kantonopou’s blog

Ευαγγέλιο: Ματθ. θ΄ 1- 8

            Μέσα από την σημερινή ευαγγελική περικοπή βλέπουμε τον Χριστό να επιτελεί μία διπλή θεραπεία. Θεραπεύει πρώτα ψυχικά και ύστερα σωματικά ένα παράλυτο που έφεραν μπροστά του τέσσερις φιλάνθρωποι. Βλέποντας την πίστη τους ο Χριστός αλλά και εκτιμώντας τον κόπο τους θεραπεύει τον παραλυτικό. Διπλή ήταν η θεραπεία. Πρώτα της ψυχής του με τα λόγια “αφέωνταί σοι αι αματίαι σου”, και έπειτα του σώματος με την προσταγή “εγερθείς άρον σου την κλίνην και ύπαγε εις τον οίκον σου”. Ο Χριστός επιτελεί το θαύμα ως “εξουσίαν έχων”. Ως Θεός μπορεί και να θεραπεύει τις διάφορες ασθένειες του σώματος, αλλά και να συγχωρεί αμαρτίες. Στην αμφισβήτηση των Γραμματέων ότι δεν μπορεί να συγχωρεί αμαρτίες, γιατί τον θεωρούσαν απλό άνθρωπο, ο Χριστός τους απαντά ότι έχει την εξουσία ως Θεός∙ και το αποδεικνύει με το θαύμα της θεραπείας.

            Μπορούμε μέσα από την θεραπεία αυτή να διδαχθούμε πολλά. Θα αναλύσουμε όμως δύο βασικά μηνύματα που έχουν σχέση με την αμαρτία. Πρώτα ότι η αμαρτία είναι αιτία πολλών ασθενειών στον άνθρωπο και δεύτερο ότι υπάρχει ελπίδα σωτηρίας και γι’ αυτούς που αμάρτησαν.

·        Ένα μεγάλο βασανιστικό ερώτημα στον άνθρωπο είναι γιατί να υπάρχουν οι θλίψεις, η δυστυχία, οι αρρώστιες στη ζωή του. Γιατί και ο σημερινός άνθρωπος να υποφέρει από την παραλυσία; Λένε μερικοί: αφού ο Θεός είναι αγάπη γιατί αφήνει να συμβαίνουν αυτά τα κακά και δεν επεμβαίνει άμεσα να απαλλάσσει τον άνθρωπο από τις θλίψεις και τις ταλαιπωρίες; Ο Χριστός, όμως με τη σημερινή θεραπεία βάζει τα πράγματα στην ορθή σειρά. Θεραπεύει τον παράλυτο πρώτα από τις αμαρτίες και μετά από την ασθένειά του, γιατί η αμαρτία ήταν η αιτία της ασθένειάς του. Όπως ένας γιατρός προσπαθεί να διαγνώσει τα βαθύτερα αίτια κάποιας σωματικής ασθένειας, έτσι κάνει και ο Χριστός. Το βλέμμα του διαπερνά τα εξωτερικά και φθάνει μέχρι την ψυχή. Και εκεί διαπιστώνει την αιτία της παράλυσης. Θα μπορούσε ο Χριστός να θεραπεύσει την παραλυσία. Μα αν άφηνε την αμαρτία ανέπαφη, πολύ γρήγορα θα ξαναεπέστρεφε και η σωματική πάθηση. Θεραπεύει λοιπόν από τη ρίζα του το κακό.

            Δεν είναι, βέβαια, όλες οι ασθένειες αποτέλεσμα της αμαρτίας. Πολλές φορές και οι δίκαιοι πάσχουν. Οι ασθένειές τους, τότε, γίνονται αφορμή για να δοξασθεί ο Θεός και να προβληθούν και οι ίδιοι ως παράδειγμα θάρρους και υπομονής. Είναι, όμως, συνηθισμένο το φαινόμενο ανθρώπων που νυκτοξημερώνονται στην αμαρτία, που κυλιούνται στα πάθη και τις ανηθικότητες, που παγιδεύονται στο ποτό και τα ναρκωτικά, να καταστρέφουν και τη σωματική τους υγεία. Να επαληθεύεται γι’ αυτούς η ρήση του Παύλου ότι “τα οψώνια της αμαρτίας θάνατος”, όχι μόνο ψυχικός αλλά και σωματικός. Τέτοια ήταν η αιτία της ασθένειας και του Παραλυτικού της Βηθεσδά, αφού ο Χριστός μετά την θεραπεία του είπε: ” Ίδε υγιής γέγονας μηκέτι αμάρτανε, ίνα μη χείρον τι σοι γένηται “. Τέτοια ήταν και η περίπτωση του σημερινού παραλυτικού.

·        Δεύτερο μήνυμα της ευαγγελικής περικοπής είναι η παρήγορη διακήρυξη ότι μπορεί να υπάρξει συγχώρηση και σωτηρία και γι’ αυτούς που αμάρτησαν, φτάνει και αυτοί να το ζητήσουν. Ο ίδιος ο Χριστός μας διδάσκει σήμερα ότι υπάρχει συγχώρεση των αμαρτιών μας αφού είναι ελεήμων και πολυεύσπλαγχνος και μπορεί να συγχωρέσει αυτόν που έσφαλλε, αυτόν που αμάρτησε. Έτσι ο Χριστός δίνει την άφεση, αλλά και το δικαίωμα της αφέσεως των αμαρτιών στους ιερείς ως συνεχιστές του έργου Του: “Αν τινων αφήτε τας αμαρτίας, αφίενται αυτοίς∙ άν τινων κρατήτε, κεκράτηνται”. Η μετάνοια και εξομολόγηση είναι ένα από τα μεγαλύτερα δώρα που δόθηκαν στον άνθρωπο αφού με αυτή, κάνοντας καλή χρήση της ελευθερίας του, ο άνθρωπος μπορεί να σωθεί. Η μετάνοια είναι έργο που επιβάλλεται για όλους τους ανθρώπους, αφού δεν υπάρχει κάποιος που να είναι αναμάρτητος έστω και αν η ζωή του είναι μία μέρα επί της γης. Οι άνθρωποι, σύμφωνα με τη διδασκαλία της Εκκλησίας, δεν διακρίνονται ανάλογα με τις αρετές ή τις κακίες τους, αλλά ανάλογα με τη διάθεσή τους να μετανοήσουν ή να παραμείνουν στην αμαρτία. Οι πατέρες της Εκκλησίας προτρέπουν τον καθένα “Οσάκις αν πέσης έγειρε και σωθήση”. Οσες φορές και να πέσει ο άνθρωπος όταν συναισθανθεί το λάθος του και το διορθώσει, με την μετάνοια και την εξομολόγηση, θα του συγχωρεθεί.Και αλλού λένε πάλι οι πατέρες “το πίπτειν ανθρώπινον, το εμμένειν σατανικόν”. Το να ρέπει ο άνθρωπος προς την αμαρτία είναι ανθρώπινο, λόγω της αδυναμίας του ανθρώπου και των επιβουλών του διαβόλου∙ το να παραμένει, όμως, αδιόρθωτος και να μην θέλει να αλλάξει τρόπο ζωής και να μετανοήσει, από εγωισμό, αυτό είναι σατανικό. Ο χριστιανός δεν καλείται να μετανοήσει εφάπαξ αλλά διαρκώς.

                  Ας λάβουμε λοιπόν τα μηνύματα του ευαγγελίου στις καρδιές μας και ας αποτελέσουν αυτά οδοδείχτες για την παραπέρα πορεία μας. Ας προσπαθήσουμε να κρατηθούμε, όσο μπορούμε μακριά από την αμαρτία. Τέλος ας γίνει η μετάνοιά μας τρόπος ζωής και αφού συναισθανθούμε τις αμαρτίες μας να ζητούμε, δια μέσου των πνευματικών την άφεση. Έτσι θα ακούσουμε και εμείς το “αφέονται υμίν αι αμαρτίαι υμών”

Μητρόπολη Πάφου– Αρχιμανδρίτης Τυχικός