kantonopou’s blog

ΘΕΟΛΟΓΙΚΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ

Μητροπολίτης Διοκλείας Κάλλιστος Γουέαρ : Η Ορθοδοξία, πάνω απ? όλα, είναι τρόπος προσευχής

Συγγραφέας: kantonopou στις 24 Φεβρουαρίου, 2009

? Είστε πανεπιστημιακός διδάσκαλος αλλά και μητροπολίτης της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ποια είναι η σχέση αυτών των δύο πλευρών, της πανεπιστημιακής και της ποιμαντικής; Αλληλοσυμπληρώνονται; Υπάρχουν συγκρούσεις μερικές φορές;  

Υπάρχει ο κίνδυνος μερικές φορές να γίνει η θεολογία κάτι το ακαδημαϊκό, κάτι που αφορά την επιχειρηματολογία και όχι την καρδιά. Ελπίζω το ποιμαντικό μου έργο να βοήθησε τη θεολογία μου να παραμείνει μια ζωντανή θεολογία, λέει ο μητροπολίτης Διοκλείας κ. Κάλλιστος Γουέαρ.

 

? Είναι αλήθεια ότι έχω ζήσει μια διπλή ζωή. Το 1966, όταν επέστρεψα στην Οξφόρδη χειροτονήθηκα ιερέας της Ορθόδοξης Εκκλησίας και ταυτόχρονα διορίσθηκα στη θέση του λέκτορα των Ανατολικών Ορθόδοξων Σπουδών στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Ως ιερέας, ήμουν επιφορτισμένος με την οργάνωση της ελληνικής ενορίας της Οξφόρδης. Είχα λοιπόν επί τριάντα πέντε χρόνια το διπλό καθήκον να είμαι ιερέας της ενορίας και πανεπιστημιακός διδάσκαλος.

Στο πνευματικό και το διανοητικό επίπεδο δεν αισθάνθηκα ποτέ κάποια σύγκρουση διότι αυτά που δίδασκα στο πανεπιστήμιο ?θεολογία και εκκλησιαστική ιστορία? ήταν πολύ κοντά με αυτά που έκανα στην ενορία. Υπήρξε όμως μια σύγκρουση στο επίπεδο του χρόνου και της ενέργειας, διότι όσο περνούσαν τα χρόνια, ο όγκος της εργασίας μου στο Πανεπιστήμιο αυξανόταν όπως άλλωστε και στην ενορία, η οποία διαρκώς αναπτυσσόταν.

Συνειδητοποίησα ότι αν είχα γίνει αποκλειστικά πανεπιστημιακός, θα είχα περισσότερο χρόνο για έρευνα, και, ίσως, για τη συγγραφή περισσότερων βιβλίων. Παρόλα αυτά είμαι ευτυχής που είχα το διπλό αυτό καθήκον. Υπάρχει ο κίνδυνος μερικές φορές να γίνει η θεολογία κάτι το ακαδημαϊκό: κάτι το σχολαστικό με την κακή έννοια. Να γίνει κάτι που αφορά την επιχειρηματολογία και όχι την καρδιά, και το ποιμαντικό μου έργο βοήθησε τη θεολογία μου να παραμείνει ?ελπίζω? μια ζωντανή θεολογία.

 Πηγή: Εφημερίδα “Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ” (20 Ιανουαρίου 2008)

Αφήστε μια απάντηση