kantonopou’s blog

********************************************************************* 

Τώρα η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία είναι  μια υπεύθυνη ηθική δύναμη στην κοινωνία, η οποία  μπορεί να πραγματοποιεί την διακονία της  ελεύθερα. Η άποψη της Εκκλησίας δεν αγνοείται πια  επειδή μίλαει  εξ ονόματος των δεκάδων εκατομμυρίων πιστών που ζουν στα κράτη τα οποία αποτελούν το  παραδοσιακό  της έδαφος, και συγκεκριμένα στη Ρωσία, στην Ουκρανία, στην Λευκορωσία, στη  Μολδαβία, στο Αζερμπαϊτζάν, στο Καζακστάν, στο Κιργιζιστάν,στη  Λετονία, στη Λιθουανία , στο Τατζικιστάν, στο Τουρκμενιστάν, στο Ουζμπεκιστάν και στην Εσθονία.

Ο προκαθήμενος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι ο  δέκατος πέμπτος στη σειρά Πατριάρχης Μόσχας και πάσης Ρωσίας, ο Αλέξιος II     ( Ρίντιγκερ), ο οποίος εκλέχθηκε στον πατριαρχικό θρόνο στην Τοπική Σύνοδο του 1990. Υπό την πατριαρχική του διεύθυνση η Εκκλησία μεγάλωσε και δυνάμωσε. Ο αριθμός των επισκοπάτων της Ρωσικής Εκκλησίας έχει υπερδιπλασιαστεί ,και τώρα είναι 156, ο αριθμός των ενοριών έχει αυξηθεί κατά  τέσσερις φορές, τα μοναστήρια  εκατοντάδες φορές, πράγμα που  αντιστοιχεί σε  29 141 ενορίες  και 769 μοναστήρια (372 ανδρικά και 397 γυναικεία). Στη Ρωσία λειτουργούν  219 ανδρικά  και 240 γυναικεία μοναστήρια. Σε χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης είναι 267 μοναστήρια, και στο εξωτερικό   6  μοναστήρια (3 ανδρικά  και 3 γυναικεία). Υπό τον άμεσο έλεγχο του Παναγιωτάτου Πατριάρχη είναι 25 σταυροπηγιακά  μοναστήρια.

Όμως, δεν είναι  μόνο η ποσοτική ανάπτυξη των εκκλησιών και των μονοστηριών ένας δείκτης της αναβιώσεως της εκκλησιαστικής ζωής στη Ρωσία. Ο Παναγιώτατος Πατριάρχης πολλές φορές έλεγε ότι αυτό που κυρίως πρέπει να επιδιώκουμε στην εκκλησιαστική  αναβίωση είναι η μεταμόρφωση των ψυχών των ανθρώπων. Αυτό είναι το κύριο έργο της Εκκλησίας, η εσωτερική της ουσία.

Οι ενορίτες με επικεφαλής τον ιερέα πρέπει  να είναι φορείς του ευαγγελικού ιδανικού της χριστιανικής αγάπης, ελέους και ευσπλαχνίας, να συντείνουν στην πνευματική μόρφωση. Η σύγχρονη ενορία να γίνεται  κέντρο πνευματικού πολιτισμού, κοινωνικής διακονίας, εκπαιδευτικής  δραστηριότητας και ιεραποστολής.

Στις εκκλησίες, κυρίως στις  πόλεις και στα μεγάλα χωριά, δημιουργούνται  πνευματικά και εκπαιδευτικά κέντρα και κέντρα ιεραποστολής, βιβλιοθήκες, Κυριακάτικα  σχολεία, σύλλογοι  νεολαίας, αδελφότητες ελεημοσύνης, ομάδες κοινωνικής πρόνοιας, φιλανθρωπικά εστιατόρια  για τους φτωχούς.

Μέσα από τη ζεστασιά  και της στάσης ενδιαφέροντος προς τη μοίρα των ανθρώπων, την φροντίδα  για την πνευματική τους κατάσταση που σπάνια μπορεί κανείς να βρεί στον  κόσμο, οι άνθρωποι στρέφουν  το βλέμμα τους στο Θεό και στην Εκκλησία, αρχίζουν την  πορεία τους στην πνευματική μεταμόρφωση.
Ένα σημαντικό ρόλο στην πνευματική ανανέωση και στην αύξηση της ευαισθητοποίησης των ανθρώπων παίζουν εκκλησιαστικά  προγράμματα και έργα. Πολλά από αυτά πραγματοποιούνται μέσω εκκλησιαστικής και κοσμικής  ραδιοφωνίας, τηλεόρασης και ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης, καθώς και των  εκκλησιαστικών  δημοσιεύσεων.

Τα έργα αυτά έχουν ποικίλλο  περιεχόμενο και εμφάνιση, ανάλογα με το ακροατήριο στο οποίο απευθύνονται. Μπορεί να είναι Ορθόδοξοι ή  θρησκευτικά αδιάφοροι θεατές, νέοι, μεσήλικες και ηλικιωμένοι, καθώς και επαγγελματίες.

Εκπαιδευτικές δραστηριότητες των ενοριών και των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων που δημιουργούνται ειδικά, όπως  τα Κυριακάτικα σχολεία, σύλλογοι, ορθόδοξα γυμνάσια και λύκεια συμβάλλουν  στην πνευματική ανατροφή και εκπαίδευση των παιδιών στην Ορθόδοξη πνευματική και πολιτιστική παράδοση.

Σήμερα στις ενορίες της Ρωσικής Εκκλησίας σε διάφορους τόπους  υπάρχουν 11 051 κατηχητικά σχολεία,γεγονός  που προσφέρει τη δυνατότητα σε όλους τους ενδιαφερόμενους γονείς να στείλουν τα παιδιά σ’αυτά τα σχολεία.

Η φροντίδα για την ανατροφή των   εφήβων ζητά από την Εκκλησία    την καταβολή όλων των προσπαθειών. Ο αριθμός  των νέων που έρχονται στην εκκλησία συνεχώς αυξάνεται. Από τα χρόνια πού άρχισε η αναβίωση της εκκλησιαστικής ζωής, στα τέλη του 80,  η σύνθεση των ενοριτών ξανάνιωσε και  άλλαξε.Σήμερα η μέση ηλικία των ενοριτών είναι  30-40 έτη. Στους ναούς  πηγαίνουν πολλοί άντρες, αλλά μερικά χρόνια πριν, την Ρωσική Εκκλησία ονόμαζαν «γυναικεία εκκλησία» ή  «Εκκλησία των γιαγιάδων». Οι νέοι, λόγω της φυσικής τους φιλομάθειας, ενέργειας και προσήλωσης στο  μέλλον αποτελούν το πιο δραστήριο και  δυναμικό τμήμα των ενοριτών.

Αυτό το  εκκλησιαστικό ?δημόσιο  φόρουμ επέστησε την προσοχή της κοινής γνώμης  στα προβλήματα της σημερινής νεολαίας, υποχρεώνοντάς μας   να σκεφτούμε ποιο θα  είναι το μέλλον της χώρας και τι πρέπει να κάνουμε μεγαλύτεροι και νέοι.
Ιδιαίτερη προσοχή η Εκκλησία  δίνει στην πνευματική εκπαίδευση των μελλοντικών ιερέων της. Ο κόσμος με τις πολύπλοκες διαδικασίες του  άλλαξε, φάνηκαν νέοι πειρασμοί για τον άνθρωπο,αυξάνεται η επιτακτική ανάγκη για   εξαιρετικά μορφωμένους  ιερείς, που μπορούν να δώσουν σωστή απάντηση στηριζόμενοι  στην εκκλησιαστική διδασκαλία και παράδοση.

Σήμερα, ο ιερέας πρέπει να αντιδρά σωστά στις προκλήσεις του κόσμου, να συμμετέχει στο διάλογο με το κοινό και τις  αρχές σε υψηλό επιπέδο, να μιλήσει στα μέσα  μαζικής ενημέρωσης. Πολλοί απ’τους ενορίτες των ορθοδόξων εκκλησιών είναι άτομα με υψηλό μορφωτικό επίπεδο. Για την πνευματική καλλιέργεια  αυτών των ατόμων ο ποιμένας πρέπει να έχει πνευματική εμπειρία καθώς και κατάλληλα θεολογικά και διανοητικά  εργαλεία. Στη Ρωσική Εκκλησία εγκρίθηκε και εφαρμόζεται το πρόγραμμα της ηθικής εκπαίδευσης  που στοχεύει στη δημιουργία όλων των αναγκαίων προϋποθέσεων για την προετοιμασία των ιερέων. Εκτός απ’αυτό βελτίωνεται  το σύστημα της πνευματικής εκπαίδευσης. Σήμερα  στη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία λειτουργουν 5 Θεολογικές Ακαδημίες, 3 Ορθόδοξα Πανεπιστήμια, 2 θεολογικά Ινστιτούτα, 38 ιερατικές σχολές (σεμινάρια) και 39 θεολογικά  κολλέγια.

Το θεολογικό δυναμικό της Ρωσικής Εκκλησίας  δέχτηκε πλήγματα κατά  τη διάρκεια των διωγμών και  της στενόχωρης καταστάσεως στον ΧΧ αιώνα. Τώρα όμως  αποκαθίσταται  σταδιακά χάρη στη θρησκευτική μεταρρύθμιση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, με στόχο την ενίσχυση της θεολογικής κατάρτισης των πτυχιούχων των θρησκευτικών σχολείων.Οι  επιστημονικές έρευνες, η επιδοκιμασία των αποτελεσμάτων τους στις θεολογικές συνδιασκέψεις, συναντήσεις και συνεντεύξεις – όλα αυτά – δίνουν  την ευκαιρία να κατανοήσουμε την πλούσια κληρονομιά  της Εκκλησίας, να την οδηγήσουμε στην υπηρεσία της σύγχρονης εποχής, σε αποφάσεις για τα θεολογικά ζητήματα που απειλούν την Ορθόδοξη ενότητα και χωρίζουν τον χριστιανικό κόσμο.

Ωστόσο, δεν υπάρχει θέμα  συμμετοχής των εκπροσώπων των παραδοσιακών θρησκειών σε κοινές προσευχές ή θρησκευτικές τελετές και  πολύ περισσότερο για τις προσπάθειες να ενοποιηθούν τα θρησκευτικά δόγματα, αλλά, αντιθέτως, στις συνεδριάσεις κάθε φορά οι συμμετέχοντες  εκδηλώνουν την μεγάλη  σημασία της διατηρήσεως των δικών τους πεποιθήσεων και  ηθικών συστημάτων. 

Με σκοπό τη συνδιασμένη μαρτυρία στον κόσμο  ύπο τον όρο της δογματικής  ακεραιότητας, στη Μόσχα, τον Ιούλιο του 2006, πραγματοποιήθηκε μια διάσκεψη των θρησκευτικών ηγετών του κόσμου, στην οποία συμμετείχαν εκπρόσωποι των θρησκευτικών κοινοτήτων από διάφορες χώρες.
Το ιστορικό γεγονός της επανενώσεως της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας και της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας στο εξωτερικό, ήταν  συνέπεια της αναβιώσεως της εκκλησιαστικής ζωής στη Ρωσία.

Ο μακρόχρονος διαχωρισμός των αδελφών στο πνεύμα και στο αίμα, η αιτία του οποίου ήταν τα τραγικά γεγονότα του Εμφυλίου Πολέμου κατά τη δεύτερη δεκαετία  του ΧΧ αιώνα, ήταν αιμορραγική πληγή στο σώμα της Εκκλησίας.

Για να ξεπεραστεί η διαίρεση αυτή έγιναν  μεγάλες προσπάθειες εκ μέρους των δύο εκκλησιών και, μεταξύ άλλων, από τις δημόσιες αρχές. Αν και υπήρχε κάποια αντίσταση από τους αντιπάλους της επανενώσεως, το  συμβάν έλαβε χώρα, και η ημέρα 17 Μαΐου 2007, χωρίς αμφιβολία, ήταν η αρχή μιας νέας περιόδου για την οικοδόμηση της εκκλησιαστικής ενότητας. 

Συνέχεια στο  Γ΄??..  

Πηγή  :http://www.bogoslov.ru/text/332300.html