Ο ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ
Συγγραφέας: kantonopou στις 10 Φεβρουαρίου, 2009
Λίγα πρόσωπα αποτελούν την ομάδα, η οποία αναγκάστηκε να λάβει μέρος σε μια απίθανη παράσταση, παίζοντας ο καθένας το ρόλο που διάλεξε ή αυτόν που του ανάθεσαν.
Η επιβλητική σκηνή στήθηκε κάπου στη Μ. Ασία, τ΄ αγιασμένα εκείνα χώματα, τα οποία ποτίστηκαν με το τίμιο αίμα αμέτρητων αγίων της Εκκλησίας μας. Έτσι τόπος η Μαγνησία της Μ. Ασίας, τοπικός ηγεμόνας ο Λουκιανός, Πορφύριος και Βάπτος είναι οι δήμιοι και πρωταγωνιστής – μάρτυρας ο Χαράλαμπος, ο οποίος εκτελούσε λειτουργικά καθήκοντα σαν ιερέας στην παραπάνω περιοχή. Έτυχε να είναι αυτός ο τόπος, όπως θα μπορούσε να είναι και κάποιος άλλος, μα οι άνθρωποι που ζούσαν σ΄ αυτόν ήταν διχασμένοι από αντιμαχόμενα θρησκευτικά συναισθήματα, τα οποία δημιουργούσαν αντίξοες συνθήκες διαβίωσης και συνύπαρξης για το λαό. Καθημερινά στήνονταν εξέδρες δικαστηρίων για το τίποτε, και καθημερινά αφανίζονταν ζωές, χωρίς κατηγορητήριο στο οποίο αναφερόταν πράξη βίας, φόνος, εμπρησμός, ή οποιαδήποτε άλλη πράξη ?ιδιαζόντως ειδεχθής?.
Μιλάμε για τους τρεις πρώτους αιώνες άγριων διωγμών, όπου οι πρώτοι χριστιανοί υπέφεραν μαρτύριο και θάνατο γιατί θεωρούσαν το μαρτυρικό θάνατο «ύψιστη τιμή» και σ΄ αυτούς αποδίδεται ο θρίαμβος του χριστιανισμού. Διδάχτηκαν αυτούς τους πρώτους αιώνες ότι: «το αποθανείν κέρδος» (Φιλιπ. 1, 21) και η Εκκλησία ευγνωμονούσα ψάλλει: «Ως απαρχάς της φύσεως…» η οικουμένη προσφέρει σοι, Κύριε, τους θεοφόρους μάρτυρας».
Στα μέσα του 2ου αιώνα μ.Χ. η ειδωλολατρεία κυριαρχούσε και τα εξοντωτικά διατάγματα αφάνιζαν χωρίς και η?καθυστέρηση ζωές και περιουσίες. Μια μονάχα προτροπή «θυσίασε στους θεούς» άρνηση που συνοδεύονταν από μια απλή ομολογία πίστης συντελούσαν στο ν΄ αρχίσουν χωρίς έλεος πλέον τα βασανιστήρια. Η ανεξιθρησκεία δηλ. η ανοχή των διαφορετικών θρησκευτικών πεποιθήσεων των άλλων, δεν είχε ακόμα κηρυχτεί και δεν είχε ακόμα κυκλοφορήσει το διάταγμα ανοχής. Ο χριστιανισμός σαν επίσημη θρησκεία του κράτους ανακηρύχτηκε στα 311 από το Μ. Κων/νο και μέχρις εκεί, ο δρόμος ήταν ακόμα μακρύς, ανελέητος, αγύριστος, βασανιστικός και οικτρά απελπιστικός.
Ο Χαράλαμπος έζησε την εποχή της αυτοκρατορίας του Αλέξανδρου Σεβήρου. Μ΄ αυτό το όνομα τρεις Ρωμαίοι Αυτοκράτορες κυβέρνησαν τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Πρώτος ο Λούκιος Σεπτίμιος Σεβήρος (146-211 μ.Χ.), δεύτερος ο Μάρκος Αυρήλιος Αλέξανδρος (208-235 μ.Χ.), και τρίτος ο Φλάβιος Ουαλέριος (306-307 μ.Χ.).
Στη Μαγνησία, την τόσο όμορφη πόλη της Μ. Ασίας, εκτελούσε ?σαν ιερέας? τα θρησκευτικά του καθήκοντα ο Χαράλαμπος. Κατά το διωγμό που εξαπέλυσε ο Λουκιανός εναντίον των χριστιανών, εκείνος που συνελήφθη από τους πρώτους και οδηγήθηκε ενώπιον του σκληρού και άκαρδου ηγεμόνα ήταν φυσικά ο ιερέας της πόλης. Ο μεγάλος αυτός άντρας έμεινε πιστός και σταθερός στην πίστη του παρ΄ όλα τα φρικτά βασανιστήρια κι αξίζει να σημειωθεί, τι ακριβώς είπε: «δοκίμασε έπαρχε όσα βασανιστήρια θέλεις και όσα ακόμα επινοήσεις και θα δεις ότι οι μυώδεις δήμιοί σου θα κουραστούν κι εγώ δεν θα ζητήσω καμιά απολύτως επιείκια απ΄ αυτούς· και τούτο γιατί με ενδυναμώνει ο?Χριστός».
Αυτή η πρόκληση, η άρνηση προσφοράς θυσίας στα είδωλα από τον ηλικιωμένο ιερέα ήταν καθαρά μια σταθερή και ατράνταχτη ομολογία πίστης, που άφησε σε απορία τους παρευρισκόμενους σ΄ αυτή τη δίκη κι έκανε τους σωματώδεις δήμιους ν΄ αρνηθούν να συνεχίσουν το μαρτύριο και να πιστέψουν στο Χριστό. Κι όχι μονάχα αυτοί, αλλά και άλλες τρεις γυναίκες που παραβρέθηκαν και είχαν παρασταθεί στο μαρτύριο, πίστεψαν στο Θεό του Χαραλάμπους και ομολόγησαν πίστη, για να βρεθούν κι οι έξι μαζί στην ίδια μοίρα και να τελειώσουν με αποκεφαλισμό την ίδια μέρα, ώρα και στιγμή, κερδίζοντας το στεφάνι της ζωής, το οποίο προσφέρει ο Κύριος σ΄ αυτούς που τον αγάπησαν.
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.