“Η Εκκλησία του Μη και του Πρέπει…;”
Συγγραφέας: kantonopou στις 12 Ιουνίου, 2009
Δεν ήταν μέσα στα άμεσα σχέδιά μου και στην προοπτική μου για το μέλλον να προσπαθήσω να αγγίξω ένα τόσο σοβαρό και καίριο θέμα, αναλογιζόμενος την επικινδυνότητα του εγχειρήματος και φοβούμενος την ανεπάρκεια των δυνατοτήτων μου. Ωστόσο τολμώ να μοιραστώ λίγες σκέψεις μαζί σας μιας και πολύ έντονα προβληματίστηκα, έπειτα από μια ουσιαστική συζήτηση με ένα έφηβο 15 χρόνων, σχετικά με αυτό το θέμα.
Κατά την διάρκεια της κουβέντας και ρωτώντας τον γιατί σήμερα οι νέοι δεν πλησιάζουν την Εκκλησία στα αυτιά μου ήχησε μια τόσο ελεγκτική όσο και αληθινή απάντηση:
« Γιατί μας παρουσιάζεται μια Εκκλησία του Μη και του Πρέπει…».
Εξομολογούμαι πως σεισμός ταρακούνησε τα σωθικά μου και την ψυχή μου κυρίευσε αγωνία επιθυμώντας να αποδείξω ή αν θέλετε επιχειρώντας να παρουσιάσω το αβάσιμο του λόγου και αναληθές.
Σίγουρα κανείς μας δεν μπορεί να πιστέψει και να υπάρξει σε μια Εκκλησία που ως γνώμονα Aληθείας της έχει το Μη, και ως κατεύθυνση πορείας της το Πρέπει. Ούτε κανείς μας δύναται να αντιληφθεί μια Εκκλησία που με το φόβο της Θείας τιμωρίας κρατά τον πιστό κοντά της δέσμιο της ανησυχίας του για το παρόν και για το τι μέλλει γενέσθαι μετά το τέρμα της μάταιης ζωής αυτής.
«Μια τέτοια Εκκλησία εμείς δεν μπορούμε να ακολουθήσουμε»θα δηλώσει ένας ιεράρχης της Ελλαδικής Εκκλησίας, όσο λανθασμένα καμιά φορά και σκόπιμα παρουσιάζεται στον σύγχρονο κόσμο.
Αντιθέτως, αυτό που μας εμπνέει, μας προτρέπει και μας ενισχύει στην πορεία μας αναζήτησης του Αληθινά ωραίου και του πραγματικά όμορφου είναι μια Εκκλησία που ανοίγει την αγκάλη της στον κάθε πονεμένο άνθρωπο, που προσεγγίζει με αγάπη και αγγίζει με ελπίδα τις νεανικές φλεγόμενες καρδιές, σεβόμενη την ελευθερία του κάθε ανθρώπου θέλοντας πάντοτε να τον προστατεύσει ως στοργική και φιλεύσπλαχνη μητέρα από τις παγίδες της αμαρτίας και τους ατραπούς της φιληδονίας.
Μια τέτοια Εκκλησία που όραμά της έχει την αιωνιότητα και όχι την φθαρτότητα, που στόχο της έχει την αγιότητα και όχι την επίγεια υστεροφημία και Αρχηγό της τον Αναστημένο Χριστό της Αγάπης μπορεί να συγκινήσει κάθε νεανική καρδιά και εύκολα να της απαντήσει και να ξεδιαλύνει την απορία της για την εικόνα της Εκκλησίας.
Άραγε ζητούμε μια Εκκλησία του Μη και του Πρέπει που απομακρύνει τους ανθρώπους από αυτήν ή μια Εκκλησία Αγάπης και Ελευθερίας που ως βάση της έχει το θεμελιώδες:«Γνώσεσθαι την Αλήθειαν και η Αλήθεια Ελευθερώσει Υμάς…»
Γράφει ο: Θεόδωρος Ι. Ανδρουτσόπουλος
Πηγή:http://anaplastiki.blogspot.com/2009/06/blog–post_4654.html
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.