kantonopou’s blog

ΘΕΟΛΟΓΙΚΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ

Πώς ο Άγιος Νικάνωρ έσωσε (1822) από την πανώλη τους Δρυμάδες Πωγωνίου

Συγγραφέας: kantonopou στις 22 Αυγούστου, 2009

nikanor.jpgΓράφει:Ο Αθανάσιος Δέμος

Στο βιβλίο μου «ΟΙ ΔΡΥ­ΜΑΔΕΣ ΤΟΥ ΠΩΓΩΝΙΟΥ» και στις σελίδες 23-25 αναφέρονται τα εξής:

«Η φοβερή πανούκλα»

Ζωηρή έμεινε η θλιβερή ανάμνηση μεταξύ των κατοίκων του χωριού από μια φοβερή επιδημία που έπληξε το χωριό και αποδεκάτισε τους κατοίκους. Ήταν η φοβερή και θανατηφόρα πανώλη.Ο λαός ονόμαζε αυτήν την αρρώστια πανούκλα. Στη θέση Τζιουρί απέναντι από το χωριό, στο κέντρο περίπου των χωραφιών, σε ένα χαμηλό γήλοφο υπάρχουν και τώρα ακόμη τάφοι που λένε ότι εκεί θάφτηκαν κάποιοι από εκείνους που θέρισε η φοβερή πανώλη. Κανένας, όμως, δεν ήταν σε θέση να προσδιορίσει το χρόνο της επιδημίας.

Από τα στοιχεία που παραθέτω στη συνέχεια προκύπτει ότι η επιδημία ενέσκυψε το 1820-22 και ότι έπληξε και κάποιες άλλες περιοχές της Ηπείρου.

Από την ιστορία γνωρίζουμε ότι το διάστημα 1820-1822 τα σουλτανικά στρατεύματα πολιορκούσαν τον Αλή Πασά στο Κάστρο των Ιωαννίνων.

Κατόπιν ο πόλεμος συνεχίστηκε με τους Σουλιώτες.Η Ήπειρος είχε πλημμυρίσει από σουλτανικά και τουρκαλβανικά στρατεύματα. Η παραμονή τους τόσο χρονικό διάστημα με την σχεδόν ανύπαρκτη υγειονομική υπηρεσία της εποχής εκείνης είχε σαν συνέπεια την εμφάνιση επιδημιών.

Για το θέμα αυτό έχομε δύο αδιάψευστες μαρτυρίες:

Πρώτη, έχομε τη μαρτυρία του ιστορικού Διονυσίου Κόκκινου.

 Στο κλασικό έργο του «Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΣ» τόμος 5ος, σελ. 169, έκδοση 1957 γράφει: «Η αναπτυχθείσα εκ της πολυετούς εμπολέμου καταστάσεως λοιμώδης επιδημία που εμάστιζε ολόκληρον την Ήπειρον (το 1822) απέβαινε φοβερά… κ.λπ.».

Δεύτερη μαρτυρία έχουμε τη γραπτή αναφορά ενός απλοϊκού χωρικού.

Στο χωριό Μόλιστα, Συνοικία Μποσιφάρι (σήμερα Μοναστηρίου) της Κόνιτσας, υπάρχει ένα παλιό Τριώδιο όπου είναι σε ένα φύλλο μία ενθύμηση γραμμένη από κάποιο Δωρόθεο. Την παραθέτω αυτούσια με την ανορθογραφία της: «θήμηση τον κερόν που εβάρεσε το θανατικών ης την μόλιστα Μαΐου 2 και απέθαναν άνθρωποι 22 έτος 1822 δωρόθεος έγραψα» («Ηπειρωτική Εστία», τεύχος 45, σελ. 40).

Η μαρτυρία του αγράμματου Δωρόθεου συνδυαζόμενη με τη μαρτυρία του ιστορικού Διονύσιου Κόκκινου δεν αφήνουν αμφιβολία για το χρόνο που βρήκε η συμφορά το χωριό από την πανούκλα.

Για να σταματήσει το κακό φρόντισαν οι κάτοικοι και έφεραν από το Μοναστήρι του Αγίου Νικάνορα που βρίσκεται στο όρος Καλλίστρατο της Δυτικής Μακεδονίας τη χαριτόβρυτη κάρα του Αγίου Νικάνορα.

Έγινε αγιασμός στην κεντρική βρύση του χωριού. Ακολούθησε λιτανεία σε όλους τους δρόμους του χωριού με συμμετοχή όλων των κατοίκων. Το κακό εσταμάτησε. Το χωριό ανακουφίστηκε.

Οι κάτοικοι για να τιμήσουν τον Άγιο τοποθέτησαν την εικόνα του στο πρώτο προσκυνητάρι, δεξιά μόλις μπαίνομε στην κεντρική εκκλησία του χωριού, όπου και υπάρχει μέχρι σήμερα.

Στο χώρο, όπου έγινε ο αγιασμός έχτισαν ένα εικόνισμα δίπλα στη βρύση, όπου υπάρχει και σήμερα, με την επωνυμία «Άγιος Νικάνωρ».

Έτσι, συνδέθηκαν οι Δρυμάδες με την ιερά Μονή Ζάβορδας του Αγίου Νικάνορα στο Καλλίστρατο όρο στη Δυτική Μακεδονία.

 Πηγήhttp://www.proinoslogos.gr/pn/index.php?module=pagesetter&func=viewpub&tid=11&pid=661

Αφήστε μια απάντηση