kantonopou’s blog

Μελετώντας τη φαινομενολογία της αρχαιολατρίας σήμερα, διαπιστώνουμε ότι δεν πρόκειται για αυθεντική στροφή στην ελληνική αρχαιότητα, την προχριστιανική, ούτε και στην αρχαία θρησκεία. Ο βαθύτερος στόχος δεν φαίνεται να είναι η επιστροφή στην ελληνικότητα αλλά η καταστροφή της χριστιανικότητας, που ταυτίζεται με μιαν αυτόματη επιστροφή στους Αρχαίους. Δεν διαπιστώνεται, δηλαδή, αληθινή εσωτερική σχέση των αρχαιολατρών μας με τους Αρχαίους λείπει σ’ αυτούς η λυτρωτική ζήτηση των Αρχαίων η «ζήτησις της Αληθείας», που τους οδήγησε στον Χριστό ως «ένσαρκη Παναλήθεια». Ο χωρισμός, εξ άλλου, Χριστιανισμού-Ελληνισμού σήμερα είναι αδύνατος και γι αυτό αδιανόητος. Αν κανείς είναι αληθινά Έλλην, θα είναι και Χριστιανός Ορθόδοξος. Διότι ελληνικά χείλη διακήρυξαν από αιώνων «Εύρομεν την αλήθειαν», «Εύρομεν πίστιν αληθή, αδιαίρετον Τριάδα προσκυνούντες» (Θ. Λειτουργία). Χριστιανισμός και Ελληνισμός, μέσα από την αγιοπατερική συνείδηση, έγιναν μεγέθη «ασύγχυτα και αδιαίρετα».Ενώ, λοιπόν, οι σημερινοί αρχαιολάτρες νομίζουν ότι προσφέρουν υπηρεσία στον Ελληνισμό, κατ’ ούσίαν τον πτωχαίνουν! Αυτός δηλαδή που ζημιώνεται τελικά με τέτοιες κινήσεις είναι ο Ελληνισμός. Διότι χάνει την ψυχή και την δύναμη του. Μένει εγκλωβισμένος στον «ουμανισμό», ενώ η Ορθοδοξία τον έχει ανεβάσει στα όρια του Θεανθρωπισμού. Στον Χριστιανικό Ελληνισμό το ανθρωπολογικό πρότυπο δεν είναι ο «καλός κι αγαθός» άνθρωπος, άλλ’ ο θεάνθρωπος-Χριστός. Ιδανικό δεν είναι ο ενάρετος άνθρωπος, άλλ’ ο άνθρωπος «θεός κατά χάριν», ο Αγιος.Βέβαια, τις αρχαιολατρικές τάσεις σήμερα επηρεάζει σημαντικά και το ευρωπαϊκό σύνδρομο. Η Ευρώπη και η Νέα Τάξη ως προέκταση της δεν μας θέλουν Ορθοδόξους, διότι ο πολιτισμός της Ελληνορθοδοξίας αναιρεί την μετακαρλομάγνεια Ευρώπη της αλλοτριώσεως.Μας θέλουν επιφανειακά τουλάχιστον ως «αρχαίους». Βέβαια, η ευρωπαϊκό αντίληψη περί αρχαιότητος, χαλκευμένη στην Αναγέννηση, δεν έχει καμμιά σχέση με την ελληνική αρχαιότητα. Η Ορθοδοξία σώζει την ιστορική ελληνικότητα ολόκληρη. Γι αυτό ιστορικά Έλληνας είναι κατ εξοχήν ο Ορθόδοξος, ο οποίος σώζει ολόκληρο τον διαχρονικό Ελληνισμό μέσα του. Μετά το 1821 ή το 1830 (ίδρυση του Ελληνικού Κράτους) Έλληνας μπορεί να είναι νομικά (=κατά Νόμον) κάθε άνθρωπος που πληροί τις νομικές προϋποθέσεις. Πνευματικά Έλληνας όμως μόνο ο πατερικά Ορθόδοξος μπορεί να είναι. Μόνο, λοιπόν, ο Ορθόδοξος μπορεί να δώσει αυθεντική μαρτυρία για την Ελληνικότητα στον κόσμο. Ο εκδυτικισμένος ή έκφραγκευμένος Έλληνας (εδώ ανήκει και ο μαρξιστής Έλληνας, διότι και αυτός δυτικογενής είναι• ο μαρξισμός είναι η κορύφωση του δυτικού πνεύματος) δεν μπορεί να εκπροσωπήσει αυθεντικά την Ελληνικότητα, αλλά μόνο μερικά.Η αρχαιομανία της εποχής μας, περαιτέρω, ούτε αναβίωση της αρχαίας ελληνικής θρησκείας είναι. Η επιστροφή στην αρχαία θρησκεία δεν είναι δυνατή, διότι είναι αδύνατο να ξεπερασθεί το στρώμα, που παρενέβαλαν ανάμεσα σ’ αυτή και μας οι αιώνες, και μάλιστα η χριστιανική παρουσία.Κάθε τέτοια προσπάθεια είναι πια θλιβερή μίμηση και όχι βίωση. Μοιάζει με την προσπάθεια των Διαμαρτυρομένων να επανασυνδεθούν με τον πρώτο χριστιανικό αιώνα, κάνοντας ένα τεράστιο άλμα από τον 16° αι. προς τα πίσω. Το αποτέλεσμα; Το χάος των εκατοντάδων προτεσταντικών αιρέσεων, που υπάρχουν σήμερα μόνο στις Η.Π.Α. Η προβαλλόμενη σήμερα από τους αρχαιολάτρες θρησκεία ορθά έχει επισημανθεί, είναι μια θρησκεία σημερινή, στα όρια της Πανθρησκείας της Νέας Εποχής. Οι Έλληνες νεοπαγανιστές, μέσα από τις αρχαίες θεότητες προσπαθούν να ικανοποιήσουν σύγχρονες αναζητήσεις, που όμως διαφοροποιούνται ριζικά από εκείνες των αρχαίων προγόνων μας, όπως ήδη ελέχθη. Γίνεται, δηλαδή, προσαρμογή και όχι προσέγγιση. Τελικά καταλήγουν σε ένα «εισαγόμενο νεοπαγανισμό». Έγινε δε ήδη το πρώτο παγκόσμιο συνέδριο των Εθνικών Θρησκειών.Το ελληνικό πρότυπο, λοιπόν, προβάλλεται ως άλλοθι και οι παγανιστές μας το εισάγουν ως ελληνικό, ενώ δεν είναι. Είναι κάτι ανάλογο με την αποδοχή του ονόματος Γραικία και Γραικός, που καθιέρωσε για την Ελληνική Ορθόδοξη Ανατολή ο Καρλομάγνος. Εμείς το κατανοούμε ως Ελλάδα και Έλληνες, ενώ εκείνος τα χρησιμοποιούσε με την έννοια της αλλοτριώσεως και της νοθείας (Νόθοι Ρωμαίοι, αιρετικοί).Το πιο επικίνδυνο δε είναι ότι οι αρχαιολάτρες μας μεταδίδουν μια ελληνική «θεολογία» φανταστική, αληθινά δηλαδή ειδωλολατρική, κατασκευασμένη κατά την καρδία τους: Οι «θεοί» παρουσιάζονται ως ιστορικά πρόσωπα, που με συνεχείς μετενσαρκώσεις έγιναν θεοί. Πρόκειται στην ουσία για ανάμειξη θρη-σκευμάτων κατά το πνεύμα της Πανθρησκείας. Κάποιοι μιλούν για «ενιαίο κοσμικό θείο» («Εν το παν» ολισμός). Η ολιστική δε θεώρηση του κόσμου οδηγεί στην θεοποίηση της φύσεως (πανθεϊσμός). Ορθά ο π. Αρσένιος Βλιαγκόφτης παρατηρεί: «Σαφώς εξάγεται από τη μελέτη των κειμένων της νεοειδωλολατρίας ο νεοεποχίτικος χαρακτήρας των ρευμάτων αυτών, δηλαδή η νεοεποχίτικη εκδοχή περί Θεού, κόσμου και άνθρωπου, ή αλλιώς η καθαρά αποκρυφιστική δοξασία της ολιστικής θεωρήσεως του κόσμου, η δοξασία της μετενσαρκώσεως ή μετεμψυχώσεως ή της εκσωμάτωσης (δηλαδή πνευματιστικής και απόκρυφης δοξασίας περί εξωσωματικών εμπειριών (Διιπετές, τ. 4, σ. 25) και η σύγχρονη θέση του αποκρυφισμού-νεοσατανισμού, ότι δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ καλού και κακού (Διιπετές, τ. 4, σ. 29 έ.). Νομίζω καταλήγει ότι η νεοειδωλολατρία είναι μία επί πλέον επινόηση της Νέας Εποχής, μία ακόμη εμπορεύσιμη δυνατότητα, που γίνεται ιδιαίτερα επικίνδυνη για τον αποπροσανατολισμό των νέων μας» (Στη μελέτη του, «Το Πανθρησκειακό όραμα-εφιάλτης της Νέας Εποχής», περ. Διάλογος, 1998). Στο ίδιο περιοδικό βρίσκεται και η εξ ίσου σημαντική μελέτη του π. Κυριάκου Τσουρού, «Η αρχαιολατρία ως ατραπός της Νέας Εποχής», σε συνέχειες, 1998-1999). Γι αυτό είπαμε παραπάνω ότι πρόκειται τελικά για μείωση και δυσφήμιση του Ελληνισμού και πλήγμα εναντίον του.Εξ άλλου, η αναφορά τους στον Χριστιανισμό, έστω και «θετική», νοθεύει την χριστιανικότητα, διότι προβάλλει ένα χαλκευμένο-φανταστικό Χριστιανισμό, που ουδεμία σχέση έχει με τον Χριστιανισμό των Πατέρων ημών, την Ορθοδοξία. Απλώς γίνεται (κατάφωρη) χρήση του Χριστιανισμού για την εξυπηρέτηση των νεοειδωλολατρικών-νεοεποχικών στόχων. Η ανάμειξη, μάλιστα, του Χριστιανισμού στα νεοειδωλολατρικά σχέδια βοηθεί στη διάβρωση του λαού, ιδίως των Νέων. Παραπλανάται, εξ άλλου, η κοινή γνώμη, όπως φαίνεται και από τα αιτήματα τους. Μένουμε στα σημαντικότερα, που απευθύνονται στην Πολιτική μας Ηγεσία (Διακήρυξη 23.6.1996): «Το κράτος να μην ιδρύει ούτε να συντηρεί Θεολογικές Σχολές οιουδήποτε δόγματος. Να μη διδάσκεται στα δημόσια σχολεία μάθημα Θρησκευτικών. Να μη γίνονται ούτε πρωινή προσευχή, ούτε άλλες θρησκευτικές τελετές σε σχολεία και στρατόπεδα. Να επιτραπεί η καύση μετά θάνατον για όσους το επιθυμούν. Να μην αναγράφεται θρήσκευμα στην αστυνομική ταυτότητα. Να μη μεταδίδονται θρησκευτικές τελετές από τα κρατικά μέσα μαζικής ενημέρωσης. Να μην υπάρχουν θρησκευτικές αργίες. Να αλλάξει η σημαία, ώστε να μη φέρει κανένα θρησκευτικό σύμβολο». Και όλα αυτά χωρίς να ερωτηθεί ο Ελληνικός Λαός (με δημοψήφισμα).Πρόκειται, λοιπόν, για κραυγαλέα περίπτωση ολοκληρωτικής θρασυδειλίας, τουλάχιστον!Η νεοειδωλολατρία, εξ άλλου, διεισδύει επικίνδυνα σε διάφορα κινήματα: φεμινιστικά, πολιτιστικά οικολογικά κ.λπ. Οι συνέπειες είναι καταστροφικές για τον κοινωνικό μας ιστό και το Έθνος στο σύνολο του.Διότι:α) προσβάλλεται η συνέχεια και συνοχή του πολιτισμού μας.β) Δηλητηριάζεται η συλλογική συνείδηση μας.γ) Δημιουργείται χάος και παρατείνεται ο εθνικός δυισμός (διχασμός) μας με την προβολή άλλου Ελληνισμού, ξένου προς την παράδοση μας.δ) Ανοιγόμεθα σε δυτικές εισβολές εισπηδήσεις(νεοεποχισμός-νεοπαγανσιμός-νεοαποκρυφισμός).ε)Αποδυναμώνεται το Εθνικό ανοσοποιητικό μας σύστημα και καθίσταται ο λαός μας ευάλωτος, λόγω της δημιουργούμενης συγχύσεως και αμφιβολίας. Ορθά, λοιπόν, διερωτάται το περιοδικό Άβατον (Aρ. 26). «Είναι ένα νέο όραμα ή αδιέξοδη στροφή στο παρελθόν;» Δυστυχώς δε, λόγω της αγνοίας των αρχαιολατρών, σχεδόν στο σύνολο τους, όσον αφορά τη χριστιανική-πατερική γραμματεία, ή της αδυναμίας (λόγω της προκαταλήψεώς τους) να την κατανοήσουν, κάθε σύγκλιση είναι σχεδόν αδύνατη. Απλώς συνεχίζεται ο πνευματικός διχασμός με απροσμέτρητες συνέπειες. Οι νεοπαγανιστές μας επαναλαμβάνουν το τραγικό λάθος του Πλήθωνος: στον Μυστρά, τον κατάμεστο από μαρτυρίες της χριστιανικής πίστεως, θέλησε να επαναφέρει την αρχαία θρησκεία, παραβλέποντας μέσα στην κατά τα άλλα αστασίαστη σοφία του ότι «Απέσβετο λάλον ύδωρ»! Μακάρι να το κατανοήσουν, όσο είναι καιρός!Θα κλείσουμε αυτές τις σκέψεις με μιαν αληθινή ομολογία πίστεως στην Ελληνοορθοδοξία του επιφανούς γλωσσολόγου καθηγητού και Πρυτάνεως του Παν/μίου Αθηνών κ. Γεωργίου Μπαμπινιώτη: «Για μένα γράφει ο σοφός Καθηγητής, η Ορθοδοξία είναι στοιχείο αχώριστα συνυφασμένο με τη συνείδηση μου ως Έλληνα… Η έννοια του Γένους λ.χ., που σφράγισε τον Ελληνισμό στην Τουρκοκρατία, αναδύθηκε μέσα από την υπόδουλη πατρίδα, την κοινή Ορθόδοξη Πίστη και την κοινή ελληνική γλώσσα. Και σήμερα ακόμη έννοιες όπως ομογενής και ομογένεια δεν νοούνται έξω από την Ορθόδοξη Εκκλησία […]. Όποιος μιλάει για Ορθοδοξία ερήμην του Ελληνισμού νομίζω ότι ματαιοπονεί, όποιος όμως μιλάει για Ελληνισμό ερήμην της Ορθοδοξίας κάνει κάτι χειρότερο• Aσχημονεί» («Οι άρρηκτοι δεσμοί Ορθοδοξίας και Ελληνισμού», στην εφημ. Το Βήμα της Κυριακής, 19.4.1998).

Πηγή: ΔΙΑΛΟΓΟΣ τεύχος 36 2004  http://www.egolpio.com/PAGANISM/ptoblhma_neoeidwlolatrias.htm  Από:http://orthodoxipisti2.wordpress.com/