Τι θα μάθουν τα παιδιά στο δημοτικό . – “Από τους ήρωες στις συνταγές μαγειρικής”
Συγγραφέας: kantonopou στις 12 Σεπτεμβρίου, 2008
“Ανοικτή επιστολή εκατό δασκάλων προς τον Υπ. Παιδείας με θέμα τα νέα βιβλία της γλώσσας
«Πιστεύουμε ότι το μάθημα της Γλώσσας είναι το σημαντικότερο, δίχως να υποτιμούμε κανένα άλλο μάθημα, διότι διδάσκεται περισσότερες ώρες και πάντα πρωινές, όπου η διάθεση και η αφομοιωτική ικανότητα των μαθητών είναι οι καλύτερες.
Με τα νέα βιβλία διαπιστώνουμε να χαράσσεται και νέα άποψη για το μορφωτικό αγαθό και για την ποιότητα της παρεχόμενης παιδείας… Μέχρι τώρα το μάθημα της Γλώσσας ήταν το μάθημα που ανακεφαλαίωνε όλα τα άλλα μαθήματα και τα ενοποιούσε, καθώς στην ύλη του υπήρχαν κείμενα από την Ιστορία, τα Θρησκευτικά, τη Γεωγραφία, τη Φυσική, τη Λαογραφία, κείμενα αναφοράς στον πολιτισμό, στη λαϊκή σοφία, παροιμίες, γνωμικά και άλλα.Αλήθεια, γιατί με τα νέα βιβλία όλα αυτά υποχώρησαν;
Γιατί δεν πρέπει τα παιδιά μας να τρέφονται με τον πλούτο του πολιτισμού μας και της παραδόσεώς μας;
Γιατί δεν πρέπει να προβάλλονται πρόσωπα-πρότυπα;
Γιατί δεν πρέπει να μαθαίνουν ότι ήρωας είναι αυτός που υπερβαίνει τον εαυτό του και προσφέρεται στην κοινότητα την οποία ανήκει;
Γιατί δεν πρέπει οι μαθητές μας να διαλέγονται με τις μεγάλες μορφές της πεζογραφίας μας και της ποιήσεώς μας και αντ? αυτού να διδάσκονται τη γλώσσα τους από πενιχρά κείμενα εφημερίδων και περιοδικών;
Γιατί δεν πρέπει να ξεδιψάνε με το δημοτικό μας τραγούδι, με τη λαϊκή μας σοφία, ή με τους μύθους του Αισώπου;
Αλήθεια, γιατί;
Γιατί πρέπει να τρέφονται με συνταγές μαγειρικής: ?Μακαρόνια με κιμά? και ?Φασολάκια λαδερά?;
Πώς θα εμπνεύσει ο δάσκαλος τους μαθητές του όταν έχει να διδάξει για μάθημα ?οδηγίες χρήσεως καφετιέρας? και ?μικρές αγγελίες αγοραπωλησίας ακινήτων και σκαφών αναψυχής?;
Πώς θα ανεχθεί, δάσκαλος με στοιχειώδη πνευματική εντιμότητα, να στέκεται ενώπιον των μαθητών του και να διδάσκει απροκάλυπτα τον καταναλωτισμό, τον οποίο, εμμέσως πλην σαφώς, προωθούν κείμενα τέτοιας θεματικής;
Πώς θα αρματώσει τους μαθητές του να αντιμετωπίσουν αύριο γενναία τη ζωή και τις δυσκολίες της, όταν πρότυπα γενναιότητας είναι η γάτα που σβήνει πυρκαγιές και το παιδί που αναγκάζεται από τους γονείς του να πάει μόνο του στην κατασκήνωση, για να πάνε και αυτοί μόνοι τους καταναλωτισμό, τον οποίο, εμμέσως πλην σαφώς, προωθούν κείμενα τέτοιας θεματικής;
Πώς θα αρματώσει τους μαθητές του να αντιμετωπίσουν αύριο γενναία τη ζωή και τις δυσκολίες της, όταν πρότυπα γενναιότητας είναι η γάτα που σβήνει πυρκαγιές και το παιδί που αναγκάζεται από τους γονείς του να πάει μόνο του στην κατασκήνωση, για να πάνε και αυτοί μόνοι τους βελτιώσουν τους όρους της ύπαρξής τους, έχει τελειώσει. Ζούμε στον καλύτερο δυνατό κόσμο, τον κόσμο της φιλελεύθερης δημοκρατίας της αγοράς, κι έτσι, ό,τι έχει απομείνει, θα γίνει αφορά στα παραλειπόμενα: στο εύρος των δικαιωμάτων που θα πρέπει να αποδοθούν, στα ζητήματα της καθημερινότητας.
Κοινότοπα αυτά και άσχετα με την επιστολή που έστειλαν οι εκατό δάσκαλοι στον υπουργό Παιδείας, για την κατάντια του μαθήματος των Νέων Ελληνικών στα σχολεία, όπου τα νέα βιβλία εξορίζουν συστηματικά οτιδήποτε το μείζον από την ύλη, από τον Αίσωπο και τον Όμηρο μέχρι τους ποιητές μας, για να την μπουκώσουν με οτιδήποτε έλασσον, από συνταγές μαγειρικής μέχρι καταναλωτικές προσφορές.
Κι όμως, αν δούμε τα παραπάνω από μια άλλη σκοπιά, σαν να μην αποτελούσαν «υψηλή θεωρία» αλλά μια ειλικρινή εξομολόγηση για το πώς θα ήθελαν να ήταν ο κόσμος, το πώς θέλουν να φτιάξουν απ?την αρχή τους ανθρώπους ώστε να χωρέσουν στα καλούπια της παγκοσμιοποίησης, τότε ο μίτος ξεδιαλύνεται.
Γιατί ακριβώς τα νέα εκπαιδευτικά ήθη, αυτά της χρηστικότητας, που επιτάσσουν ότι η διδασκόμενη γλώσσα θα πρέπει να εξομοιωθεί με το πενιχρό λεξιλόγιο των καθημερινών επικοινωνιακών αναγκών ?να διαβάζεις οδηγούς πόλεων, συνταγές, να μπορείς να καταλάβεις γιατί η προσφορά του τάδε σουπερμάρκετ είναι συμφέρουσα? στοχεύουν ακριβώς στο να υλοποιήσουν ό,τι σκέφτηκαν οι «μεγάλοι θεωρητικοί» της παγκοσμιοποίησης.
Το να υποβαθμίζει κανείς την εκπαίδευση στην εξοικείωση των παιδιών την αρχή τους ανθρώπους ώστε να χωρέσουν στα καλούπια της παγκοσμιοποίησης, τότε ο μίτος ξεδιαλύνεται.
Γιατί ακριβώς τα νέα εκπαιδευτικά ήθη, αυτά της χρηστικότητας, που επιτάσσουν ότι η διδασκόμενη γλώσσα θα πρέπει να εξομοιωθεί με το πενιχρό λεξιλόγιο των καθημερινών επικοινωνιακών αναγκών ?να διαβάζεις οδηγούς πόλεων, συνταγές, να μπορείς να καταλάβεις γιατί η προσφορά του τάδε σουπερμάρκετ είναι συμφέρουσα? στοχεύουν ακριβώς στο να υλοποιήσουν ό,τι σκέφτηκαν οι «μεγάλοι θεωρητικοί» της παγκοσμιοποίησης.
Το να υποβαθμίζει κανείς την εκπαίδευση στην εξοικείωση των παιδιών υποπροϊόντα του σύγχρονου πολιτισμού, δεν συνιστά τίποτε άλλο πέρα από μια απόπειρα μετατροπής του σύγχρονου σχολείου σε μια κρεατομηχανή που παράγει κούφιους ανθρώπους. Κι αυτό με τη σειρά του αποτελεί γενοκτονία της νέας και των μελλοντικών γενεών. Ο καθένας, λοιπόν, ας αναλάβει τις ευθύνες του.” Πηγή:http://plibyos.blogspot.com/2008/09/blog-post_04.html
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.