kantonopou’s blog

Τὸν τρίτον μῆνα μετὰ τὴν ἀπὸ Αἰγύπτου ἔξοδον ὡδηγήθησαν παρὰ τοῦ Μωϋσέως οἱ Ἰσραηλῖται εἰς τὸ ὄρος Σινᾶ. Ἐκεῖ δὲ ἔλαβον δι’ αὐτοῦ τοὺς νόμους ἐκείνους, δι’ ὧν καὶ ἡ πατροπαράδοτος τοῦ μονοθεϊσμοῦ θρησκεία τοῦ λαοῦ τούτου ἑδραιώθη καὶ ἐτελειοποιήθη ἐν μέρει καὶ ὁ λαὸς πολιτικῶς ὡς κράτος συνετάχθη. Ὁ Μωϋσῆς ἐχρησίμευσεν ἐν πᾶσι τούτοις ὡς ὄργανον τῆς θείας προνοίας, ἥτις ἤθελε τὴν διάσωσιν τῆς ἀληθοῦς θρησκείας ἐν τῷ κόσμῳ. Δίδων δὲ ὁ Μωϋσῆς τοὺς νόμους τούτους, ἐζήτησεν ἐπισήμως νὰ ὑποσχεθῇ ὁ λαὸς ὅτι θὰ τηρήσῃ τοὺς νόμους τούτους ὡς δοθέντας αὐτῷ παρὰ τοῦ Θεοῦ, ὅστις θέλει θεωρεῖ τὸν λαὸν τοῦτον ὡς ἴδιον λαόν, ὡς ἔθνος ἅγιον, ἀφιερωμένον δηλ. εἰς αὐτόν. Ἡ διαθήκη αὕτη γενομένη μεταξὺ τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ ἐπεσφραγίσθη διὰ πολλῶν θυσιῶν. Ἡ βάσις τῆς μωσαϊκῆς νομοθεσίας εἶναι αἱ δέκα ἐντολαὶ αἱ ἐγχαραχθεῖσαι ἐπὶ δύο πλακῶν, αἵτινες περιέχουσι τὰ κυριώτερα καὶ θεμελιωδέστερα θρησκευτικὰ καὶ ἠθικὰ καθήκοντα τοῦ ἀνθρώπου πρὸς τὸν Θεὸν καὶ πρὸς τὸν πλησίον. Εἶναι δὲ αὗται:

1. Ἐγὼ εἰμι Κύριος ὁ Θεός σου, ὅστις ἐξήγαγόν σε ἐκ τῆς Αἰγύπτου, ἐξ οἴκου δουλείας· οὐκ ἔσονταί σοι θεοὶ ἕτεροι πλὴν ἐμοῦ.

2. Οὐ ποιήσεις σεαυτῷ εἴδωλον, οὐδὲ παντὸς ὁμοίωμα, ὅσα ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω καὶ ὅσα ἐν τῇ γῇ κάτω καὶ ὅσα ἐν τοῖς ὕδασιν ὑποκάτω τῆς γῆς· οὐ προσκυνήσεις αὐτοῖς οὐ δὲ μὴ λατρεύσεις αὐτοῖς. Ἐγὼ γάρ εἰμι Κύριος ὁ Θεός σου, Θεὸς ζηλωτής, ἀποδιδοὺς ἁμαρτίας πατέρων ἐπὶ τέκνα ἕως τρίτης καὶ τετάρτης γενεᾶς τοῖς μισοῦσί με, καὶ ποιῶν ἔλεος εἰς χιλιάδας τοῖς ἀγαπῶσί με καὶ τοῖς φυλάσσουσι τὰ προστάγματά μου.

3. Οὐ λήψῃ τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου ἐπὶ ματαίῳ.

4. Μνήσθητι τὴν ἡμέραν τῶν σαββάτων ἁγιάζειν αὐτήν. Ἕξ ἡμέρας ἐργᾷ καὶ ποιήσεις πάντα τὰ ἔργα σου, τῇ δὲ ἡμέρα τῇ ἑβδόμη σάββατα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου.

5. Τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου, ἵνα εὖ σοι γένηται καὶ ἵνα μακροχρόνιος γένῃ ἐπὶ τῆς γῆς.

6. Οὐ φονεύσεις.

7. Οὐ μοιχεύσεις.

8. Οὐ κλέψεις.

9. Οὐ ψευδομαρτυρήσεις κατὰ τοῦ πλησίον σου μαρτυρίαν ψευδῆ.

10. Οὐκ ἐπιθυμήσεις τὴν γυναῖκα τοῦ πλησίον σου, οὔτε τὸν ἀγρὸν αὐτοῦ, οὔτε τὸν βοῦν αὐτοῦ, οὔτε τὸ ὑποζύγιον αὐτοῦ, οὔτε πᾶν κτῆνος αὐτοῦ οὔτε ὅσα τῷ πλησίον ἐστί.

Πάντες οἱ νόμοι, οὓς ἔδωκεν ὁ Μωϋσῆς μετὰ ταῦτα, ἦσαν ἀνάπτυξις καὶ ἐξασφάλισις τῆς ἀληθοῦς ταύτης θρησκείας, ἠς οἱονεὶ τὰ θεμέλια τίθενται εἰς τὰς δέκα ταύτας ἐντολάς. Καὶ αὐταὶ αἱ ἑορταὶ ἂς διέταξεν ὁ Μωϋσῆς εἶχον ὡς σκοπὸν τὴν διατήρησιν τῆς λατρείας τοῦ ἀληθοῦς Θεοῦ. Οὕτως αἱ ἑορταὶ τοῦ σαββάτου, τῆς ἑβδόμης δηλ. ἡμέρας τῆς ἑβδομάδος, τῆς πεντηκοστῆς (ἑορτῆς ἀπαρχῶν), ἡ ἑορτὴ τοῦ Σαββάτου καθ’ ἕκαστον ἕβδομον ἔτος, ἡ ἑορτὴ τοῦ Ἰουβιλαίου (ἔτους ἀφέτεως) καθ’ ἕκαστον τεσσαρακοστὸν δεύτερον ἔτος, ἐσκόπουν νὰ διατηρήσωσι ζωηρὰν παρὰ τοῖς Ἰσραηλίταις τὴν ἰδέαν, ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ποιητὴς τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς. Ἦσαν αὗται ἡμέραι καὶ χρόνοι ἐν γένει ἀφιερωμένοι εἰς λατρείαν τοῦ Κυρίου καὶ μελέτην τοῦ νόμου αὐτοῦ. Ἄλλας ἑορτὰς ὥρισεν ὁ Μωϋσῆς τὸ Πάσχα εἰς ἀνάμνησιν τῆς ἀπὸ τῆς Αἰγύπτου θεία συνάρσει γενομένης σωτηρίας τοῦ λαοῦ καὶ τὴν ἑορτὴν τῆς σκηνοπηγίας μετὰ ὁμοίου σκοποῦ. Αἱ θυσίαι καὶ ἐν γένει ἡ λατρεία, ἧς κέντρον ἦτο ἡ σκηνὴ τῆς διαθήκης, ἐν ᾗ ἐφυλάττετο ἡ κιβωτὸς ἡ περιέχουσα τὰς πλάκας τῶν θεογράφων δέκα ἐντολῶν καὶ τὸ βιβλίον, ἐν ᾧ ἐγράφησαν οἱ λοιποὶ νόμοι, ὡρίσθησαν λεπτομερῶς καὶ ἀκριβῶς, ὅπως μὴ παρεισδύσῃ δεισιδαιμονία τις. Τὰ τῆς λατρείας ἀνετέθησαν τῇ φυλῇ Λευΐ, ὅθεν ἔμελλον νὰ λαμβάνονται οἱ ἱερεῖς. Ἀνὰ πᾶν ἕβδομον ἔτος ὡρίσθη νὰ ἀναγινώσκηται τῷ λαῷ ὁ νόμος. Πᾶσα δὲ μετὰ τῶν ἐθνῶν ἀνάμιξις αὐστηρότατα ἀπηγορεύθη ὡς ἐπικίνδυνος, διότι ὑπῆρχε φόβος, ὅτι ἡ ἀνάμιξις αὕτη ἠδύνατο νὰ ἀποπλανήσῃ τοὺς Ἰσραηλίτας εἰς τὴν εἰδωλολατρείαν.

IΕΡΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΥΠΟ Α. ΔΙΟΜΗΔΟΥΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΕΚ ΤΟΥ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟΥ «Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ» ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ – 1892

http://arxontarikion.wordpress.com/