! Προσπαθούσε να προσανατολισθεί στο πνεύμα των περίεργων ανθρώπων (Πρ. ιζ΄, 23). Ανεβαίνοντας στον βράχο της Ακροπόλεως, επισκέφθηκε τον Παρθενώνα, όπου έμεινε εκστατικός, ενώ προσπαθούσε να καταλάβει ο θείος Παύλος τι ήθελαν να συμβολίζουν οι αρχαίου Έλληνες. Η αναζήτηση του Θεού στις ομορφιές της τέχνης ήταν ολοφάνερη. Η Θεία Πρόνοια έδωσε στον πλούσια προικισμένο ελληνικό λαό το προνόμιο να διαισθανθεί το θείο με την μορφή του ωραίου. Δουλεύοντας το μάρμαρο, φτιάχνοντας το άγαλμα του θεού Δία ή της Παλλάδος Αθηνάς, προσπαθούσε να αισθανθεί την ωραιότητα του Θεού.

Όμως η «ουρανομήκης» ψυχή του «ουρανοπολίτη Παύλου», «παρωξύνετο» βλέποντας τ? αναρίθμητα αγάλματα των θεών, τους βωμούς και τα ιερά. Δεν έβλεπε σ? αυτά παρά μόνο την λατρεία για το «ωραίο» και την «τέχνη». Ενώ εκείνος αναζητούσε την ψυχή. (J. Holzner).Άρχισε το κήρυγμά του στην συναγωγή των Ιουδαίων, συνέχισε στην αγορά, όπου Επικούρειοι και Στωικοί φιλόσοφοι τον άκουσαν, αλλά κάποιοι εξ αυτών τον αποκάλεσαν  «σπερμολόγο», καθώς και «ξένων δαιμονίων καταγγελέα», επειδή «Ιησούν και την ανάστασιν αυηγγελίζετο αυτοίς». Γι? αυτό «επιλαβόμενοί τε αυτού επί τον Άρειον πάγον ήγαγον». (Πρ. ιζ΄, 19).

Εδώ με τον πρωτότυπο λόγο του σκλαβώνει τους Αθηναίους. Τους μιλά για τον «Άγνωστο Θεό» που αναζητούν. Λόγος ειλικρινής, θερμός, φιλόστοργος και τρυφερός.Ορίζει τον «Άγνωστο Θεό» σαν δημιουργό του κόσμου. «Ούτος ουρανού και γης Κύριος», «διδούς πάσι ζωήν και πνοήν και τα πάντα». (Πρ. ι΄, 24-25).

Λέγοντας αυτά αποκατάστησε τις σχέσεις του ανθρώπου με τον Θεό. «Εποίησέ τε εξ ενός αίματος παν έθνος ανθρώπων κατοικείν επί παν το πρόσωπον της γης». (Πρ. ιζ΄, 26). Μας όρισε ακόμη τις σχέσεις μεταξύ των συνανθρώπων, αφού κατάγονται από το ίδιο αίμα.«Ζητείν τον Κύριον…», «του γαρ γένος εσμέν». Η ακατάπαυστη αναζήτηση του Θεού-Δημιουργού είναι ο σκοπός της ζωής του δημιουργήματος-ανθρώπου, γιατί είναι η κατ? εξοχήν εικόνα του Θεού.

Οι σχέσεις του ανθρώπου με τον Θεό, την δημιουργία και τον συνάνθρωπο, επαναπροσδιορίζονται σ? αυτό το κήρυγμα.Κατά τον «τρισμέγιστο φωστήρα» οι αρμονικές σχέσεις Δημιουργού-ανθρώπου, ανθρώπου-Κτίσεως και ανθρώπου με συνάνθρωπο, αποτελούν το τρίπτυχο της προστασίας της δημιουργίας όλης, δηλ. του περιβάλλοντος. Αυτό το τρίπτυχο είναι η αντιπρόταση ?ως λύση στο σύγχρονο οικολογικό πρόβλημα.

Επομένως ο Σοφός διδάσκαλος, ορίζει το «οικολογικό πρόβλημα» ως ιδιαίτερα «πνευματικό». Γιατί όταν ο άνθρωπος έχει σχέση με τον Θεό τότε μόνο διακρίνει την ιερότητα της φύσεως.  Αυτή την άποψη της «οικολογίας του» την στηρίζει πού αλλού; Στον νόμο του Θεού της Παλαιάς Διαθήκης. «Και έλαβε Κύριος ο Θεός τον άνθρωπο, ον έπλασε και έθετο αυτόν εν τω παραδείσω της τρυφής, εργάζεσθαι αυτόν και φυλάσσειν» (Γεν. 2, 15).

Ο Θεόπτης Μωϋσής μας κοινοποιεί την τιμή που μας έκαμε ο Θεός να μας καταστήσει συνεργάτες του και έμπιστους φύλακες της δημιουργίας Του. Μας χρέωσε ως «ανάδοχους γονείς» το δικαίωμα της υιοθεσίας της δημιουργίας. Είμαστε οι κυρίαρχοι της δημιουργίας και οι προστάτες της, όχι όμως οι δυνάστες της. «Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και πληρώσατε την γην και κατακυριεύσατε αυτής και άρχεσθε» (Γεν. 1, 27-28).Ο δε μελωδικός Δαυίδ, ψάλλει στον 8^ο ψαλμό: «δόξη και τιμή εστεφάνωσας αυτόν και κατέστησας αυτόν επί τα έργα των χειρών σου. Πάντα υπέταξας υποκάτω των ποδών αυτού».Υιοθεσία, λοιπόν. Αυτή είναι η στάση μας απέναντι στο περιβάλλον, στην σοφή δημιουργία του Θεού, διότι η στάση αυτή εκφράζει την αγάπη.

Αλλά και στην «Καινή Κτίση» βρίσκει ο Μέγας Απόστολος ερείσματα για την αγαπητική σχέση Ανθρώπου με το περιβάλλον. Είναι η στιγμή της Βαπτίσεως του Κυρίου, της Θεοφανείας Του. Μέγιστα γεγονότα συντελέστηκαν. «Ιδού καινά ποιώ τα πάντα!».Εξαγιάζεται η Φύση! Επαναπροσδιορίζονται οι σχέσεις ανθρώπου, Θεού και φυσικού περιβάλλοντος.Βαπτίζεται ο Κύριος στον Ιορδάνη ποταμό, αγιάζονται τα ύδατα «του Ιορδάνου τα νάματα εις ιάματα μεταποιείται της του Κυρίου παρουσίας». Θάλασσα, λίμνες, πηγές ποταμοί εξαγιάζονται!Ο Κύριος χρησιμοποιεί την φύση για να «περάσει» τον άνθρωπο στην Βασιλεία του Θεού.

**********

Κάθε φορά που ο άνθρωπος συμπεριφέρθηκε με αγάπη, ανέπτυξε αγαπητική σχέση με το περιβάλλον (φυτικό και ζωϊκό) το σεβάστηκε, γιατί πρώτα το υιοθέτησε, κι αυτό ανάλογα ανταποκρίθηκε. Οι Άγιοι του Θεού έμπρακτα έδειξαν την αγάπη τους προς αυτό.

Ο Άγιος Τρύφων, ενώ ακόμη ζούσε είχε λάβει ειδική χάρη από τον Θεό ν? απαλλάσσει τα κτήματα από τα ερπετά και ασθένειες που τα απειλούσαν με αφανισμό. Διαβάζουμε στην ειδική ευχή της Εκκλησίας:«…Ορών ουν εγώ ο ελάχιστος Τρύφων, ούτω τηκομένους καρπούς… διαπονηθείς εδεήθην προς τον Κύριον και Θεόν μου, του γενέσθαι αφανή πάντα τα θηρία… οία κάμπη, σκώληξ, σκωληκοκάμπη, σκάνθαρος, βρούχος, ακρίς, επίμελος καλιγάρις, μακρόπους, κύρμηγξ, φθειρ, ρυγίτης, ψυλλίτης, καυλοκόπους, ερυσίβη, κοχλοί, ψαλίτης…».

«Ορκίζω υμάς,… μην αδικήσετε την άμπελο, μήτε την χώραν, μήτε τον κήπον των δένδρων τε και λαχάνων του δούλου του Θεού, αλλά απέλθετε εις άγρια όρη, εις τα άκαρπα ξύλα…».Οι άνθρωποι της εποχής αυτής, δεν «εψέκαζαν», δεν φόνευαν, δεν κατέστρεφαν. Αλλά διά της προσευχής του Αγίου ζητούσαν να «φύγουν»… «ν? απομακρυνθούν».

Η καταστροφή κάποιων οργανισμών, όπως γνωρίζουμε προκαλεί «ανακατατάξεις» στο οικοσύστημα. Στους «Μαρτιανούς διαλόγους» συναντούμε τον άγιο ασκητή-άνθρωπος και αυτός ?να έχει αναπτύξει «διαπροσωπικές» σχέσεις με τον ζωικό κόσμο. Σχέσεις που δείχνουν αγάπη προς τον Δημιουργό και ευαρέσκεια προς ό,τι τον περιβάλλει.«…Το θηρίο (μια λέαινα) παρόλο που βρήκε τρεις μέσα στο ασκηταριό, προσκυλίεται στα πόδια του αναχωρητή και ξαπλώνοντας με κάτι σαν κλάμα και θρήνο δήλωνε κατάσταση θρηνούντος και παρακαλούντος.

Τους συγκινεί όλους και κυρίως εκείνον, ο οποίος κατάλαβε πως αυτόν ζητούσε. Ξεκινά αυτό μπροστά και αυτοί ακολουθούν… φθάνουν στην σπηλιά του θηρίου, όπου ανέτρεφε πέντε ήδη μεγαλωμένους σκύμνους, που τους είχε άσχημα γεννήσει, δηλ. με κλειστά τα μάτια. Η μητέρα έβγαλε ένα-ένα τα μικρά από τον βράχο και τα εξέθεσε μπροστά στα πόδια του αναχωρητή. Τότε επιτέλους ο άγιος αντιλήφθηκε τι ζητούσε το θηρίο. Επικαλέσθηκε το όνομα του Θεού, ψηλαφώντας με το χέρι τα κλειστά μάτια των σκύμνων. Αμέσως αποδιώχθηκε η τυφλότητα, άνοιξαν τα μάτια των θηρίων και φάνηκε το από καιρό στερημένο φως. Η λέαινα δε, μετά πέντε ημέρες επέστρεψε στον αυτουργό της τόσο μεγάλης ευεργεσίας και του προσέφερε ως δώρο την προβιά ενός ασυνήθιστου αγριμιού». Άριστες λοιπόν οι σχέσεις μεταξύ ευεργέτη και ευεργετούμενου (!).Άριστες οι σχέσεις με τον φυσικό και ζωικό κόσμο, όταν ο άνθρωπος είναι σύμ+μαχος και όχι δυνάστης.Πολυάριθμα παραδείγματα τέτοιας υιοθεσίας.

**********

5^η Ιουνίου. «Παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος». Πάρα πολλοί νόμοι έχουν εκδοθεί. Έχουν διοργανωθεί πολλές διασκέψεις με κυριότερη αυτή στο Ρίο της Βραζιλίας το 1992. Μάταια όλα.Λοιπόν; Τι ισχυρότερο της νομοθεσίας;

 Ο νόμος του Θεού, η πρακτική των αγίων, η υιοθεσία της Δημιουργίας όλης, όπως μας την υποδεικνύουν.Είμαστε στον χρόνο, περιβάλλον: Ώρα 12 παρά πέντε. Ας σπεύσουμε προτού χτυπήσει, Περιβάλλον: Ώρα μηδέν.Η απάντηση-αντιπρόταση, στην πρόσκληση του Θεού στην δημιουργία του, είναι η υιοθεσία από μέρους μας αυτής της προσκλήσεως. «Έθεσε ημάς κυριάρχους αλλ? όχι δυνάστες». 

Πηγή :http://www.tv4e.gr/EPI06.htm