Κυριακή μετά την ύψωση.«Χριστώ συνεσταύρωμαι, ζω δε ουκέτι εγώ, ζει δε εν εμοί Χριστός».
Συγγραφέας: kantonopou στις 19 Σεπτεμβρίου, 2009
Για τη ζωή των χριστιανών μιλά στην περικοπή που σήμερα αναγνώσαμε ο Απ. Παύλος. Και με ελάχιστες λέξεις μας δίνει όλο το βάθος της: «Χριστώ συνεσταύρωμαι, ζω δε ουκέτι εγώ, ζει δε εν εμοί Χριστός».
Πρώτο στοιχείο της ζωής κάθε χριστιανού είναι η σταύρωση. Κατά μία έννοια και εμείς, όπως ο Χριστός, πρέπει να σταυρωθούμε και να πεθάνουμε. Με τη βάπτισή μας σταυρώνεται και πεθαίνει ο παλαιός άνθρωπος και αναδύεται ο νέος, ο ανακαινισμένος εν Χριστώ Ιησού. Το βάπτισμα στο όνομα της Αγ. Τριάδος κάνει τον άνθρωπο σύμφυτο με το θάνατο, την ταφή και την ανάσταση του Χριστού. Η κατάδυση στην κολυμβήθρα συμβολίζει το θάνατο και την ταφή του Χριστού, η ανάδυση συμβολίζει την ανάστασή Του. στα αγιασμένα νερά της κολυμβήθρας πεθαίνει το σώμα ως όργανο της αμαρτίας, και πλέον ο άνθρωπος αποκτά τη δυνατότητα να μετέχει στο σώμα του Χριστού, στην Εκκλησία.
Από την ιερή λοιπόν εκείνη στιγμή της βαπτίσεώς του κάθε χριστιανός είναι νεκρός για τον κόσμο. Όπως έχουμε ξαναπεί, όταν λέμε κόσμος δεν εννοούμε συλλήβδην όλους τους ανθρώπους, ή όλη την κτίση, αλλά εννοούμε αυτό που είναι αντίθετο με το θέλημα του Θεού. Η προς Διόγνητον επιστολή, ένα από τα πιο όμορφα και σημαντικά κείμενα των πρώτων αποστολικών χρόνων, μας δίνει μια θαυμάσια περιγραφή της θέσης των χριστιανών στον κόσμο, μας επεξηγεί δηλαδή τί σημαίνει σταύρωση και νέκρωση του χριστιανού για τον κόσμο: «οι χριστιανοί είναι όμοιοι με όλους τους ανθρώπους. Στις ίδιες πατρίδες κατοικούν, αλλά σαν πάροικοι. Σε όλα τα κοινά μετέχουν ως πολίτες και όλα τα υπομένουν, αλλά ως ξένοι. Κάθε ξένος τόπος είναι πατρίδα τους, και κάθε πατρίδα είναι για αυτούς ξένη. Οι χριστιανοί έχουν και αυτοί σάρκα, αλλά δε ζουν σύμφωνα με τις επιθυμίες της σάρκας. Ζουν πάνω στη γη, αλλά πολιτεύονται στον ουρανό…».
Η κατά Χριστώ ζωή δεν έχει να κάνει μόνο με την άρνηση και την αποφυγή της αμαρτίας. Έχει και περιεχόμενο θετικό. Ζω τη ζωή του Χριστού σημαίνει ότι ακολουθώ, ότι μιμούμαι το Χριστό. Ο ίδιος ο Παύλος μιμήθηκε τόσο καθαρά το Χριστό, ώστε να δείχνει μέσα του σχηματισμένο τον Κύριο. Με την ακριβή του μίμηση, η ψυχή του Παύλου έγινε σχεδόν όμοια με το πρωτότυπο, ώστε να νομίζουμε πως πλέον δεν είναι ο Παύλος αυτός που ζει και γράφει επιστολές και κηρύττει, αλλά ότι ο ίδιος ο Χριστός που ζει μέσα του.
Ζω κατά Χριστόν σημαίνει ότι θέλουμε να έχουμε «νουν Χριστού», να σκεπτόμαστε και να φρονούμε όπως ο Χριστός, να ενργούμε και να πράττουμε όπως ενεργούσε Εκείνος. Πρότυπο της ζωής μας είναι η θεανθρώπινη ζωή του Κυρίου. Κάτι που αποδεικνύει ότι ο Χριστός ζει μέσα μας, είναι η υποταγή του θελήματός μας στο δικό Του θέλημα. Όποιος επιθυμεί να είναι μαθητής του Χριστού, δεν έχει άλλο δρόμο παρά να αναζητά και να φτάνει στην επίγνωση του θελήματος του Χριστού και παράλληλα να αγωνίζεται αυτό το θείο θέλημα να εφαρμόζει.
Συμφωνούμε όλοι οι άνθρωποι πως ό,τι πιο όμορφο και πιο ιερό είναι η ζωή. Αυτό που ξεχωρίζει τους χριστιανούς από τους άλλους ανθρώπους είναι ότι δεν περιορίζουμε την έννοια και το σκοπό της ζωής στην ανάπαυση και την κολακεία των αισθήσεων. Για εμάς, αξεπέραστα όμορφη και κατεξοχήν ιερή είναι η εν Χριστώ ζωή, η ζωή που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον Σωτήρα Χριστώ. Ο Άγ. Ιγνάτιος ο Θεοφόρος μας διδάσκει ότι «Ιησούς εστίν η ζωή των πιστών», και θάνατος είναι «η άνευ Χριστού ζωή».
Αυτή τη ζωή προβάλλει στην επιστολή του ο Παύλος, αυτή και ο ίδιος έζησε, και αυτή καλεί και εμάς να ακολουθήσουμε.
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.