kantonopou’s blog

(Ματ. ιη’, 23-35)

Στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα, δηλαδή στην παραβολή του πονηρού δούλου, βλέπουμε τον Κύριο να διδάσκει τη μακροθυμία και τη συγνώμη προς τους συνανθρώπους μας. Συγκεκριμένα, ο δούλος ζήτησε τη μακροθυμία του κυρίου του για την τακτοποίηση του χρέους των μυρίων ταλάντων, το οποίο τελικά ο κύριός του το  χάρισε. Όμως αυτός φάνηκε βάναυσος και φυλάκισε για λίγα δηνάρια τον συνάδελφό του, με αποτέλεσμα το αφεντικό του  να τον φυλακίσει και αυτόν.

Μερικές φορές βέβαια η κακοήθεια και η προκλητικότητα κάποιων ανθρώπων ανεβάζει το αίμα στο κεφάλι σε άλλους,  και δοκιμάζει τους φιλότιμους ανθρώπους, οι οποίοι όμως δεν πρέπει να εμπλέκονται  σε φασαρίες, αλλά να δίνουν τόπο στην οργή. Πρέπει να φαίνονται μεγαλόκαρδοι και να προσεύχονται υπέρ των επηρεαζόντων αυτούς, μιμούμενοι το παράδειγμα του Κυρίου. Ο Κύριος προσευχήθηκε στον Πατέρα Του για τους σταυρωτές Του λέγοντας, «Πάτερ, άφες αυτοίς· ου γαρ οίδασι τι ποιούσι», και ο Στέφανος συγχώρησε εκείνους που τον λιθοβολούσαν λέγοντας,  «Κύριε, μη στήσης αυτοίς την αμαρτίαν ταύτην».

Η λύση με την εκδίκηση, όσο και αν φαίνεται ικανοποιητική, ουσιαστικά δεν είναι φυσική λύση. Φαινομενικά δίνει την εντύπωση της νίκης, αλλά κατά βάθος είναι ήττα. Η σωστή στάση είναι να μη νικηθεί ο άνθρωπος από το κακό αλλά να μακροθυμήσει, όπως μακροθυμεί  και  ο  Θεός  γι’ αυτόν.  Η κρίση ανήκει στο Θεό  όπως έχει γραφεί, «εμοί εκδίκησις, εγώ ανταποδώσω, λέγει Κύριος». Ο άνθρωπος πρέπει να ευεργετεί τους εχθρούς του και να προσεύχεται γι’ αυτούς σύμφωνα με τα λόγια της Γραφής,  «εάν  πεινά ο εχθρός σου, ψώμιζε αυτόν, εάν διψά, πότιζε αυτόν· τούτο γαρ ποιών άνθρακας πυρός σωρεύσεις επί την κεφαλήν αυτού».     Η μακροθυμία είναι δείγμα γενναιότητας και ηρωισμού. Στο χριστιανισμό έχουμε πνευματικούς αγωνιστές που ο ηρωισμός τους δεν περιορίστηκε μόνο στο ότι υπέμειναν το μαρτύριο, αλλά και στο ότι συγχώρησαν  τους εχθρούς  και διώκτες τους. Έτσι αναδείχτηκαν  άνθρωποι ανώτεροι και πολίτες  της βασιλείας των ουρανών. Το παράδειγμά  τους αυτό διδάσκει και τους σύγχρονους  χριστιανούς να είναι μεγαλόκαρδοι, και να συγχωρούν τους συνανθρώπους τους  οι οποίοι τους έβλαψαν και τους πίκραναν.

Δε ζούμε μέσα σε κοινωνία αγίων και αγγέλων, αλλά ανάμεσα σε ανθρώπους  με αδυναμίες και ελαττώματα που συχνά μας θλίβουν και μας στενοχωρούν. Και όμως όλους  πρέπει να τους συγχωρούμε και να προσευχόμαστε γι’ αυτούς. Άνθρωπος ο οποίος δε συγχωρεί εκείνους που τον έβλαψαν, λέγεται μεν χριστιανός, αλλά δεν είναι σωστός χριστιανός, γιατί έχει μικροψυχία και πονηρία  όπως  ο δούλος της σημερινής περικοπής  ο οποίος δεν έδειξε ευσπλαχνία στον ταλαίπωρο συνάδελφό του. Όμως η κρίση θα είναι ανέλεος σε όσους δεν έδειξαν έλεος προς τους συνανθρώπους τους, σύμφωνα με την Αγία Γραφή. Η υπενθύμιση αυτή υποχρεώνει όλους μας να συγχωρούμε τον πλησίον μας σύμφωνα με τα λόγια της Κυριακής Προσευχής, «και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν  τοίς  οφειλέταις  ημών».

Δεν πρέπει λοιπόν να υποχωρούμε στο κακό αλλά να νικάμε το κακό με το καλό, πράγμα που απαιτεί αγώνα, γιατί χωρίς αγώνα δε γίνεται τίποτε. Αυτός είναι ο καλός αγώνας τον οποίον αγωνίστηκε και ο Απόστολος Παύλος μέχρι τέλους της ζωής του, για να λάβει  το βραβείο της άνω κλήσεως,  το οποίο είθε να λάβουμε όλοι μας. Αμήν.

Κήρυγμα επί του Ευαγγελίου του Ιωάννη Δήμου, Θεολόγου – Φιλολόγου από την ιστοσελίδα του:  www.sostikalogia.com

Από:http://zoiforos.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=63&Itemid=42