Τ Ι Μ Η  Κ Α Ι  Σ Ε Β Α Σ Μ Ο Σ   Π Ρ Ο Σ   Τ Ο Υ Σ   Γ Ε Ν Ν Η Τ Ο Ρ Ε Σ

«τίμα τόν πατέρα καί τήν μητέρα»

(Ματθ. ιθ΄19)

Τό ἱερό εὐαγγέλιο, ἀγαπητοί ἀδελφοί, τό ὁποῖο ἀκούσαμε στή σημερινή θεία Λειτουργία μᾶς ὀμιλεῖ γιά κάποιο νέο, ὁ ὁποῖος ἀφοῦ πλησίασε τόν Κύριο, ζήτησε νά μάθει τί νά πράξει γιά νά κερδίσει τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ.  Ὁ Κύριος ἀντί ἄλλης ἀπαντήσεως τοῦ ἀπαρίθμησε ἕξη ἀπό τίς δέκα ἐντολές τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου.  Μέσα στίς ἐντολές, τίς ὁποῖες ἀνέφερε ὁ Κύριος, εἶναι καί αὐτή ἡ ὁποία ζητᾶ νά τιμᾶ καί νά σέβεται ὁ κάθε ἄνθρωπος τούς γεννήτορές του.  Πρόκειται γιά μιά πολύ σύντομη περίληψη τῆς πέμπτης ἐντολῆς, τήν ὁποία ἔδωσε ὁ Θεός στό Μωυσῆ πάνω στό ὄρος Σινᾶ.

Αὐτή ἡ ἐντολή εὑρίσκεται στήν Παλαιά Διαθήκη, στό βιβλίο τῆς Ἐξόδου στό κεφάλαιο εἴκοσι, στίχος δώδεκα καί ἔχει ὡς ἑξῆς:  «τίμα τόν πατέρα σου καί τήν μητέρα σου, ἵνα εὖ σοι γένηται, καί ἵνα μακροχρόνιος γένῃ ἐπί τῆς γῆς τῆς ἀγαθῆς, ἧς Κύριος ὁ Θεός σου δίδωσί σοι» (Ἐξ. κ΄ 12).  Μέ ἁπλά λόγια:  τίμα τόν πατέρα σου καί τή μητέρα σου, γιά νά εὐημερήσεις καί νά γίνεις μακροχρόνιος στήν πλούσια καί εὔφορη γῆ, τήν ὁποία θά σοῦ ἐμπιστευθεῖ ὁ Κύριος. Ἡ τιμή πρός τούς γονεῖς, ἀπό μέρους μας, συμβάλλει καί βοηθᾶ νά εὐαρεστήσουμε στό Θεό.

Ὁ σεβασμός τῶν νεωτέρων πρός τούς μεγαλυτέρους τους τονίζεται σημαντικά μέσα στίς σελίδες τῆς Παλαιᾶς ὅσο καί τῆς Καινῆς Διαθήκης, χωρίς βέβαια νά ἀπουσιάζει καί ἀπό τά κοσμικά κείμενα.  Ἡ διαγωγή τοῦ Χάμ πρός τό μεθυσμένο πατέρα του Νῶε, μνημονεύεται πρός ἀποφυγή.  Ἡ δέ συμπεριφορά τῶν δύο ἀδελφῶν Σήμ καί Ἰάφεθ, ἀναφέρεται πρός μίμηση.  Οἱ τελευταῖοι μέ σεβασμό σκέπασαν τόν πατέρα τους καί χωρίς νά τόν ταπεινώσουν, τόν προστάτευσαν (Γεν. θ΄ 22-23).  Ἀποτέλεσμα ἦταν οἱ δύο νά τύχουν τῆς πατρικῆς εὐλογίας, ἐνῷ ὁ Χάμ ὄχι μόνο δέχθηκε τήν ἀπαρέσκεια τοῦ πατέρα του ἀλλά καί τήν πρόβλεψη ὅτι θά ἀπέβαινε δοῦλος τῶν δύο ἄλλων.

Στήν ἀκολουθία τοῦ γάμου ἡ Ἐκκλησία τονίζει: «εὐχαί γονέων στηρίζουσι θεμέλια οἴκων». Πόσο ὡραῖο καί εὐλογημένο πρᾶγμα εἶναι ἡ κάθε νέα οἰκογένεια, μαζί μέ τίς εὐλογίες τῆς Ἐκκλησίας, νά ἔχει πλουσιοπάροχα καί τίς εὐχές τῶν γονιῶν της!  Ἐπίσης ὁ θεῖος Παῦλος στίς ἐπιστολές του, πρός Ἐφεσίους καί Κολοσσαεῖς ἀντίστοιχα, συμβουλεύει τούς νέους καί τίς νέες: «Τά τέκνα ὑπακούετε τοῖς γονεῦσιν ὑμῶν ἐν Κυρίῳ⁻ τοῦτο γάρ ἐστι δίκαιον».  (Ἐφ. στ΄1).  «τά τέκνα ὑπακούετε τοῖς γονεῦσι κατά πάντα⁻ τοῦτο γάρ ἐστιν εὐάρεστον τῷ Κυρίῳ» (Κολ. γ΄ 20).

Πόσο πιό ὡραία καί ἀνώδυνη ἆραγε θά ἀπέβαινε ἡ ζωή τῆς κάθε οἰκογένειας, ἄν διατηροῦσε μέσα στήν ψυχή τῶν μελῶν της τόν ἀπαραίτητο καί πρέποντα σεβασμό πρός τούς γονεῖς καί τῶν δύο πλευρῶν;  Πέραν ἀπό τά ὑλικά ἀγαθά, μέ τά ὁποῖα οἱ γονεῖς ἐνισχύουν τά παιδιά τους ὅταν ἀρχίζουν τή νέα τους ζωή καί τά ὁποῖα οἱ ἴδιοι φύλαξαν μέ πολλές ἴσως στερήσεις, παράλληλα οἱ ἐμπειρίες τῆς ζωῆς, τό ἀπόσταγμα τῆς σοφίας τους, ἡ ἀγαπητική σχέση τους, ἀποτελοῦν μιά πνευματική περιουσία ἀπό τήν ὁποία τά παιδιά μόνο ὄφελος μποροῦν νά ἀποκομίσουν.

Νά ἐνθυμούμεθα ὅτι οἱ γονεῖς μας, μετά τό Θεό, εἶναι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι μᾶς ἔφεραν στόν κόσμο.  Μέ τούς κόπους, τίς φροντίδες, τήν ἀνύστακτη στοργή καί τίς πολλές θυσίες τους, ὅλοι μεγαλώσαμε καί μπήκαμε στή ζωή.   Μιμούμενοι τά πουλιά τοῦ οὐρανοῦ ἐπιβάλλεται καί ἐμεῖς μέ τή σειρά μας νά ἀνταποδίδουμε μέ σεβασμό καί ἀγάπη συνάμα κάτι, ἀπό ὅσα ἀπολαύσαμε πλουσιοπάροχα ἀπό τούς γονεῖς μας.

Στήν Ἑλληνική Μυθολογία ἀναφέρεται τό ἐπεισόδιο τῶν υἱῶν τῆς Γυδίππης, τοῦ Κλέοβη καί τοῦ Βίτωνα, οἱ ὁποῖοι κουβάλησαν τή μητέρα τους στίς γιορταστικές ἐκδηλώσεις πρός τιμή της, σέρνοντας οἱ ἴδιοι τήν ἅμαξα, γιατί  καθυστέρησαν οἱ ὑπεύθυνοι νά φέρουν τά ζῶα στήν ὥρα τους.

Νά μήν ξεχάσουμε τό παράδειγμα τοῦ Αἰνεία, ὁ ὁποῖος μετά τήν κατάκτηση τῆς Τροίας μετέφερε τόν πατέρα του στούς ὤμους του ὡς τό πολυτιμότερο πού εἶχε νά λάβει καί ἔτσι ἡ πράξη του κίνησε τίς λεπτές χορδές τοῦ ἐχθροῦ, ὥστε νά τοῦ ἐπιτρέψει νά ἐπανέλθει καί νά λάβει ἀκόμη κάτι ἄλλο, τό ὁποῖο ὁ ἴδιος ἐπιθυμοῦσε.  Σεβασμός καί τιμή στούς γονεῖς ἀνήκουν ὄχι μόνο ὅταν εἶναι στή ζωή ἀλλά καί μετά θάνατο.  Γιά τοῦτο ἡ Ἐκκλησία τούς κηδεύει, τούς θάπτει, περιποιεῖται τούς τάφους τους καί προσεύχεται γιά τήν ἀνάπαυσή τους.  Αὐτά ἀποτελοῦν τή σύσταση τῆς Ἐκκλησίας πρός ὅλα τά μέλη της, γιά τή δική τους προκοπή καί σωτηρία καί τή δόξα τοῦ Χριστοῦ. Ἀμήν!

Ελληνορθόδοξη Κοινότητα Απ. Βαρνάβα