kantonopou’s blog

ΘΕΟΛΟΓΙΚΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ

Η απογοητευτική εικόνα

Συγγραφέας: kantonopou στις 6 Αυγούστου, 2008

Ζούμε σε μια περίοδο μεγάλων ανατροπών. Δεν έχει μείνει τίποτε όρθιο, τίποτε σταθερό, ικανό να στηρίξη τις ελπίδες των ανθρώπων. Στην ζωή της επικαιρότητας, δηλαδή, στην ζωή που φαίνεται στα δελτία των ειδήσεων είναι καθημερινή τετριμμένη είδηση η διάβρωση θεσμών και προσώπων, τα οποία θα έπρεπε να στηρίζουν την κοινωνία και να δίνουν τον τόνο στην ζωή της.Οι άνθρωποι μοιάζουμε με όντα στα οποία δεν μπορεί κανείς να έχη εμπιστοσύνη. Κι όμως κάποτε ο Θεός, στην ανατολή της ζωής του ανθρωπίνου γένους, μας εμπιστεύθηκε τον Παράδεισο «εργάζεσθαι αυτόν και φυλάσσειν», αλλά εμείς και τότε, όπως και τώρα, κάναμε ότι ακριβώς θα συντελούσε στο να τον χάσουμε. Χάνουμε τον Θεό, σκοτεινιάζει μέσα μας το νόημα της ζωής, θολώνει μπροστά μας η προοπτική της.Ο Χριστός ήλθε στον κόσμο. Έκανε την Εκκλησία σώμα Του. Ανέδειξε πατέρες, οσίους και μάρτυρες. Μας έδωσε την ζωή Του. Όμως και πάλι η πλειοψηφία δεν ερχόμαστε «προς το φως». Γι? αυτό και στην Ορθόδοξη Ελλάδα κυριαρχεί η ιδιοτέλεια, έχουν χαθεί, για τους πολλούς, τα πνευματικά στηρίγματα. Δείχνουμε ως οργανωμένη κοινωνία την απογοητευτική εικόνα που μεταδίδουν τα δελτία ειδήσεων.Σ? αυτήν, λοιπόν, την κατάσταση χρειάζεται ένας ανένδοτος αγώνας ανατροπής, ο οποίος θα έχη στόχο την ενεργοποίηση της προσωπικής ευθύνης και της πνευματικής ευαισθησίας κάθε μέλους της Εκκλησίας.Γιατί ο μόνος χώρος από τον οποίο μπορεί να πηγάση κάτι αναγεννητικό για την σύγχρονη κοινωνία είναι ο χώρος της Εκκλησίας.    

Ο αγώνας της ελπίδας

 Ο ανένδοτος αγώνας στον οποίο αναφερόμαστε δεν έχει τα χαρακτηριστικά αντίστοιχων πολιτικών αγώνω. Είναι πνευματικής φύσεως και απαιτεί πολλή ησυχία και καθόλου φωνές.Κάποια στοιχεία του είναι τα ακόλουθα.Πρώτον, μέσα στην γενική κατάρρευση που βλέπουμε γύρω μας, χρειάζεται να στηρίζουμε την διάνοιά μας σε κείμενα της παραδόσεώς μας των Αποστόλων και των αγίων Πατέρων. Βλέποντας, για παράδειγμα, την ιδιοτέλεια και την υποκρισία του κόσμου να διαβάζουμε την Αγία Γραφή, ιδιαίτερα την επί του Όρους Ομιλία, (πολύ σημαντικό κείμενο για την βασική πνευματική μας στοιχείωση), όχι για να κρίνουμε τους άλλους (άλλωστε εκεί λέει το «μη κρίνετε, ίνα μη κριθήτε»), αλλά για να θεραπεύσουμε την ψυχή μας και να διδαχθή ο νους μας πως να στέκεται ενώπιον του Θεού, καθώς και απέναντι στους ανθρώπους και τα διάφορα γεγονότα.Δεύτερον, χρειάζεται να βρούμε ανθρώπους με τους οποίους θα συζητάμε πνευματικά θέματα. Χρειάζεται στις συζητήσεις μας να βγαίνουμε λίγο εκτός εποχής, ώστε να βρίσκουμε τον πραγματικό εαυτό μας.Ένα τρίτο, πολύ σημαντικό στοιχείο, είναι η ένταξή μας στις δραστηριότητες της Ενορίας μας, η εθελοντική, όπως λέγεται, προσφορά εργασίας στους διαφόρους τομείς του ενοριακού έργου. Δεν είναι αρκετό ?για την ωφέλεια του εαυτού μας? να δώσουμε απλώς χρήματα για κάποιον ιερό σκοπό. Χρειάζεται να δουλέψουμε, να υπομείνουμε παραξενιές, να ιδρώσουμε.

Έτσι μπορούμε να αντισταθούμε στο πνεύμα της γενικής κατάρρευσης και να αποτελέσουμε νησίδα ελπίδας μέσα στην κοινωνία.

π.Θ.Α.Β.

 

Πηγή: «Eκκλησιαστική παρέμβαση» Ιούλιος- Αύγουστος 2008, σελ.2.

Αφήστε μια απάντηση