kantonopou’s blog

ΘΕΟΛΟΓΙΚΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ

Συγγραφέας: kantonopou στις 29 Σεπτεμβρίου, 2008

Αυτή τη φορά στην Ελλάδα ή εορτή της Υψώσεως βρίσκει τον Σταυρό του Χρίστου δι­πλά αίματωμένο. Ενώ ακόμη έσταζαν οι τελευταί­ες σταγόνες αίματος από το φοβερό χτύπημα των κυβερνητών μας ενα­ντίον της οικογένειας, νέα μαχαιριά καταφέρ­θηκε κατά του Σταύ­ρου, με την εγκύκλιο του Υπουργείου Εθνι­κής Παιδείας και Θρη­σκευμάτων, με την ό­ποια πλήττεται το μά­θημα των Θρησκευτι­κών.

Έτσι ενώ στους ναούς ο Σταυρός υψώ­νεται, στη ζωή του τό­που όμως περιφρονείται από το υποδουλωμένο σε νεοταξικούς σχεδιασμούς Υπουρ­γείο, πού τείνει ΝΑ μεταλλαχθεί σε Υ­πουργείο ΑΝΤεθνικής Παιδείας!

Αφού εξεδίωξε τούς Πνευματικούς από τα Σχολεία, για να μην εξομολο­γούν τα  παιδιά . Αφού εύτέλισε βάναυ­σα και προκλητικά τις πιο πονεμένες και ιερές σελίδες της ιστορίας, έρχεται τώρα, κατά παράβαση του Συντάγμα­τος, να αρχίσει το σταδιακό ξεθεμελίωμα του μαθήμα­τος των Θρησκευτικών, διευκολύνοντας, σε βα­θμό πού ισοδυναμεί με παρότρυνση, την απαλ­λαγή των μαθητών από τη διδασκαλία του.

Πλέον μία απλή δή­λωση του μαθητή, εφ’ ό­σον είναι ενήλικος, ή του κηδεμόνα του, αρκεί για την απαλλαγή. Και πριν υπήρχε ή δυνατότητα αυτή, έπρεπε όμως να δίνεται εξήγηση για ποιο λόγο ζητείται ή απαλλα­γή (οπαδός άλλης θρη­σκείας π.χ.).

Το καινούργιο στη δια­δικασία είναι ότι δεν απαιτείται πλέ­ον αιτιολόγηση, διότι, λένε, αυτή είναι ευαίσθητο προσωπικό δεδομένο και επομένως δεν πρέπει να αποκαλύπτεται. Είναι ακριβώς το ίδιο επιχείρημα πού επιστρατεύθηκε προκειμένου να καταργηθεί ή αναγραφή του θρησκεύ­ματος στις ταυτότητες.

Τι αποτελέσματα έχει αυτή ή ρύθμι­ση, την οποία, προκειμένου να περά­σει απαρατήρητη, σκοπίμως μέσα στις καλοκαιρινές διακοπές προώθησε το Υπουργείο; Πρωτίστως διευκολύνει την αίτηση απαλλαγής από το μάθημα ακόμη και χωρίς σημαντικό λόγο, κίνη­ση πού μπορεί να γίνει μέχρι και, κατά το λεγόμενο, «για πλάκα», όπως συν­ηθίζουν τα παιδιά, και νά προσλάβει μεγάλες διαστάσεις.

Ό κύριος Υπουργός, επιδιώκοντας να κατευνάσει τις ανησυχίες των ιεραρ­χών και του πιστού λαού, δήλωσε ότι ουσιαστικά δεν  αλλάζει κάτι και το μά­θημα παραμένει υποχρεωτικό.

Αλήθεια το πιστεύει αυτό ο κύριος Υπουργός; Αλλά αν τις δικές μας ανησυχίες τις θεωρεί υπερβολικές και αναιτιολόγη­τες, δεν παρατηρεί λίγο νά δει πόση χαρά προξένησε με την εγκύκλιο του σε όσους μισούν τον Σταυρό του Χρι­στού, οι όποιοι την χαρακτηρίζουν ως σημαντικό βήμα για τη μετατροπή του μαθήματος σε Θρησκειολογία;

Λέει ότι δεν άλλαξε κάτι ουσιαστικό. Παραγνωρίζει όμως ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ­ΤΕΡΟ: Ότι δηλαδή ή εγκύκλιος υπο­βαθμίζει το ούτως ή άλλως ήδη πολύ υποβαθμισμένο μάθημα των Θρη­σκευτικών. Ή ενέργεια του αδικεί κατά­φωρα πρωτίστως τα ίδια τα παιδιά, στα μάτια των όποιων μεταβάλλει το μά­θημα από δευτερεύον, πού θεωρείται τώρα, σε τριτεύον, και έτσι τα κατευ­θύνει να περιφρονούν αυτό πού κατ’ εξοχήν έχουν ανάγκη: την αλήθεια της πίστεως, το φως του Ευαγγελίου, τη χάρη των ιερών Μυστηρίων!

Ταυτό­χρονα μειώνει το κύρος των θεολόγων, βάζοντας τους ακόμη και κάτω από την απειλή των μαθητών ότι θα ζητήσουν να απαλλαγούν από το μάθημα. Ας μην προσπαθεί λοιπόν ο κύριος Υπουργός να μάς παραπλανήσει ούτε να καθησυχάσει τη συνείδηση του με ψευδοεπιχειρήματα.

Αλήθεια, τόσο πο­λύ ή πατρίδα μας έχασε πλέον την ελευ­θερία και την εθνική της ανεξαρτησία; Φοβόμαστε να ομολογήσουμε την πί­στη μας; Φοβόμαστε να διακηρύξου­με ότι στην Ορθόδοξη Ελλάδα ή πί­στη  του Χριστού δεν είναι απλό δια­κοσμητικό στοιχείο αλλά αποτελεί το ασάλευτο θεμέλιο της;

Το Υπουργείο με την εγκύκλιο αυτή βάλλει κατά της παιδείας, τονίζει σε επιστολή του προς την πολιτική ηγε­σία του τόπου ο κοσμήτορας της Θεο­λογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Ί. Κογκούλης. «Είναι άχρηστο το σχολείο, σημειώνει χαρα­κτηριστικά, πού απλά καθιστά τους μαθητές “ρεζερβουάρ” πληροφοριών και δεν προσφέρει σε αυτούς παιδεία με την τρισυπόστατη διάσταση της ως εκπαίδευσης, μόρφωσης και ηθικής καλλιέργειας».

Κάποια στιγμή, κύριε Υπουργέ, θα βρεθείτε – και αυτό δεν θα μπορέσε­τε να το αποφύγετε – μπροστά στις μορφές εκείνες πού έχυσαν το αίμα τους για να αποκτήσει αυτός ο τόπος τη λευτεριά του.

Και θα τούς ακούσετε να σας λένε: «Δι αύτήνη τήν προκοπή σου στέλνει κάθε γονέος το παιδί του εις τήν πρωτεύουσα; Αυτά τά φώτα νά γυμναστεί; Αλίμονο σ’ εκείνους όπού χύσανε τό αίμα τους»! Αλήθεια τι θα τούς απαντήσετε; -Τι νά κάνω, Μακρυ­γιάννη; Το διέταξε βλέπεις ή Ευρώπη και ο Συνήγορος του Πολίτη!

Κρίμα!

http://www.orthodoxostypos.gr/Photos/Pages/1750/Page1.pdf

Αφήστε μια απάντηση