kantonopou’s blog

ΘΕΟΛΟΓΙΚΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ

Ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ

Συγγραφέας: kantonopou στις 11 Απριλίου, 2009

o98uuy.jpgΕίναι γεγονός ότι ο κάθε χριστιανός, και δη ο κληρικός, οφείλει να φλέγεται από «θείον έρωτα» προς τον Χριστό.

Η καρδιά του ποιμένος της Εκκλησίας είναι η πνευματική εκείνη ηλεκτροπαραγωγός μηχανή, η οποία εφ’ όρου ζωής μεταδίδει το ρεύμα της φιλοστοργίας προς δύο κατευθύνσεις.

 Πρώτα μεν προς τα πνευματικά του τέκνα, το ποίμνιο το λογικό του κληρικού, και δεύτερον προς τους υπολοίπους κληρικούς συναδέλφους του, προς τους συμποιμένας.

 

«Ουκ αν λάβης παρά του μη έχοντος» διαβάζουμε στους Νεκρικούς διαλόγους Χάρωνος και Μενίππου του Λουκιανού.

Καθ’ όμοιο τρόπο δεν πρέπει να περιμένουμε, από τον χαλαρώς συνδεόμενο μετά του Κυρίου κληρικό, να γεμίζει αγάπη στο περιβάλλον όπου ζει και κινείται.

 

Αλλά, όπως λέει ο προφήτης Ιεζεκιήλ (κεφ. 34 στ. 10), ο Άγιος Θεός μια μέρα θα ζητήσει λόγο από τους κληρικούς για την ενδεχόμενη ψυχική καταστροφή των ψυχών που τους ενεπιστεύθη.

 

Το έργο της διαποιμάνσεως των πιστών αποτελεί λειτούργημα και όχι επάγγελμα.

Ο απ. Παύλος, ο Ι. Χρυσόστομος, ο Μ. Βασίλειος και όλοι οι άλλοι Πατέρες και άγιοι ένοιωθαν τον εαυτό τους ως δούλο του Χριστού και συνεχιστή του έργου του αρχιποίμενος Χριστού.

Σ’ εμάς, τους συγχρόνους κληρικούς, οι οποίοι οφείλουμε να τους μιμηθούμε, απομένει να διδαχτούμε από το παράδειγμά τους.

Άλλωστε, -κι αυτό θα φανεί στη συνέχεια- δεν έπαψαν να υπάρχουν και στους χαλεπούς καιρούς μας άγιοι, ομολογητές, καλοί ποιμένες που ενδιαφέρονται για τη σωτηρία των πιστών που τους εμπιστεύθηκε ο Κύριος την ημέρα που τους καλούσε στον υπερμέγιστο βαθμό της Ιερωσύνης.

 

Πολλούς θα μπορούσαμε να αναφέρουμε. Όμως θα αρκεστούμε στην ενασχόλησι με τη δράση ορισμένων μόνο συγχρόνων παραδειγμάτων καλών ποιμένων εκ των πολλών που υπάρχουν.

 Κι όταν λέμε σύγχρονα παραδείγματα δεν εννοούμε βεβαίως πρόσωπα που βρίσκωνται στη ζωή, γιατί τούτο ίσως θίξει το ταπεινό τους φρόνημα, αλλά πρόσωπα που εκοιμήθησαν οσιακά εν Κυρίω ή και αγίασαν.

 

Αν και ο άγιος αυτός δεν είναι και τόσο σύγχρονος, καθ’ ότι έζησε και ποίμανε στη Ρωσία κατά τα τέλη του 18ου έως τα μέσα περίπου του 19ου αιώνα, προβαίνουμε στην αναφορά και του παραδείγματος τούτου, διότι πιστεύουμε ότι θα αποδειχτεί πολύ χρήσιμο για μας τους νεωτέρους ποιμένας της Εκκλησίας του Χριστού.

 

Όσοι έχουμε μελετήσει το βιβλίο του αρχιμ. Τιμοθέου, «ΟΣΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ», των εκδόσεων Ιεράς Μονής Παρακλήτου, γνωρίζουμε με κάθε λεπτομέρεια το βίο του αγίου αυτού πατρός.

Ο βίος του είναι μεγάλος.

Γι’ αυτό εμείς εδώ θα αναφερθούμε στον άγιο ως καλό ποιμένα που αγαπούσε τους πάντας, ακόμα και τους εχθρούς του, κατά το παράδειγμα του Κυρίου.

Ο καλός ποιμήν, άλλωστε, αγαπά τους πάντας.

Και ο Σεραφείμ ήτο άνθρωπος αγάπης.

 Και θα αναφέρουμε μόνο ένα παράδειγμα της ζωής του που αποδεικνύει αυτή την αγάπη.

Μια μέρα που ο π. Σεραφείμ, γυρνούσε στο κελλί του από το δάσος όπου είχε πάει για να μαζέψει καυσόξυλα, έπεσε σε ενέδρα ληστών, οι οποίοι νόμιζαν ότι κατέχει χρήματα στο κελλί του από τους πάμπολλους επισκέπτες; του.

 Όμως, χρήματα δεν βρήκαν, αφού ο άγιος ήταν ολοκληρωτικά ακτήμων και αφιλάργυρος και δεν έπαιρνε από κανέναν επισκέπτη του χρήματα.

Έτσι τον χτύπησαν άδικα γι’ αυτούς, τόσο πολύ που τον άφησαν «ημιθανή τυγχάνοντα». Άργησε πολύ να συνέλθει.

Μετά από μέρες συνέλαβαν τους ενόχους και επρόκειτο να τους τιμωρήσουν πολύ αυστηρά.

Ο άγιος όμως είχε αντίθετη γνώμη, ήθελε να τους αφήσουν ελεύθερους.

 «Όποια κι αν είναι η προσβολή, έλεγε, δεν πρέπει κανείς να εκδικείται.

 Αντίθετα πρέπει να συγχωρεί τον ένοχο με όλη του την καρδιά, ακόμα κι αν η καρδιά αντιστέκεται σ’ αυτό…

Πρέπει να τον αγαπά, κι όσο το δυνατόν να του κάνει καλό».

 Οι Αρχές έτσι δεν τους τιμώρησαν.

Η Θεία Δικαιοσύνη, όμως, τους παιδαγώγησε.

Κατά τη διάρκεια πυρκαϋιάς κάηκαν τα σπίτια τους. Αυτό όμως έκανε τους πρώην δολοφόνους τους αγίου να μετανοήσουν.

 Έπεσαν στα πόδια του αγίου και του ζήτησαν συγχώρεση.

Ο άγιος τους συγχώρεσε και έτσι με την αγάπη του αγίου λυτρώθηκαν τόσες ψυχές από αιώνια κόλαση.

 

Το θαύμα, όμως, αυτό της μεταστροφής των ληστών, οφειλόμενο στην αγάπη του αγίου, είναι μόνο ένα από τα πάμπολλα που διενήργσε η Χάρις του Κυρίου δια χειρός του ταπεινού του δούλου Σεραφείμ.

Υπάρχουν και τόσα άλλα που είναι αδύνατον να αναφερθούν εδώ.

 Πηγή http://www.enoriaka.gr/

Αφήστε μια απάντηση