kantonopou’s blog

Από την ημέρα του Πάσχα και για πενήντα ημέρες, το αποστολικό ανάγνωσμα στις ακολουθίες της Εκκλησίας μας είναι από το βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων.

Το βιβλίο αυτό το έγραψε ο άγιος Ευαγγελιστής Λουκάς. Ο τίτλος του είναι πολύ χαρακτηριστικός: «Πράξεις των Αποστόλων». Και δείχνει, ότι αναφέρεται κυρίως σε γεγονότα. Σε πράξεις. Όχι τόσο σε διδασκαλίες. Δεν είναι ένα θεωρητικό βιβλίο. Αν χρησιμοποιούσαμε τον σύγχρονο κινηματογραφικό όρο, θα λέγαμε ότι αποτελεί ένα ντοκυμαντέρ της ζωής των Αποστόλων και της πρώτης Εκκλησίας.

Και ποια είναι η κύρια αλήθεια, που καταδεικνύει αυτό το ντοκουμέντο;

Είναι η ανάσταση του Χριστού. Όλο το βιβλίο των Πράξεων βροντοφωνάζει: Χριστός Ανέστη! Αυτός είναι και ο λόγος, για τον οποίο διαβάζουμε τις Πράξεις στην περίοδο από το Πάσχα μέχρι την Πεντηκοστή.

¤¤¤

Από τις πρώτες γραμμές του βιβλίου ο Ευαγγελιστής Λουκάς μάς λέγει, ότι ο Χριστός, «μετά τον θάνατό Του, παρουσιάστηκε ζωντανός στους μαθητές του (και εβεβαίωνε την Ανάστασή Του) με πολλές αποδείξεις». Και αυτό έγινε όχι για μια ημέρα. «Σαράντα ολόκληρες ημέρες εμφανιζόταν στους μαθητές Του και τους μιλούσε για την Βασιλεία του Θεού» (Πράξ. 1, 3).
Και για να μη νομίζουν ότι είναι φάντασμα, καταδέχθηκε να τον ψηλαφήσει ο Θωμάς. Και να βάλει το δάκτυλό του στα σημάδια των πληγών από τα καρφιά του Σταυρού, και το χέρι του στην πληγή της πλευράς από την λόγχη.

Καταδέχθηκε ακόμη να φάει και να πιή μαζί τους (Πράξ. 1, 4). Έτσι ώστε να σιγουρευτούν ότι δεν είναι κάποιο άυλο όραμα. Δεν είναι φαντασία. Αλλά είναι με το Σώμα Του. Το ίδιο Σώμα Του που καρφώθηκε στον Σταυρό και μετά μπήκε στον Τάφο. Αυτό το Σώμα, τώρα μπήκε στον Τάφο. Αυτό το Σώμα, τώρα το είχαν μπροστά τους ζωντανό. Αναστημένο. Και για να μη τους αφήσει καμμία αμφιβολία, έτρωγε και έπινε μαζί τους!

Μας το βεβαίωσε και ο απόστολος Πέτρος, όταν μιλούσε στο σπίτι του εκαντοντάρχου Κορνηλίου. «Εμείς», λέει, «φάγαμε και ήπιαμε μαζί Του μετά την ανάστασή Του εκ νεκρών» (Πράξ. 10, 41).

¤¤¤

Μετά από τέτοιου είδους μαρτυρίες, η λογική λέει ότι ένα από τα δυο μπορεί να συμβαίνει:
– Ή όλα είναι αλήθεια, και επομένως η Εκκλησία μας στηρίζεται στην ακράδαντη σιγουριά της Ανάστασης του Χριστού.

– Ή ο Πέτρος και η παρέα του ήταν μια θλιβερή ομάδα φαντασιόπληκτων και ονειροπαρμένων ανθρώπων!

Μόνο που, όποιος βιαστή να δεχθή το δεύτερο, θα πρέπει να μας απαντήσει και σε ερωτήματα σαν κι αυτά:

– Πώς είναι δυνατόν ο Χριστός να εμπιστεύεται τα κλειδιά της Βασιλείας Του (Ματθ. 16, 19) σε έναν ονειροπαρμένο;

– Πώς είναι δυνατόν ο Χριστός να επαινεί την ορθή πίστη του Πέτρου, και να την ονομάζει «πέτρα, πάνω στην οποία θα θεμελιώσει την Εκκλησία Του;» (Ματθ. 16, 18). Πώς μπορεί ένας φαντασιόπληκτος να πιστεύει σωστά;

Και τέλος, πώς είναι δυνατόν, μια χούφτα φτωχών και αγραμμάτων ανθρώπων, οι οποίοι – βλέποντας τον δάσκαλό Τους να πεθαίνει – φοβήθηκαν και τον ίδιο τους τον ίσκιο, ξαφνικά να ξεχύνονται ατρόμητοι στον κόσμο, να κάνουν τόσα θαύματα στο όνομα του αναστημένου Χριστού, και να χύνουν ακόμη και το αίμα τους μαρτυρώντας για την αλήθεια της Αναστάσεώς Του;

Τις ημέρες του Πάσχα, ας διαβάσουμε ξανά και ξανά το συγκλονιστικό βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων. Θα μας απαντήσει σ’ αυτές και σε πολλές άλλες ερωτήσεις.

———————-

του Πανοσ. Αρχιμανδρίτου
π. Βαρνάβα Λαμπρόπουλου

* Περιοδικό Λυχνία Νικοπόλεως, Απρίλιος 2003