kantonopou’s blog

«Πεντηκοστήν εορτάζομεν και Πνεύματος επιδημίαν»,«…εις ενότητα πάντας εκάλεσε».Σύμφωνα με την  υπόσχεση και παραγγελία του Χριστού, οι μαθητές περίμεναν την επιδημία του Αγίου Πνεύματος.Ο ευαγγελιστής Λουκάς και συγγραφεύς, εκτός του ομωνύμου Ευαγγελίου, του βιβλίου των Πράξεων, εξιστορεί συνοπτικά και περιεκτικά το γεγονός αυτό (Πραξ. 2, 1-11).Ένα γεγονός παράδοξο, μοναδικό και ορόσημο. Ο ιερός υμνωδός της Εκκλησίας θα το εκφράσει με λίγες λέξεις: «Παράδοξα σήμερον είδον τα έθνη πάντα εν πόλει Δαυΐδ, ότε το Πνεύμα κατήλθε το Άγιον εν πυρίναις γλώσσαις…».Άλλος υμνωδός θα εξυμνήσει το γεγονός αυτό ως τον συνεκτικό κρίκο μεταξύ όλων των ανθρώπων:«Ότε καταβάς τας γλώσσας συνέχεε, διεμέριζεν έθνη ο Ύψιστος.Ότε του πυρός τας γλώσσας διένειμε, εις ενότητα πάντας εκάλεσε.Και συμφώνως δοξάζομεν το Πανάγιον Πνεύμα».«Ότε καταβάς τας γλώσσας συνέχεε, διεμέριζεν έθνη ο Ύψιστος»: Τότε, παλιά, στον Πύργο της Βαβέλ, το αποκορύφωμα της αμαρτίας και της ασεβείας προς τον Θεό.«Ότε του πυρός τας γλώσσας διένειμε, εις ενότητα πάντας εκάλεσε…»:

Τώρα, με την αποστολήν του Αγίου Πνεύματος «εις ενότητα πάντας εκάλεσε».Τώρα, από την ημέρα της Πεντηκοστής μέχρι την συντέλεια του κόσμου, ζούμε το αιώνιον μετά Χριστόν «τώρα», «σήμερον», το πάντα «νέον».«Πεντηκοστήν εορτάζομεν και Πνεύματος επιδημίαν».Δυστυχώς και αυτή η εορτή, η γενέθλιος της Εκκλησίας ημέρα, σιγά-σιγά μπαίνει στο περιθώριο και δεν ενώνει, και δεν συγκλονίζει τους χριστιανούς. Μέσα στο χωνευτήρι της Παγκοσμιοποίησης μπήκε κι αυτό το ενωτικό, το αναγεννητικό και λυτρωτικό γεγονός!Οι αιρέσεις, η μία μετά την άλλη, συρρικνώνουν και εξασθενίζουν την αντίσταση των χριστιανών και ενισχύουν την χλιαρότητα μέχρι την και ψυχρότητα της πίστεως. Απλώς έμειναν κάτι φιέστες απόρροια, συν τοις άλλοις, της επάρατης εκκοσμικεύσεως.Πιστεύομε ότι η αίρεσις-διαίρεσις-δημιουργεί στην Εκκλησία κακό μεγαλύτερο από την αμαρτία. Ο αμαρτωλός πέφτει σαν άτομο, και είναι δυνατόν να ανανήψει και πάλι κάνοντας χρήση των λυτρωτικών μέσων της Εκκλησίας.

Ο αιρετικός όμως εκπίπτει οριστικά από το σώμα της Εκκλησίας γιατί δεν πιστεύει στην Εκκλησία ως κιβωτό της Θείας Αποκαλύψεως. Πιστεύει μόνο στον εαυτό του, και παίρνει τη θέση κριτού της «παραδοθείσης» πίστεως. Θεοποιεί δηλαδή τον εαυτό του, γιατί δεν παραδέχεται άλλην αυθεντία μεγαλύτερη από το πρόσωπό του. Κάθε δε αίρεσις είναι εξάνθημα της ίδιας αρρώστιας, του ανθρωπίνου εγωϊσμού.Με αυτόν όμως τον τρόπο η αίρεσις διαιρεί την Εκκλησία και καταστρέφει την ενότητά της.Όμως αμαρτία και διαίρεσις δεν είναι μόνον οι αιρέσεις.Κι εμείς οι «χριστιανοί», που δεν είμαστε αιρετικοί, είμαστε διαιρεμένοι: Κακίες, πάθη, συμφέροντα, διαπλοκές, υποκρισίες, φαρισαϊσμοί, εκμεταλλεύσεις, απάτες και άλλα πολλά αμαρτωλά, δαιμονικά και διαλυτικά ολισθήματα, μας διαιρούν και πολλές φορές με μίσος θανάσιμο.

Μπορεί να είμαστε ενωμένοι δογματικά, είμαστε όμως χωρισμένοι αγαπητικά και  αδελφικά.Λέμε «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς», και ενώ είναι Πατέρας όλων μας, κατά παράδοξον και δαιμονικόν τρόπον, δεν αγαπάμε τα αδέλφια μας και τους συναθρώπους μας.Υπάρχει, αλήθεια, μεγαλύτερη αμαρτία από αυτήν; Μεγαλύτερη αίρεσις;Και όχι μόνον αυτό: μπορεί να αναγνωρίζομε Πατέρα μας τον Θεό, όμως δεν εκτελούμε το θέλημά Του. Δεν μας αρέσουν οι αρετές του.Δεν μας χρειάζεται το Πανάγιον Πνεύμα και οι καρποί του, γιατί δεν μας συμφέρουν«αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια» (Γαλ. 5,22).Κατά τα άλλα είμαστε «χριστιανοί», γι’ αυτό και μπήκαμε στο περιθώριο κι άφήσαμε να εξουσιάζουν του κόσμου οι σκοτεινές δυνάμεις.Σκεφθήκαμε ποτέ ποιά πορεία και ποιά εικόνα θα είχε σήμερα ο κόσμος εάν όλοι οι χριστιανοί είμαστε αφ’ ενός ενωμένοι με τον Πατέρα μας Θεό και αφ’ ετέρου με τους αδελφούς μας, συνανθρώπους μας;Δικαιολογημένη η αγωνία του Χριστού πριν παραδοθεί στους Εβραίους:«Πάτερ άγιε, τήρησον αυτούς εν τω ονόματί σου. Ω δέδωκάς μοι, ίνα ώσιν εν καθώς ημείς»(Ιωάν. 17, 11-12).Αν δεν μας συγκινεί κι αν δεν μας παιδαγωγεί η αγωνία αυτή του Χριστού, τότε για ποιά ενότητα μιλάμε;Τότε, τι χριστιανοί είμαστε και μάλιστα «ορθόδοξοι»;

(Αρχιμ. Ιγνάτιος Χατζηνικολάου-Επ. Λυκειάρχης – Θεολόγος)

  Πηγή:http://www.imks.gr/magazine/page3.htm