Ορθοδοξία ή Προτεσταντισμός; Αποδείξεις από τον άγιο Ιππόλυτο (1).
Συγγραφέας: kantonopou στις 11 Απριλίου, 2014
Ο Στ. Παπαδόπουλος αναφέρει τον Ιππόλυτο Ρώμης ως «τον καλύτερο μάρτυρα της λειτουργικής παραδόσεως», και ως «συγγραφέα παραδοσιακό, φορέα της ορθοδόξου γενικά θεολογίας» (Πατρολογία Ά τόμος, σελ. 370). Τα συγγράμματά του «εκάλυπταν όλα τα πεδία της θεολογικής γραμματείας από της δογματικής μέχρι της ποιήσεως», κατά τον Π. Χρήστου (Β’ τόμος πατρολογίας, σελ. 723). Αλλά και ο Δ. Μπαλάνος αναφέρει ότι «ο Ιππόλυτος ήτο εις εκ των πολυγραφωτέρων, πολυμερεστέρων και σοφοτέρων συγγραφέων της αρχαίας Εκκλησίας…» (ΒΕΠΕΣ 5, Εισαγωγή στα έργα του Ιππολύτου Ρώμης).
«Αποστολική Παράδοση». (217)
Σπουδαιότατο έργο, που σκιαγραφεί και αυτό, την πράξη της αρχαίας Εκκλησίας. Ο καθηγητής Στ. Παπαδόπουλος, γράφει στον Α’ Τόμο της Πατρολογίας του, ότι «πρόκειται για συρραφή δύο διαφορετικών κειμένων. Το πρώτο αναφέρεται στα χαρίσματα και τη σημασία τους, ενώ το δεύτερο, που είναι κανονιστική συλλογή, καταγράφει πλήθος διατάξεων, σχετικών με τις ποικίλες εκδηλώσεις του εκκλησιαστικού βίου. Οι κανόνες ή τα παραγγέλματα αναφέρονται σε θέματα χειροτονίας,λειτουργικής τάξεως, ευχαριστίας, βαπτίσματος [..] ευχών όρθρου, μνημόσυνων κα» (σελ. 377).
Δεν είναι ένα έργο που δημιουργήθηκε από τον άγιο Ιππόλυτο, αλλά επεξεργάστηκε παλαιότερο υλικό, σε τόσο μεγάλο βαθμό, ώστε να θεωρείται (και) δικό του.
Συνεχίζει ο καθηγητής (στο ίδιο έργο)· «Η λειτουγικοκανονική αυτή συλλογή συγκροτήθηκε σιγά- σιγά από τα μέσα του Β’ αιώνα, κυκλοφορούσε στους χρόνους του Ιππολύτου και απηχούσε κατά βάση την εκκλησιαστική κατάσταση της συριακής και της ρωμαϊκής Εκκλησίας. Εκτιμήθηκε πολύ από τον Ιππόλυτο, που την υιοθέτησε και που είχε κάποια επέμβαση στη μορφή και τη σύνταξη του κειμένου, ώστε να δικαιολογείται η αναγραφή της στον κατάλογο των έργων του, τα οποία χαράχθηκαν στον ανδριάντα του» (σελ. 377).
Αλλά, και ο καθηγητής Π. Τρεμπέλας, εκφράζει την ίδια άποψη· «Αλλά και εις την λειτουργικήν πράξιν της εκκλησίας επεξέτεινε την συγγραφικήν του δράσιν ο Ιππόλυτος, προιόν δε ταύτης υπήρξε και το εν τη Αιγυπτιακή εκκλησιαστική Διατάξει και τοις αποσπάσμασι της λατινικής μεταφράσεως της Βερώνης περισωθέν σύγγραμμα αυτού υπό τον τίτλον ‘’Αποστολική Παράδοσις’’, εν ω και η παλαιοτέρα της λατρείας αναφορά» (Εγκυκλοπαίδεια της Θεολογίας, σελ. 10).
Το κείμενο της «Αποστολικής Παράδοσης», υπάρχει στο διαδίκτυο μεταφρασμένο στην Αγγλική, στην εξής διεύθυνση: http://www.chronicon.net/chroniconfiles/Burton_Scott_Easton_-_The_Apostolic_Tradition_of_Hippolytus_(1934).pdf
Παραθέτουμε ελάχιστα σημεία ως μια μικρή «γεύση», με δική μας απόδοση στα Ελληνικά.
Υπάρχει αναφορά στην αποστολική εξουσία περί της συγχωρήσεως αμαρτιών ή μη (Κατά Ιωάννη, 20:21-23), η οποία μεταβιβάζεται με την χάρη της Αποστολικής Διαδοχής, στον χειροτονούμενο επίσκοπο:
«And by the Spirit of high-priesthood to have authority to remit sins according to thy commandment [..] to loose every bond according to the authority which thou gavest to thy apostles [..]»
(σελ. 34 του κειμένου της Αγγλικής μεταφράσεως).
Το οποίο αποδίδεται: «Και από το Πνεύμα της αρχιεροσύνης να έχει την εξουσία να δίνει άφεση αμαρτιών κατά την προσταγή [..] να λύνει κάθε δεσμό κατά την εξουσία την οποία έδωσες στους αποστόλους [..]».
Βλέπουμε μεταβίβαση πνευματικών εξουσιών δια της αποστολικής διαδοχής.
Αναφέρεται σε βάπτισμα ενηλίκων αλλά και παιδιών που δεν έχουν την δυνατότητα να μιλήσουν. Σε αυτήν την περίπτωση, ομολογούν οι γονείς τους ή οι συγγενείς τους, αντί αυτών:
«And first baptize the little ones; if they can speak for themselves, they
shall do so; if not, their parents or other relatives shall speak for them». (σελ. 45 του κειμένου της Αγγλικής μεταφράσεως)
Το οποίο αποδίδεται: «Και πρώτα βαπτίζετε τα μικρά: αν μπορούν να μιλήσουν για τον εαυτό τους, πρέπει να το πράξουν. Εάν όχι, οι γονείς τους ή άλλοι συγγενείς πρέπει να ομολογήσουν για αυτά».
Υπάρχουν αναφορές στο Χρίσμα δια ελαίου, και πολλές ακόμα λεπτομέρειες που υπάρχουν και σήμερα στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Επίσης, υπάρχουν και αναφορές στο ότι οι Χριστιανοί βαπτίζονται στο όνομα της Αγίας Τριάδας, με τριπλή κατάδυση στο νερό:
«Στην Αποστολική Παράδοση (Traditio apostolica), η οποία διασώθηκε σε λατινική μετάφραση, ο Ιππόλυτος αναφέρει τη σύνδεση του βαπτιστηρίου συμβόλου με την τριττή κατάδυση» (Εκκλησιαστική Ιστορία Βλ. Φειδά, Α’ τόμος, σελ. 259).
Βαπτιστήριο Σύμβολο υπό μορφή ερωτήσεων, το οποίο βρίσκεται στην Αποστολική Παράδοση του Ιππολύτου:
«Πιστεύεις εις Θεόν παντοκράτορα; Πιστεύεις εις Χριστόν Ιησούν, τον Υιόν του Θεού […] Πιστεύειςεις το Πνεύμα το Άγιον […];» (Δογματικά και Συμβολικά μνημεία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, Ι. Καρμίρης, τόμος Ι σελ. 44-45).
Πολύ σημαντικό, διότι αναγνωρίζονται τρία πρόσωπα στην θεότητα, μιας και θα ήταν παράλογο να βαπτιζόμαστε στο όνομα ενός κτίσματος, όπως επίσης να μπαίνει ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα δίπλα στον Πατέρα, αν επρόκειτο περί κτισμάτων (αναφορικά με τον Υιό), ή περί απρόσωπης δυνάμης (αναφορικά με το Άγιο Πνεύμα). Αυτά, απαντούν σε ένα μικρό ακραίο μέρος του προτεσταντικού κόσμου, που δεν δέχεται την θεότητα του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.
Πάνω σε αυτά τα βασικότατα δογματικά θέματα, θα συνεχίσουμε στο δεύτερο μέρος του άρθρου
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.