kantonopou’s blog

Η   Δ Υ Ν Α Μ Η   Τ Ο Υ   Θ Ε Ι Ο Υ   Λ Ο Γ Ο Υ

«ὁ σπόρος ἐστίν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ» (Λουκ. η΄ 11)

Ἡ Ἐκκλησία, ἀγαπητοί ἀδελφοί, σήμερον τιμᾶ καί προβάλλει τούς Ἁγίους Πατέρες, οἱ ὁποῖοι τό ἔτος 787 μ.Χ., ἀφοῦ συνῆλθαν στή Νίκαια τῆς Βιθυνίας, ἀσχολήθησαν μέ τό ζήτημα τῶν Ἁγίων Εἰκόνων, τό ὁποῖο ταλαιπωροῦσε τίς συνειδήσεις τῶν πιστῶν τήν ἐποχή ἐκείνη.  Τοῦτο τό πρόβλημα προέκυψε ὡς καρπός τῶν διαφόρων αἱρέσεων, οἱ ὁποῖες δυσκολευόμενες νά κατανοήσουν τίς προεκτάσεις τῆς χριστολογίας, δημιουργοῦσαν σύγχυση σχετικά μέ τό πρόσωπο τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Τό τιθέμενο ἐρώτημα ἦταν κατά πόσο μποροῦσε νά ἐξεικονίζεται τό πρόσωπο τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι Θεός.  Ἡ ἀπάντηση εἶναι ὅτι ὁ Κύριος εἰκονίζεται ἐπειδή ἐνηνθρώπησε καί οἱ ἄνθρωποι τόν εἴδαμε νά ἔχει ἀνθρώπινη μορφή καί κατά συνέπεια ἐξεικονίζουμε αὐτό τό ὁποῖο εἴδαμε, αὐτό τό ὁποῖο γνωρίσαμε.

Ὁ Ἰωάννης ὁ Θεολόγος ἀναφερόμενος στό Δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, τόν Κύριο, ἐκφράζεται ὡς ἀκολούθως: «Ὅ ἦν ἀπ’ ἀρχῆς, ὅ ἀκηκόαμεν, ὅ ἑωράκαμεν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἡμῶν, ὅ ἐθεασάμεθα καί αἱ χεῖρες ἡμῶν ἐψηλάφησαν, περί τοῦ λόγου τῆς ζωῆς·» (Ἰωάν. α΄ 1) Μέ ἁπλᾶ λόγια: Σᾶς γράφουμε γιά τό ζωοποιό Λόγο πού ὑπῆρχε αἰώνια, τόν ἀκούσαμε μέ τά αὐτιά μας καί τόν εἴδαμε μέ τά ἴδια μας τά μάτια.  Μάλιστα τόν εἴδαμε ἀπό κοντά καί τά χέρια μας τόν ψηλάφησαν.

Οἱ ὑπόλοιπες εἰκόνες παρουσιάζουν τό πρόσωπο τῆς Παναγίας καί τά γεγονότα τῆς ζωῆς της, τά πρόσωπα τῶν Ἁγίων καί τά μαρτύρια τους καί τούς Ἁγίους Ἀγγέλους.  Ἡ τιμή τήν ὁποία οἱ πιστοί ἀποδίδουμε στά πρόσωπα τῶν Ἁγίων τῶν εἰκόνων δέν εἶναι λατρευτική ἀλλά τιμητική.  Ἡ λατρεία ἀνήκει μόνο στό Θεό καί ἡ τιμή τήν ὁποία ἀποδίδουμε στά πρόσωπα τῶν Ἁγίων ἀναφέρεται στό Θεό «ἡ γάρ τιμή τῆς εἰκόνος ἐπί τό πρωτότυπον διαβαίνει» κατά τό Μέγα Βασίλειο.  Ἐπιπρόσθετα οἱ εἰκόνες παρουσιάζουν τό περιεχόμενο τῆς Ἁγίας Γραφῆς μέ ἄλλη γλῶσσα, τή γλῶσσα τῆς ἁγιογραφίας, ὥστε ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος νά λέγει ὅτι:«αἱ εἰκόνες εἰσιν αἱ βίβλοι τῶν ἀγραμμάτων.»

Οἱ Ἅγιοι καί Θεοφόροι Πατέρες τῆς Ἑβδόμης Οἰκουμενικῆς Συνόδου, τούς ὁποίους τιμοῦμε σήμερα καί οἱ Πατέρες ὅλων τῶν αἰώνων, διέδωσαν τό λόγο τοῦ Θεοῦ ἀνά τά πέρατα τῆς Οἰκουμένης μέ πολλή ἀγάπη, ἀμέτρητους κόπους, ἀδιάκοπες θυσίες καί ταπεινό φρόνημα.  Τοῦτο ἔπραξαν γιά νά φωτίσουν τούς συνανθρώπους τους καί νά τούς ὁδηγήσουν στήν ἀλήθεια καί τή σωτηρία.  Ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ «ἡ τά ἀσθενῆ θεραπεύουσα καί τά ἐλλείποντα ἀναπληροῦσα», ὅπου ὑπῆρχε πρόσφορο ἔδαφος, συνέβαλλε στό νά προκόψουν πνευματικά τά νέα μέλη τῆς Ἐκκλησίας.

Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ στή σημερινή παραβολή παρομοιάζεται μέ τό σπόρο.  Αὐτή εἶναι μιά πολύ ζωντανή εἰκόνα καί πολύ διδακτική.  Ὁ σπόρος ἀφοῦ πέσει στή γῆ, φυτρώνει ὅπου ὑπάρχουν οἱ κατάλληλες συνθῆκες καί σάν ἔρθει ὁ κατάλληλος καιρός ἀποδίδει πλούσιους καρπούς.

Ὁ λόγος τοῦ εὐαγγελίου εἴτε προφορικός εἴτε γραπτός πέφτει στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων καί ἀφοῦ γίνει δεχτός, ἐκεῖ φιλοξενεῖται, θερμαίνεται καί φυτρώνει.  Ἀφοῦ μεγαλώσει καί ὡριμάσει, ἀποδίδει καρπούς πνευματικούς καί γαλουχεῖ μέ αὐτούς ὅλη τήν ἀνθρώπινη ὕπαρξή μας.

Ἡ Ἐκκλησία στήν ἐποχή μας εἶναι ὑποχρεωμένη νά ἐπιστρατεύσει τούς νέους τρόπους ἐπικοινωνίας μεταξύ τῶν ἀνθρώπων.  Ἔτσι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ θά διαδίδεται εὐρύτερα, γρηγορότερα, ἀπλούστερα καί ἀδιάκοπα σέ ἔθνη καί λαούς, πού μέχρι σήμερα δέν ἀξιώθησαν νά ἀκούσουν τά ρήματα ζωῆς.  Αὐτά ἀναφέρονται σέ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ζοῦν στό σκοτάδι καί παραμένουν ἀκόμα ἀμύητοι ὡς πρός τίς ἀλήθειες τοῦ εὐαγγελίου.

Παράλληλα ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι εἶναι ἤδη βαπτισμένοι ἔχουν ἀνάγκη καλύτερης καί βαθύτερης γνωριμίας μέ τίς ἀλήθειες τῆς πίστεως.  Γιά τοῦτο τό ἀνεπιτήδευτο κήρυγμα, προφορικό καί γραπτό, ἡ ἀνάγνωση καί ἡ ἑρμηνεία τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καί ἡ χρήση τῆς σύγχρονης τεχνολογίας, συντελοῦν στό νά κατηχηθοῦν πιό ἐπισταμένα τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας.  Ἡ δέ ἐπιστράτευση τῆς εἰκόνας μεταδίδει πιό εὔκολα τά μηνύματα στήν παιδική καί νεανική ἡλικία, ἡ ὁποία ὁπωσδήποτε ἀποτελεῖ τή συνέχεια καί τό μέλλον μέσα στό χῶρο καί τή ζωή τῆς Ἐκκλησίας.  Κύριε, μέ τίς προσευχές καί δεήσεις τῶν Ἁγίων Πατέρων, σῶσε τίς ψυχές μας.  Ἀμήν!

Ελληνορθόδοξη Κοινότητα Απ. Βαρνάβα