kantonopou’s blog

Δύο χιλιάδες ένα χρόνια πριν! Από ταπεινή Φάτνη της Βηθλεέμ, έρχεται στη Γη, ο απεσταλμένος του Θεού, ο Υιός του Ανθρώπου! Από την εποχή εκείνη μέχρι σήμερα, ανεξάρτητα από τις μαρτυρίες των Ιερών Ευαγγελίων, ο Ιησούς ζει στη συνείδηση του ανθρώπου. Ο Χριστός δεν συλλαμβάνεται από τη νόηση! Κατανοητός γίνεται μόνο σε αυτούς που πορεύονται στους Εμμαούς και συναντούν Αυτόν στο δρόμο.
Στους ανθρώπους της μεγάλης νοσταλγίας! Παίρνουν από Αυτόν σαν δώρο την χάρη, την εσωτερικότητα εκείνη που ασφαλίζει την πνευματική τους υπόσταση και ζουν την Βασιλεία του Θεού μέσα στα στήθη τους. Συναισθάνονται οι άνθρωποι αυτοί να αφυπνίζεται μέσα τους η ηθική εκείνη δύναμη της θελήσεως, η οποία απαλλάσσει από το παροδικό και στρέφει τον άνθρωπο στο αιώνιο, στο διηνεκές, στην υπεραισθητή σφαίρα των ακαταλύτων αξιών που παρέχουν νόημα και περιεχόμενο στη ζωή. Έτσι, με τον τρόπο αυτό, δημιουργείται η νέα αληθινή ευγένεια του ανθρωπίνου γένους που συνίσταται στην ελεύθερη ηθική προσωπικότητα.
Ο παλαιός κόσμος, ο αρχαίος κόσμος, είχε καταπέσει ηθικά, πνευματικά την εποχή που εμφανίστηκε ο Χριστός στη γη. Και ήρθε ο Μεσσίας ο οποίος έφερε μαζί του το ιδεώδες της ανθρωπίνης προσωπικότητας. Απήτησε ο Ιησούς να ανυψωθεί ο άνθρωπος και να μετουσιωθεί σε ελεύθερη προσωπικότητα. Απήτησε πλήρη και αμέριστη υποταγή στη Θεία βούληση και απόλυτη σύμπτωση της βουλήσεως του ανθρώπου με αυτήν. Ο Ιησούς θεωρεί τον επίγειο βίο, προπαρασκευή για την αιωνιότητα. Ο άνθρωπος στην επίγειο ζωή του οφείλει να δρα και να αγωνίζεται χάρη των αιωνίων αξιών. Η εμφάνιση του Θεανθρώπου στη γη σημαίνει την ανατολή νέας ημέρας για την ανθρωπότητα, την παροχή νέας ζωής και δεύτερη νεότητα κάτω από τη σκιά του Σταυρού!
Η εμφάνιση του Χριστού παραμένει το μόνο θεμέλιο παντός ηθικού πολιτισμού. Μόνο ηρωικές φύσεις μπορεί να είναι και να αποκαλούνται Χριστιανοί με την πλήρη σημασία της λέξεως. Γιατί Χριστιανός σημαίνει διαρκής θυσία υπέρ των πνευματικών αγαθών, τα οποία δεν ανήκουν στο χρόνο μόνο. Για το λόγο αυτό ο Χριστιανισμός δεν είναι θρησκεία των αδυνάτων, αλλά θρησκεία των δυνατών, των νικητών. Η χριστιανική θρησκεία, κατά τον Γκαίτε, εκπηγάζει και από ένα τέταρτο είδος σεβασμού, από τον σεβασμό προς τον εαυτό μας, η θρησκεία που απεκάλυψε ο Χριστός, θα μείνει στους αιώνας των αιώνων θρησκεία της ανθρωπότητος.
Την μοναδική σημασία της εμφανίσεως του Χριστού διησθάνθησαν πρώτοι οι ποιμένες της Βηθλεέμ και οι μάγοι εξ Ανατολών. Πολλοί βαθύτερα συναισθάνθηκε Αυτόν η Οικουμένη, όταν έλαβε πείρα των αιωνίων πνευματικών αξιών, που οφείλει η ανθρωπότητα στην εμφάνιση του Σωτήρος. Οι Απόστολοι και οι Ευαγγελιστές, τα μέλη της πρώτης Εκκλησίας του Χριστού έψαλαν ύμνο προς Αυτόν. Ο Ιησούς είναι ο Μεσσίας, ο οποίος απεστάλη άνωθεν, για να ιδρύσει την βασιλεία του Θεού και ο οποίος θα κρίνει τον κόσμο. Είναι ο ουράνιος πνευματικός άνθρωπος, εικόνα του Θεού Πατέρα, ο οποίος από τον ουρανό κατέβηκε για να λυτρώσει τον άνθρωπο από τις επίγειες κοσμοκράτειρες δυνάμεις και από την αμαρτία.
Ο Υιός του Θεού, ο Λόγος, ο οποίος έλαβε σάρκα και περιβλήθηκε ανθρωπίνη μορφή. Είναι ο Κύριος που κυβερνά την Εκκλησία που ίδρυσε και με την οποία εξημερώνει και εκπολιτίζει τους λαούς, οι οποίοι μεταστρέφονται στον Χριστιανισμό. Κανένα ιστορικό πρόσωπο, κανένα φαινόμενο, καμιά ιστορική μορφή δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτόν, έστω και πόρρωθεν.

Πηγή http://www.proinoslogos.gr/pn/index.php?module=pagesetter&func=viewpub&tid=10&pid=10338