kantonopou’s blog

ΘΕΟΛΟΓΙΚΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ

ΑΛΕΒΙΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΑ

Συγγραφέας: kantonopou στις 25 Νοεμβρίου, 2008

  Κοινωνικές και πολιτικές διαστάσεις, πέρα από τα θρησκευτικά ζητήματα, αλλά και ένα ακόμη στοίχημα για την κυβέρνηση Ερντογάν, χαρακτηρίζεται από πολιτικούς αναλυτές η διαδήλωση της περασμένης Κυριακής των αλεβιτών της ΤουρκίαςΠαρότι πολυδιασπασμένοι σε διάφορες ομάδες και φράξιες περισσότεροι από 50.000 Αλεβίτες κατέβηκαν στους δρόμους της τουρκικής πρωτεύουσας, διεκδικώντας ουσιαστικά το δικό τους χώρο στη σημερινή Τουρκία και υπενθυμίζοντας με την παρουσία τους ότι εκτός από τη βασική συνιστώσα των σουνιτών είναι και αυτοί πολίτες της Τουρκίας με δικαιώματα που ζητούν να τους αναγνωριστούν.
Η κυβέρνηση του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, που έχει δώσει αγώνες στο όνομα του ατομικού δικαιώματος της θρησκευτικής πίστης και είχε βρεθεί σε δύσκολη θέση αντιμέτωπη με τους εκφραστές του κοσμικού κατεστημένου για το ζήτημα της ισλαμικής μαντίλας, σήμερα καλείται να αναγνωρίσει το θρησκευτικό δικαίωμα της έτερης πολυπληθέστερης μουσουλμανικής ομάδας της Τουρκίας, αυτής των Αλεβιτών.

Οι διαδηλωτές της Κυριακής κρατούσαν σημαίες και αφίσες του Κεμάλ και φώναζαν συνθήματα κατά του κυβερνώντος κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, το οποίο κατηγορούν ότι θέτει σε κίνδυνο τον κοσμικό χαρακτήρα του τουρκικού κράτους. Είχαν συρρεύσει στην τουρκική πρωτεύουσα από όλες τις περιοχές της χώρας, καταδικάζοντας τις διακρίσεις που υφίστανται, σύμφωνα με τους ίδιους, από την ισλαμοκεντρική κυβέρνηση της χώρας. “Να τελειώνουμε με τις διακρίσεις”, “Η Τουρκία είναι κοσμικό κράτος και θα παραμείνει”, ήταν μερικά από τα συνθήματα των διαδηλωτών.

ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ

Το βασικό πρόβλημα που έχουν οι Αλεβίτες της Τουρκίας είναι ότι δεν εκφράζονται με μια φωνή. Δεν ήταν λίγοι οι επικεφαλής αλεβίτικων οργανώσεων που οι ίδιοι κατηγόρησαν τους συμμετέχοντες στην τελευταία διαδήλωση ως υποκινούμενους από το εξωτερικό ή από το ΡΚΚ και το DHKP/C, όπως ο Οζντεμίρ, αλλά και ο Φερμανί Αλτούν.
Οι διεκδικήσεις τους προσδιορίζονται ανάλογα με τις ομάδες τους, ωστόσο τα βασικά αιτήματά τους, που ήταν και το πλαίσιο διεκδίκησης της μεγάλης διαμαρτυρίας τους την περασμένη Κυριακή, συνοψίζονται στα εξής: Ζητούν να τυγχάνουν ίσης μεταχείρισης και να έχουν ίδια δικαιώματα για πρόσβαση σε δημόσιες θέσεις, όπως κάθε τούρκος πολίτης.

Καταγγέλλουν την επιβολή ουσιαστικά του σουνιτικού ισλάμ μέσα από τη διδασκαλία στα σχολεία και ζητούν η διδασκαλία των θρησκευτικών να είναι προαιρετική για τα παιδιά τους. Κάποια βήματα που επιχείρησε να κάνει η κυβέρνηση Ερντογάν με το να συμπεριλάβει κάποιες παραγράφους στα βιβλία θρησκευτικών που διδάσκονται στα σχολεία για τον αλεβισμό τα κρίνουν ως ανεπαρκή.

Ζητούσαν την κατάργηση της διεύθυνσης Θρησκευτικών Υποθέσεων ή, αν όχι, τη συμμετοχή εκπροσώπων τους σε αυτήν, καθώς και την κατάργηση της αυθαίρετης ίδρυσης τζαμιών σε αλεβίτικα χωριά. Παράλληλα ζητούσαν ενίσχυση για τη δημιουργία των δικών τους χώρων προσευχής, τα λεγόμενα ?τζεμεβί?, που λειτουργούν από κοινοτικές εισφορές, και την αναγνώρισή τους, τη στιγμή που το επίσημο κράτος προωθεί μόνο τη σουνιτική θρησκευτική έκφραση.
Επίσης, ζητούν την αναγνώριση των αλεβίτικων οργανώσεών τους, αλλά και τη μετατροπή σε μουσείο του ξενοδοχείου ?Μαντιμάκ? στη Σεβάστεια, όπου έχασαν τη ζωή τους 37 διανοούμενοι αλεβίτες από εμπρησμό ακροδεξιών ισλαμικών στοιχείων το 1993.

Η κυβέρνηση Ερντογάν εμφανίζεται διατεθειμένη να ικανοποιήσει κάποια από αυτά τα αιτήματα των αλεβίτων, αν και ήδη έχουν καταγραφεί διαφορετικές τάσεις στο εσωτερικό της. Ο υπουργός Παιδείας Χουσεΐν Τσελίκ δήλωσε ότι είναι έτοιμος να συζητήσει μαζί τους, ωστόσο ο υπουργός Επικρατείας Σαΐτ Γιαζιτζιόγλου είχε χαρακτηρίσει ακραία τα αιτήματά τους. ?Ακόμη και αν είναι ακραίες, όλες οι θέσεις που εκφράζονται με δημοκρατικό τρόπο πρέπει να γίνονται σεβαστές?, απάντησε ο Τσελίκ. Πλέον είναι ευθύνη της κυβέρνησης Ερντογάν να δείξει αν εννοεί τη δημοκρατία για όλους ή μόνο για τον εαυτό της, σχολίαζε σε άρθρο του στην εφημερίδα ?Χουριέτ? ο Μπουράκ Μπεκντίλ.



Ποιοι είναι οι Αλεβίτες

Ο ακριβής αριθμός των Αλεβιτών της Τουρκίας δεν είναι γνωστός, εκτιμάται από 7.000.000 έως 15.000.000 διασπασμένοι σε μερικές δεκάδες διαφορετικές ομάδες, πολλές φορές με αντικρουόμενες προσεγγίσεις. Αποτελούν την πιο προοδευτική έκφραση του ισλάμ και η ρίζα της προέλευσής τους χάνεται στα βάθη των αιώνων με έντονη την επίδραση προϊσλαμικών παραδόσεων. Διατηρούν στοιχεία ζωροαστρισμού, συνδέονται με το νεοπλατωνισμό, το σιιτισμό και το μπεκτασί και αποτελούν έναν συγκερασμό χριστιανικών και ισλαμικών στοιχείων, στην ιδεολογία τους όμως ανιχνεύονται και στοιχεία μαρξιστικά. Από το σύνολο του κουρδικού πληθυσμού εκτιμάται ότι το ένα τρίτο είναι αλεβίτες και οι υπόλοιποι σουνίτες, ενώ αλεβίτες υπάρχουν και στις γειτονικές χώρες.
Διαφέρουν από τους σουνίτες, καθώς δεν χρησιμοποιούν τζαμιά, αλλά προσεύχονται σε κοινοτικά κτίρια (τα τζεμεβί), οι τελετές τους περιλαμβάνουν μουσική και χορό. Πιστεύουν στους 12 ιμάμηδες, δεν τηρούν τις πέντε προσευχές την ημέρα ούτε τις νηστείες και αντιμετωπίζονται από τους άλλους μουσουλμάνους ως αιρετικοί και συχνά πέφτουν θύματα βίας και διακρίσεων. Είναι χαρακτηριστικό της προκατάληψης στους κόλπους των μουσουλμάνων το σχόλιο ?ο εβραίος είναι κακός, αλλά ο Αλεβίτης χειρότερος?.

Ο Ζεκέρια Οζτούρκ, ταγματάρχης πληροφοριών, που είχε συγκεντρώσει πληροφορίες για τους Αλεβίτες, σε εκθέσεις του το 2004 ανέφερε ότι στην πλειοψηφία τους είναι πιστοί στο τουρκικό κράτος, αν και κάποιες από τις ομάδες γίνονται προσπάθειες από οργανώσεις του εσωτερικού και εξωτερικού να στραφούν σε διασπαστικές ιδεολογίες.

Οι Αλεβίτες, λόγω του κοσμικού τους χαρακτήρα και της ανεκτικότητάς τους προς διαφορετικές δοξασίες, υπήρξαν ουσιαστικά ένα από τα στηρίγματα του κεμαλισμού, αν και ήδη από τις δεκαετίες του 1960 και του 1970 μεγάλη μερίδα αυτών επάνδρωσαν μαζί με Κούρδους τις ένοπλες και μη αριστερές οργανώσεις που κυνηγήθηκαν από το επίσημο τουρκικό κράτος. Η δεκαετία του 1980 και η απόφαση για σύμπλευση του κεμαλισμού με το σουνιτικό ισλάμ της Τουρκίας -η ?ισλαμοκτουρκική σύνθεση? του ?ελεγχόμενου? ισλάμ ως πολιτική διέξοδος- οδήγησαν τους αλεβίτες ουσιαστικά στο περιθώριο, χωρίς να σταματήσουν ποτέ να διεκδικούν ειρηνικά τα δικαιώματά τους.

Πηγή :http://www.makthes.gr/index.php?name=News&file=article&sid=28373 

Αφήστε μια απάντηση