Η αναζήτηση ενός ήρωα?
Συγγραφέας: kantonopou στις 14 Ιανουαρίου, 2009
Η Πίνδος λιώνει μέσα στα μάτια μας, θυμίζει εικαστικές μεταμορφώσεις του Πικάσο, κορυφές, γκριζογάλανοι βράχοι, πλαγιές, έλατα, σύννεφα, αγριοπούλια, σταυραετοί, στερεύουν, σταματούν να ρέουν φυσικά, όταν υπολειτουργεί, λειτουργεί ελλειπώς η ψυχή μας. Καθώς τυλίγει σʼ ένα σύθαμπο η αχλύς, η ελαφρά ομίχλη, κήπους και περιβόλια, όταν ο νους εξοστρακίζει, αποπέμπει κάθε πέταγμα ζωής. Η ψυχή στον άνθρωπο είναι ότι το πέταγμα για ένα πουλί. Η αχλύς δεν καλύπτει μόνο τον γύρω κόσμο, αλλά το πιο σημαντικό, τον έσω κόσμο, τον ψυχικό. Έτσι ο άνθρωπος φτωχαίνει πνευματικά, διανοητικά.
Το πεντελικό μάρμαρο, το περίφημο χιονόλευκο μάρμαρο της Αττικής με το οποίο κατασκευάστηκε ολόκληρη η Ακρόπολη και τα περισσότερα μνημεία της Αρχαίας Αθήνας ως αδιαμόρφωτη, αδιάπλαστη, ασχημάτιστη ύλη για να γίνει, γλυπτό, έργο γλυπτικής τέχνης, περνά από πολλά στάδια. Θυμίζω ελάχιστα: έμπνευση, γλύπτη με τάλαντο, αυτό που λέμε ταλέντο, φυσικό χάρισμα, εξαιρετική ικανότητα, μόχθο και κόπο, εργασία χωρίς ωράρια. Και το πιο σημαντικό: κατάθεση ψυχής!
Ο πνευματικός και ο ψυχικός κόσμος του σύγχρονου Έλληνα «εν δυνάμει» για να θυμηθούμε τον Αριστοτέλη, δηλαδή δυνητικά, σε κατάσταση που περικλείει δυνατότητα ενέργειας ή δράσης είναι: πεντελικό μάρμαρο!
Ποιος το λέει αυτό; Η υπερτρισχιλιετής Ιστορία και ο πολιτισμός του, που καταύγασε την οικουμένη. Από τούτη τη γη, την Ελλάδα, ξεκίνησε η αφύπνιση του πνεύματος από το λήθαργο του μύθου. Η υφήλιος, κακός μαθητής του Αρχαίου Ελληνικού πνεύματος, δεν κατόρθωσε να βιώσει τη μαγεία και τη μοναδικότητά του, εκτός από μιά επιπόλαια προσέγγιση.
Η πνευματική και η ψυχική αρχοντιά του Έλληνα μόρφωσε, καλλιέργησε πνευματικά και ηθικά έναν ήρωα, έναν άνθρωπο υπέρμετρα γενναίο, που αψηφά οποιονδήποτε κίνδυνο προκειμένου να εκπληρώσει το χρέος του στα παιδιά του, τον εαυτό του και την Πατρίδα, βαμμένη με τα χρώματα της καρδιάς του! Μʼ αυτές τις αγάπες ο Έλληνας έκανε και κάνει φτερά και μεγαλουργεί, κατορθώνει μέγιστα έργα παγκόσμιας ακτινοβολίας!
Το «δυνάμει» του σύγχρονου Έλληνα, το ποιόν, οι ιδιότητες, που καθορίζουν το ήθος, την ποιότητα του χαρακτήρα του είναι «πεντελικό μάρμαρο». Η ανδρεία και η αρετή προκαθορίζουν, καθορίζουν εκ των προτέρων, έναν ήρωα, όταν η οικογένεια, το Σχολείο και η κοινωνία εργαστούν σοβαρά και υπεύθυνα με σεβασμό στις πατροπαράδοτες ηθικές αρχές και αξίες όχι στα λόγια, αλλά στην πράξη, στις συμπεριφορές και τα έργα.
Η υγιής οικογένεια, το δημιουργικό Σχολείο, η κοινωνικώς αποδεκτή κοινωνία στις πέτρινες ημέρες της επίπεδης εποχής μας δεινοπαθούν, υποφέρουν και ούτε λίγο ούτε πολύ οι καθημερινές τους περιπέτειες, τα απρόβλεπτα περιστατικά που ενέχουν κινδύνους και ταλαιπωρίες μας οργίζουν. Και διαλογίζεσαι, συλλογιέσαι, στοχάζεσαι και λες: «Υπάρχουν τόσες νεκρές ψυχές ανάμεσά μας!!!». Συνεχίζεις με λυπημένη φωνή: «Θεέ μου, ποια κατάρα δέρνει τον τόπο μας;».
Καλό είναι να δούμε εν ολίγοις τους όρους ανδρεία και αρετή, διότι η εννοιολογική προσέγγιση φωτίζει τις αφυπνισμένες συνειδήσεις σωστά στην ανηφορική, έτσι κι αλλιώς διαδρομή της ζωής τους.
Ο όρος ανδρεία είναι αρχαιοελληνικός, δυναμάρι του απαράμιλλου Αρχαιοελληνικού πνεύματος που ελάχιστοι «διανοούμενοι», τα πιο έντονα εισαγωγικά, προπηλακίζουν, βρίζουν.
[<ανδρεία<ανδρείος<ανήρ (=άνθρωπος αρσενικός και ενήλικος)].
Ανδρεία είναι η ιδιότητα του ανδρείου, η γενναιότητα, η τόλμη. Η ανδρεία αποτελεί θεμελιακή αρετή των αντρών, χωρίς να αποκλείουμε τις γυναίκες.
Οι γενναίοι άντρες δείχνουν την ανδρεία τους σε κρίσιμες στιγμές, σοβαρές, καθοριστικές της ζωής π.χ. υπερασπίζοντας την ελευθερία της Πατρίδας με θυσία της ζωής τους ή ξενυχτώντας στα επιστημονικά εργαστήρια για το καλό του ανθρώπου.
Ο όρος αρετή είναι κι αυτός αρχαιοελληνικός, λεπτομέρεια του αετώματος βασική του πνεύματος πολιτισμού των προγόνων μας, σα λιοτρόπι φωτοπερίχυτο.
Ετυμολογικά η λέξη προέρχεται από τη ρίζα αρ- του αρχαίου ρήματος αραρίσκω (=προσαρμόζομαι, αρέσω). Παράγωγα: Άρης, άριστος.
Αρετή σημαίνει προτέρημα, χάρισμα, αξία. Η?πνευματική φύση του ανθρώπου επιβάλλει το «κατ΄ αρετήν ζην», γιατί έτσι ο άνθρωπος πραγματώνει τον προορισμό του. Παράγοντες της αρετής είναι οι κληρονομικές καταβολές και η αγωγή του φυσικού και κοινωνικού πειρβάλλοντος. Η αρετή για τον άνθρωπο δεν είναι μόνο κληρονομική, έμφυτη, αλλά κυρίως προσωπική κατάκτηση, ηθικό αγώνισμα. Αν βρούμε το θάρρος και γυρίσουμε τα μάτια γύρω μας στη σύγχρονη κοινωνία δύσκολα θα συναντήσουμε περιπτώσεις αρετής!
Ο ηρωισμός και η αρετή κοσμούν τις συμπεριφορές και τις πράξεις των ανθρώπων που πιστεύουν στο Θεό και διαθέτουν νόηση, βούληση και συναισθηματικό κόσμο. Παρουσιάζονται, εμφανίζονται ως υπαρξιακές αντιδράσεις μπροστά στις δυσχέρειες, τις δυσκολίες της ζωής και το θάνατο. Πώς συντελείται η λεγομένη μέθεξη, συμμετοχή, επικοινωνία των πολλών, του κοινού, στο έργο των ηρώων και των εναρέτων ανθρώπων; Η απάντηση στη διακριτική σας ευχέρεια.
Δεν καταδέχονται οι ήρωες και οι ενάρετοι να διατυμπανίσουν, να γνωστοποιήσουν θορυβωδώς τα έργα τους, δηλαδή τις ενέργειες και τις συνεχείς προσπάθειες για να επιτευχθούν. Οι πέριξ, οι τριγύρω βλέπουν άριστα αποτελέσματα, αν τα βλέπουν, χωρίς να εμβαθύνουν, να εισδύουν σε βάθος και να κατανοούν τη διαδρομή του μόχθου, του κόπου, του πόνου!
Όλοι διψάμε να χαρούμε δημιουργίες, έργα σημαντικής αξίας, ως πράξεις ηρωισμού και αρετής. Τις βρίσκουμε στις χιλιετίες της ιστορίας και του πολιτισμού μας, χωλαίνει, δεν λειτουργεί κανονικά, η προσέγγισή μας. Κατά κανόνα γίνεται επιφανειακά και «φευ» σκόπιμα λανθασμένα από ελάχιστους αμβλύνοες. Η σωστή προσέγγιση, το σωστό πλησίασμα προϋποθέτει μόρφωση, πνευματική και ηθική καλλιέργεια. Το εκκρεμές της πνευματικής και ηθικής μας ζωής αιωρείται λανθασμένα από παράλογο συναισθηματισμό, όταν λείπει η σωστή μόρφωση!
Στη φτωχωή, πέτρινη και επίπεδη εποχή μας, της ισοπέδωσης των πάντων προς τα κάτω, προς την αναξιοπρέπεια, την έλλειψη αξιοπρέπειας, κοσμιότητας, ευγένειας ήθους, αφήσαμε ανοιχτή την πόρτα του σπιτιού μας στα σκύβαλα της τηλεόρασης και το χειρότερο αφήσαμε ανοιχτή την πόρτα του νου και της καρδιάς μας στο τέλμα, στα αδιέξοδα των αδίστακτων!!! Α! οι τραγικές στιγμές, κάθε τόσο, έγιναν θεσμός!
Στη σύγχρονη, εξοργιστικά υλιστική εποχή της αποχαυνωτικής τηλεόρασης, εποχή αντιθέσεων και αλληλοσυγκρουομένων συμφερόντων, ο «τάλας» άνθρωπος έχασε το δρόμο του στην αχλύ του καιρού μας. Αγνοεί, πού θέλει να πάει και ποιο δρόμο να πάρει. Ο άνθρωπος των ημερών μας είναι αδιάβαστος, δηλαδή απροετοίμαστος από την οικογένειά του, θεσμός που έχει υποστεί αθεράπευτα πλήγματα από τους στυλοβάτες, τους κύριους υποστηρικτές, τους θεμελιωτές, τους γονείς!!!
Είναι αδιάβαστος ο δυστυχής άνθρωπος των ημερών μας από το Σχολείο, που σπαράσσεται από φανερούς και αφανείς κινδύνους, συμφορές, την ίδια την κοινωνία που δεν ξέρει τι θέλει για τα παιδιά της!
Ίσως ερωτηθεί: Ποιες είναι οι σωστές και ποιες οι λαθεμένες συμπεριφορές με τα παιδιά μας, τη ζωντανή συνέχειά μας, το αίμα μας, την ανάσα μας; Η απάντηση «φευ»: αλαλούμ, μεγάλο μπέρδεμα, ολέθρια ανακατωσούρα.
Σ΄αυτό το ομιχλώδες τοπίο, όπου οι άσχετοι και οι αδίστακτοι αλωνίζουν κάτω από ανόητα προσχήματα, ζητούμε άπαντες ηρωισμό και αρετή απ΄ τους άλλους και εμείς, ποιοι εμείς; Όλοι μας, παριστάνουμε το θεατή, τον παρατηρητή στα σπίτια και τα μαγαζιά, που πυρπολούνται! Αυτή η παθητική στάση, συμπεριφορά οδηγεί σίγουρα σε όλεθρο, σε καταστροφή. Τι να κάνουμε, να βγούμε στους δρόμους, να καίμε, να σκοτώνουμε; Σαφέστατα, όχι. Τα πεζοδρόμια δεν λύνουν, κάνουν προβλήματα.
Καινούργια χρονιά, φτάνουν τα λόγια, τα ηχηρά ανόητα. Η σκέψη και η σύνεση οδηγούν στην απόφαση:?Πρέπει ο καθένας μας, όλοι μας, να βρούμε μέσα μας στο «είναι», στην ύπαρξή μας, έναν ήρωα, έκφραση ηρωισμού και αρετής βίου, όχι στα λόγια, αλλά στις συμπεριφορές και τις πράξεις. Ο ηρωισμός και η αρετή στη ζωή είναι γεγονότα, δεν είναι έννοιες.
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.