«ὅσοι γάρ ἀνόμως ἥμαρτον, ἀνόμως καί ἀπολοῦνται· καί ὅσοι ἐν νόμῳ ἥμαρτον, διά νόμου κριθήσονται.»                (Ρωμ. β΄ 12)

                         Μέσα, ἀγαπητοί ἀδελφοί, στόν ἐσωτερικό κόσμο κάθε ἀνθρώπου ὁ Θεός τοποθέτησε, ἀπό τή στιγμή τῆς δημιουργίας μας, τόν ἄγραφο νόμο ἤ τό νόμο τῆς συνειδήσεως.  Ὁ νόμος αὐτός ἔχει καθολική ὕπαρξη.  Τόν φέρουν δηλαδή μέσα τους ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ἀνεξάρτητα ἀπό φυλή, χρῶμα, γλῶσσα ἤ ὁποιαδήποτε ἄλλη διαφορά καί χαρακτηριστικό συναντᾶ κάποιος σ’ αὐτούς.

             Ὅταν, λοιπόν, ὁ νόμος τῆς συνειδήσεως λειτουργεῖ ὀρθά, δέν ἔχει δηλαδή ἀσθενήσει, τότε μᾶς ὑποδεικνύει καί ὑποβάλλει πότε νά ἐνεργοῦμε ἔτσι καί πότε διαφορετικά.  Ὅταν ὅμως δέν προσέξουμε τόν ἄγραφο νόμο καί δέ σεβαστοῦμε τήν ὕπαρξη καί παρουσία του, τότε διατρέχουμε τόν κίνδυνο νά ἀσθενήσει ἡ συνείδησή μας καί νά καταλήξει ὡς περιδεής, δηλαδή νά μᾶς ἐνοχλεῖ μέ τό παραμικρό ἤ καί τό ἀντίθετο.  Νά ὑποστεῖ δηλαδή ἄμβλυνση καί νά μήν τήν ἐνοχλεῖ καμιά παράβαση, ὅσο μεγάλη καί νά εἶναι.

             Οἱ ἄνθρωποι ζοῦμε βέβαια μέσα σέ κοινωνίες καί τή ζωή τῶν κοινωνιῶν διέπουν καί ρυθμίζουν οἱ νόμοι τοῦ ἐθίμου ἤ οἱ γραπτοί νόμοι τῆς πολιτείας.  Ὅλοι αὐτοί οἱ νόμοι ὡς ἀνθρώπινα κατασκευάσματα καί εὑρήματα, δέν μποροῦν νά εἶναι τέλειοι.  Αὐτοί ἔχουν πολλές ἐλλείψεις καί μειονεκτήματα.  Ἀρκετές δέ φορές αὐτοί ἀλλάσσουν ἤ ἀντικαθίστανται μέ ἄλλους, ὥστε νά ἀναπροσαρμόζονται μέ τά νέα δεδομένα τοῦ βίου.  Νά μνημονεύσουμε δέ ἐδῶ ὅτι κάθε παράβαση τοῦ ἄγραφου καί εὐγγελικοῦ νόμου ἀλλά καί κάθε νόμου, θεωρεῖται ἁμαρτία.  Ἡ δέ λέξη ἁμαρτία προέρχεται ἀπό τό ρῆμα ἁμαρτάνω καί σημαίνει ἀστοχία.  Τό ἁμαρτάνω δέ  ἑρμηνεύεται ὡς ἀποτυγχάνω νά ἐπιτύχω τό στόχο μου, ἀστοχῶ στό σκοπό μου.

             Ἄν δέ τώρα παρατηρήσουμε ἐξεταστικά ὅλη τή δημιουργία, συνειδητοποιοῦμε ὅτι αὐτή λειτουργεῖ καί διέπεται ἀπό κάποιους νόμους, τούς ὁποίους ἀποκαλοῦμε φυσικούς.  Τέτοιοι νόμοι εἶναι ἡ ἀδράνεια, ἡ ἕλξη, ἡ φυγόκεντρη δύναμη, ἡ συστολή, ἡ διαστολή καί ἄλλοι.  Ὁ Θεός ἔθεσε τή λειτουργία τῆς δημιουργίας κάτω ἀπό αὐτούς ὅλους τούς νόμους, οἱ ὁποῖοι λειτουργοῦν τέλεια καί οὐδέποτε συγκρούονται.  Ὅταν ὅμως ὁ Θεός θέλει, τότε ἐπεμβαίνει, ἀναστέλλει τή λειτουργία τῶν φυσικῶν νόμων καί ἔτσι ἔχουμε τήν ἐπιτέλεση θαύματος.  Ἔπειτα ὁ Θεός ἀφήνει τούς φυσικούς νόμους ἐλεύθερους καί αὐτοί ἐπανέρχονται στήν κανονική λειτουργία τους. 

 Ἡ περιφρόνηση τῶν νόμων τῆς φύσεως ἀπό τόν ἄνθρωπο προκαλεῖ ὁπωσδήποτε ἀνυπολόγιστες ζημιές.  Θά μπορούσαμε ἴσως νά ἐκφραστοῦμε μέ ἕναν ἁπλό τρόπο λέγοντας ὅτι, ὅταν περιφρονοῦμε τή φύση αὐτή μᾶς ἐκδικεῖται πολύ σκληρά.  Ὁ δέ σεβασμός αὐτῆς μᾶς ὠφελεῖ καί μᾶς χαρίζει καλά καί εὐχάριστα ἀποτελέσματα.  Στίς μέρες μας γίνεται πολύς λόγος γιά τό βιασμό τῆς φύσεως, τό οἰκολογικό πρόβλημα, τήν τρύπα τοῦ ὄζοντος καί πολλά ἄλλα.

             Ἀκολουθεῖ ἔπειτα ὁ εὐαγγελικός νόμος.  Ὁ νόμος αὐτός εἶναι γνωστός σέ ὅσους μελετοῦν τό Εὐαγγέλιο.  Διέπει δέ τή ζωή τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας.  Ὁ εὐαγγελικός νόμος ἀποτελεῖ τόν τέλειο νόμο, τοῦ ὁποίου ἡ τήρηση φωτίζει τό νοῦ τοῦ ἀνθρώπου καί τόν ὁδηγεῖ ὅλο καί πιό κοντά στό Θεό.  Ἡ ἐπίμονη δέ καί συστηματική πιστή προσκόλληση στό Εὐαγγέλιο, ἀποβαίνει ὁπωσδήποτε ὁ κατάλληλος ὁδοδείχτης πορείας.  Ἄν δέ ἀκολουθήσουμε αὐτήν τήν πορεία εὐελπιστοῦμε ὅτι μέ τό ἔλεος καί τή χάρη τοῦ Θεοῦ θά κερδίσουμε τή σωτηρία καί θά ἀπολαύσουμε τήν εἴσοδό μας στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν.  Ἀμήν!

 Ελληνορθόδοξη Κοινότητα Απ. Βαρνάβα Wood Green